รอรัก [100%]
-
___
-
หมาแท้สิบเปอร์เซีย
(….) = ความคิด […..] = พูดไร้เสียง
-
-
หมาแท้สิบเปอร์เซีย
-
ชายหนุ่มร่างสูง บุคคลที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นหนึ่งในลูกชายบ้านไร่เผิงแม้จะไม่ใช้สายเลือดเดียวกันกำลังถูกคุมตัวมาโดยเจ้าหน้าที่ในห้องขังมาหยุดลงตรงหร้ากงเหล็กที่กั้นเขาและผู้มีพระคุณสำหรับเขาตลอดหลายปี
-
เผิง อี้เหิง
...
-
เผิง ฉินเยี่ย
...
-
เจียเหยา
...
-
เผิง ฉินเยี่ย
โกรธอะไรพี่เขาเหรอ
-
เผิง ฉินเยี่ย
ถึงต้องทำขนาดนี้ ฮึเจียเหยาลูก
-
เจียเหยา
-
เผิง อี้เหิง
เจียเหยา
-
เจียเหยา
ผมไม่มีอะไรจะพูด...
-
เจียเหยา
นอกจาก...
-
เจียเหยา
...ขอโทษครับ
-
ร่างหนาเอ่ยก่อนที่จะก้มหน้าต่ำเพื่อหลบสายตาที่เขาสู้ไม่ไหวในตอนนี้
-
|
-
ณ โรงพยาบาลเถาหยวน
-
หลิวเจี๋ย
-
หลิวเจี๋ย
พรุ่งนี้จะได้ย้ายไปห้องปกติแล้วนะ
-
หลิวเจี๋ย
ดีใจหรือเปล่า...
-
หลิวจวิน
...
-
หลิวจวิน
พี่ครับ
-
ผมหันไปมองหลิวจวินที่เอ่ยเรียกอยู่ข้างหลัง
-
หลิวจวิน
บ้านโจวมาถึงเพนเฮาส์แล้ว
-
หลิวจวิน
กลับกันเถอะครับ
-
หลิวจวิน
พรุ่งนี้ค่อยเข้ามาใหม่
-
หลิวจวิน
คนเข้าๆ ออกๆ ทั้งวันพี่เขยอยากพักแล้วล่ะ
-
ผมหันกลับไปมองเทียนอี้อีกครั้ง
-
หลิวเจี๋ย
อือ...โดนรบกวนทั้งวัน โดยเฉพาะโดนเจี๋ยที่รบกวนเฮียบ่อยที่สุด
-
หลิวเจี๋ย
พรุ่งนี้เช้า เจี๋ยจะรีบมาหานะ
-
หลิวเจี๋ย
อยู่กับหมอนะเฮีย...
-
หลิวเจี๋ย
อย่าหลงรักพยาบาลสาวสวยล่ะ
-
หลิวเจี๋ย
เจี๋ยไม่ได้มานั่งกันท่าแล้วนะ
-
หลิวเจี๋ย
-
หลิวจวิน
...
-
หลิวเจี๋ย
ไปแล้วนะ
-
มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาตัวเองลวกๆ ก่อนจะหันกลับมาหาหลิวจวินพลางพยักหน้าเบาๆ ส่งสัญญาณให้น้องของตนว่าพร้อมจะกลับแล้ว หลิวจวินก็ได้พยักหน้าตอบกลับมาก่อนจะหลีกทางให้หลิวเจี๋ยเดินนำเขาไปก่อน
-
หลิวจวินหันไปมองเทียนอี้พักหนึ่งก่อนจะเดินตามหลังหลิวเจี๋ยออกไปทว่าหารู้ไม่ว่านิ้วมือของคนที่นอนอยู่ในห้องไอซียูนั่นน่ะ...กำลังขยับด้วยแรงอันน้อยนิดก่อนที่จะนิ่งไป
-
เผิง เทียนอี้
...
-
|
-
ณ เพนเฮาส์หลิว
-
- สระว่ายน้ำ -
-
เฉิงเคอ
หลิวเจี๋ย
-
ร่างบางที่ยืนกอดอกอยู่ด้านนอกบริเวณสระว่ายน้ำของบ้านเพียงคนเดียว เมื่อถูกเรียกจึงหันไปมองตามต้นเสียงก่อนจะพบกับเฉิงเคอซึ่งเป็นลุง (ถังซู) ของเขากำลังเดินเข้ามาหาและหยุดยืนลงข้างกาย
-
เฉิงเคอ
มาทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียว
-
ร่างบางส่ายหัวไปมาพลางยิ้มบาง
-
หลิวเจี๋ย
ถังกูเซียวฉิง...
