หลังจากฟังประโยคที่คีย์พูดจบวินเซนต์ก็นิ่งอึ้งไปนิด..ก่อนจะจูนสติให้ตัวเองกลับมาปกติได้ก็ผ่านไปนานหลายนาที แล้วไอ้ที่ว่า..ไอ้คริสไม่ตีเพื่อนเขาหรอกเนี่ย..มันก็ฟังดูน่าโล่งอกอยู่หรอกถ้าเกิดไม่มีประโยคหลังเพิ่มเติมมา...

--'' 

ไอ้เตชินทร์จะโดนไอ้คุณคริสจับกินงั้นเรอะ!

โครตเหลือเชื่อเลย! ถ้าพูดว่าไอ้คริสจะโดนไอ้ชินเหวี่ยงหรือวีนใส่อันนี้ดูจะเข้าท่ากว่านะผมว่า...

" ไปเหอะวินซ์ " คีย์ลุกขึ้นยืนเก็บโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก่อนจะดึงข้อมือผมให้ลุกตาม น้องคลีนหันหน้ามามองผมนิดหน่อยทำสายตาวิ๊งค์ๆใส่ผมประมาณว่า ไม่อยากให้ผมไป ผมกำลังจะหันไปพูดกับคีย์แต่ก็โดนมันดึงไปกอดซะก่อน

" อยากตาบอดเหรอไอ้สัส " คีย์ดึงผมไปกอดกดหัวผมซุกแผ่นอกมันไว้แน่นแล้วมันก็พูดประโยคเมื่อกี้ออกมาแล้วผมว่ามันสองคนเริ่มจะก่อสงครามขนาดย่อมใส่กันอีกแล้ว -*- 

" อื้อๆ คีย์! " ผมเริ่มดิ้นพล่านเพราะคีย์มันกดหัวผมลงแผ่นอกมันและผมว่ามันยิ่งเพิ่มแรงกดมากขึ้นเรื่อยๆอีกต่างหาก ผมไม่รู้ว่ามันทำหน้าตายังไงใส่น้องคลีนอยู่แต่ที่รู้ๆคือตอนนี้ กู หาย ใจ ไม่ ออก!

" คียยยยย์! " 

" นิ่งๆเหอะ ..ส่วนมึงไอ้เด็กเหี้ยถ้าอยู่คนเดียวแล้วมันจะตายเดี๋ยวกูสงเคราะห์คนมาให้! "  คีย์มันพูดจบมันก็จูง?(กระชาก)แขนผมออกจากห้องมาทันทีโดยที่ผมยังไม่ได้เอ่ยลาน้องคลีนและไม่มีสิทธิ์พูดอะไรสักคำ -3-

ไอ้คนเผด็จการ!

ในรถ

​

" หิวยัง? " คีย์หันมาพูดกับผมแต่มือมันก็บังคับพวงมาลัยรถไปด้วย ผมทำเป็นไม่สนใจที่มันพูดแล้วเล่นเกมส์ออนไลน์กับไอ้ชินในโทรศัพท์ต่อไปเรื่อยๆ 

" อ้าว..ไอ้เชี่ยชินหายไปไหน? หลุดออกจากเกมส์ไปเฉยเลย " ผมบ่นทันทีที่หน้าจอเด้งชื่อไอ้ชินออกจากเกมส์ แม่ง! ไอ้เพื่อนไม่มีความรับผิดชอบ! มึงเข้ามาแล้วมึงก็เล่นให้จบเกมส์ก่อนสิวะ! (ให้เพื่อนมันเอาตัวรอดก่อนเหอะ5555/ไรท์)

​" ไอ้หมา ..กูถามอ่ะ " คีย์ผลักหัวผมแรงๆครั้งหนึ่งไม่ถือว่าแรงมากแต่ก็โขกเข้ากับกระจกรถเต็มๆ ผมเหลือบหางตาไปมองมันนิดๆก่อนจะจดจ้องกับเกมส์ต่อ! ตอนนี้เหลือแค่ 4 คนแล้วเพราะไอ้เตี้ยชินหลุด!!

