MA BAE #กุกนยอง | I am you, you are me [CUT]

MA BAE

#กุกนยอง

I am you, you are me

ลิ้นร้อนบุกล้ำพื้นที่แทบจะทุกส่วนในโพรงปากเล็ก เสียงท้วงอึ้อึงในลำคอของจินยองไม่ได้ช่วยให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำพวกนี้แต่มันกลับยิ่งปลุกใจเขามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ มือหนาปัดป่ายไปทั่วร่างกายอ้อนแอ้นลูบไล้ผ่านสาบเสื้อไปสัมผัสผิวอุ่นๆของเด็กตรงหน้า แพจินยองขมวดคิ้วมุ่นเข้าหากันแต่ปากก็ยังโดนอีกคนครอบครองเลยไม่สามารถทักท้วงอะไรได้

คิมยงกุกปัดทุกอย่างบนโต๊ะออกก่อนจะออกแรงยกจินยองขึ้นไปนั่งด้านบนพลางก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวที่คอยดึงดูดเขาตลอดเวลาอย่างเหลืออน แพจินยองเชิดหน้าขึ้นรับสัมผัสเร่าร้อนของอีกฝ่ายอย่างลืมตัว ยิ่งลิ้นอุ่นๆที่สัมผัสอยู่บริเวณคอของเขายิ่งทำให้สมองของเด็กอ่อนหัดคนนึงต้องยอมปล่อยตัวปล่อยใจไปกับการกระทำของคนตรงหน้า มือเล็กปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังกว้างหวังจะเป็นเครื่องช่วยบรรเทาอาการตื่นเต้น เสียงลมหายใจติดขัดทำให้ยงกุกหยุดการการทำก่อนจะมองใบหน้าขึ้นสีของเด็กในอ้อมกอด

“กลัวเหรอ” เสียงที่เปล่งออกมาแทบจะเป็นเสียงกระซิบ แพจินยองส่ายหัวปฎิเสธความจริงซึ่งเอาเข้าจริงเขากลัวจนตัวสั่นแต่อีกใจเขาก็ไม่อยากให้อีกคนหยุด “โกหกไม่เก่งเลยนะนายอ่ะ” คิมยงกุกอุ้มจินยองจนตัวลอยเขาถึงกับต้องคว้ารอบคอของอีกคนเอาไว้แน่นด้วยความตกใจก่อนจะถูกวางลงบนเตียงอย่างเบามือ สายตากระหายกำลังไล่สำรวจตั้งแต่ริมฝีปากเล็กไปจนถึงแผ่นอกที่กำลังกระเพื่อมตามแรงหายใจของคนใต้ร่าง อดไม่ได้จนต้องก้มลงไปจูบมันเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆที่ซึมผ่านเสื้อตัวบางมันกำลังทำให้เจ้าของมันแทบจะเป็นบ้า แพจินยองมองทุกการกระทำของยงกุกพลางคิดไปต่างๆนาๆจนรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาด้วยความเขิน

“มะ.. มันจะเจ็บไหมครับ” ยงกุกที่ไม่ยอมเงยหน้าจากแผ่นอกบางของเด็กใต้ร่างไม่ได้ตอบจินยองในทันทีเพราะเขาก็ไม่รู้จะพูดยังไงให้เด็กตรงหน้าไม่ตื่นกลัวแล้วขอหยุดการกระทำทั้งหมด

“ฉันจะทำเบาๆก็แล้วกัน”

“พี่ห้ามทำเจ็บนะ” จินยองทำหน้าเหมือนเด็กจะร้องไห้ ปากเล็กๆเบะคว่ำลงเขาเลยต้องก้มลงไปสัมผัสมันเพื่อปลอบประโลม ร่างสูงปรนเปรอริมฝีปากอวบอิ่มจากแรงจูบก่อนหน้านี้อยู่พักใหญ่โดยที่ไม่ได้้รับการขัดขืนใดๆจากร่างบางเลยสักนิดเขากลับได้รับความร่วมมือเสียมากกว่า

“ฉันจะทำแล้วนะ”

