// จัดอาหารเช้า

// เดินออกมาจาห้องนอน

กลิ่นข้าวต้มหอมแบบนี้ ไม่ใช่ฝีมืออัยย์แน่ๆ // เดินตามกลิ่น

// จัดอาหารเช้า

เฮ้ย......เป็นหนึ่ง

// หันตามเสียง

แม่ สวัสดีครับ // ยกมือไหว้ // ยิ้ม ทักทาย

ไอ่ลูกหมา........คิดถึงชิบหายเลยเว้ย หายหน้าหายตาหล่อๆ เลยนะ // เดินเข้ามากอดเป็นหนึ่ง

คิดถึงแม่เหมือนกันครับ // กอดตอบ

คิมเบอร์ลี่เว้ย...... จะได้ดูอ่อนโยน // เสียงอ่อนเสียงหวาน

เป็นไง มาไง มาทางไหนวะเนี้ย หายหน้าไปนานเลย แม่คิดถึง // นั่งลง

// กลั้นขำ

ก็แม่ ตื่นเต้น ดีใจ ไม่เจอเป็นหนึ่งนานมากนะ เกือบปีได้มั้ง ตั้งแต่มีแฟน

เลิกกันแล้วครับ เมื่อวาน // หน้าเศร้า

อะ.....อ้าว

ผมนี่แย่จัง ถ้าไม่ตกอยู่ในสภาพนี้ คงไม่ได้มาที่นี่ // หน้าเศร้า

// สบตากับอัยย์

เอานา....... // ตบไหล่เบาเบา ปลอบใจ

ถ้าไม่อยากอยู่คนเดียว มานอนกับอัยย์มันก็ได้ คิมเบอร์ลี่ ยินดีต้อนรับ // ทำหน้าสวย

// ยิ้มตามกับความน่ารักสดใสของอัยย์กับแม่

ทานข้าวครับ ข้าวต้มฝีมือเป็นหนึ่ง เพราะทำเป็นเมนูเดียว // ยิ้ม

เมนูเดียว แต่อร่อยมากกกกก.......จัดมาเชฟ

เชิญนั่งครับ // เลื่อนเก้าอี้ให้อัยย์

// เสิร์ฟข้าวต้มให้อัยย์กับแม่

ขอบคุณมากครับเจ้ ที่เป็นห่วง // ยิ้ม

ฉันก็เป็นห่วงแกเว้ย แต่แบบ......จับใจความอะไรไม่ได้เลยจาก 6 คนนี้ // มองหน้าทุกคนสลับไปมา

ภาษาไทย ด้านการสื่อสาร ส่งสาร รับสาร ติดลบหมด....ทุกคน // ยิ้ม เจื่อนๆ

แก โอเคป่ะเป็นหนึ่ง

โอเค ......มั้ง // ยกยิ้ม เบาเบา

ก็...ไม่ได้แย่มากขนาดนั้น // มองหน้าอัยย์

เมื่อวานเราส่งตัวแทนดูแลพี่เป็นหนึ่งแล้วเจ้

// สบตากับอัยย์

เออ...ดีแล้ว อย่าทิ้งกัน

ไม่ทิ้งหรอกเจ้ อีกอย่าง.....ไอ่อัยย์ มันดูแลดีอยู่แล้ว ไว้ใจได้

( นึกถึงภาพอัยย์นอนหลับคาโต๊ะทำงาน ) // อมยิ้ม คนเดียว

ใช่มั้ย.....ตัวแทนหมู่บ้าน

ดี ดีมาก อัยย์ดูแลกูดีมาก อยู่เป็นเพื่อนกู กินข้าวเป็นเพื่อนกู แล้วกูก็ไปนอนบ้านมันเนี้ย // ยิ้ม

พึ่งพาได้เสมอ น้องพี่ // ตบบ่าอัยย์เบาเบา

แล้ววันนี้จะกลับคอนโดป่าว

// มองหน้าอัยย์ // อ้อน

มองอ้อนขนาดนี้ อัยย์กล้าปล่อยเหรอ

ไป ไป ไปอยู่จุดรวมพลนั้นแหล่ะ ว่าแล้วเย็นนี้ รวมพลเว้ย.......

บอกแม่หรือยังก่อน เดี๋ยวแม่ตกใจ

แม่คร๊าบบบบ........// มองอัยย์ // อ้อน

แม่คร๊าบบบบ........// มองอัยย์ // อ้อน

ฮ่า ฮ่า ฮ่า แม่ที่ว่า ไม่ใช่คุณคิมเบอร์ลี่ ใช่มั้ย // หัวเราะ

ไอ่อัยย์น่ากลัวกว่าคุณคิมเบอร์ลี่ ฮ่า ฮ่า

ก็มึงมันน่าร๊ากกกกกกก... // บีบแก้มอัยย์เบาเบา

ตกลงวันศุกร์ วันเสาร์ แห่งชาติของพวกเรา บ้านคุณคิมเบอร์ลี่ นะเว้ย ยาวไป ยาวไป

// มองหน้าอัยย์ // อมยิ้ม

// สะดุ้ง

เปล่าครับแม่....... // เดินหนีไปทำงาน

ใครจะไปรถเจ้ เดี๋ยววันเสาร์เจ้จะไปส่งเอง

โว้ย.....รถเจ้ ไม่ใช่สิบล้อนะเว้ย

ถามเป็นมารยาท ก็ไปเป็นมารยาทหน่อยเถอะ // แกล้งหยอก

พวกเราล้อเล่น

เรนมันจะเอาไปอีกคัน รถเป็นหนึ่งอีก

โอเค เจ้จะแวะซื้อของกินกับไอ่ฟางก่อนนะ

เจ้ ภีมไปด้วย ภีมไปรถเจ้

ไม่ไปกับกูเหรอภีม // แกล้งหยอกภีม

ไม่ เบื่อเธอ ชอบลวนลามเรา // รีบหนีขึ้นรถมิ้น

โหว......ใช้คำว่าลวนลามเลย กู.....หมดสภาพเลย // มองตามภีม

ภีมมันใช้คำถูกต้องแล้ว // ตบบ่าคินน์ // เดินขึ้นรถ

กลับไปนั่งคุยกับแม่ซื้อเหมือนเดิมเถอะมึงอ่ะ // เดินตามเรน

ขึ้นรถดิ ยืนทำไรวะ // เลิ่กลั่ก

เออ...ไปก่อนก็ได้ // เลิ่กลั่ก // รีบเดินขึ้นรถ