ที่นี่งั้นรึ

ซากเจ้าพวกปีศาจก็ยังอยู่...

รอยเผาไหม้

เจ้านั่นเวทย์ไฟ

ตอนพวกข้าหนีเจ้านั่นใช้ไฟเผาพวกปีศาจ

เจ้าเวทย์ธาตุงั้นรึ

(เวทย์ธาตุเหมือนข้าเลย)

(เวทย์ธาตุงั้นรึ...)

มีอันใดงั้นรึ?

มิมีอันใด

รีบไปกันเถอะ

(เริ่มสงสัยแล้วงั้นรึ)

{เจ้าคิดเช่นเดียวกับข้าใช่รึไม่}

.พยักหน้า

หินใหญ่เลยนะเนี่ย...

{มิใช่ปัญหามีลี่อินเจ้านายข้าอยู่เสียอย่าง}

(เวทย์ธาตุอีกคนงั้นรึ...)

เท่านี้ทางก็เปิดแล้ว

ข้ามิเคยรู้ว่าถ้ำนี้คือทางลัดไปเมืองเจ๋อ

เจ้าได้กลิ่นบ้างรึไม่

{กลิ่นเริ่มเลือนลางแล้ว}

{รีบไปเร็ว}

{กลิ่นหายไปจากตรงนี้}

{ข้าก็มิรู้}

(คงจะใช้เวทย์น้ำกลบกลิ่นเป็นแน่..)

(เจ้าบ้ามาใช้ผิดเวลาเสียเหลือเกิน!)

แล้วจะทำอย่างไรต่อ

ถ้าจำมิผิดถ้ามาทางนี้จริงถ้าตรงไปคือเมืองอัน

แต่ถ้าไปทางด้านซ้ายจะไปเมืองเป่า...

เป็นไปมิได้

ถ้าไปด้านขวาก็คือเมืองเจ๋อ

เมืองซุนนั้นคือทางเชื่อมของเมืองอื่นๆ...

{ไอปีศาจ!}

ระวัง!

1:เจอแล้วๆ

1:ของเล่นที่น่าสนุกของพวกข้า:)

2:คนที่กำจัดไปเมื่อคราก่อนยังมิทันสนุกก็ตายไปเสียแล้ว:)

3:ใครสนใจกันเล่า:)

ขะขนาดนี้เชียว

โดนล้อมไว้เช่นนี้มิดีแน่...

กรรรร!!!

(เฉียดหน้าข้า....)

มามิหยุดหย่อน....

{กำจัดเท่าไหร่ก็มีมาเพิ่มตลอดเวลา...}

{รึจะเป็นภาพหลอน}

{ถ้าภาพหลอนข้าก็ต้องรู้สึสิ}

5:อ๊ากกก

พวกเจ้าจะยื่นนิ่งอีกนานรึไม่!

รีบไปสิ!

แช้วจะให้พวกข้าหนีไปทางได้เล่า!

(ให้ตายเถอะ!)

มาทางข้า!

[จะไปจริงๆงั้นรึ]

[ลองดูก่อน]

มิเป็นไร

เจ้าเป็นผู้ใดมาจากที่ใด

ทำไมถึงมาที่นี่

ข้ามิจำเป็นต้องบอกชื่อข้าให้ผู้ใดรู้จัก

นี่เจ้า-

.จับแขนลู่คงไว้แล้วส่ายหน้า

ข้าแค่มาทำธุระของข้า

ข้าจะไปเมืองเจ๋อ

เมืองเจ๋องั้นรึ?

เจ้าจะไปทำไมกัน

ให้ช่วยตาหานักเวทย์ที่หายไป

มีด้วยงั้นรึ

.พยักหน้า

ข้าต้องคุยกับหัวหน้านักเวทย์

ข้าเป็นนักเวทย์เมืองเจ๋อ

เดี๋ยวข้าพาไป

แล้วจะหยุดหาไว้แค่นี้ก่อนงั้นรึ...

{คงต้องเป็นเช่นนั้น}

{เพราะกลิ่นหายไปจากจุดนั้น}

{ตามยากเสียแล้วสิ}

แล้วพวกเจ้าหาใคร

สหายของพวกข้า

เค้าหายไป....

