​ตอนที่2 กวางน้อยหรือหมูน้อย

​

แวม.

“ไมมาช้าวะมึง”ไอนิกซ์มันถามผมเมื่อผมเดินมาถึงโต๊ะที่พวกมันนั่งอยู่ผมไม่เข้าใจในเมื่อวันนี้ผมไม่มีเรียนแล้วทำไมผมต้องเข้ามาที่มอด้วย แล้วเด็กปีหนึ่งแม่งเยอะชิบแต่ก่อนตอนปีหนึ่งผมไม่ค่อยเข้าหรอกนะครับไอ้กิจกรรมพวกนี้เสียเวลาใครจะไปคิดว่าผมจะได้มาเป็นพี่ระเบียบซะเอง พี่ระเบียบของพวกผมไม่ได้เหมือนพวกพี่ว๊ากนะครับที่ต้องตะโกนตะคอกอะไรแบบนั้นแต่พวกผมจะเน้นพูดนิ่งๆมากกว่าแล้วก็เป็นคนคอยบอกคอยคุมพฤติกรรมเด็กๆอะไรประมาณนั้นก็เหมือนกับทำให้พวกนั้นเกรงใจแล้วเข้าร่วมกิจกรรมแต่โดยดีครับ ผมไม่น่าเออออกับพวกมันเลยว่าจะเป็นพี่ระเบียบกับพวกมันด้วยตอนนั้นผมแค่ตอบพวกมันไปเพื่อตัดรำคาญที่พวกมันเซ้าซี้ผมให้เป็นแต่พอผมรับปากแล้วผมจะเบี้ยวมันก็หาเรื่องมาอ้างกับผมอีก ผมหละเพลียจริง

สวัสดีครับทุกคนผมแวมครับ ลูกชายพ่อเวย์แม่หนูดี ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัยที่ลุงไนท์เป็นเจ้าของและก็เรียนคณะเดียวกับลุงไนท์ด้วยถือว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันได้ครับ(อย่าไปบอกลุงไนท์นะครับเดี๋ยวโดนเตะ) ผมเรียนบริหารของภาคอินเตอร์ครับปีสามแล้วนอกจากเรียนแล้วผมก็ต้องดูแลผับแทนพ่อด้วย เพราะพ่อยกให้ผมตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วส่วนบริษัทพ่อบอกว่าให้ผมจบก่อนแต่ผมได้อยากได้หรอกนะแล้วพ่อก็ยังทำมันได้อีกนานเพราะพ่อผมยังหนุ่มอยู่เลยครับ ส่วนไอ้ไวน์น้องชายคนเดียวของผมตอนนี้มันเรียนอยู่ม.2แล้วครับโรงเรียนก็โรงเรียนของลุงไนท์นั่นแหละ ถือว่าพวกผมอยู่ในสายตาพ่อแม่ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้เพราะถ้าพวกผมทำอะไรผิดเรื่องก็จะถึงหูพ่อกับแม่โดยปริยายคงไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนบอกนะครับ ไวน์มันประกาศไว้ตั้งแต่มันขึ้นมัธยมใหม่ๆว่ามันจะเรียนหมอมันไม่เรียนบริหารเด็ดขาดแม่ผมก็เห็นด้วยกับมันครับเลยถือว่าตอนนี้ภาระทั้งหมดคงตกมาที่ผมคนเดียว

“ยังไม่ถึงเวลาไหมล่ะ”ผมตอบมันนิ่งๆแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ที่ยังเหลืออยู่ตรงนี้มีแค่ไอ้นิกซ์หรือฟินิกซ์ ไอ้วินหรือวินเซนต์ ไอ้แก๊ปแล้วก็ไอ้หมีใช่แล้วครับมันชื่อหมีตอนรู้จักตอนเข้าปีหนึ่งผมนึกว่ามันพูดเล่นแต่มันบอกกูจะพูดเล่นทำแป๊ะอะไรนี่ชื่อแม่กูตั้งให้ตั้งแต่เกิดแล้ว ที่จริงกลุ่มของผมจริงๆที่สนิทมีแค่ไอ้นิกซ์กับไอ้วินครับที่เคยเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยม แล้วยังมีอีกสองคนที่อยู่วิศวะเดี๋ยวถ้าวันไหนมันได้แอร์ไทม์เดี๋ยวผมจะแนะนำแล้วกันครับ