“...อื้อ” จินยองพยักหน้าพลางหลับตาแน่นยอมปล่อยทุกอย่างก่อนจะรู้สึกแปลกๆเมื่อมีอะไรมาสัมผัสที่เป้ากางเกงของเขา ใบหน้าเล็กเอียงหลบไปอีกข้างพลางเม้มปากแน่นยอมให้คนด้านบนลูบคลึงจุดอ่อนไหวของตัวเอง เรียวขาค่อยๆขยับเข้าหากันแต่ก็โดนยงกุกจับออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปอยู่ในตำแหน่งที่เรียกอารมณ์ของเขาอยู่ไม่ใช่น้อย คิมยงกุกมองใบหน้าน่ารักที่ยังคงหลับตาแน่นสลับกับขอบกางเกงที่เขากำลังปลดออกช้าๆ ในใจเขาเต้นแรงมาก อาจจะเต้นแรงกว่าเด็กที่นอนอยู่เฉยๆเสียด้ายซ้ำ กางเกงค่อยๆถูกเลื่อนลงก่อนจะหยุดชะงักเมื่อมือเล็กคว้าเอาไว้ “แปบนึง!” ยงกุกสูดลมหายใจเข้าเพื่อข่มอารมณ์เพราะอีกแค่นิดเดียวเขาก็จะได้เห็นสิ่งที่เขาอยากจะเห็น

“เป็นอะไร”

“ทำไมหน้าพี่ไม่อ่อนโยนเลย”

“จินยอง นายกำลังนอนอยู่ตรงหน้าฉันขนาดนี้จะให้ฉันทนยังไง” จินยองกลั้นยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของคนตรงหน้า “กวนประสาทเหรอ”

“ผมเปล่า.. อ๊ะ!” จินยองที่ไม่ได้ตั้งรับกับเหตุการณ์เมื่อกี้หลับตาแน่นเมื่อยงกุกถอดกางเกงของเขาออกจนเผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวของร่างกาย ผิวเนียนละเอียดกว่าที่เขาคิดไว้ตั้งเยอะ อดไม่ได้ที่จะสัมผัสสะโพกนิ่มๆบีบคลึงจนเจ้าของต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขิน ยกกุกจูบไล่ตั้งแต่ใบหน้าเล็กลงมาจนถึงซอกคอก่อนจะขยับตัวเลื่อนต่ำลง ริมฝีปากบางก้มลงสัมผัสกับแท่งเนื้อร้อนของคนใต้ร่าง ร่างเล็กกระตุกเล็กน้อยเมื่อรู้สึกแปลกๆก่อนจะกัดฟันแน่นเมื่ออยู่ๆก็รู้สึกอุ่นที่แกนกายของตัวเอง คิมยงกุกจัดการครอบงำแท่งเนื้อนิ่มนั่นด้วยปากพลางดูดดุนขยับมันไปมา มือหนากระชับสะโพกเล็กของอีกคนเอาไว้เมื่อจินยองพยายามจะดิ้นหนี เสียงทักท้วงในลำคอดังขึ้นแต่ก็ขาดหายไปเมื่อเจ้าตัวรู้สึกเขินหลังจากได้ยินเสียงของตัวเอง เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันรู้สึกดีแค่ไหน ยงกุกยังคงช่วยอีกคนด้วยปากพลางเอื้อมมือปลดกางเกงของตัวเองเมื่อรู้สึกอึดอัด ร่างเล็กบิดเร้าไปมาแต่ก็ไม่สามารถหลุดจากพันธนาการของคนด้านบนได้ สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้คือการขยำกลุ่มผมของอีกฝ่ายเพื่อระบายอารมณ์เท่านั้น ผ่านไปอยู่หลายนาทีกว่าคิมยงกุกจะยอมหยุดถึงแม้ว่าเด็กใต้ร่างจะพยายามดันหัวของอีกคนให้หยุดทุกครั้งที่รู้สึกโหวงที่ท้องแค่ไหนก็ตาม

“รู้สึกดีไหม”

“อ.. อื้อ”

