คลื่นหัวใจ [100%]
-
___
-
นครเถาหยวน, ไต้หวัน
-
ณ โรงพยาบาลเถาหยวน
-
- ไอซียู -
-
เผิง อี้เหิง
-
เผิง อี้เหิง
เทียนอี้
-
เผิง เทียนอี้
…
-
เผิง อี้เหิง
ป๊าจำได้ว่าแกน่ะ
-
เผิง อี้เหิง
ชอบเข้าไปเก็บลูกท้อในไร่กับป๊าบ่อยๆ
-
เผิง อี้เหิง
ซูหนิง ก็ชอบเข้าปีนเก็บลูกท้อจนตกจากต้นคะมำลงตะกร้าใส่ผลไม้
-
เผิง อี้เหิง
แกจำได้ไหม
-
เผิง เทียนอี้
…
-
เผิง ซูหนิง
-
เผิง เทียนอี้
…
-
เผิง อี้เหิง
เทียนอี้ ฮึก
-
เผิง อี้เหิง
ป๊าขอโทษ
-
เผิง อี้เหิง
ขอโทษนะเทียนอี้นะ
-
อี้เหิงกุมมือเทียนอี้แน่น
-
เผิง อี้เหิง
-
เผิง ซูหนิง
-
เผิง ฉินเยี่ย
-
เผิง เทียนอี้
…
-
-
นครอี๋หลาน, ไต้หวัน
-
หลิวเจี๋ย
-
รถยนต์กำลังวิ่งตามหลังรถของตำรวจที่ได้จับกุมเจียเหยาขึ้นรถ
-
หลิวจวินหันมองคนข้างกายที่นั่งนิ่งและเงียบมาตลอดตั้งแต่กลับขึ้นรถมา
-
หลิวจวิน
หน้าตาเศร๊าเศร้านะครับ
-
หลิวเจี๋ย
...
-
ร่างบางหันหน้าหนีหลิวจวินไปทางกระจกรถ
-
หลิวจวิน
เฮ้ย
-
หลิวจวิน
พี่จะมาเกลียดผมอีกคนไม่ได้นะ
-
หลิวจวิน
อย่ามาหันหน้าหนีผม
-
หลิวเจี๋ย
ขับรถไปเงียบๆ เถอะ
-
หลิวเจี๋ย
อย่าพึ่งพูดอะไรมากตอนนี้เลย
-
หลิวจวิน
ฟังเพลงหน่อยไหม
-
หลิวเจี๋ย
ไม่
-
หลิวจวิน
โอเค
-
หลิวจวิน
-
หลิวเจี๋ยหันขวับมามองน้องตนเองเมื่อได้ยินเสียงเพลงดังขึ้น
-
หลิวเจี๋ย
ปิดเพลง
-
หลิวเจี๋ย
จะเปิดขึ้นมาทำไม
-
หลิวเจี๋ย
รำคาญ
-
หลิวจวิน
ไม่เอาน่า
-
หลิวจวิน
ไอ้เข็มหมุดหลานผมมันร้องไห้ตามแม่สองวันแล้วมั้ง
-
หลิวจวิน
เปิดให้มันได้ผ่อนคลายหน่อย
-
ร่างหนาว่าพลางหันไปยิ้มอ่อนให้กับพี่ตนเองก่อนจะกลับไปมองเส้นทางข้างหน้า
-
ร่างบางก้มมองหน้าท้องแบนราบของตนเองและหันหน้าออกทางกระจกรถเหมือนเดิม
-
หลิวเจี๋ย
นายว่า...เฮียจะตื่นขึ้นมารึยัง
-
หลิวเจี๋ย
นายรู้ไหม
-
หลิวเจี๋ย
ก่อนเกิดเรื่อง
-
หลิวเจี๋ย
เราแพลนว่าเราจะไปเที่ยวด้วยกันต้นเดือนหน้า
-
หลิวจวิน
...
-
หลิวเจี๋ย
เราจะไปใช้ชีวิตที่เริ่มต้นใหม่ด้วยกันอีกครั้ง
-
หลิวเจี๋ย
เขาจะจำที่เขาพูดไว้ได้ไหมแล้วก็รีบตื่นขึ้นมาพักฟื้นตัวเองเพื่อให้ทันต้นเดือนหน้า
-
หลิวเจี๋ย
...
-
หลิวเจี๋ย
แต่...เป็นไปได้ยาก...
