___

คนตัวเล็กหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย

คนตัวเล็กจ้องใบหน้าอีกฝ่ายนิ่ง หลังจากโดนจู่โจมไปโดนไม่ทันตั้งตัว ก่อนร่างบางจะเป็นฝ่ายละสายตาไป

อ่าา.. นี่เขากำลังกังวลเรื่องนั้นเหรอ

แต่ก็หวัง.. หวังว่ามันจะดีตลอด ไม่ใช่..กลับมาตกม้าตายกลางทาง หรือตอนที่.. กำลังจะเข้าเส้นชัย

คนสองคนที่สายตากำลังจับจ้องกันและกัน หารู้ไม่ว่าดันมีหนึ่งสายตากำลัง.. มองพวกเขาอยู่

ติ้ง !

Messager <ซีเปียน> : เธออยู่ไหนจื่อรัีว แม่เธอบอกเธอยังไม่เข้าบ้าน เธอหายไปไหน

การแจ้งเตือนที่เด้งขึ้น เธอหยิบมันขึ้นมาอ่าน พลางนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เกิดขึ้น

*เหตุการณ์ก่อนหน้า*

ครืดดด ครืดดด

009886981211234 📲

ติ๊ด !

หวังเหว่ยเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นต่อ

ครืดดด ครืดดด

ซีเปียน📲

‘ เพื่อนเธอเกลียดเธอจะตายไป ‘

สายตาสวยมองปลายสายอยู่สักพัก ก่อนจะเลื่อนขึ้นมองคนสองคน ที่ตอนนี้เดินห่างเธอออกไปมากแล้ว

ติ๊ด !

นี่เหรอ.. คำพูดของคนที่หวังเหว่ยบอกว่าเธอเกลียดฉัน

ถ้าเป็นอย่างนั้น.. มันเป็นเพราะสาเหตุอะไร ที่เธอจะเกลียดฉันเหรอ ซีเปียน

เธอเอ่ยพูดพลางมองไปยังพวกเขาสองคนอีกครั้ง ที่ห่างไกลออกไปจนแทบจะมองไม่เห็นแล้ว แต่รู้แค่ว่า.. พวกเขาดูมีความสุขกันไม่น้อย ต่างกับเขาตอนนี้.. แม้แต่น้ำตา ก็ไม่อยู่ข้างกายเขา

เถาหยวน, ไต้หวัน

แกร๊ก..!

ตึ้ง !!!

ลี่หลินที่เปิดประตูห้องทำงานเข้ามากลับต้องสะดุ้งตกใจเมื่ออยู่ๆ หลิวจิ้งทุบกำปั้นลงโต๊ะอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง

ร่างสูงที่พึ่งรู้ตัว เลื่อนสายตาขึ้นมองภรรยาที่กำลังท้องกำลังไส้ ก่อนจะรีบลุกเดินไปประคองกาย

ลี่หลินส่ายหน้าให้เขาเบาๆ

พรึ่บ..

หลิวจิ้งส่ายหัวอยู่บ่าเล็ก แน่นอนว่าลี่หลินรับรู้

ไทจงเหรอ..

ครั้งที่หลิวจิ้งกลับจากไทจง นอกจากเรื่องงานที่เขาต้องรับผิดชอบพ่วงถึงเรื่องของคนรักและเรื่องของน้องตนเอง ทำเอาหัวสมองเขาแทบไม่ได้พักเลย

*เหตุการณ์เมื่อ 6 เดือนก่อน*

ไทจง, ไต้หวัน

อีกฝ่ายจ้องมองเขานิ่ง

หลิวจิ้งกำลังจะเดินกลับไปที่รถ กลับต้องชะงัก เมื่ออวี่ถงเอ่ยขึ้น

กึก..

หลิวจิ้งหันกลับมาเผชิญหน้ากับอวี่ถงอีกครั้ง

ร่างสูงทั้งสองยืนประชันหน้ากัน

ตึ้ง !

แผ่นหลังกว้างของอวี่ถงถูกดันชนเข้ากับกระจกร้าน หมัดที่พร้อมจะพุ่งใส่ใบหน้าเขากำลังยั้งไว้กลางอากาศ

ผลั๊วะ !!!

ดวงตาของหลิวจิ้งกำลังสั่นสะท้านด้วยความโกรธ

ผลั๊วะ !!!

ผลั๊วะ !!!

ผลั๊วะ !!!

หลิวจิ้งผละกอดออกจากคนรัก และเอ่ยตอบพร้อมกับรอยยิ้ม แม้จะเป็นยิ้มที่พยายามฝืนมันออกมาให้ลี่หลินได้เห็น

ในเมื่อภาพเหล่านั้นที่คุณเฉินส่งมา รอยยิ้มของหลิวฟาง ที่ปรากฏอยู่เป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจจริง หรือ หลิวฟางปั้นยิ้มมันมาตลอดที่ผมไม่รู้เรื่องราวของมันจริงๆ เลยด้วยซ้ำ

หางโจว, จีน

ณ ฐานฝึก LEGENDS

ฉางเอ่ยเรียกร่างสูง ก่อนเขาจะเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับฉางในห้องพักรวมของตัวบ้าน

คุยกันอยู่สักพัก ก่อนร่างสูงจะเดินขึ้นห้องของตนมา ทว่ากลับต้องชะงักเมื่อเห็นทุกคนในทีมนั่งอยู่ตามจุดต่างๆ ในห้องของเขา

การสุ่มเจอกันในครั้งนี้ ดันเป็นสงครามเปิดเกมที่ใช้คาดการณ์การเดินเกมของฝ่ายตรงข้ามได้ไม่น้อยเลย

|

Liúfāng’s part

มือสวยยกขึ้นแตะริมฝีปากของตน จูบที่โดนจู่โจมแต่กลับเต็มใจให้จู่โจม

‘ พี่รักฟางนะ ’

‘ มันอาจดูเป็นคำธรรมดาที่ใครก็พูดกัน ’

‘ แต่พี่อยากบอกให้ฟางมั่นใจ ’

‘ ว่าคนที่พี่รัก คือ ฟาง ’

ในที่สุด ก็ได้เข้าใจแล้วว่าเขาไม่ได้หายไปไหน แม้ในวันที่ไม่มีเขาเคียงข้าง

แม้ในวันที่ไม่สามารถสัมผัสหรือรับรู้ในความเป็นไปของเขาได้อีก

เขาก็ยังอยู่ ตราบใดที่ผมไม่คิดจะลืม เขายังอยู่ตรงนี้ อยู่กับผม ภายในใจ

___