บทนำ

เอี๊ยดดดดด!!!!!!! โครม!!!!!!!!!!!!!

เสียงของล้อรถยนต์คันหรูบดเสียดกับท้องถนนในยามวิการเสียงดังลั่นไปทั่วทั้งบริเวณที่เงียบสงัดก่อนที่ตัวรถคันหรูนั้นจะพลิกคว่ำลงกับถนน..จนทำให้เห็นภาพชายหนุ่มในวัย 27 ปี เหม่อมองไปที่ภรรยาอันเป็นที่รักและลูกสาตัวน้อยที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจนัยวัยเพียง 5ขวบที่สลบไม่ได้สติอยู่ที่เบาะข้างคนขับ

"อึก!!! แค่ก!!ๆ เกล...อึก!!!ยัยหนู..." เสียงทุ้มติดแหบของชายหนุ่มเอื่อนเอ่ยอย่างเบาหวิวร้องเรียกภรรยาและบุตรสาว

ปึง!!!ๆๆๆๆ ปึง!!!ๆๆๆๆ

"คุณคะ!!!! คุณ!! เป็นอะไรรึเปล่า!!" เสียงทุบกระจกและเสียงผู้หญิงที่วัยไร่เรี่ยกันกับเขาเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง

"ชะ....ช่วย....อึก!!!!...ช่วยด้วย....." ร่างหนาเอ่ย

"รอแปปนะคะฉันจะช่วย!" ร่างบางบอกพร้อมกับวิ่งไปหาเหล็กแถวๆนั้นก่อนที่จะแล้วตะโกนเรียกให้คนที่อยู่แถวๆนั้นมาช่วย...

ปึก!!!!ๆๆๆ เพร้ง!!!

"ช่วยหน่อยค่ะ!! ช่วยเรียกรถพยาบาลด้วย!!!"

ร่างบางบอกพร้อมกับอุ้มเด็กร้อยวัย 5ขวบเอาไว้แน่นส่วนคนอื่นก็แบกหามสองสามีภรรยาออกห่างจากตัวรถและเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อ!!!!!!

บึ้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

...........................................................

"กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!!!!!! แฮ่ก!!ๆๆๆ"

ร่างบางของสาวน้อยวัยในวัย 18 ปี ที่เพิ่งจะเรียนจบมัธยมศึกษาคอนปลายมาหมาดๆร้องตะโกนลั่นห้องแคบๆของเธอ..ส่วนมือบางก็ยกขึ้นเช็ดเหงื่อที่เปียกชุ่มไปทั่วใบหน้างาม.....

"ฝันอีกแล้วหรอ..ใครกันนะสองคนนั้น?" ร่างบางเอ่ยขึ้นเสียงเบาหวิวแต่นึงยังไงก็นึกไม่ออกจน...

โบร๋ว!!! โบร๋ว!!! บรู๋ววววววววววว~~~~~~~~

"อ่ะ..อีก..อีกแล้วหรอ?" เสียงเล็กเอ่ยขึ้นและหันมองไปรอบๆห้องวนไปวนมา..ส่วนมือบางก็กำผ้าห่มแน่น..

โบร๋ว!!! โบร๋ว!!! บรู๋ววววววววววว~~~~~~~~

ปัง!!!!!!!! ปัง!!!!!!!!ๆๆๆๆๆๆๆ ปึง!!!!!!ๆๆๆๆ

"ฮื่อออออออ.....ช่วยด้วย~.......ช่วยด้วย......"

ผลึ่บ!!!!!!!!!

"ไม่เห็น...ไม่ได้ยิน...ไม่เห็น....ไม่ได้ยิน..งื้อออ"

ร่างบางนอนสั่นอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาปากบางกระจับก็พล่ำบอกออกไปเมื่อได้ยินเสียงหมาหอนและเสียงหน้าต่างปิดเปิดเองเสียงดังลั่นไม่ต่างอะไรกับประตูห้องของเธอที่มีเสียงเคาะซ้ำๆวนไปมาแถมยังไม่พอเธอกลับได้ยินเสียงร้องไห้ที่ชวนโหยหวนของผู้หญิงดังออกมา...