ตอนนี้พวกผมกำลังรอเวลาที่จะเข้าพบเด็กปีหนึ่งครั้งแรกพวกมันเลยนัดกันไว้พี่ระเบียบมีทั้งหมดห้าคนก็ที่นั่งอยู่ตรงนี้ทั้งหมดนี่แหละครับ

“แต่แม่งเด็กปีนี้น่ากินทั้งนั้นเลยว่ะ”ไอ้แก๊ปมันพูดขึ้นแล้วมองไปมองมาตามเด็กปีหนึ่งที่เดินกันไปมารอเวลารวมตัว ไอนี่มันเสือผู้หญิงครับแต่มันยังดีที่มันได้เขาแล้วมันยังเปย์ตอบแทนเขาอยู่

“ไอ้แก๊ปอย่าทำหน้าโรคจิตใส่น้องไอ้ห่าเด็กกลัวหมด”ไอนิกซ์พูดขึ้นอย่าว่าแต่ไอ้แก๊ปเลยไอ้นิกซ์ก็ไม่ต่างกันแต่พวกผมเลือกครับไม่ใช่ว่าได้ทุกคนเหมือนไอ้แก๊ปมันที่เอาไม่เลือก

“มึงก็ไม่ต่างจากมันหรอก”ไอ้วินมันว่า

ผมเบื่อที่พวกมันมัวแต่เถียงกันเจอกันทีไรเถียงกันตลอดขนาดอยู่กับสามคนผมไอ้ฟินิกซ์ไอ้วินเซนต์มันสองตัวยังเถียงกันแล้วยังมีการโทรหาไอ้สองคนที่อยู่วิศวะมาร่วมเถียงกับพวกมันด้วย ผมหละเบื่อแต่อย่างไงก็ตามพวกมันคือเพื่อนที่ดีที่สุดของผมครับรู้ใจกันหมดทุกอย่างแล้ว

ผมมองไปเรื่อยๆก็มองไปเห็นเด็กคนนึงที่ยืนอยู่หน้าร้านขายผลไม้แล้วเธอก็กำลังมองมาทางที่พวกผมนั่งอยู่ไม่รู้ว่าเธอมองมาที่โต๊ะพวกผมจริงๆหรือเปล่าแต่พอตาเราสบกันเธอก็รีบหลบตาไปทันทีผมเห็นเธอทำหน้ายู่ด้วยครับ ยัยเด็กนี่ เธอตัวเล็กครับไม่รู้ว่าตอนเด็กๆได้กินนมบ้างไหมแล้วโตมานี่กินข้าวบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ ตาโต ผิวขาวๆ จมูกโด่ง ปากสีชมพูที่ห้อยนิดๆของเธอนั่นมันน่ากัดจังวะเฮ้ยนี่ผมคิดอะไรของผมเนี่ย ผมยังมองเธอจนเธอได้ผลไม้และจ่ายเงินเสร็จแล้วก่อนเธอจะเดินไปเธอก็หันมาทางผมอีกพอเห็นว่าผมมองอยู่เธอก็รีบหันกลับไปแล้ววิ่งออกไปทันทีผมมองตามไปก็เห็นเธอวิ่งไปนั่งกับผู้หญิงคนนึงน่าจะเป็นเพื่อนเธอนั่นแหละ พอวิ่งไปถึงเพื่อนก็หอบแฮกๆเลยครับพอหายก็คุยเล่นกับเพื่อนเฉยเหมือนเธอจะเล่าให้เพื่อนฟังนะว่าเป็นอะไรเพราะผมเห็นเธอชี้มาทางผมด้วย เออยัยเด็กนี่มันต๊องไหมวะ หึหึ

