เจ้ากินข้าวเสียหน่อยเถอะ

{นี่เจ้ายังมิกินอันใดอีกงั้นรึ}

มิหิวก็ต้องกิน

หากเจ้ามิกินข้าจะป้อนเจ้าเสีย

แล้วข้าจะใส่พริกไปให้เยอะๆ

ดีรึไม่🙂

เจ้าเลือกเอาแล้วกันพวกข้าถือว่าพวกข้าเตือนแล้ว

.ยื่นจานข้าวให้

{กินแต่แรกก็จบแล้ว}

ชีพจรเต้นอ่อนมาก

มะหมายความว่าเช่นไร

ถ้าให้พูดตรงๆก็อาจจะอยู่ได้อีกไม่นาน

...

(ท่านมิน่าพูดเลย!🤦)

พวกเจ้ามิต้องกังวล

อย่างไรเด็กคนนั้นก็ต้องฟื้น

.มอง

.ยิ้ม

{ข้ามาแล้ว}

เจ้าไปไหนมา

{ก็หมอผู้นั้นจู่ๆก็มาหาข้า}

{บอกให้ข้าไปหาสมุนไพรมารักษาเจ้าเด็กนั่นน่ะสิ}

.เดินไปหาซูเหวิน

ขอบใจเจ้ามาก

ข้ามิเคยรู้ว่าเจ้าพูดกับสัตว์เวทย์ได้

ห๊ะพูดกับสัตว์ได้งั้นรึ!?

ข้ามิได้คุยกันรู้เรื่องเสียหน่อย

ข้าแค่สั่งเท่านั้น

{ช่วยข้าด้วยข้าโดนหลอกใช้}

มีใครสามารถช่วยข้าต้มสมุนไพรได้รึไม่

(เจ้าพวกนี้นิ!💢)

เดี๋ยวข้าช่วยเจ้าเอง

.พยักหน้า

งั้นข้าเข้าไปดูเด็กคนนั้นหน่อยแล้วกัน

ข้าไปด้วย

มิได้

เจ้าต้องกินให้หมดเสียก่อน

เจ้า....ร้องไห้

.กอดจื่อลู่

เจ้ามิจำเป็นต้องเก็บความรู้สึกตนเองไว้

หากเจ้าอยากร้องก็ร้องออกมาเสียเถอะ

ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าเอง

{เจ้าหมาป่าจะมิตื่นมาจริงๆงั้นรึ}

{แล้วเจ้าเห็นรึไม่เล่า!}

พวกเจ้าช่วยเงียบๆหน่อยได้รึไม่😑

แล้วคนอื่นหายไปไหน

ซูเหวินกับพี่ของเจ้าไปต้มสมุนไพรส่วนเด็ก2คนนั้นอยู่ด้านนอก

งั้นรึ

จะคุยเรื่องนั้นจริงๆงั้นรึ

เรื่องนั้น?

เรื่องอันใด?

เรื่องสำคัญขนาดนั้นเลยรึ

ให้ข้าไปตามให้ดีรึไม่

เจ้าร้องไห้งั้นรึ

ข้ามิได้ร้อง!!!

น่าเชื่อถือมากมั้งเจ้าน่ะ😒

หากเจ้ารู้อยู่แล้วจะถามเจ้าเพี้ยนทำไม?

(จะดีกว่านี้ถ้ามิเรียกข้าเช่นนั้น!)

หึ!

เลิกเถียงกันได้แล้ว

ก่อนที่พวกข้าจะคุย

ข้าขอถามพวกเจ้าทั้ง3หน่อย

?

?

พวกข้างั้นรึ?

.พยักหน้า

.มอง

แล้วเกี่ยวอันใดกับพวกข้า

...

...

.มองจื่อลู่

เจ้าจะหมายความว่าอย่างไรกันเเน่

เจ้าคือนักเวทย์ในตำนานอย่างไรเล่า

จะจะเป็นไปได้อย่างไรเล่า

พวกเจ้ามาอย่าเหลวไหล

พวกเจ้ามีข้อพิสูจน์รึไม่?