"ช่วยฉันด้วย~ช่วยด้วย~" ร่างบางพนมมือท่องบทสวดมนต์ต่างๆนาๆที่พอจะจำได้ถึงจะเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาตั้งแต่จำความได้แต่เธอก็ยังคงไม่ชินและยังคงกลัวอยู่เสมอ....

"นะ...โม....นะ...โม....ละ.แล้วอะไรต่อ..แม่จ๋าแม่จ๋าช่วยน้ำมนต์ด้วย~น้ำมนต์กลัว~" ร่างบางสั่นไปทั่วร่างถึงเหตุการณ์แบบนี้มันจะเกิดมาตั้งแต่เธอจำความได้แต่ใช่ว่าเธอจะชินมันไม่เคยชินเลยนี่สิ..........

ผลึ่บ!!!!!!!!!

"っ╥╯﹏╰╥c" ร่างบางช็อคนิ่งไม่ไหวติงเมื่อผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่ถูกกระชากออกอย่างแรง!!

"ทำไม!! ทำไมถึงไม่ช่วยฉัน!!!! กรี๊ดดดดด!!!!"

ร่างของหญิงชุดขาวผมยาวฟูยุ่งเหยิงที่มีเลือดไหลอยู่เต็มตัว..ใบหน้าบูดบี้น้ำหนองไหลเยิ้มดวงตาข้างหนึ่งถลนออกจากเบ้า..ปากฉีกไปถึงใบหู..กำลังยืนจ่องร่างบางอย่างโกรธแค้นและภาพนี้มันก็ช่างน่ากลัวเสียเหลือเกินกว่าที่เธอจะรับได้จนในที่สุดก็.........

"กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!"

ผลึ่บ!!!!!

ร่างบางตกใจช็อคสุดขีดจนสลบแน่นิ่งไปในที่สุดจนถึงรุ่งเช้า

.............................................................

"กูจะกลับไทยแล้วนะไอพีท" ร่างหนาสูงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามในวัย 40 ปี แต่ดูยังไงก็ไม่มีที่ท่าจะแก่ลงเลยสักนิดเอ่ยบอกเพื่อนรักที่นั่งมองรูปถ่ายใบเล็กๆอยู่ในมือหนา..

"กูอยากให้มึงหายัยหนูให้กูว่ะ...ไอเซียส"

"เฮ้ออ นี่มึงยังไม่ยอมแพ้อีกหรอวะ? 13 ปีแล้วนะเว้ย!!" ร่างหนาบอก

"หึ!!! ถึงจะมากกว่านั้นกูก็จะรอ..มีเพียงยัยหนูคนเดียว...กูเหลือแค่นี้จริงๆเกลเขาก็จากกูไปแล้ว....กู...ฮึก!!!.. "

ร่างหนามองเพื่อนรักอย่างเห็นใจ..เพื่อนรักของเขานั้นเสียภรรยาไปอย่างไม่มีวันกลับในขณะที่ไปเที่ยวพักผ่อนที่ประเทศไทยแล้วดันเกิดเหตุศัตรูรอบทำร้ายทำให้เกิดเหตุการณ์สูญเสียครั้งใหญ่ขึ้นเพื่อนของเขานั้นรอดมาได้แต่เกวลิน รุ่นน้องคนสนิดของเขาที่เป็นภรรยาของเพื่อนรักกลับไม่รอด..แถมลูกสาววัย 5 ขวบของเพื่อนก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย...มันจำได้แค่ว่าในวันนั้นเป็นผู้หญิง...แต่เห็นหน้าไม่ชัด

"เออ...กูจะพยายามแล้วกัน..." ร่างหนาเอ่ยบอกพรางมองรูปถ่ายที่อยู่ในมือเพื่อนรักของเขาเด็กน้อยวัย 5 ขวบที่เขารัก....ใช่!! เขารักและเอ็นดูหลานสาวคนนี้..เพราะเธอทั้งขี้อ้อนแถมยังน่ารักอีกต่างหาก....เขาอยากที่จะตามหาให้เจอแต่ความหวังมันช่างริบหรี่ซะเหลือเกิน...

...............................................................