-
หลิวเจี๋ย
เฮียผ่าตัดสมองนะ
-
หลิวเจี๋ย
สมองเลยนะ จะตื่นขึ้นมาเร็วๆ ก็คง...จะเก่งเกินไปแล้วล่ะ
-
หลิวเจี๋ย
(เจี๋ยอยากให้เฮียเก่ง...)
-
หลิวเจี๋ย
(ช่วยเป็นคนเก่งหลังจากเจี๋ยกลับไปถึงเถาหยวนได้ไหม...)
-
หลิวจวินไม่พูดอะไรนอกจากหันมองหลิวเจี๋ยเงียบๆ ปล่อยให้เพลงที่กำลังดังอยู่ตอนนี้ได้ปลอบประโลมและผ่อนคลายความรู้สึกที่น่าจะหนักอึ้งไม่น้อยในตอนนี้ของหลิวเจี๋ยแทน
-
|
-
นครเถาหยวน, ไต้หวัน
-
ณ โรงพยาบาลเถาหยวน
-
- หน้าห้องไอซียู -
-
เจียวจู
ซีอีโอใหญ่ครับ
-
เจียวจู
ซีอีโอยังไม่เข้ามาโรงพยาบาลเลยตั้งแต่เช้าเหรอครับ
-
เจียวจู
เจียวจูมานานพักนึงแล้วแต่ไม่เจอซีอีโอเลย
-
หลิวเย่
...
-
หลิวเย่
กำลังกลับ
-
หลิวเย่
รอก่อน
-
หลิวเย่
หลิวจวินกำลังพากลับมา
-
ซุนหยาง
สวัสดีครับ
-
ซุนหยาง หยวนต้าและเลี่ยงหรงเดินเข้ามาร่วมวงสนทนาพร้อมทักทายผู้เป็นใหญ่ทุกคนโดยในมือของเลี่ยงหรงถือซองเอกสารสีน้ำตาลซึ่งภายในบรรจุด้วยเอกสารทางราชการเกี่ยวกับอุบัติเหตุของเทียนอี้เอาไว้ทั้งหมด
-
เลี่ยงหรง
คุณอา คุณน้าครับ
-
เลี่ยงหรง
ทั้งหมดนี้ พวกผมรวบรวมหลักฐานทั้งหมดมาให้แล้ว
-
เลี่ยงหรง
คุณอา คุณน้าใช้ฟ้องร้องค่าเสียหายกับอุบัติเหตุนี้ได้จากผู้ก่อเหตุ
-
เลี่ยงหรง
หากคุณอาคุณน้าต้องการ
-
เลี่ยงหรง
เราสามคนยินดีช่วยเป็นทนายที่ปรึกษาเรื่องนี้ให้ได้ครับ
-
ซองเอกสารถูกยื่นไปตรงหน้าฉินเยี่ยและอี้เหิง
-
เผิง อี้เหิง
...
-
เผิง ฉินเยี่ย
...
-
เผิง ซูหนิง
โทษ...หนักมากไหมครับ
-
หยวนต้า
หนักมหันต์ถึงขั้นประหารชีวิต
-
หยวนต้า
แต่ก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง
-
หยวนต้า
อาจโดนลดหลั่นโทษลงมา อย่างมากก็แค่จำคุกระยะยาว
-
หยวนต้า
เพราะการพยายามฆาตกรรมครั้งนี้ไม่ได้ทำให้บุคคลถึงแก่ความตาย
-
หยวนต้า
แต่หากตาย...ไม่พ้นประหารชีวิตแน่นอน
-
ซุนหยาง
เรื่องนี้ยังตัดสินไม่ได้ในตอนนี้หรอก
-
ซุนหยาง
เพราะอาการของเทียนอี้ก็ไม่ได้เจ็บน้อยเลย
-
ซุนหยาง
ความเหมาะสมของบทลงโทษขึ้นอยู่กับศาล
-
ซุนหยาง
ว่าจะลงโทษยังไงให้เหมาะสมกับคดีที่ได้ก่อ
-
ซุนหยาง
แถมยังจงใจหนีเจ้าหน้าที่แบบนี้อีก
-
ซุนหยาง
คงมองเจตนาหลายเจตนารวมกันไป
-
ซินเจีย
...