“ต่อไปถ้าเจ็บบอกนะ” ยงกุกขยับตัวเข้าใกล้ก่อนจะจับเรียวขาทั้งสองข้างของจินยองยกขึ้น เขาค่อยๆขยับมันออกในขณะที่จินยองก็พยายามจะใช้มือปิดตรงช่องทางด้านหลังเอาไว้ “ปิดทำไม”

“ฮืออ พี่ไม่อายแต่ผมอายนะ” สีหน้างอแงจนทำให้ยงกุกเผลอยิ้มก่อนจะจับมือของจินยองมาจับเอาไว้

“อายทำไม มีของดีขนาดนี้”

“อย่าพูด.. อื้ออ”

“จับมือฉันเอาไว้แน่นๆแล้วกัน” มือเล็กกระชับกับมือของอีกคนแน่น ใบหน้าเล็กกดต่ำลงพลางหลับตาสนิทเมื่อรู้สึกแปลกๆตรงบริเวณช่องทางด้านหลัง คิมยงกุกวนนิ้วชี้ลูบขึ้นลูบลงไปตามช่องทางตอดรัด เขาถูวนมันอยู่อย่างนั้นจนกว่าอีกคนจะผ่อนคลาย ยงกุกก้มลงจูบปากของจินยองหวังจะให้รู้สึกดีขึ้นแต่จินยองก็ไม่ยอมเผยอปากให้เขาได้ทำหน้าที่เพราะมัวแต่กัดปากตัวเองแน่นอยู่อย่างนั้น “อย่ากัดปากตัวเอง เดี๋ยวก็เจ็บหรอก”

“ก็ผมกลัวอ่ะ”

“แล้วตอนแรกใครบอกไม่กลัว” จินยองมองยงกุกด้วยสายตาละห้อย “หรือจะพอ” เด็กใต้ร่างได้ยินแบบนั้นก็รีบส่ายหัว มาถึงขนาดนี้แล้วอย่าว่าแต่ยงกุกเลยตัวเขาเองก็คงปล่อยผ่านไปไม่ได้เหมือนกัน “ฉันควรทำต่อหรือควรหยุด”

“ทำต่อ..”

“ว่าไงนะ”

“ทำต่อสิ..” ใบหน้าเรียบเฉยปรากฎรอยยิ้มขึ้น แววตาเป็นประกายของยงกุกกำลังทำให้จินยองรู้สึกลังเลยังไงบอกไม่ถูก

“งั้นเลิกกัดปากตัวเอง ถ้าเจ็บก็กัดปากฉันแทน..” จินยองไม่เข้าใจสิ่งที่ยงกุกพูดสักเท่าไหร่ เขาแทบไม่มีโอกาสได้ตอบอะไรกลับไปคนด้านบนก็ก้มลงมาประกบปากกับเขาแล้ว คราวนี้จินยองยอมให้ยงกุกสอดลิ้นเข้ามาในปากก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นเมื่อโดนสัมผัสที่ช่องทางด้านหลังอีกครั้ง สัมผัสหวิวๆนั่นเกิดขึ้นครู่เดียวก่อนจะรู้สึกหน่วงหลังจากยงกุกค่อยๆกดแช่นิ้วค้างเอาไว้แล้วปล่อยให้เจ้าของตอดรัดมันเข้าไป แขนเล็กกอดรอบคอของอีกคนไว้แน่นไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว

“อื้ออ..”

“เจ็บไหม” จินยองส่ายหัวปฎิเสธแต่ยังคงหลับตาแน่น ยงกุกเห็นแบบนั้นก็ค่อยๆดันนิ้วให้ลึกเข้าไปอีก ยิ่งนิ้วลึกแค่ไหนจินยองก็ยิ่งกอดยงกุกแน่นขึ้นจนเผลอปล่อยเสียงครางในลำคอออกมา เขาปล่อยแช่มันอยู่อย่างนั้นรอจนกว่าคนด้านร่างจะหยุดเกร็ง ยงกุกก้มจูบซับเหงื่อที่ผุดออกมาตามไรผม วางทาบริมฝีปากของตัวเองกับของอีกคนให้พอรู้สึกว่าเขาจะทำมันอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ

“อือ อื้ออ..” เสียงครางเบาๆของจินยองมันกำลังทำให้ยงกุกรู้สึกอึดอัดที่เป้าของตัวเอง เขาจูบปากของคนด้านล่างย้ำๆขณะที่นิ้วก็ยังคงทำหน้าที่ของมัน ยิ่งปลายนิ้วสัมผัสกับผนังร้อนภายในตัวจินยองมากเท่าไหร่เสียงร้องตอบรับก็ยิ่งดังมากขึ้น ชอบฟังอะไรแบบนี้จัง..