" ... " 

สนามรถแข่ง B-KEY

​

เครื่องยนต์ดับสนิทพร้อมคีย์ที่เงยหน้ามองเพดานรถมันถอนหายใจออกมาหนักๆครั้งหนึ่งคงเป็นเพราะผมยังไม่ยอมลงจากรถสักทีก็เกมส์มันยังไม่จบอ่ะครับ -.-  คีย์เรียกชื่อผมหลายครั้งแล้วมันบอกให้ผมลงจากรถแต่เข้าใจไหมครับว่ามันละสายตาออกจากหน้าจอไม่ได้! 

" วินซ์..ลงจากรถก่อนแล้วค่อยละ- " 

" ก็บอกว่าไม่ได้ไง!!! "

​

วินเซนต์ตะคอกออกมาเสียงดังมือทั้งสองข้างก็กดหน้าจอสมาร์ทโฟนยิกๆ คนผมสีเทาที่มองเพดานรถรออยู่ตอนแรกหันขวับมามองคนที่เล่นเกมส์อยู่เขามองวินเซนต์นิ่งๆก่อนจะเปิดประตูรถแล้วเดินออกไปในทันที...วินเซนต์มองตามแผ่นหลังคีย์แป็ปหนึ่งแล้วก็ก้มลงมาเล่นเกมส์ต่อ..ในใจก็คิดและรู้ตัวว่าโดนคีย์โกรธเข้าให้แล้วแต่ก็อีหรอบเดิมนั่นแหละ..คีย์โกรธเขาได้ไม่นานหรอก...

หลังจากที่จบเกมส์โดยที่ผมแพ้ราบคราบ.. ==;;  

ผมก็เอื้อมมือไปดึงกุญแจรถที่ฝั่งคนขับก่อนจะเปิดประตูลงจากรถจัดการล็อคเรียบร้อยก็รีบวิ่งไปทางห้องทำงานของคนขี้งอนทันที..เข้าไปผมก็ผงะเจอไอ้ตัวดีที่ออกจากเกมส์ไม่บอกไม่กล่าวแต่แปลกที่มันนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกันกับไอ้คริส โดยที่ไอ้คริสที่ตัวโตกว่านั่งซ้อนหลังมันอยู่ส่วนไอ้ชินมันก็กองอยู่ตรงระหว่างขาไอ้คริสนั่นแหละ -*- ผมเอียงคอมองสภาพเพื่อนด้วยความงงที่ไอ้ชินมันนั่งเป็นเด็กหมดฤิทธิ์หมดเดชไม่ค่อยเหมือนไอ้ชินเพื่อนของผมเท่าไหร่นัก..ไอ้คริสเอาอะไรให้มันแดกเนี่ย

" โอ้ยยยยย เจ็บนะไอ้บ้าวินซ์! " ผมเดินเข้าไปดึงใบหูไอ้ชินจนมันแดง ไอ้คริสเห็นก็รีบแงะมือผมออกจากหูไอ้ชินทันทีแล้วมันเงยหน้ามามองหน้าผมสลับกับการลูบหูให้เพื่อนผม ==; เหอะเหอะ... เหี้ยอะไรเนี่ยไอ้คริส...อ่อนโยน? 

" โทษฐานที่มึงทิ้งทีมไว้ให้แพ้! ไอ้เตี้ยยยยยย " ผมทำท่าจะเข้าไปดึงหูมันอีกข้างแต่ไอ้ชินมันเอาตัวรอดด้วยการมุดเข้าไปซุกหน้าเข้ากับแผ่นอกคริส ยิ่งผมพยายามดึงหูมันมากเท่าไหร่มันยิ่งมุดเข้าไปจนจะผสมร่างกับไอ้คริสอยู่แล้ว! 

" อรั่กก! คริสสส~ช่วยชินด้วยยยยยย~ " 

" คิดว่าไอ้คริสมันจะปกป้องมึงได้เหรอห๊ะ! มึงมานี่เลยยยย! " 

" ไม่เอา ไม่เล่นกันแรงๆดิ คีย์มึงมาเก็บเมียมึงไปเลย! " ไอ้คริสกดหัวไอ้ชินเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างยังไล่จับมือผมพัลวันเพื่อไม่ให้มือผมไปถึงตัวไอ้ชินจากนั้นมันก็เอี้ยวตัวไปพูดกับคีย์ที่นั่งอยู่กับแม็คบุ้คอีกฝั่งของห้อง 