งั้นรึ

{หาเจอรึไม่}

.มอง

เดี๋ยวก็ชินไปเอง

คนพวกนี้มีสัตว์เวทย์ประจำตัว

สัตว์เวทย์ถ้าจำมิผิดข้ามิได้บอกแค่คนหายอย่างเดียว

ข้าหาสัตว์เวทย์ที่หายไปด้วย

สัตว์เวทย์ที่หายไปงั้นรึ

ข้ามิเคยได้ยินเลยว่าสัตว์หายไปจากเจ้าของได้...

เจ้าเป็นอันใดงั้นรึ

เหตุถึงมาร้องไห้หน้าเมืองเช่นนี้

มิเป็นไรยังไงเด็กคนนั้นก็ต้องรอด

เจ้าพอจะเล่าได้รึไม่ว่าเกิดอันใดขึ้น

(ใช่พวกเดียวกันกับที่พวกข้าหารึไม่นะ...)

เจ้าพาข้าไปคุยหัวหน้านักเวทย์ได้รึไม่

(เป็นคนที่ใช้มิได้เสียจริง)

งั้นข้ามิคุยแล้ว

เจ้าบอกทางหน่อยได้รึไม่ข้าจะไปเมืองเจ๋อ

.พยักหน้า

.ยิ้ม

มิต้องกลัวข้าอยู่ตรงนี้ข้ายังมิได้ไปไหน

อย่าพึ่งทำตาเศร้าเช่นนั้น

.มอง

เจ้าอย่าโทษตัวเองเลย

เช็ดน้ำตาแล้วไปกันเถอะ

(ปีศาจเยอะกว่าที่ข้าคิดแฮะ)

.พยักหน้า

[ตามข้ามา]

มืดจัง...

จำมิเห็นได้เลยว่าจะมืดเช่นนี้

มันเกิดอันใดขึ้นกันนะ

!!!

1:รีบฆ่ามันเร็ว!

แต่ว่าเจ้า!

...

.วิ่งออกไป

จะให้ข้าทิ้งเจ้าไว้ได้อย่างไรเล่า!

เดี๋ยวข้ารักษาเจ้าเอง

เจ้าทนหน่อยนะ

คงต้องให้เจ้าฟื้นฟูร่างกายก่อน

มิได้

แผลเจ้าพึ่งได้รับการรักษา

เจ้าต้องพักก่อน

มิใช่ว่าข้ามิเห็นใจเจ้านะที่เจ้าต้องทำเรื่องสำคัญ

แต่ร่างกายเจ้าก็สำคัญเช่นกัน

เจ้าควรจะดูแลตัวเองเสียหน่อย

มิมีใครสามารถดูแลเจ้าไปได้ตลอดนะ

ข้ามิสามารถเลือกได้ว่าเป็นใครเมืองใด

ข้าเป็นหมอข้ามีหน้าที่รักษา

เจ้ายิ้มอันใดของเจ้า

เจ้าพักเถอะเดี๋ยวข้าจะอยู่ดูแลเจ้าเอง

ข้ามิได้อ่อนแอขนาดต่อสู้มิได้

แต่ถ้าเลือกได้ข้าก็มิได้อยากสู้

เจ้าคงมิเข้าใจหรอก

นอนพักไปเถอะ

ถ้าเจ้ายังมิหลับข้าจะปักเข็มให้เจ้าหลับ

อย่าให้ข้ารู้นะว่าแกล้งหลับ

มิเช่นนั้นข้าจะปักเข็มทันที

เจ้าคิดว่าเจ้าคนนั้นมาทำไรที่นี่

ก็บอกไปแล้วมิใช่รึว่ามาคุยกับหัวหน้านักเวทย์

เท่าที่ข้าดูแล้วเหมือนจะเป็นคนใหญ่คนโตเสียด้วย

แล้วจะคุยเรื่องอันใดกันนะ...

{มาแล้วๆ}

เป็นอย่างไรบ้าง

เรื่องของเจ้าเกี่ยวกับคนที่มิใช่เมืองเจ๋องั้นรึ

{หมายความเช่นไร}

หลงบอกว่าเจ้าหมายความเช่นไร

เจ้าหาผู้ใดกัน

เทียนซิงงั้นรึ!