เขาขยับนิ้วแบบนั้นอยู่สักพักพลางกดขาของจินยองให้แนบลงกับเตียง ยงกุกเริ่มรู้สึกถึงความผ่อนคลายของคนตรงหน้าเลยดึงนิ้วออกแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองทิ้งไป เขาหันมาสนใจเด็กตรงหน้าที่กำลังนอนหอบหายใจอยู่บนเตียง เห็นแล้วก็นึกหงุดหงิดที่มีเสื้อตัวบางบดบังร่างกายของจินยองไว้ เขาค่อยๆปลดกระดุมทีละเม็ดออกเผยให้เห็นร่างกายอ้อนแอ้นจนต้องก้มลงไปกดจูบดูดเม้มตั้งแต่แผ่นอกไล่ลงมาจนถึงหน้าท้องแต่ก็ต้องหยุดเมื่ออยู่ๆจินยองก็ดันตัวเองลุกขึ้นมานั่ง

“ผมขอดูรอยสักหน่อยสิ” ยงกุกช้อนตาขึ้นมอง

“มาอยากดูอะไรตอนนี้”

“ก็ตอนปกติพี่ไม่ให้ผมดู” จินยองนั่งมองหน้าอีกคนก่อนจะโดนยงกุกยกตัวขึ้นให้มานั่งตักจนแก่นกายของทั้งคู่สัมผัสกันเรียกใบหน้าขึ้นสีของจินยองจนต้องเบือนหน้าหนี

“อยากดูก็ดู” เขาวางมือทั้งสองข้างบนไหล่กว้างของคนด้านล่างในขณะที่ยงกุกก็ใช้มือประคองก้นของเด็กด้านบนเอาไว้พลางออกแรงบีบทุกครั้งที่เขาต้องการอยากจะทำถึงแม้ว่าจินยองจะส่งสายตาทักท้วงแล้วเขาก็ไม่ยอมหยุด

“ผมคิดว่าพี่จะสักชื่อแฟนเก่าซะอีก”

“นายนี่คิดอะไรไม่ค่อยสร้างสรรค์อยู่เรื่อยเลยนะจินยอง” จินยองอมยิ้มเมื่อรู้สึกสบายใจที่ได้เห็นรอยสักของแฟนตัวเองสักที เขาประคองหน้าของยงกุกเอาไว้ก่อนจะก้มลงจูบปากของอีกคน เขากำลังกดจูบแนบแน่นแบบนี้เป็นครั้งแรกแล้วดูเหมือนว่าคนด้านล่างจะชอบใจเลยรวบเอวของเขาเอาไว้แน่นจนร่างเล็กๆแอ่นรับสัมผัสกับลำตัวของอีกฝ่าย ยงกุกจับตัวจินยองให้นอนลงนาบกับเตียงอีกครั้งก่อนจะจับขาทั้งสองข้างของจินยองให้แยกออกพลางกดลงแนบกับเตียง เขาปลดพันธนาการจากขาข้างนึงมาจับแก่นกายของตัวเองที่กำลังแข็งตัว รูดดึงมันอยู่สองสามทีแล้ววางจ่อลงที่ช่องทางตอดรัดพลางถูรอบๆเนื้อสีอ่อนไปมา แพจินยองรีบยกมือดันหน้าท้องของยงกุกเอาไว้เพราะกลัวว่าจะทำให้เขาเจ็บแต่ยงกุกก็จับมือจินยองมาประสานกับมือของตัวเองที่ยังว่างอยู่ส่วนอีกข้างก็พยามยามคุมแก่นกายเอาไว้จนกว่ามันจะเข้าไปในตัวของจินยอง