คนชุดดำไม่ไหวติง นิ่งเงียบ มือทั้งสองข้างพิมพ์งานบนคีย์บอร์ดสายตาสีดำดุดันก็จ้องไปที่หน้าจอเท่านั้น...คีย์นิ่งมากจนดูน่ากลัว วินเซนต์เห็นแบบนั้นก็ชะงักกึกก่อนจะเลิกสนใจเตชินทร์แล้วเดินเข้าไปหาคนขี้งอนทันที วินเซนต์โอบรอบคอคีย์แล้วโน้มไปหอมแก้มคีย์ครั้งหนึ่งคนโดนหอมยังทำหน้านิ่งอยู่แบบนั้นจนวินเซนต์ต้องผละออกมาอีกข้างแล้วกดริมฝีปากลงไปอีกครั้งเบาๆ 

" เป็นไร " ผมเอ่ยถามคีย์เสียงเบาๆ คนขี้งอนไม่ตอบผมก็เลยเอาแก้มตัวเองถูกับแก้มมันเล่น

" งอนเหรอ..ขอโทษ " ผมพูดคนเดียวอีกก่อนจะจูบแก้มมันซ้ำๆๆแบบนั้น คีย์ไม่พูดแล้วก็เงียบแบบเดิมจนผมรู้สึกใจแป้ว คีย์กดเพิ่มชิ้นส่วนอะไหล่รถไปเรื่อยๆทำเหมือนไม่มีผมยืนอยู่ตรงนี้อะไรแบบนั้น! ผมปล่อยมือออกจากคอมันก่อนจะเดินอ้อมมาหามันด้านข้างเพราะผมเข้าไปข้างหน้าไม่ได้!

คีย์มันกั๊กทางเอาไว้เหมือนรู้ทันว่าผมจะปีนขึ้นไปบนหน้าตักมันแล้วบังคับให้มันกอดผมเอาไว้เหมือนทุกที!

" คีย์! " ผมกับแก้มมันเอาไว้ด้วยมือสองข้างแล้วบังคับให้มันหันมามองหน้าผม มันก็มองหน้าผมแบบว่าคือมองเฉยๆน่ะครับ...ไม่มีหน้าอื่นเลย มองแบบหน้านิ่งๆไร้ความรู้สึก 

" สนใจกู..เดี๋ยวนี้! " ผมกดเสียงต่ำมองลึกเข้าไปในดวงตาสีดำของคีย์ที่เวลามันอ่อนโยนมันก็ดูอ่อนโยน อบอุ่น ให้ความรู้สึกปลอดภัยแต่ตอนนี้มันนิ่งงัน เย็นยะเยือกเป็นน้ำแข็งขั้วโลกอยู่แล้ว...

" คีย์! มึงเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ! เป็นอะไรทำไมไม่พูดถ้า กูทำอะไรผิดมึงก็ด่ากูสิ ดุกูเลยทำอะไรกับกูก็ได้ไม่ใช่มานิ่งมาเงียบแบบนี้! ไม่สมกับเป็นมึงเลยนะไอ้บ้า!!  "

" ... " 

" อะไรกันวะ " ผมแหกปากพูดกับคีย์เสียงดังจนไอ้สองคนนั้นมันหมุนเก้าอี้มามองเหตุการณ์ตรงนี้ ชินมองหน้าผมแบบงุนงงมันเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเป็นเชิงถามผมว่ามีอะไรกัน? 

" รู้สึกยังไงล่ะ? " ผ่านไปเกือบสิบนาทีไอ้หัวขาวมันก็เอื้อมฝ่ามือมาแนบกับแก้มของผม ขอบตาผมร้อนผ่าวเหมือนน้ำตาจะไหลแต่มันไม่ไหล มันรู้สึกเหมือนมีอะไรกลั้นอยู่ในคอผม ผมส่ายหน้าไปมาน้ำใสใสก็หยดกระทบฝ่ามือของคีย์ทันที 