-
หลิวเจี๋ย
ยังแข็งแรงอยู่เหมือนเดิมใช่ไหมครับ
-
เฉิงเคอ
-
เฉิงเคอ
ใช่
-
เฉิงเคอ
แข็งแรงอยู่
-
หลิวเจี๋ย
...
-
หลิวเจี๋ย
พกติดตัวตลอดแบบนี้...ถังกู (ป้า) เซียวฉิงดีใจแย่เลย
-
เฉิงเคอ
...
-
หลิวเจี๋ย
ถังซู...ทนได้ยังไง
-
หลิวเจี๋ย
เจี๋ยแค่เห็นเขานอนไม่ได้สติ ไร้การตอบสนอง
-
หลิวเจี๋ย
ใจเจี๋ยก็ไม่ไหวแล้ว
-
หลิวเจี๋ย
แต่กับถังซูมีแค่ตุ๊กตาตัวเดียว...
-
หลิวเจี๋ย
ถังซูอยู่มาได้ยังไง...
-
เฉิงเคอ
ก็อยู่…กับเขาเหมือนทุกครั้งที่เคยอยู่
-
หลิวเจี๋ย
ไม่เจ็บปวดหรือรู้สึกโหยหาบ้างเหรอครับ
-
หลิวเจี๋ย
ทำไมเจี๋ยโหยหาเขาจังทั้งๆ ที่ร่างกายเขาก็อยู่ตรงหน้า
-
หลิวเจี๋ย
เจี๋ยอยากให้เขารีบตื่นขึ้นมา
-
หลิวเจี๋ย
รีบกลับมาเป็นเทียนอี้คนเดิม
-
เฉิงเคอ
หลิวเจี๋ย
-
เฉิงเคอ
อย่าไปเร่งการใช้ชีวิตเลย
-
เฉิงเคอ
ปล่อยให้มันค่อยเป็นค่อยไปแบบนี้...
-
เฉิงเคอ
ดีแล้ว
-
เฉิงเคอ
เพราะถ้าเป็นถังซู หากย้อนกลับไปได้
-
เฉิงเคอ
ก็อยากจะใช้ชีวิตเรื่อยๆ เอื่อยๆ ให้มากกว่านี้
-
เฉิงเคอ
แต่ก็ไม่ใช่ว่าชีวิตที่ใช้มาตอนนั้นมันไม่ดี
-
เฉิงเคอ
มันดีมากเลยล่ะ
-
เฉิงเคอ
แต่แค่คิดว่าหากเวลาช้าลงอีกนิดในตอนที่ยังมีเขาอยู่
-
เฉิงเคอ
ถังซูก็อยากให้เวลามันช้าลงนะ
-
หลิวเจี๋ย
...
-
เฉิงเคอ
ในตอนนี้เทียนอี้ยังไม่ไปไหนนับว่าเป็นความโชคดีมากเลยล่ะ
-
เฉิงเคอ
พอถึงเวลาที่เขาจะตื่น เขาจะตื่นขึ้นมาเอง
-
เฉิงเคอ
ถังซูคิดว่าเขารับรู้...ว่ามีคนรอเขาอยู่
-
เฉิงเคอเอ่ยพลางยิ้มบางๆ ให้กับหลานของตน
-
เฉิงเคอ
ถังกูฝากนำประสบการณ์ในห้องผ่าตัดและรักษาตัวอยู่ไอซียูมาบอกล่ะ
-
เฉิงเคอ
-
เฉิงเคอ
🙂
-
เฉิงเคอชูตุ๊กตาในมือตนเองขึ้นตรงหน้าหลิวเจี๋ยพร้อมรอยยิ้ม
-
หลิวเจี๋ย
....
-
หลิวเจี๋ย
เก่งจังเลยครับ...
-
หลิวเจี๋ย
อยากยิ้มได้แบบถังซูจัง...
