ดอกแค สาววัยสามสิบต้นๆ หน้าตาสวยเรียบๆ เป็นสาวแบ็งค์ทำงานอยู่ประจำธนาคารสาขาเล็กๆ ในต่างจังหวัด 

สามปีมาแล้ว ที่เธอเลิกคิดหวังเรื่องความรักและชีวิตคู่ เพราะเธอมักอับโชคเสมอ แฟนคนแรกที่รักมาตั้งแต่วัยเรียนก็ทรยศไปแอบคบซ้อน และผู้หญิงคนนั้นที่มาทีหลังกลับท้องทำให้ต้องเลิกกัน ผู้ชายที่ผ่านเข้ามาก็ล้วนแต่ไม่จริงใจหรือสร้างปัญหาวุ่นวาย แม้แต่ชายเดียวที่เธอเคยฝันถึง คุณ ยุทธ ผู้จัดการและเจ้าของห้างสรรพสินค้าที่ตั้งธนาคารของเธอ ก็ดูไกลเกินเอื้อม.. 

แต่ในความซวยเรื่องความรักก็ไม่เท่ากับจดหมายสนเท่ห์ในมือเธอ.. 

ดอกแคก้มมองกระดาษคำขู่มากมายที่เธอได้รับมาตั้งแต่เมื่อวาเลนไทน์ปีนี้ แรกๆ เธอก็นึกว่าเป็นการล้อเล่นจากเพื่อนกวนๆ สักคน แต่พอข้อความรุนแรงขึ้น จดหมายเขียนหยาบคายขึ้น เธอก็เริ่มอยู่ไม่สุข 

เพราะเธอไม่ได้คบใครเลย แทบไม่ได้ใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหน เจ้าของจดหมายสนเท่ห์คงเข้าใจผิดแน่นอน แต่ในเมื่อเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เธอก็ไม่รู้จะชี้แจงความบริสุทธิ์ใจของตัวเองอย่างไร 

จดหมายพวกนี้ไม่มีรูปแบบตายตัว และไม่เคยจับได้ว่าใครส่ง บางทีก็พิมพ์คอมพิวเตอร์มา บางทีก็เขียน บางทีก็ใช้กระดาษตัดแปะถ้อยคำ เธอเคยปรึกษาสำนักงานนักสืบ เขาก็ส่ายหน้าบอกว่า ตามตัวยาก เพราะหากเป็นอีเมลหรือข้อความในมือถือยังพอหาเบอร์คนโทรได้ 

จดหมายที่ถี่ขึ้นเรื่อยๆ มันทำให้เธอแทบบ้า และไม่กล้าเอาจดหมายกลับบ้าน ได้แต่ซุกไว้ในรถยนต์ของตัวเอง เพราะกลัวป้าปีบที่เลี้ยงเธอมาเหมือนเป็นมารดาจะเห็นและไม่สบายใจ  

แต่เธอจะไม่ทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะเธอมีน้องชายชื่อเข็ม ยังเรียนอยู่มัธยม เธอไม่อาจรู้ได้ว่า คนที่ขู่เธอจะเล่นงานแค่เธอหรือคนในครอบครัวเธอด้วยหรือเปล่า  

-------- 

วันนี้ เธอจึงขับรถไปริมน้ำเพื่อไปสงบสติอารมณ์ แล้วส่งข้อความไปหาญาติของเธอที่ชื่อมะลิ ซึ่งแต่งงานกับนักธุรกิจ อดีตมาเฟียผู้มีอิทธิพลรายหนึ่ง 

มะลิจ้ะ ถ้าช่วยอะไรพี่ได้สักอย่าง รบกวนช่วยแนะนำหน่อยสิ พี่ควรทำยังไงดีกับจดหมายสนเท่ห์ที่พี่ได้รับ พี่ไม่ได้คบกับใคร แต่คนส่งยังคงส่งมาเรื่อยๆ พี่จะทำยังไงดี เขาขู่ฆ่าพี่ด้วย 

แล้วเธอก็กดส่งรูปจดหมายสนเท่ห์ฉบับที่แรงๆ ส่งให้มะลิดู..  

