// เก็บของบนโต๊ะ // หันมองคนข้างๆ

สบายมาก......สบายมากจริงๆ ด้วย ก็นอนเฝ้ากูไปเลยสิ // ยิ้ม เอ็นดู

อัยย์ ......// ปลุกอัยย์

อัยย์ ......// ปลุกอัยย์

ถ้าจะขนาดนี้ กูอยู่คนเดียวก็ได้มั้ง // หยอกอัยย์

เออ....เออ ไปเถอะ แม่บ้านปิดไฟไล่แล๊ว.....// หยิบกระเป๋าอัยย์ เอามาถือให้

ป่ะ........

ไปดิ....... // มองหน้าอัยย์

งั้นก็ไปพร้อมกัน // จับมืออัยย์

ไป

อันนี้นะ...... // สั่งลูกชิ้นเนื้อ

แล้วแต่มึงเลย อยากกินอะไรก็ซื้อ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง อุตส่าห์อยู่เป็นเพื่อน

...................// เดินตามอัยย์

// กำลังจะอ้าปากพูด

ถามกู.....ทำไม // พูดคนเดียวเบาเบา // มองตามอัยย์

// มองตามอัยย์ // แอบยิ้ม เอ็นดู

อัยย์........ มึงต้องใจเย็นๆ และมีสตินะ // ชูถุงในมือ

ถ้ามึงซื้ออีก มึงโทรตามเดอะเเก๊งกราฟิกดีไซน์ มาช่วยกินเลยนะ กูอิ่ม // แกล้งมองแรง

เหรอ................// แกล้งมองแรง

................// เดินตามอัยย์

แม่กลับดึกเหรอ // พูดไปกินไป

ไม่ได้ไปบ้านมึงนานแล้วหว่ะ เดอะเเก๊งกราฟิกดีไซน์ กับ บ้านมึง เป็นของคู่กันเลย // ยิ้ม

..............// นิ่ง

ไม่เป็นไร // กินต่อ

ง้อ.... // ยิ้ม เอ็นดู

// รับปลาหมึก

พอใจยัง // ยกยิ้มเบาเบา

ใครกิน มึงหรือกู

ลูกชิ้น 1 ไม้ มี 5 ลูก มึงกิน 2 ลูก ที่เหลือ กูกินแทน

ยังไม่แค่นั้น ไข่ปลาหมึกทอด ตอนมึงสั่ง ระดับความอยากกินเกิน 100

พอได้กินมึงกิน 10 บาท ที่เหลือคือ กู กินแทน

เหลือขนมอีก 8 ก้อน ที่มึง บิดกิน เศษ 1 ส่วน 4 ของชิ้นที่ 1 กูเดาว่า 8 ก้อนเต็มๆนี้ กูต้องกินแทนมึงอีก

ไอ่อัยย์เอ้ย........// ส่ายหน้า ด้วยความเอ็นดู

ไปเลยได้ป่ะ วันนี้กูไปนอนกับมึง ได้ม๊ะ ไม่อยากอยู่คนเดียวหว่ะ ไม่อยากกลับห้อง

กูใส่เสื้อผ้ามึงเหมือนเดิมนะ ใส่ด้วยกันได้อยู่แล้ว // ยิ้ม

คิดถึงหว่ะ บ้านคุณคิมเบอร์ลี่ // กวาดสายตามองรอบๆ บ้าน ที่คุ้นเคย

ต่อไปนี้ คงได้มาบ่อยๆ // ยกยิ้มเบาเบา

อืม.....ไม่อยากมีแล้วหว่ะแฟน ไม่อยากเลิกกับใคร เจ็บ....... ( แววตาสั่นไหว )

ได้ยินแล้ว รู้สึกดีจัง ( รู้สึกดี )