เทียนซิงอยู่ที่ใด!!!

นี่รีบตอบข้ามานะ!!!

ใจเย็นก่อน

งั้นรีบไปกันเลยรึไม่

วันนี้คนน่าจะเยอะ

คืนนี้มีงานเลี้ยงรับท่านเจ้าเมืองคนใหม่พอดี

{เจ้าคิดเหมือนข้าใช่รึไม่}

.พยักหน้า

คิดอันใด?

{ลางสังหรณ์...}

ลางสังหรณ์งั้นรึ

เรื่องดีรึเรื่องร้ายกัน

{แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องร้าย}

ร้ายงั้นรึ

....

....

ข้าอยากไปหาสหายข้าเองมิได้รึ

ข้าขอร้องล่ะท่านหัวหน้านักเวทย์

ตอนแรกก็มิมั่นใจ

แต่ท่านพูดเช่นนี้ข้าถึงมั่นใจว่าใช่

สังเกตจากชาวบ้านและนักเวทย์อื่นๆที่มาหาท่าน

นะท่านหัวหน้านักเวทย์

ให้ข้าไปเถอะ

ขอบคุณท่าน-

ห๊ะ!?

ท่านจะไปด้วยทำไม

แต่มันรบกวนท่านนะ

งั้นไปกันเลยดีรึไม่!

เจ็บอยู่นิดหน่อย

แต่ก็ดีขึ้นมากแล้ว

ขึ้นมาอยู่ตรงกับแพงเช่นนี้นักเวทย์คนอื่นๆรึท่านหัวหน้ามิว่างั้นรึ

ว่าไปข้าก็มีวิธีที่ทำให้หยุดได้

.มองหลิน

{ใช้ข้าอีกแล้วงั้นรึ}

🤷

1:พวกเจ้าขึ้นมาที่กำแพงเช่นนี้ได้อย่างไร!

1:พวกเจ้าควรจะในงาน!

เอาน่าๆ

มิเป็นอันใดหรอก

ว่าแต่พวกเจ้าเล่าทำไมมิอยู่ในงาน

มาอยู่เช่นนี้ได้อย่างไร

2:พวกข้าเห็นผู้ใดมิรู้อยู่หลังเขา

2:เลยจะไปตรวจสอบดูเสียหน่อย

.มอง

1:จะดีงั้นรึ

ดีแล้วๆ

พวกข้าอยากไปที่นั่นพอดี

2:แต่-

พวกเจ้านี่นะ

พวกข้าแค่อยากไปแทนมิได้งั้นรึ

.ส่งสัญญาณให้หลิน

โอ๊ะมีตัวอันใดอยู่ด้านหลังพวกเจ้า!!!

(มิจฉาชีพดีๆนี่เอง)

เจ้าขอบคุณพวกข้าก่อนสิ!

พวกข้าอุตส่าห์ช่วยเจ้านะ!

.เดินตามออกไป

[เจ้าคิดว่าจะรอดรึไม่]

[ข้าก็มิรู้]

พวกเราก็ไปกันเถอะ

หนิงหลง

ลู่คง!!!

ท่าน!

เจ้ากล้ามากนะ!

ขะข้า!!

!!!

เจ้ากล้ามากนะที่ทำข้าเป็นห่วง

ข้า...ข้าขออภัย...

.ยิ้ม

(ก็ยังมีความอ่อนโยนอยู่นิ☺️)

.มอง

ข้ามิเป็นไรแล้ว

เจ้าอย่าได้ห่วงเลย

ข้าก็คิดว่าจะเจอปีศาจรึคนที่ชื่อเทียนซิงเสียอีก

เห้อ

เด็กคนนั้นงั้นรึ

งั้นไปกันเถอะจะได้รีบไปคุยต่อ

เกิดอันใดขึ้นน่ะ

พวกเจ้าไปดูให้ทึว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น!

{มิต้องหรอก}

ทำไมงั้นรึ

{ปีศาจบุกมาแล้ว!}

ปีศาจ!

ปีศาจงั้นรึ!

มิได้ยามเช่นนี้จะให้ข้าพักได้อย่างไร

เจ้าน่ะอยู่เฉยๆถูกแล้ว

มิเช่นนั้นเจ้าจะแผลเจ้าอาจจะฉีกได้

...

