ข้างกายแต่หัวใจ (ร้าย) รัก
เฟิร์น ฐิตา อายุ 26 ปี
ตัดสินใจลาออกจากงานเพราะอาการลองโควิดในช่วงหนึ่ง มาเป็นแม่บ้านให้กับผู้ชายที่บังเอิญได้ช่วยเธอไว้...แน่นอน เพื่อนๆ ต่างรู้ว่า ‘แม่บ้าน’ สำหรับเธอไม่ใช่แค่งานดูแลบ้านและเก็บอึแมว
กระทิง ชานนท์ อายุ 29 ปี
เป็นคนเก่ง กล้า และทะเยอทะยาน เรียนจบจากมหาวิทยาลัยท็อป 5 ของโลก พ่อแม่อยากให้รับราชการ แต่สำหรับเขา โลกใบนี้ยังมีอะไรให้ค้นหาอีกมาก เขามีงาน มีบ้าน มีรถสวยอยู่ที่กรุงเทพฯ แต่ที่ตรงนี้ยังไม่ใช่ที่ที่เขาจะอยู่ตลอดไป...รวมถึงเธอ
“เขาบอกให้ฉันเก็บของออกจากบ้าน ฉันร้องไห้ ถามเขาว่าทำไมพูดอย่างนั้น เขาก็ต่อว่าฉัน หาว่าชอบคิดเล็กคิดน้อย เขาพูดเล่น แต่ฉันคิดเป็นจริงเป็นจังไปเอง ฉันสับสนไปหมดแล้ว”
คนที่นั่งกอดเข่าอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่นภายในห้องชุดยังร้องไห้ไม่หยุด เจ้าของห้องได้แต่มองอย่างเหนื่อยใจ
“เขาไล่แกจริงๆ นั่นแหละ เขาไล่แกมากี่ครั้ง แกจำได้ไหม 2-3 เดือนมานี้ แกนั่งวินมอเตอร์ไซค์มาหาฉันกี่หนแล้ว เขาไม่เอาแก แกก็ซื่อบื้อทนเขาอยู่ได้ แกต้องขนเสื้อผ้าออกจากบ้านของผู้ชายคนนั้นให้เร็วที่สุด ย้ายคืนนี้ได้ก็ยิ่งดี มาอยู่ที่ห้องของฉันนี่แหละ หลังจากนี้ก็ค่อยคิดว่าจะขยับขยายยังไง”
“ฉันเสียใจ”
เจ้าของเสียงคร่ำครวญยกมือป้ายน้ำตาป้อยๆ แต่คนฟังก็เหนื่อยใจเกินกว่าที่จะปลอบ
“เออ! ฉันรู้แล้วว่าแกเสียใจ แต่ที่ยังไม่รู้ก็คือแกจะโง่อีกนานไหม”
//ฝากนิยายเรื่องใหม่ค่าาา แนวไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าจบแฮปปี้//