คำแพงเอ้ย (เปิดอ่านฟรีจนเขียนจบ)

⚠️คำเตือน⚠️

นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง พิธีกรรมบางอย่างถูกเขียนขึ้นเอง ส่วนเรื่องประเพณีที่เกิดขึ้นในนิยายมีอยู่จริงแต่มีการแต่งเติมเนื้อหา เพื่ออรรถรสในการสื่อสาร ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี่

⛔️Trigger Warning⛔️

Dirty talk/Slash/Supernatural/Tsundere/Graphic Depictions of Violence/Character Death /Underactage/Classism/Alcohalism Fluff and Angst/Emotional Hurt/Heavy Angst/Smut/Humor/Animal cruelty/Blood/Possessed/Age gap/Paranormal/Suicide/Cutting/Ghost

🚫

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไขบทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับอนุญาตหากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมาย

………………………

ภนพ x พาขวัญ

เวียนว่ายตายเกิดเป็นเรื่องธรรมดาของสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ แต่วิบากกรรม หรือ กรรม ที่ติดตามตัวจะยังคงไม่ไปไหนหากยังไม่มีการชดใช้

'อดีตชาติ เคยฮักอ้ายส่ำใด สิเกิดชาติใด ยังคงอยากฮักอยากพบพ้อ เกิดจักชาติ ในร่างหมา ร่างคน ยิงหรือซาย ข่อยกะสิหาอ้ายให้พ้อ'

'พาขวัญ' ชายหนุ่มผู้ที่ตอนเกิด ผู้เป็นบิดาต้องตาย ตอนคลอดมารดายังลาโลก เกิดมาพร้อมกับดวงตาที่สาม ที่มองเห็นวิญญาณ ผี สาง นางไม้แม้กระทั่งพลังงานมนต์ดำ รวมถึงเจ้ากรรมนายเวรของผู้อื่น จนไม่สามารถแยกออกว่าผีหรือคน การปิดตาที่สามเท่านั้นที่จะทำให้พาขวัญใช้ชีวิตเหมือนคนปกติได้ พิธีกรรมปิดดวงเนตรที่ต้องทำในวันเกิดคือวันที่ ยี่สิบเอ็ด ช่วงอายุ ยี่สิบเอ็ดปีเท่านั้น

บุญที่เคยทำ กรรมที่เคยสร้าง ทำให้พบกับ 'พ่อครูภนพ' ศิษย์ของพ่อปู่ธรรม เพียงครั้งแรกที่สบตาก็รู้สึกได้ว่าเคยรัก เคยหลงกันมาตั้งแต่อดีต พ่อครูไม่มีคำปฎิเสธที่จะไม่ช่วยถึงแม้ว่า มีหลายคนที่ไม่เห็นด้วยก็ตาม

ดวงตาที่สามที่เกิดจากคำสาปแช่ง มันเหมือนวิบากกรรมที่ต้องเจอในชาตินี้ 

'ทุกชีวิตที่ช่วยเหลือต้องแลกด้วยชีวิต'

บทความที่ถูกเขียนในตำราอาคมของพ่อปู่ธรรม

สิ่งที่คนที่พยายามช่วยพาขวัญรู้ดีว่าการยื่นมือมาช่วยเหลือจะต้องแลกกับอะไร แต่มีเพียงพาขวัญเท่านั้นที่ไม่รู้

……….