“อะ.. อื้ออ” ยงกุกกัดปากตัวเองแน่นเมื่อโดนอีกคนตอดรัด เขาค่อยๆดันตัวเข้าไปช้าๆ ช้าที่สุดเพราะดูจากสีหน้าของจินยองแล้วท่าทางจะทนไม่ไหวถ้าหากว่าเขาดันเข้าไปทีเดียวจนสุด

“ไหวนะ”

“อื้ออ” จินยองเกร็งตัวจนยงกุกรู้สึกอึดอัด เขาเผลอผ่อนลมทางปากเมื่อรู้สึกแน่นจนเกินไป ถ้าขยับตอนนี้ก็คงทำให้อีกคนเจ็บแน่ เขาโน้มตัวลงครอบงำยอดอกของคนด้านล่างด้วยปากอุ่นๆพลางดูดดึงใช้ลิ้นวนจนเจ้าของต้องเชิดหน้าขึ้นรับสัมผัส มือเล็กขยำกลุ่มผมของคนด้านบนเพื่อผ่อนอารมณ์ที่อัดอั้นอยู่ภายในตัวเขา มือหนาลูบไล้นวดคลึงไปตามลำตัวขณะที่ปากก็ยังคงดื่มด่ำกับยอดอกที่อีกฝ่ายแอ่นรับตามแรงอารมณ์ ไม่นานยงกุกก็เริ่มขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกช้าๆเป็นจังหวะเพื่อให้จินยองได้ปรับตัว คิ้วเล็กขมวดมุ่นเข้าหากันทันทีที่คนด้านบนเริ่มขยับกาย ความเจ็บปวดมันมาเป็นระยะแต่ก็รู้สึกดีไปกับมัน เอวบางยังคงโดนอีกฝ่ายกอบกุมด้วยมือเพื่อส่งแรงกระแทกสวนกับแรงดันของเขา เสียงร้องดังขึ้นเรื่อยๆยิ่งดันลึกมากเท่าไหร่ดูเหมือนเด็กใต้ร่างจะยิ่งร้องดังมากเท่านั้น ยงกุกกระชับขาของจินยองให้ขยายออกมากยิ่งขึ้นเพื่อที่จะให้ตัวเองดันเข้าไปได้ลึกกว่านี้ หัวเล็กสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกของคนด้านบน จินยองหลับตาแน่น แก่นกายขนาดพอดีมือที่อยู่ในระดับสายตาของยงกุกเริ่มมีน้ำปริ่มออกมาทำให้รู้ว่าคนด้านล่างใกล้สำเร็จความใคร่มากแค่ไหน ยงกุกรวบตัวของจินยองขึ้นมากอดก่อนจะจับให้เด็กนั่งคร่อมเขาเอาไว้ แพจินยองกอดรัดรอบคอของยงกุกเอาไว้พลางซบหน้าลงกับไหล่กว้าง ทุกครั้งที่ยงกุกยกสะโพกสวนขึ้นมาก็จะได้ยินเสียงครางอยู่ข้างๆหู มันเป็นช่วงเวลาที่ทำให้เขามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เขารู้สึกได้ว่าเด็กด้านบนกำลังจูบลงที่รอยสักของเขา เห็นแบบนั้นจึงรวบตัวกอดแน่นพลางลูบหัวของอีกคนเบาๆ

“รู้สึกดีไหม”