-
เฉิงเคอ
ก็ยิ้มซะสิ
-
เฉิงเคอ
อยากยิ้มก็แค่ยิ้ม
-
หลิวเจี๋ย
เจี๋ยยิ้มไม่ออก
-
หลิวเจี๋ย
ถึงบอกไงว่าถังซูเก่งที่ยิ้มได้
-
เฉิงเคอ
เพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วง
-
เฉิงเคอ
ถังซูถึงเลือกยิ้มอยู่ตลอด
-
เฉิงเคอ
เผื่อเขามองลงมาแล้วเห็น
-
เฉิงเคอ
จะได้ไม่ต้องมาคอยห่วง
-
หลิวเจี๋ย
-
หลิวเจี๋ย
(แต่ยังไง...เจี๋ยก็ยิ้มไม่ออกอยู่ดีถังซู...)
-
' เพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วง ถังซูถึงเลือกยิ้มอยู่ตลอด '
-
หลิวเจี๋ย
...
-
หลิวเจี๋ย
(อื้อ...เจี๋ยจะยิ้ม)
-
หลิวเจี๋ย
(พอเฮียตื่นขึ้นมา...จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง)
-
หลิวเจี๋ย
-
-
สองสัปดาห์ถัดมา
-
ณ โรงพยาบาลเถาหยวน
-
- ห้องพักฟื้น -
-
หลิวเจี๋ย
-
หลิวเจี๋ย
เที่ยงแล้วนะ
-
หลิวเจี๋ย
ไม่หิวหน่อยเหรอ
-
หลิวเจี๋ย
คนอื่นเขาออกไปกินข้าวกันหมดแล้ว
-
หลิวเจี๋ย
มีแต่เฮียเนี่ย นอนเซาอยู่คนเดียว
-
ร่างบางเอ่ยพลางเผยรอยยิ้มหวานบนใบหน้าไปด้วย
-
หลิวเจี๋ย
อีกหน่อยป๊าม๊าและซูหนิงจะนำลูกท้อมาเยี่ยมเฮียนะ
-
หลิวเจี๋ย
อยากกินไหม
-
เผิง เทียนอี้
...
-
หลิวเจี๋ย
แปปนะครับ เดี๋ยวเอาผ้านี่ไปซักแล้วตากไว้ในห้องน้ำก่อน
-
ร่างบางเอ่ยจบก็เดินหายเข้าห้องน้ำไป
-
ห้องพักพิเศษที่กำลังถูกความเงียบเข้าครอบงำ มีเพียงเสียงคนตัวเล็กที่กำลังซักผ้าผืนเล็กอยู่ในห้องน้ำดังแว่วออกมาเท่านั้นแต่ในขณะเดียวกันนิ้วมือของเทียนอี้กำลังกระดิกเบาๆ อยู่ข้างกายแต่เมื่อร่างบางเดินออกมานิ้วมือที่ขยับก็นิ่งไป
-
ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำเป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูห้องได้เปิดออกโดยซูหนิง
-
เผิง ซูหนิง
พี่สะใภ้
-
เผิง ซูหนิง
พี่กินอะไรรึยัง
-
เผิง ซูหนิง
เที่ยงแล้วนะ
-
เผิง ฉินเยี่ย
หลิวเจี๋ย ม๊าห่อข้าวมาจากบ้านด้วยอยู่นะ
-
เผิง ฉินเยี่ย
มากินก่อนมาลูกมา
-
หลิวเจี๋ย
ขอบคุณครับม๊า
-
หลิวเจี๋ย
กินก่อนเลยก็ได้ครับ
-
หลิวเจี๋ย
ตอนนี้ผมยังไม่หิวเท่าไหร่
-
เผิง ซูหนิง
ไม่ได้
-
เผิง ซูหนิง
โนเลย
-
เผิง ซูหนิง
โนๆๆๆๆ
-
เผิง ซูหนิง
เดี๋ยวพี่เทียนอี้ตื่นขึ้นมาจะบอกว่าหนูดูแลพี่สะใภ้กับลูกพี่เขาไม่ดี
-
เผิง ซูหนิง
พี่สะใภ้มานั่งนี่เลย
-
เผิง ซูหนิง
เดี๋ยวหนูเอาข้าวมาให้
-
เผิง ซูหนิง
นั่งเลยนะๆๆ ห้ามลุกไปไหนเด็ดขาด
-
ซูหนิงจับมือหลิวเจี๋ยให้ไปนั่งที่โซฟาพร้อมใช้ฝ่ามือทั้งสองดันไหล่ของพี่สะใภ้ตนเองให้นั่งลงก่อนจะเดินไปเตรียมอาหารที่บ้านของตัวเองนำมาลงจานให้กับหลิวเจี๋ยได้ทาน
-
เป็นแบบนี้อยู่ตลอดสามวันนี้ หลิวเย่ก็ต้องเข้าไปช่วยดูบริษัทและห้างกับหลิวจวินแทนเขาในช่วงนี้ ส่วนคนอื่นๆ ก็ต่างคนต่างมีหน้าที่ของตนเอง บ้างก็พากันแวะเวียนมาเยี่ยมและกลับไป
-
ส่วนเจียเหยาน่ะเหรอ...ผมไม่ได้รับชีวิตเขาอีกเลย...ตั้งแต่วันที่ตามเขาไปอี๋หลาน...ไม่รับรู้และไม่เคยต้องการรับรู้อีกเลยสักนิด
-
-
Jiayao's part
-
เจียเหยา
-
ชายหนุ่มกำลังนั่งอยู่บนเตียงคนเดียวภายในห้องขัง
-
" ถือว่าเป็นบุญของนายอยู่นะที่เขาไม่เรียกร้อง "
-
เจียเหยา
...