ว่าพวกข้านักเวทย์ทั้ง4

{....}

{....}

...

(ภพชาติก่อนๆมิเห็นต้องเจอเหตุการณ์เช่นนี้เลย)

จริงรึไม่เจ้าจิ้งจก

.พยักหน้า

...

เหตุใดเจ้ามิบอกข้าเล่า!

{ข้าเคยให้เจ้าถามในภพชาติของเจ้าเจ้าบอกข้าว่าอย่าไรเล่า}

{เจ้าบอกข้าว่าเป็นเรื่องของภพชาติก่อนให้ปล่อยไปมิใช่รึ!}

เจ้าก็ควรอธิบายให้มันดีกว่านี้สิ!

{ไหงข้าถึงผิดเล่า!}

.ยืนนิ่ง

{เจ้าไหวรึไม่}

ข้าบอกเจ้าแล้ว

ว่าอาจจะเป็นพวกเจ้า

ข้ามิอยากจะเชื่อว่านักเวทย์ทั้ง4จอยู่ใกล้ตัวเช่นนี้

เหตุใดเจ้าดูมิตกใจ?

ทำไมข้าต้องตกใจ

ก็ข้ารู้อยู่แล้ว

ห๊ะ!?

ห๊ะ!?

ทำไมมิบอกเล่า!

ก็ข้านึกว่าพวกเจ้าจะรู้

รู้ตั้งแต่เมื่อใด

ข้ารู้ตั้งแต่ข้าเด็กๆแล้ว

หลงบอกข้ามานานแล้ว

{ทำไมเจ้าตัวใหญ่มิบอกก่อน!}

{นั่นสิ!}

แปลว่าเจ้าก็รู้งั้นรึว่าเจ้าเพี้ยนก็เป็น1ในนักเวทย์ทั้ง4

ข้าพึ่งรู้ตอนที่ออกตามหาเด็กคนนี้เอง

.มองเทียนซิง

ข้าว่าพวกปีศาจยังคงตามหาพวกเจ้าอยู่เป็นแน่

อย่างไรก็คงต้องระวังตัวกันให้มากๆ

นั่นสินะ...

นี่คือเรื่องที่จะคุยใช่รึไม่

.พยักหน้า

แล้วพวกข้าต้องกลับเมืองตนเองรึไม่

นี่แหละที่พวกข้ากำลังคิด

กำลังคิดอันใดรึ

ห๊ะ!?

นี่เจ้าบ้าไปแล้วงั้นรึ!

มิเห็นรึว่าเกิดอันใดขึ้น!

เจ้าจะให้พวกข้าซ่อนเพื่ออันใดกัน!

การที่จะกำจัดและผนึกหัวหน้าปีศาจได้ต้องใช้เวทย์ธาตุ

หากพวกเจ้าเป็นอันใดไป

เจ้าก็น่าจะรู้ว่าจะเกิดอันใดขึ้น

แต่นี่มันมิมากเกินไปหน่อยรึ?

ในขณะที่ทุกคนต่างทำสงครามเสี่ยงชีวิต

แต่กลับให้พวกข้าหลบซ่อน

.มอง

ข้ามีข้อแลกเปลี่ยนให้พวกเจ้า

ข้อแลกเปลี่ยนอันใด

ข้ามีเวลาให้พวกเจ้า2อาทิตย์

หากต่อสู้กับข้าและเลี่ยงจินได้พวกข้าจะให้พวกเจ้าเข้าร่วมสงคราม

หากว่าพวกเจ้าสู้พวกข้ามิได้

พวกเจ้าต้องซ่อนตัว

ข้อแลกเปลี่ยนที่-

ได้!

ห๊ะ!?