มึงเลิกยุ่งกับคนของกู นี่เป็นคำเตือนครั้งสุดท้าย 

อีแรด มึงคิดว่าเขารักมึงเหรอไง ? หยุดอ่อยผัวกูได้แล้ว 

มึงวอนตาย อีแพศยาทำครอบครัวแตกแยก มึงระวังตัวให้ดี !  

เขาเป็นผัวกู มึงถอยไป ไม่งั้นกูจะฆ่ามึง ! 

ดอกแคถอนหายใจ เงยหน้าจากโทรศัพท์มองไปที่สายน้ำที่ไหลไป.. 

เธอไม่ได้คบกับใครสักหน่อย ใครกันมาขู่เธอแบบนี้ ? จะว่าเข้าใจผิดสลับตัวก็ไม่ใช่ เพราะทุกฉบับจ่าหน้าซองถึง อีดอกแค อย่างชัดเจน  

ใบหน้าสวยงามพิศ ดวงตาเรียวยาวมองเหม่อ ถ้าคบกับใครแล้วโดนหาเรื่องแบบนี้ ยังพอแก้ไขได้.. เธอไม่กลัวจะเลิกคบกับผู้ชายที่มีเมียหรือมีแฟนแล้ว เธอเคยเป็นคนถูกแย่งคนรักมา ทำไมจะไม่รู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน

แต่เธอโสดนะ โสดสนิทแห้งแล้งมานาน ไม่มีวี่แววความรักใดๆ

เฮ้อ สงสัยเธอต้องรีบทำงานเก็บเงินมากขึ้นแล้ว ดอกแค เคยคิดไว้แล้ว หากเธอหาเงินได้พอเป็นทุนเรียนมหาวิทยาลัยของน้องได้ครบเมื่อไร เธอจะลาออก ไปบวชชี สละทางโลก สาวใจบุญสายธรรมะเข้าวัดถอนหายใจ พยายามปลง พยายามใจเย็นกับปัญหาตรงหน้า

ปิ๊ง !

มะลิญาติผู้น้องของเธอตอบมาว่า

พี่ดอกแค เดี๋ยวหนูส่งลุงเต่าไปช่วยนะคะ อดทนรอแป๊บ อัศวินขี่ม้าขาวกำลังจะไป ลุงเก่งน้าาา พี่ทำใจเข้มแข็งนะ สู้ๆ ค่ะ  

ดอกแคกระพริบตาปริบๆ  

ลุงเต่า ? เอ๋ บอดี้การ์ดของมะลิที่เคยมาพักที่บ้านนะหรือ ? 

เธอยิ้มน้อยๆ เมื่อนึกถึงผู้ชายวัยเกินสี่สิบ หน้าตาคมเข้ม รอยสักเต็มแขน ผิวสีแทน เขาดูไม่แก่เลย รูปร่างยังฟิตล่ำสัน สมเป็นนักเลงหรือบอดี้การ์ด ดอกแคยิ้มบางๆ เขาชอบกินอาหารบ้านเธอ เจริญอาหารทุกอย่าง เป็นผู้ฟังที่ดี  

ก็ดีนะ ถ้าเขาจะมาช่วยเธอ.. หวังว่าเขาไม่โกรธนะที่อ่านข้อความเขาแล้วไม่ตอบ ... 

มันรู้สึกแปลกๆ น่ะ 

ดอกแคไม่ได้มีกระจกส่องให้เห็นใบหน้าตัวเองในขณะที่ก้มหน้าอ่านข้อความจากมะลิซ้ำไปซ้ำมา.. จึงไม่เห็นว่าตัวเองกำลังยิ้มคนเดียว แก้มเป็นสีชมพูจางๆ 

------------ 

เรื่องนี้เปิดตามคำขอของรี๊ด ในเรื่อง มะลิในมือมาเฟีย นะคะ 

ดอกแค สาวแบ็งค์อกหักรักคุดซวยซ้ำซวยซ้อน กับลุงเต่า บอดี้การ์ดมาดเข้มจะรักกันได้ไหม ? มาลุ้นกันค่ะ 

เรื่องนี้ยังไม่รู้จะทำเป็นเรื่องสั้นหรือเรื่องยาว เปิดไว้ก่อนแล้วจะมาต่อเมื่อคิดออกนะคะ 

ขอบคุณค่ะ 

เพียงรำเพย