-
ซินเจียหันมองฉินเยี่ยและอี้เหิงที่เกิดความหนักใจเพราะเจียเหยาก็เปรียบเสมือนลูกชายแท้ๆ ของบ้านไร่เผิงไปแล้ว
-
ฉินเยี่ยและอี้เหิงได้เดินตามกลุ่มทนายออกไป เหลือเพียงบ้านหลิว เจียวจูและซูหนิงเท่านั้นที่ยังอยู่
-
เพลงพิณ
เหลนม่าอยู่ใกล้บุคคลอันตรายขนาดนี้มาตั้งหลายปีได้ยังไง
-
หลิวจิ้ง
...
-
หลิวจิ้ง
คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจหรอกครับ
-
หลิวจิ้ง
เย็นนี้หลิวฟางกับครอบครัวโจวจะลงมานะครับ
-
เพลงพิณ
อืม บอกให้ค่อยๆ ขับรถมาล่ะ
-
เพลงพิณ
อย่าขับรถเร็วกัน
-
เพลงพิณ
อุบัติเหตุรถยนต์ ถึงไม่ใช่เพราะเจตนาตั้งใจ
-
เพลงพิณ
แต่เป็นความประมาทก็น่ากลัวไม่ต่างกัน
-
เพลงพิณ
ม๊าเป็นห่วง
-
หลิวจิ้ง
บอกแล้วครับ
-
เพลงพิณพยักหน้าตอบรับเบาๆ พลางหันไปมองซูหนิงที่เอาแต่ยืนเงียบมองเข้าไปในห้องของเทียนอี้ทำให้ทุกคนต้องหันไปมองตามเป็นตาเดียว
-
ซินเจีย
ซูหนิง
-
ซินเจียวางฝ่ามือลงบนแขนเล็กของซูหนิงอย่างเบามือทำให้ร่างบางหันมามองด้วยแววตากังวลและห่วงพี่ชายของตนไม่น้อย
-
ซินเจีย
หิวหรือเปล่า
-
ซินเจีย
ไปหาอะไรทานกับน้าสักหน่อยไหม
-
ซินเจีย
จะบ่ายแล้วนะ
-
ซินเจีย
มื้อเที่ยงก็เห็นแต่นั่งอยู่กับพี่ชายตลอดเลย
-
ซินเจีย
พี่เราเขาจะเป็นห่วงเอานะ ไม่ยอมกินข้าวกินปลา
-
เผิง ซูหนิง
ฮึก
-
เผิง ซูหนิง
-
เผิง ซูหนิง
ขอโทษครับ
-
เผิง ซูหนิง
ผมพยายามกลั้นแล้ว
-
เผิง ซูหนิง
แต่ผมไม่หิว
-
ซูหนิงหันไปมองเทียนอี้ในห้องเหมือนเดิมจนซินเจียต้องหันไปส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากหลิวเย่ผ่านสายตา
-
หลิวเย่
อาจำได้ว่าช่วงงานแต่งเทียนอี้
-
หลิวเย่
เช้ามืดที่ต้องตื่นมาเตรียมตัวกัน
-
หลิวเย่
เราไม่กินข้าวจนผล็อยเป็นลมไปในงาน
-
หลิวเย่
แต่ดีที่หลิวจวินรับเอาไว้ไม่อย่างนั้นคงหัวฟาดพื้นไปแล้ว
-
หลิวเย่
แล้วเป็นยังไงล่ะ เสร็จงานเย็นมา
-
หลิวเย่
ก็ถูกเทียนอี้ดุเข้าให้
-
หลิวเย่
อยากทำให้พี่ตัวเองเป็นห่วงทั้งที่ร่างกายยังอ่อนแอเหรอ ฮึ?