จะเจ้าพูดอันใดออกมาน่ะ

(เลือดร้อนเสียจริง)

(สมแล้วที่เวทย์ไฟมิคิดอันใดเลย🤦)

🙂

งั้นก็ตามนั้น

แล้วเทียนซิงเล่า

มิได้อยู่รวมกันงั้นรึ

ข้าเข้าใจแล้ว

ถ้าเช่นนั้นจะมิแย่กว่าเดิมงั้นรึ

มิต้องห่วง

พวกข้าก็จะอยู่กับพวกเจ้า

หมายความว่าเช่นไร...

จับคู่?

ห๊ะ!?

นี่รวมข้าไปตั้งแต่เมื่อใดกัน😑

ถือว่าช่วยๆกันหน่อยแล้วกัน

🤦

ข้าปฏิเสธมิได้นิ

เจอกันอีกแล้ว

ทำอย่างไรได้ล่ะ

เรื่องอันใดเล่า

ถ้ามิใช่เรื่องจริงจะให้เป็นแค่ความฝันงั้นรึ

ไร้สาระเสียจริง

คนที่คิดเช่นนี้มีแค่2ประเภท

มิคนบ้าก็คนขี้คลาด

เจ้าบ้าก็มิใช่

รึว่าเจ้าบ้า

งั้นก็กลัวจนหัวหดรึอย่างไร

เจ้าน่ะ-

มิใช่ว่าข้ามิเข้าใจเจ้า

แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง

เจ้าก็ต้องยิ่งแข็งแกร่งเพื่อพวกเค้ามิใช่รึ

เพื่อที่จะได้ปกป้อง

เพื่อที่จะได้อยู่กับพวกเค้าอีก

แต่ถ้าเจ้ามัวแต่กลัวแล้วมิได้ทำอันใดเลย

เช่นนั้นมันน่าสมเพชยิ่งนัก

เจ้าอย่าพึ่งคิดไปถึงเช่นนั้น

เจ้าควรจะทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นก่อน

ทำให้สมเป็นเจ้าหน่อยสิ

ก็มิใช่เสมอไป

ก็แค่มีคนนึงวิ่งชนข้าที่เมืองเจ๋อตอนวิ่งไล่จับเจ้าจิ้งจอกนั่น

💤

หลังจากนั้นข้าก็เลยต้องตามเพราะเจ้ายังมิขอโทษข้า

หึเจ้าจำมิได้แล้วงั้นรึ

ช่างมันเถอะ

ข้าเหนื่อยคุยกับเจ้าแล้ว

ก็พักเสียสิ

เจ้าจะโวายทำไม

.มอง

เจ้ามีแผนที่ต่อสู้กับพวกข้ารึยัง

เหตุใดข้าต้องบอกด้วย

🤷

สังเกต

ข้าบอกแค่นี้แหละ

เจ้ามิรู้ความหมายงั้นรึ

สังเกตน่ะ

🤦

ให้ตายเถอะ

ถ้าถึงเวลานั้นเจ้าก็คงรู้เอง

เจ้ายังมีได้กินข้าว

.พยักหน้า

.มอง

รึเจ้าจะออกไปหาซื้อเองก็แล้วแต่เจ้า

ก็เรื่องของเจ้า

.เดินออกไป

.ส่ายหน้า

ข้าทำตัวมิถูก

พวกเจ้าเป็นถึงนักเวทย์ทั้ง4

ข้ามิคิดจะว่าอยู่ใกล้ตัวข้าเช่นนี้

.มอง

.มอง

.กอดแน่น

ข้าเข้าใจแล้ว

เจ้าอย่าร้องไห้ได้รึไม่

มิว่าจะเกิดอันใดขึ้นก็ตาม

ข้าจะอยู่ข้างเจ้าเอง

(ข้า...จะปกป้องเจ้าเอง)

แฮ่กๆ!

คิดจะฆ่ากันรึ!

ป่าวเสียหน่อย!

เจ้านั่นแหละหัดมีสมาธิหน่อย!

หาเรื่องข้างั้นรึ!