" ฮึก อะ ไอ้บ้า ..นี่ "  คีย์หมุนเก้าอี้มาหาผมก่อนจะรวบตัวผมเข้าไปกอด ผมเซไปนั่งบนขามันเหมือนคนจะหมดแรงยังไงยังงั้นคีย์ลูบหัวผมก่อนจะทำเสียงชู่ว์ๆบอกให้หยุดร้องไห้ซ้ำๆเหมือนที่ชอบทำเวลาผมบ่อน้ำตาแตก..เวลาผ่านไปเกือบสิบห้านาทีหรือมากกว่านั้น คีย์ก็ดันตัวผมออกจากแผ่นอกมันเราสองคนมองหน้ากันนิ่งมันเกลี่ยนิ้วบนขอบตาผมก่อนจะพูด

" เวลากูคุยด้วยอ่ะก็หัดตอบกูบ้าง..กูรู้ว่าเวลามึงเล่นเกมส์มึงจะไม่สนใจห่าเหวอะไรเลยแต่เวลากูพูดมึงก็ควรให้ความสำคัญกับคำพูดกูหน่อยแล้วที่กูถามมึงเพราะกูห่วงมึงป่ะวะ ..มึงยังไม่แดกข้าวสักเม็ดตั้งแต่เช้าแค่ตอบกูว่าหิวหรือไม่หิวมันก็คงไม่ทำให้เกมส์ของมึงพังพินาศหรอก " 

" ... "  คีย์อธิบายยาวเหยียดจนคนทำผิดหน้าง้ำหน้างอแต่ก็ไม่ได้เถียงหรือตอบโด้อะไรกลับไปด้วยความที่รู้ตัวดีว่าตัวเองผิดจริงๆ

" แล้วไอ้อารมณ์ขึ้นๆลงๆของมึงอ่ะถ้ามันเกิดขึ้นมาได้เพราะว่ามึงเล่นเกมส์กูจะไม่ให้เล่นนอกจากจะไม่ให้เล่นแล้วกูจะลบทิ้งแม่งให้หมด " 

" หื่อออ " ผมส่ายหัวไปมาแล้วซุกตัวเข้าไปกอดเอวมันไว้ คีย์ถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วกอดผมตอบ

" แล้วตกลงหิวยัง..ออกไปแดกในห้างไหมหรือจะให้ไอ้อี้ซื้อมาให้แดกในห้อง "  

" ฟื้ดดด ~ งะ..งานมึงเสร็จยังอ่ะ " ผมสั่งน้ำมูกใส่กระดาษทิชชู่ที่คีย์ดึงมาเช็ดจมูกให้ มันรอผมสั่งน้ำมูกเสร็จก็โยนทิ้งใส่ขยะจากนั้นก็ดึงอีกแผ่นมาเช็ดให้มันสะอาดกว่าเดิมนิดหน่อย 

" ยังไม่เสร็จหรอก แต่กูพามึงไปแดกข้าวก่อนได้ "  มันพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยที่ผมยังห้อยอยู่ข้างหน้ามันนี่แหละ ผมใช้ขาเกี่ยวเอวสอบมันไว้แน่นวงแขนก็โอบรัดรอบคอมันเอียงหน้าซบกับไหล่กว้างๆของคีย์...

สบายอ่า..จะหลับแล้วเนี่ย...

" กูจะออกไปหาไรแดกมึงจะไปกับกูไหมคริส " 

" เออๆไปๆ มึงไปก่อนเดี๋ยวกูขับตาม " 

" อืม " 

" ห้างไหน " คริสถามคีย์แต่ตายังจ้องกับตารางงานคีย์กระเตงเมียขี้แงเดินไปทางประตูห้องก่อนจะเอ่ยตอบไปว่าห้าง EM คริสเออ ออตอบรับส่วนคีย์ก็เดินออกจากห้องไปเลย...





ช่วงนี้หวานๆ น้ำตาลขึ้นตาเอ๊ะหรือไฟขึ้นตาเพราะอิจน้องวินซ์ 55555555

อยากมีสามีแบบเน้!!! โอ้ยยยยย อิคีย์มันพูดดีสาระก็วันนี้ 5555555 หวานๆไปก่อนเพราะต่อๆไปมันจะเครียดๆหน่อย เอ้า? (งานต้มน้ำร้อนอีไรท์มันถนัดนัก!)

มีอะไรพูดคุย อยากหวีดอยากกรีมติดแท็ก #เมียตัวแสบ แล้วมาเจอกันในทวิตเตอร์นะครับ @Coffeemellon