-
" ถ้าเกิดเป็นฉัน ฉันเรียกแม้กระทั่งชีวิต ทำลูกเขาเป็นขนาดนั้น "
-
เจียเหยา
นั่นสิ...ทำไมไม่เรียกเอาชีวิตฉันไปล่ะ....
-
" เพราะความทรมานต้องชดใช้ด้วยความทรมานไง อยู่แบบนี้ทรมานยิ่งกว่าอะไรดี ไม่เห็นเดือนเห็นตะวันเลยสักนิด "
-
" สามวันละที่ศาลตัดสินให้นายอยู่ในนี้ถาวร ชินบ้างรึยัง "
-
เจียเหยา
ไม่
-
เจียเหยา
และไม่มีวันชิน
-
เจียเหยา
ชีวิตฉันเคยสุขสบายมากกว่านี้
-
" อืม เหมาะสมแล้วล่ะ "
-
เจียเหยา
...
-
เจียเหยา
(เหมาะสม...งั้นเหรอ)
-
เจียเหยา
(คงเหมาะสมที่จะอยู่ในนี้แล้วจริงๆ... เจียเหยา)
-
เจียเหยา
(สมควรแล้ว)
-
' ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียด ได้ยินไหมว่าฉันเกลียด!!! '
-
เจียเหยา
-
-
ตกเย็น
-
หลิวเจี๋ย
-
|
-
เผิง เทียนอี้
-
หลิวเจี๋ย
-
หลิวเจี๋ย
เหงาจัง…
-
หลิวเจี๋ย
เอาแต่นอนไม่เบื่อเหรอ
-
หลิวเจี๋ย
วันนี้ทุกคนก็มาหาเฮียเยอะเลยนะ
-
หลิวเจี๋ย
นั่นน่ะ ลูกท้อที่เก็บจากต้นมาใหม่ๆ
-
หลิวเจี๋ย
ป๊าม๊าและซูหนิงเอามาไว้รอ ให้เฮียกินเลยนะ
-
หลิวเจี๋ย
ไม่ตื่นมากินหน่อยเหรอครับ
-
หลิวเจี๋ย
เจี๋ยแอบกินไปลูกนึงด้วยล่ะ
-
หลิวเจี๋ย
ไม่ลุกมาทวงกันหน่อยเหรอ ฮึ
-
เผิง เทียนอี้
…
-
หลิวเจี๋ย
…
-
หลิวเจี๋ย
เฮีย…สัปดาห์ที่สองของเดือนใหม่แล้วนะ
-
หลิวเจี๋ย
เจี๋ยไปหาหมอเพื่อดูการเติบโตของลูก ตอนนี้เข้าไตรมาสแรกแล้ว
-
หลิวเจี๋ย
เขายังอยู่กับเราจนถึงตอนนี้
-
หลิวเจี๋ย
แล้วเฮียล่ะ…เมื่อไหร่จะกลับมาหาเรา…
-
หลิวเจี๋ย
ไปอยู่ที่ไหน
-
หลิวเจี๋ย
ยังไม่ลืมคำพูดที่บอกว่าจะกลับมากอดเจี๋ยอยู่ใช่ไหม
-
หลิวเจี๋ย
ไม่ลืม…ชะ ใช่รึเปล่าครับ
-
เผิง เทียนอี้
…
-
หลิวเจี๋ย
…
-
หลิวเจี๋ย
รำคาญไหม
-
หลิวเจี๋ย
เจี๋ยพูดมากกว่าทุกทีอีก
-
หลิวเจี๋ย
ถ้าเฮียรำคาญก็ตื่นขึ้นมาบอกเจี๋ยนะ
-
หลิวเจี๋ย
เจี๋ยจะได้เงียบ
-
เผิง เทียนอี้
…
-
หลิวเจี๋ย
-
เผิง เทียนอี้
…
-
หลิวเจี๋ย
-
หลิวเจี๋ย
เดี๋ยว…เจี๋ยมานะ
-
หลิวเจี๋ย
เจี๋ยขอออกไปหน้าห้องแปปนึง