ใช่ใจเย็นๆก่อน!

อย่าลืมสิถ้าแพ้ก็จะถูกซ่อนตัว!

.กำหมัดแน่น

ถ้ายังขาดสติเช่นนี้

ต่อให้มิใช้เวทย์เจ้าก็มิมีทางชนะได้

💢💢💢💢

{ตั้งสติก่อน!}

{เจ้านั่นแค่ยุยงอารมณ์ของเจ้า!}

ข้าพยายามอยู่!

(จะรอดมั้ยเนี่ย)

ตั้งสติหน่อยสิ

พวกเจ้าเป็นอันใดกันเนี่ย!

ทั้ง2คนเลย!

อ๊าก!!!

จื่อลู่!

อย่าเข้าไป

นี่มิใช่เรื่องของเจ้า

หึ!

บ้าเอ๊ย!

อั่ก!

หัดระวังเสียหน่อยสิ

เอาล่ะพอก่อน

สัปดาห์หน้าค่อยว่ากันอีกครั้ง

{อีกแค่1สัปดาห์}

{ศึกตัดสิน}

เพราะเจ้านั่นแหละที่บุ่มบาม!

จะโทษข้าฝ่ายเดียวก็มิได้นะ!

เจ้าก็ด้วยมิมีสติอยู่กับตัว!

คิดจะหาเรื่องกันรึอย่างไร!

รึมิจริงเล่า!

{พวกเจ้าเลิกทะเลาะกันได้แล้ว}

{เถียงไปแล้วได้อันใด!}

เจ้ามิต้องพูดเลยเจ้าจิ้งจก

ถ้ามิอยากฟัง

หัวร้อนแล้วลงที่อื่น

เด็กน้อยเสียจริง!

.กอดอก

เจ้าว่าใครเด็กกัน!

เจ้าอยากไรเล่า!

ฟังมิรู้ความงั้นรึ!

...

...

.มอง

{ทำเช่นนี้แหละถูกแล้ว}

{หากเจ้ายังสู้2คนนั้นมิได้}

{เจ้าก็อย่าหวังว่าจะชนะพวกปีศาจได้}

พวกเจ้านั้นยังมิมีสมาธิกันหมด

อีกคนก็อารมณ์ร้อนผสมอยู่ด้วย

เสี่ยงตายง่ายกันเสียเหลือเกิน

ข้าจะบอกอันให้อย่างนึง

ข้าเวทย์อาวุธปืน

😑

ฟังให้จบเสียก่อนสิ!

การที่จะเล็งปืนต้องมีสมาธิ

ต้องสังเกตให้ดี

ถึงเจ้าจะมิใช่เวทย์ปืนแต่ข้ามั่นใจว่าเจ้ารู้ความหมาย

.พยักหน้า

เจ้าพักเถอะ

เจ้าคงเหนื่อยมากแล้ววันนี้

ข้าเคยปล่อยเจ้านอนคนเดียวรึอย่างไร

ตอนนั้นเจ้านอนกับเทียนซิง😑

แล้วเจ้าก็ถีบข้าลงจากเตียงด้วย

ตั้งแต่เทียนซิงมิอยู่เข้าก็ชอบให้ข้านอนกับเจ้า

เจ้ารักเทียนซิงงั้นรึ

....

(มิน่าถามเลยข้านี่มันบ้า!)

แล้วข้าเล่า

[ถ้าตัดประโยคอื่นทิ้งเหลือแค่ประโยคหลังจะดีกว่านี้]

