คำโปรย
“ต้องการพบฉันมีอะไรก็ว่ามา อย่ามายืนนิ่งเสียเวลา”
“คือผม ผม”
ดีพยืนนิ่งเม้มปากแน่น ไม่รู้จะบอกกล่าวยังไง
“คงเดือดร้อนเรื่องเงินสินะถึงมาหาฉัน ต้องการเท่าไหร่ละ แค่มีอะไรกันแค่คืนเดียว แสนเดียวพอมั้ย”
ดีพถึงกับสะอึกกับคำพูดของราม ชีวิตของเด็กในท้องเขามีค่าแค่แสนเดียวงั้นหรือ
“ว่ายังไง จะเอาหรือไม่เอา”
รามถามย้ำอีกครั้งพร้อมแววตาที่เย็นเยือกไม่พอใจ
“ไม่เอา แค่จะมาบอกกับคุณรามว่า...ไม่ว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ผมกับคุณไม่เคยเกี่ยวข้องกัน...ก็แค่นั้น”
“ที่อยากพบฉันมีเรื่องจะพูดแค่นี้เหรอ เสียเวลาจริง”
“ใช่”
“งั้นก็ไปให้พ้นๆ หน้าฉันซะ”
“อืม”
ดีพครางตอบก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้อง พร้อมกับมือที่ลูบท้องตนเองเบา
แม่ขอโทษนะที่ทำให้ลูกเกิดมาไม่มีพ่อแบบนี้
หนูคงไม่โกรธแม่ใช่มั้ย