-
ซูหนิงยืนสะอึกสะอื้นแต่น้ำตาของเขาเลิกไหลแล้วเหลือเพียงความเปียกชื้นบนใบหน้าจากน้ำตาก่อนหน้านี้ที่ไหลลงมาเท่านั้น
-
เผิง ซูหนิง
ถ้าผมไป พี่เทียนอี้จะอยู่คนเดียวนะครับ
-
จวิ้นเฟิง
ไปพักบ้างเถอะ
-
จวิ้นเฟิง
เดี๋ยวพี่กับเยว่สือดูมันไว้ให้
-
จวิ้นเฟิง
มันไม่หายไปไหนหรอก
-
จวิ้นเฟิง
สภาพแบบนี้นะ แค่ลงเตียงยังยากเลย
-
จวิ้นเฟิงและเยว่สือที่มาใหม่จนทุกสายตาต้องมองไปที่พวกเขาสองคนเป็นตาเดียว
-
ซูหนิงหันหลังไปมองเทียนอี้อีกครั้งก่อนจะกลับมามองจวิ้นเฟิงและเยว่สือพร้อมผู้ใหญ่ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
-
เจียวจู
เดี๋ยวเจียวจูช่วยดูผอ.แทนให้อีกแรงครับ
-
เจียวจู
ไม่ต้องห่วงเลย
-
เจียวจู
ไปหาอะไรทานให้อิ่มท้อง
-
เจียวจู
ค่อยกลับมาอยู่เฝ้าผอ.ต่อนะ
-
เจียวจู
-
ท้ายที่สุดซูหนิงจำใจต้องยอมไปพร้อมกับคนบ้านหลิว เหลือเพียงจวิ้นเฟิง เยว่สือและเจียวจูเท่านั้นที่ยังอยู่บริเวณนั้น
-
จวิ้นเฟิง
เฮ้อ
-
จวิ้นเฟิง
เทียนอี้นะเทียนอี้
-
จวิ้นเฟิง
เลี้ยงเสือไว้จนกลายเป็นภัยจริงๆ เลย
-
เจียวจู
หน้าตาก็ออกจะหล่อ
-
เจียวจู
ไม่น่าเป็นคนแบบนี้เลย
-
เจียวจู
เสียดายอ่ะ
-
เจียวจู
-
จวิ้นเฟิง
ไอ้เจียวจู
-
เยว่สือ
คุณเจียวจู
-
เจียวจู
....
-
เจียวจู
พูดเล่น
-
เจียวจู
ไม่ต้องมองกันด้วยสายตาอาฆาตขนาดนั้นก็ได้
-
จวิ้นเฟิงและเยว่สือละสายตาไปมองห้องของเทียนอี้แทน ทำให้เจียวจูถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ
-
เจียวจู
ฟู่ววว....
-
กระทั่งเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง ฝีเท้าของคนสองคนกำลังย่างก้าวตรงมายังห้องฉุกเฉิน ทำให้พวกเขาสามคนที่ต่างคนต่างเดินวนเวียนกันไปมา บ้างก็ผลัดกันนั่งผลัดกันยืนได้หันไปมองทางบุคคลใหม่พร้อมๆ กัน
-
เจียวจู
ซีอีโอ!- อื้อ
-
จวิ้นเฟิง
เสียงดัง
-
จวิ้นเฟิง
นี่มันโรงพยาบาล หน้าไอซียูอีก
-
เจียวจูดึงมือจวิ้นเฟิงออกและมองค้อนใส่ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปจับมือหลิวเจี๋ยที่กำลังเดินมากับหลิวจวิน
-
เจียวจู
ซีอีโอ ไปไหนมาครับ
-
เจียวจู
ผมนึกว่าเข้ามาตั้งแต่เช้าแล้ว
-
เจียวจู
ผมกะมาหาช่วงบ่ายเพราะวันนี้ที่บริษัทวุ่นมากเลย
-
หลิวเจี๋ย
ช่วยดูแลแทนฉันไปก่อนนะ
-
หลิวเจี๋ย
อะไรที่ทำไม่ได้ก็กองๆ ไว้โต๊ะนั่นแหละ
-
หลิวเจี๋ย
เดี๋ยวฉันกลับเข้าไปเคลียร์เอง
-
หลิวจวิน
เอาไปไว้โต๊ะผม
-
หลิวจวิน
เดี๋ยวผมจัดการเรื่องเอกสารแทนเอง
-
หลิวเจี๋ยหันไปมองหลิวจวินทางด้านหลัง
-
หลิวจวิน
มองอะไร
-
หลิวเจี๋ย
ทำได้รึไง
-
หลิวจวิน
โอ้โห นี่ดูถูกผมเหรอ?