ท่านก็อยู่ดูแลเสียสิ

ข้ามิ-

มิใช่เวลามาเถียงกันแล้ว!

ต้องรับแล้ว!

ก็ได้!

หึ!

{กลิ่นนี้!!!}

งั้นรีบไปกันเถอะ!

รอพวกข้าก่อน

รอพวกข้าก่อน

เทียนซิง!

เทียนซิง!

ข้าขอโทษที่ข้ามิฟังเจ้า😭

ข้าด้วย😭

.ยิ้มและลูบหลังสหายทั้ง2

ข้ามิเป็นไร

ตอนนี้มิใช่เวลาร้องไห้นะ

เราต้องรีบไปกันได้แล้ว

(ผู้นี้เองงั้นรึเทียนซิง)

(หน้าตาน่ารักเสียจริง)

ข้าจำเป็น

มิคิดเลยว่าพี่ใหญ่แห่งอันจะมีสภาพเช่นนี้

หึข้าแค่มิทันระวัง

ข้าว่าพวกเรารีบไปกันเถอะ

.พยักหน้า

1:อ๊ากกก

1:ฆ่ามัน!!!

1:ข้าทรมานเหลือเกิน!!!

1:อย่าให้ผู้ใดรอดออกไปได้!

ทำอันใดน่ะ!!!

ข้าเกือบยิงพลาด!

.มองลู่คง

สนใจปีศาจเสียก่อน

นั่นต้องไปช่วยคนนั้น!

.วิ่งออกไป

(เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเร็วเป็นบ้าเลย!)

3:จัดการมันอย่าให้รอดไปได้!

มิเป็นอันใดใช่รึไม่

ข้ามิเป็นอันใด

(มีพลังขนาดนี้มิใช้ตั้งแต่เล่า!)

2:อ๊ากกก!

2:ข้ามิบอกเจ้าหรอก!!!

2:จะจริงงั้นรึ!!!

2:หัวหน้าขั้น4บอกให้พวกข้ามาตามฆ่านักเวทย์ทั้ง4

นักเวทย์ทั้ง4งั้นรึ

หากเจ้ามิอยากเป็นเช่นนี้บอกให้หมด

(ที่ข้าสู้คือสู้เพื่ออันใด...)

(ในเมื่อเจ้าจัดการทีเดียวก็ได้!)

เหอะ!!!

.ยืนฟัง

2:ท่านหัวหน้าบอกข้าว่าเมืองเจ๋อเมืองซือเมืองเยว่และเมืองอี้ มีนักเวทย์ทั้ง4อยู่

(เจ้าเพี้ยนกับเทียนซิงรึไม่นะ..)

กลับมาเกิดแล้วงั้นรึ

.พยักหน้า

แล้วเหตุใดถึงมาเยอะเช่นนี้

.....

2:อ๊ากกก ข้ายอมบอกแล้วไง!

2:นักเวทย์ทั้ง4ตอนนี้อยู่ที่เมืองนี้!

2:และท่านหัวหน้าทุกขั้นก็กำลังไล่ตามไปอยู่!

บ้าเอ๊ย!!!

เจ้าจะไปไหน!

ไปช่วยอย่างไรเล่า!

ข้าก็มิมั่นใจเท่าใด!

แต่ข้าใช่เป็นแน่!

นักเวทย์ทั้ง4ลักษณะย่างไรยังมิมั่นใจเจ้าอย่าพึ่งบุ่มบ่าม

นักเวทย์ทั้ง4ที่ข้าเคยได้ยินจะมีสัตว์เวทย์

และก็เวทย์ธาตุ

สัตว์เวทย์และเวทย์ธาตุ...

อย่าบอกนะว่า!

พวกเทียนซิงอย่างไรเล่า!

2:55555 ไปตอนนี้ก็มิทันแล้ว

2:ท่านราชาปีศาจต้องได้คืน-

ต้องรีบแล้ว!