ข้าบอกว่าเจ้าควรพักได้แล้ว

.พยักหน้า

เป็นอันใดของเจ้า

จ้องข้าเหมือนข้าไปฆ่าเจ้าเสียอย่างนั้น

ข้าจะฆ่าเจ้าทำไมกัน

ฆ่าเจ้าแล้วมีประโยชน์ต่อข้างั้นรึ

หากเจ้าคิดว่าการแพ้ในวันนี้เพราะข้าตั้งใจฆ่าเจ้า

เจ้าก็คิดใหม่เสีย

เจ้าจงโทษตัวเองเถิดว่าถึงขาดสติในการต่อสู้เช่นนี้

แค่คำพูดยุยงแค่นี้ ยังทำเจ้าขาดสติได้

ในสงครามข้ามิอยากจะคิด

เจ้าคงโดนฆ่าตายเสียคนแรก

ข้าเตือนด้วยความหวังดี

หากเจ้ายังเป็นเช่นนี้อยู่

มิช้าเจ้าอาจจะตายได้

แต่หากเจ้าแก้สันดานเลือดร้อนของเจ้ามิได้จริงๆ

ก็หัดเก็บซ่อนอย่าให้ผู้อื่นเดาทางเจ้าให้มันง่ายนัก

.เดินออกไป

{พอเถอะเลิกโวยวายได้แล้ว}

{ข้ามิได้เข้าข้าง}

{แต่ข้าอยากให้เจ้าเข้าใจ}

{เจ้าลองเก็บคำพูดของเจ้านั่นแล้วนั่งคิดดูให้ดี}

{เจ้านั่นห่วงเจ้ามิอยากให้เจ้าเป็นเช่นนั้นในสงคราม}

เจ้าจะไปไหน

.มอง

ข้าจะเป็นคู่ฝึกให้เจ้าเอง

พร้อมแล้วใช่รึไม่

งั้นมาเริ่มกันเลย

อืม

เจ้าก็เก่งดี

แต่สามารถเก่งได้มากกว่านี้

ทำไมวันนี้เจ้าถึงมิมีสมาธิ

.มอง

ข้าเชื่อว่าเดี๋ยวเจ้าก็จะเข้าใจเอง

นี่ก็ใกล้จะสงครามแล้ว

แค่ขึ้นชื่อว่าสงคราม

ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนต่างกลัว

เจ้ารู้รึไม่เพราะเหตุใด

ใช่

สงครามจะจบได้มีแค่2อย่าง

มิพวกเราตาย

พวกมันก็ตาย

ทุกคนต่างกลัวที่จะทำสงคราม

สงครามเป็นส่งที่มิแน่นอน

มิรู้จะเกิดอันใดขึ้นบ้างในสงคราม

เวลาทำสงครามสามารถตายได้ทุกเมื่อ

หากมิมีสติและสมาธิ

.มองเจียวจ้าน

ก็ดีที่เข้าใจ

ก็ฝึกซ้อมเรื่อยๆ

มิมีใครเก่งมาแต่แรก

มิว่าจะเป็นผู้ใดก็ตามเกิดมาก็ต้องมีการฝึกซ้อม

อยู่ที่เจ้าว่าจะก้าวข้ามผ่านขีดจำกัดเจ้าได้รึไม่

.พยักหน้า

.มอง

.....

ก็แพ้ราบคาบ

เจ้ามิต้องกังวลอย่างไรเดี๋ยวสักวันเจ้าก็จะชนะได้

ขอบคุณท่าน

แล้วเทียนซิงเป็นเช่นไรบ้าง

1สัปดาห์แล้วนะ...

...

{มิต้องกังวลเทียนซิงยังมิตาย}

{ข้ายังสัมผัสไอของเจ้าหมาป่าได้อยู่}

.พยักหน้าให้เฟิ่ง

(แต่แผ่วเบาเสียแทบจะสัมผัสมิได้แล้ว...)

พวกข้าเข้าไปหาเทียนซิงได้รึไม่

ผอมลงไปเยอะเลยนะ...

พูดอันใดแปลกๆ

คนนอนอยู่เฉยๆก็ต้องผอมลงสิเจ้าบ้า

ให้อ้วนขึ้นก็มิใช่เรื่อง

😑

.หลับตาปี๋

.จับมือจื่อลู่แน่น

(เจ้าหมาเจ้าต้องตื่นมานะ)