-
หลิวเจี๋ย
เปล่าๆ
-
หลิวเจี๋ย
วันๆ ฉันเห็นนายอยู่บริษัทไม่ถึงสามชั่วโมงก็ออกไปละ
-
หลิวเจี๋ย
จะมารับรู้อะไรเกี่ยวกับความวุ่นวาย
-
หลิวเจี๋ย
นายอยู่แต่ช่วงที่มันสงบ
-
หลิวจวิน
รอดูความเรียบร้อยช่วงที่พี่ไม่ได้เข้าบริษัทเถอะ
-
หลิวจวิน
ผมให้เวลาพี่เต็มที่
-
หลิวจวิน
จนกว่าพี่เขยจะกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมเลย
-
หลิวจวิน
งานบริษัทและลงตรวจห้าง
-
หลิวจวิน
ผมทำแทนเอง
-
หลิวจวิน
เดินงานกับเจียวจู ไก่ๆ
-
เจียวจู
-
เจียวจู
แน่ใจเหรอครับรองซีอีโอ
-
เจียวจู
เดี๋ยวจะทำงานไม่ได้เพราะความงามเจียวจูนะครับ
-
หลิวจวิน
....
-
หลิวจวิน
คุณจวิ้นเฟิงมาเดินงานช่วงนี้คู่ผมแล้วกัน
-
เจียวจู
อ้าว รองซีอีโอ
-
เจียวจู
เดินกับเจียวจูมันไม่ดีตรงไหน
-
หลิวจวินไม่ตอบทว่ากลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้และหันไปทางอื่นจนถูกเจียวจูเข้าไปล็อคคอและถามกรอกหูอย่างไม่อายหมอที่เดินผ่านไปผ่านมาเลยสักนิด
-
หลิวเจี๋ยละความสนใจจากพวกเขาและเดินเข้าไปหาเทียนอี้ภายในและนั่งลงเก้าอี้ข้างเตียงพร้อมกุมมืออีกฝ่ายเอาไว้
-
เผิง เทียนอี้
-
หลิวเจี๋ย
-
หลิวเจี๋ย
กลับมาแล้ว...
-
หลิวเจี๋ย
เจี๋ยกลับมาแล้วนะ
-
เผิง เทียนอี้
...
-
หลิวเจี๋ย
รอนานไหม
-
หลิวเจี๋ย
เฮียรอเจี๋ยนานรึเปล่า เจี๋ยไปตั้งครึ่งวันเลยนะ
-
หลิวเจี๋ย
แอบตื่นขึ้นมาระหว่างที่เจี๋ยไม่อยู่รึเปล่าหื้ม
-
เผิง เทียนอี้
...
-
หลิวเจี๋ย
ถ้าเฮียตื่นแล้ว อย่าแกล้งเจี๋ยนะ
-
หลิวเจี๋ย
ตื่นแล้วก็ลืมตาขึ้นมาให้เจี๋ยได้เห็นดวงตาหน่อยได้ไหม
-
เผิง เทียนอี้
...
-
หลิวเจี๋ย
เฮีย...
-
หลิวเจี๋ย
ต้นเดือนหน้าจะถึงนัดของเราแล้วนะ
-
หลิวเจี๋ย
เรายังไม่ได้คุยกันเลยนะครับว่าจะไปที่ไหน
-
หลิวเจี๋ย
ไม่ตื่นมานัดแนะกันหน่อยเหรอ
-
หลิวเจี๋ย
หรือเฮียเปลี่ยนใจไม่อยากไปแล้ว
-
เผิง เทียนอี้
...
-
หลิวเจี๋ย
ใจร้ายจัง
-
หลิวเจี๋ย
ถามอะไรก็ไม่ตอบ
-
หลิวเจี๋ย
เอาแต่นอนเงียบๆ
-
หลิวเจี๋ย
เหมือนคนบ้าเข้าไปทุกทีแล้วนะเจี๋ยน่ะ
-
หลิวเจี๋ย
อยากให้คนข้างนอกมองเข้ามาแล้วว่าเมียตัวเองเป็นบ้าเหรอ
-
หลิวเจี๋ย
ถ้าไม่ก็ลุกขึ้นมาตอบกันหน่อยสิ
-
หลิวเจี๋ย
ลุก...ฮึก ลุกมาตอบเจี๋ยหน่อย...ฮึก
-
หลิวเจี๋ยยกมือของเทียนอี้ที่กุมอยู่ขึ้นแตะหน้าผากตนเองแต่ไม่มันได้สังเกตจอมอนิเตอร์ที่คลื่นหัวใจของเทียนอี้กำลังเต้นเร็วขึ้นกว่าปกติ
-
เผิง เทียนอี้
-
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด
-
___
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()