2:พวกเจ้าจะไปไหน

1:อย่าออกไปสู้เลย

ท่านลืมแล้วรึข้านักเวทย์แห่งเมืองเจ๋อ

พวกมันกล้ามาทำเช่นนี้ข้ามิยอมหรอก

.กำหมัดแน่น

.พยักหน้า

หลินไปกันเถอะ

.ยิ้ม

{ในที่สุดก็ยอมเรียกชื่อข้าเสียทีนะ}

{เจ้ามาขึ้นหลังข้า}

เป็นถึงนักเวทย์ทั้ง4มีพลังแค่นี้งั้นรึ5555

พูดอันใดของพวกเจ้ากัน!

ข้าลืมไปว่าเรื่องขอฝภพชาติที่ผ่านมาพวกเจ้าจำมิได้

แต่พวกข้ามิเคยลืมเลือน!

{ยั่วโมโหเสียจริง!}

{เจ้าพร้อมปลดขั้น2รึยัง}

หึ!ข้าพร้อมแล้ว!

ข้าในนามแห่งนักเวทย์ธาตุไฟ

ปลดเวทย์ขั้น2!

{ถึงคราเจ้าที่ต้องเปิดแล้ว}

{ข้ารู้ว่าเจ้ามิอยากใช้}

{ถ้าหากเจ้ามิใช้จะมีอยู่แค่2ทาง}

{ปีศาจตายรึไม่เจ้าก็ตาย}

{เจ้าต้องเลือกแล้ว}

....

ข้าเข้าใจแล้ว

พวกเจ้าในภพชาติที่แล้วน่ากลัวกว่าอีก🙂

อย่าพึ่งประมาทไป

ให้ขั้น3,4จัดการไปเราต้องจัดการขั้นดินและน้ำ

พวกเจ้ามันกระจอกอย่างไรเล่า55555

หึ!

กรรร!

{เข้าเวทย์ขั้น2เดี๋ยวนี้!}

ข้าทำมิได้

{มิต้องห่วงเชื่อใจข้าไว้}

นั่นแหละแบบนั้น5555

บรรยากาศที่น่าคิดถึง55555

{แยกกันไป!}

{ไปทางใด!}

{เทียนซิงอยู่ที่นี่}

{ลี่อินหน้าเมือง}

{จื่อลู่ไปทางพวกที่มีเมืองซุน}

แยกกันไป!

.วิ่งตามจื่อลู่

.วิ่งตามลี่อิน

{สงครามได้เริ่มแล้ว}

{อย่าใจอ่อนต่อให้มันร้องขอชีวิตก็ตาม}

เข้าใจแล้ว

กรรร!!!!

กรรร!!!!

.บินหลบหลีก

ไร้ประโยชน์สินดี!

เจ้าน่ะหุบปาก!

เทียนซิง!

กรร!!!

ข้าเคยบอกเจ้าแล้วว่าอย่าบุ่มบ่าม

ขอโทษ

แล้วเจ้าเพี้ยนเล่า!

ทางหน้าเมืองมีคนคอยช่วยแล้ว

ข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ

.วิ่งออกไป

หึมิคิดมิฝันว่าจะมีคนมาช่วยพวกเจ้าเช่นนี้

ตาพวกข้ามั่งสิ🙂

แค่นี้หยุดข้ามิได้หรอก555

[อย่าพึ่งขยับ]

[รอข้าส่งสัญญาณเจ้าค่อยช่วย]

.พยักหน้า

ความเจ็บแค่นี้ทำอันใดมิได้หรอก!

อ๊าก!!!!

{เจ้าพวกนั้นพอจะมีประโยชน์อยู่บ้างนะ}

เท่านี้ก็ขยับมิได้แล้ว

พะ...พวกเจ้า!!!!

อ๊ากกก!!!

พวกเจ้าต้องตาย!!!

เวทย์จ้าใกล้จะหมดแล้วนะ!

เจ้ามาเปลี่ยนกับข้า

ข้าสู้ต่อเอง

1:จังหวะนี้แหละจัดการมัน!

อ๊ากกก!

เวทย์ข้ามิเหลือแล้ว...

{ใกล้แล้วตอนนี้เจ้าต้องใช้สมาธิ!}

เจ้าก็มีฝีมือที่ดี

แต่น่าเสียดายยิ่งนัก

ที่เจ้าคงต้องลาโลกนี้เสียแล้ว

อย่ามั่นใจอันใดเกินไป

อั่ก!!!

เจ้ามิรู้จักข้าด้วยซ้ำ