“อื้ออ” เสียงตอบอู้อี้ปนกับเสียงครางเบาๆยิ่งเร่งความเร็วให้ยงกุกสอบสะโพกสวนขึ้นจนอดปล่อยเสียงออกมาบ้างไม่ได้ ยิ่งแท่งเนื้อร้อนขูดกับผนังนิ่มๆในตัวของจินยองเขาก็ยิ่งบิดเร้าเอวต่อต้านแต่ก็โดนยงกุกกดเอาไว้ จินยองเอนตัวไปด้านหลังเล็กน้อยพลางใช้มือข้างนึงค้ำตัวเองเอาไว้เพื่อให้ยงกุกขยับตัวได้ถนัด “อื้อๆ ฮึ.. พี่ครับ อืออ..” เจ้าของชื่อไม่ได้ตอบอะไรเขาทำได้เพียงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนคนด้านบนครางไม่เป็นศัพท์ เสียงเนื้อกระทบกันมันยิ่งทำให้จินยองรู้สึกเขินอายมากยิ่งขึ้นแต่เขาไม่มีอารมณ์จะมาขัดอะไรทั้งนั้น มือเล็กเกาะแขนของยงกุกเอาไว้แน่นเมื่อแรงกระแทกมันเร็วขึ้นจนหัวสั่นคลอน ความรู้สึกร้อนไปทั่วร่างกาย ทั้งร้อนทั้งหน่วงจนไม่สามารถอธิบายออกมาได้ เขาหลับตาแน่นก่อนจะกระตุกตัวเมื่ออยู่ๆยงกุกก็รวบตัวเขาไปกอดมันยิ่งทำให้แท่งเนื้อร้อนกดลึกเข้าไปอีก แพจินยองย้ายมาอยู่ด้านบนของยงกุกอย่างสมบูรณ์เมื่ออีกคนเอนตัวลงนอนแล้วปล่อยให้จินยองนั่งอยู่ด้านบน เขาปรือตามองก็เห็นว่ายงกุกกำลังนอนหอบหายใจอยู่ตรงหน้า มือเล็กวางลงที่หน้าท้องแกร่งก่อนจะโดนอีกคนจับไว้แล้วลากตัวลงมาให้นอนนาบกับลำตัวของเขา

“กอดฉันไว้แน่นๆนะ”

“อ๊า! อึๆ..” ยังไม่ทันได้ตั้งตัวยงกุกก็กระแทกแก่นกายกับช่องทางด้านหลังของคนด้านบนเน้นๆ ยิ่งแขนที่กอดรัดรอบตัวของจินยองเอาไว้ยิ่งทำให้ก้นของเขาแอ่นรับกับแรงสวนของแท่งเนื้อร้อนของคนด้านล่างได้ดีจนต้องมุดหน้าลงกับคอของคนตัวโตกว่า ยงกุกกอดรัดแพจินยองแน่นไม่ต่างจากที่จินยองเองก็กอดยงกุกแน่นไม่แพ้กัน ทั้งสองขยับกายแลกอารมณ์กันอยู่พักใหญ่จนคนด้านบนกระตุกตัวปล่อยน้ำขุ่นๆออกมาจนเลอะเต็มหน้าท้องของคนใต้ร่าง “ฮืออ พี่ยงกุก” จินยองส่งเสียงครางปนงอแงใส่คนที่ตัวเองกอดอยู่ก่อนจะโดนพลิกตัวให้นอนราบลงกับเตียงอีกครั้ง ยงกุกไม่ยืดเยื้อเขาหยิบผ้าห่มมารองใต้ก้นของอีกคนเพื่อให้สะโพกของจินยองยกขึ้นเล็กน้อยพลางช้อนแขนไว้ใต้ขาทั้งสองข้างของจินยองก่อนจะโน้มตัวลงจูบปากเล็กนั่นทีนึงแล้วเริ่มขยับสะโพกตัวเองอีกครั้ง แต่ดูเหมือนคราวนี้มันจะทำให้จินยองรู้สึกเสียวมากกว่าเดิม ไม่รู้ว่าจากการวอร์มเครื่องเมื่อกี้หรือเพราะความลึกที่อีกฝ่ายดันเข้ามา เป็นอีกครั้งที่เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้นอกจากปล่อยเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ยงกุกก้มหน้าลงซุกกับซอกคอของอีกคนพลางหอบหายใจติดขัดขณะที่ช่วงร่างก็ยังขยับอยู่ เขาขยับเร็วขึ้นยิ่งได้ยินเสียงร้องของเด็กใต้ร่างก็ยิ่งกระแทกเน้นๆจนจินยองต้องกอดรัดรอบตัวของเขาเอาไว้แน่น ไม่นานเขาก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวจนมันย้อนไหลออกมาตามช่องทางตอดรัดของเด็กในอ้อมกอด มันคงไม่มีอะไรดีไปกว่าการที่เขาได้นอนกอดกันกลมกับเด็กที่ชื่อแพจิยองอีกแล้ว

_________________

อ่านต่อ Dek-d  จ้ะ