บ่วงกฤติยา (ชุดเล่ห์รัก)
“จับได้แล้ว นายต้องเป็นคนต่างด้าว ไม่มีทางเป็นคนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างฉันแน่ หน้าตายังกับคนไทยผสมแขกจีนฝรั่งให้มั่วไปหมด แถมดวงตาก็เป็นสีดำเปล่งประกายม่วงแปลกๆ ...ฮึ! อย่ามาตบตาคนฉลาดอย่างกฤติยาซะให้ยาก”
แล้วสายตาช่างสังเกตก็เหลือบเห็นข้าวของที่วางบนเบาะหลัง กระเป๋าเสื้อผ้าสีน้ำตาลใบย่อมกับกระเป๋าหนังสีดำบางๆ สองใบซ้อนทับกันอย่างน่าสงสัย
โดยไม่รอช้า หญิงสาวจัดการหยิบมาเปิดพลางนึกกระหยิ่ม ความลับของเขาจะถูกหล่อนเปิดโปงในวินาทีนี้แล้ว
แล้วได้ยินเสียงประตูรถถูกเปิด หญิงสาวหันมอง ดวงตาตื่นตระหนกเมื่อปะทะกับใบหน้าเคร่งเครียดของคนก้มมอง ต่อเมื่อดวงตาคมกราดไปเห็นของในมือของเธอ ปฏิกิริยาจากนั้นทำให้หัวใจเธอหล่นตุ้บ
“ทำอะไร”
เสียงถามฟังคล้ายคำรามจากลำคอหนา กฤติยาขนลุกซู่ ต่อเมื่อขยับตัวจะนั่งบนเก้าอี้ในท่าเดิม หล่อนกลับต้องหวีดร้องอย่างตกใจ
คนตัวใหญ่กระโจนหาอย่างว่องไว พริบตาเดียวเขาก็ขึ้นมาคร่อมอยู่เหนือร่างเธอ
“คิดจะทำอะไร น้ำตาล”
“เปล่า เปล่านะ ไม่ได้ทำอะไร”
กฤติยาขนลุกเกรียวเมื่อต้องนอนคว่ำหน้า พาดกับเก้าอี้บนรถ โดยมีร่างหนาหนักทาบทับอยู่ด้านบน จนยากกระดิกตัว...หรือแม้จะสามารถ กฤติยาก็ไม่กล้าขยับเป็นแน่
“หลักฐานคามือ ยังมีหน้ามาพูดโกหก”
เสียงพูดดังลอดไรฟัน พร้อมกับยืดลำแขนล่ำสันมาดึงกระเป๋าในมือเธอ โยนกลับไปวางบนเบาะหลัง กฤติยาแทบร้องไห้ เมื่อรออยู่หลายวินาที แต่ความรู้สึกว่าช่างนานชั่วกัปชั่วกัลป์ ฝ่ายนั้นยังไม่ปล่อยมือจากตน
Guest