-
ร่างบางพูดจบก็วางมือของเทียนอี้ข้างกายเหมือนเดิมก่อนจะลุกเดินออกจากห้องไป
-
หลิวเจี๋ย
-
หลิวเจี๋ย
ฮึก ฮึก
-
-
ภายใต้ความมืดมิด มองไปทางไหนก็ไม่พบแม้แต่แสงสว่างเลยสักทางเดียว
-
‘ เฮีย ’
-
เผิง เทียนอี้
เจี๋ย…
-
‘ สัปดาห์ที่สองของเดือนใหม่แล้วนะ.. ‘
-
เผิง เทียนอี้
…
-
เผิง เทียนอี้
ผะ…เผิงเจี๋ย
-
‘ เจี๋ยไปหาหมอเพื่อดูการเติบโตของลูก ตอนนี้เข้าไตรมาสแรกแล้ว ‘
-
‘ เขายังอยู่กับเราจนถึงตอนนี้ แล้วเฮียล่ะ…เมื่อไหร่จะกลับมา ไปอยู่ที่ไหน ‘
-
เผิง เทียนอี้
เผิงเจี๋ย
-
เผิง เทียนอี้
ได้ยินเฮียไหม
-
เผิง เทียนอี้
เผิงเจี๋ย
-
‘ เดี๋ยวเจี๋ยมานะ…เจี๋ยขอออกไปหน้าห้องแปปนึง ‘
-
เผิง เทียนอี้
เผิงเจี๋ย!
-
เผิง เทียนอี้
เผิงเจี๋ย!!
-
มีเพียงเสียงก้องกังวานของเขาที่ดังอยู่ในความมืดมิดนี้
-
เผิง เทียนอี้
-
unknown
-
unknown
ไปกับผม
-
เผิง เทียนอี้
…
-
unknown
ไปกับผมนะ
-
เผิง เทียนอี้
…
-
เผิง เทียนอี้
-
-
03:00
-
Tianyi’s part
-
เผิง เทียนอี้
…
-
ดวงตาคมที่ปิดอยู่ค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นกลางดึกของวันใหม่และพบกับความสว่างสลัวภายในห้องจากโคมไฟ
-
ร่างหนากรอกลูกตาไปมาก่อนจะค่อยๆ หันศีรษะมองรอบข้างทั้งสองด้านจนกระทั่งสะดุดกับชายร่างบางซึ่งนั่งฟุบหลับอยู่ข้างกายเขา
-
เผิง เทียนอี้
-
หลิวเจี๋ย
…
-
เทียนอี้มองใบหน้าด้านข้างของคนรักที่แสงจากโคมไฟกำลังกระทบใบหน้าสวยหวานนั้นอยู่ ทำให้หยดน้ำในดวงตาเริ่มออกมาคลอเบ้าตาของเขา
-
‘ เจี๋ยไม่อยากให้เฮียเป็นอะไร ‘
-
‘ อยากให้เฮียกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ‘
-
‘ เจี๋ยจะรอกอดเฮียที่บ้านนะ ‘
-
เผิง เทียนอี้
[ ขอ…โทษ… ]
-
เสียงที่พยายามจะเปล่งแต่กลับไม่มีเสียงถูกเปล่งออกมากลับกลายเป็นหยดน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตาของเทียนอี้แทน
-
เผิง เทียนอี้
-
หลิวเจี๋ย
😴…..
-
___
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()