“มึงยิ้มอะไรไอ้แวม หรือเสือจำศีลอย่างมึงจะเจอกวางน้อยที่ถูกใจแล้วหรอวะ”ไอ้นิกซ์มันถามผม นี่ผมยิ้มหรอไม่ใช่มั้งผมยังไม่ได้ยิ้มอะไรเลยนะเว้ย แล้วเสือจำศีลกับกวางน้อยอะไรของมัน

“คนไหนวะบอกพวกกูพวกกูจะได้ไม่ยุ่ง ยกให้มึงเลยเห็นแก่เสือจำศีลที่ไม่แย่งหญิงพวกกูมานานแล้ว”ไอ้แก๊ปมันว่า แต่ก่อนผมเป็นคนที่ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าบ่อยครับ แต่ตอนนี้เบื่อแล้วแทบไม่อยากยุ่งเลย อยู่ดีๆผมก็เบื่อผู้หญิงพวกนั้นไปเฉยๆเลยเวลามีคนมาอ่อยนี่ยิ่งรำคาญ แล้วที่ไอ้แก๊ปมันว่าก็แต่ก่อนเวลาพวกมันเล็งใครไว้แต่พอผู้หญิงพวกนั้นเข้ามาหาจะเข้ามาหาผมก่อนเสมอแต่เดี่ยวนี้ผมไม่เอาแล้ว

“ยุ่งน่า เรียกรวมได้แล้ว”ผมบอกพวกมันแล้วลุกขึ้น

หลังจากนั้นไอ้วินก็บอกให้ปีสองเรียกรวมเด็กๆจะได้รีบแจ้งแล้วทำอะไรต่างๆขี้เกียจอยู่แล้วเดี๋ยวตอนเย็นต้องเข้าผับอีกว่าจะกลับไปงีบสักหน่อย

หมูแดง.

ตอนนี้ฉันมาเข้าแถวรวมกับเพื่อนๆแล้วค่ะเพราะหลังจากที่ฉันวิ่งกลับมาแล้วกินผลไม้ที่ซื้อมาไปนิดเดียวก็ต้องเก็บไว้แล้วมาเข้าแถวรวมกับเพื่อนค่ะ

“สวัสดีค่ะน้องๆวันนี้น่าจะเป็นวันแรกที่เราได้เจอและจะได้ทำกิจกรรมด้วยกันอย่างเป็นทางการหลังจากอาจจะได้เจอกันแล้ววันมอบตัวนะคะ วันนี้ก็ไม่ได้มีอะไรมากแค่เรามาทำความรู้จักกันไว้แล้วก็เล่นเกมส์ด้วยกันสักหน่อยนะคะอย่างที่รู้กันว่าคณะเราไม่ได้รับน้องเหมือนที่อื่นเราจะเน้นกิจกรรมที่สนุกร่วมกันได้ใช้เวลาด้วยกันมากกว่าเพื่อความสนิทสนมกันในรุ่นแล้วก็รุ่นพี่นะคะ แต่ยังไงก็ตามเราก็จะมีพี่ระเบียบคอยสอดส่องดูพวกเราด้วยนะคะอย่าไปทำอะไรผิดระเบียบเข้าล่ะระวังจะโดนหักคะแนนกิจกรรมนะคะ ทุกคนคงรู้อยู่แล้วว่าเรามีคะแนนกิจกรรมที่ต้องทำให้ครบในแต่ละด้านด้วย อ่อพูดมาซะนานพี่ชื่อปลานะคะเป็นประธานรุ่นปีสองมีอะไรถามพี่ได้นะคะแต่ตอนนี้พี่จะให้พี่ๆระเบียบมาพบพวกเราก่อนพวกพี่เขามารอนานแล้ว”พี่ที่ชื่อปลามายืนพูกกับพวกเราสักพักก็บอกว่าจะให้พบกับพี่ระเบียบ ส่วนกิจกรรมด้านต่างๆที่พี่เขาบอกก็มีประมาณสามสี่ด้านมั้งฉันจำไม่ได้แล้วแต่ละด้านจะมีหน่วยหรือคะแนนที่เราจะต้องทำให้ถึงเพราะมันจะไปโชว์ในประวัติของเราในเว็บมหาลัยด้วยค่ะ เท่าที่ฉันจำได้ก็จะมีพวกกิจกรรมอาสา พวกร่วมกิจกรรมคณะ พวกคุณธรรมจริยธรรมอะไรประมาณนั้นค่ะฉันก็ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่เดี๋ยวอยู่ไปก็เก็บครบเองแหละเพราะมีเวลาเก็บตั้งสี่ปี

ตอนนี้พวกเรานั่งรอพี่ระเบียบที่พี่ปลาว่าแล้วสักพักก็มีเสียงฮือฮาขึ้นฉันจึงเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองไปที่คนส่วนใหญ่มองไป เฮ้ยนั่นมันพี่คนนั้นที่นั่งอยู่ใต้ร่มไม้นี่อย่าบอกว่าเป็นพี่ระเบียบนะแล้วตอนนั้นฉันดันไปมองหน้าพี่เขาแล้วยู่หน้าใส่อีกหวังว่าพี่เขาจะไม่รู้นะไม่งั้นฉันโดนหักคะแนนกิจกรรมทำไงเนี่ย เอ๊ะแต่ฉันก็ยังไม่ได้ทำอะไรผิดระเบียบนี่นา

“เอาหละครับทุกคนเลิกส่งเสียงได้แล้ว ตอนนี้เสียงพวกคุณดังมากแบบนี้แล้วพวกผมมีแค่นี้จะเสียงดังสู้พวกคุณได้ไง เงียบแล้วฟังครับ”พี่คนนึงพูดขึ้นนิ่งๆ แต่ทำไมฉันมองว่าหน้าตาพี่เขาไม่ได้นิ่งไปกับเสียงเลยอ่ะออกไปทางเจ้าเล่ห์มากกว่า หลังจากที่พี่เขาพูดจบพวกเราก็เงียบกันลงทันที

“ผมจะไม่พูดซ้ำในเรื่องที่พี่เลี้ยงคุณได้พูดไปแล้ว แต่วันนี้ผมจะมาบอกว่าตอนนี้พวกคุณยังเป็นปีหนึ่งอยู่จะทำอะไรกรุณาให้เกรียติคณะและมหาลัยด้วย อย่าแหกกฏให้มันมากอะไรที่พวกพี่คุณให้ทำก็ขอให้ทำมันให้ดีเพราะนี่มันมีครั้งเดียวที่พวกคุณจะได้เข้าร่วมมัน ถ้าใครไม่พอใจก็ไม่ต้องเข้าร่วมครับ ถ้าไม่มองว่าทุกคนที่อยู่ตรงนี้เป็นเพื่อนเป็นรุ่นพี่น่ะนะครับ”พี่คนเดิมพูดขึ้นเสียงนิ่งเหมือนเดิม ไม่ใช่เสียงแนวตะคอกไม่ด่าแต่แบบนี้ก็น่ากลัวไปอีกแบบ

“แล้วก็การแต่งกายช่วยทำให้มันเป็นระเบียบด้วยนะครับ แค่ไม่กี่ชั่วโมงคงไม่ถึงกับทำให้ใจขาด ส่วนผู้หญิงอย่าให้เห็นว่าเลยหัวเข่าขึ้นนะครับเพราะต้องทำกิจกรรม”พี่อีกคนพูดขึ้นมาแล้วกวาดตามองไปรอบๆ หลังจากนั้นพวกพี่ๆก็สลับกันพูดแปปเดียวก็แนะนำตัวเอง พี่ที่พูดตอนแรกอ่ะ ชื่อพี่แก๊ป พี่ที่พูดเรื่องแต่งตัวอ่ะพี่วินเซนต์ แล้วต่อมาก็พี่หมี พี่ฟินิกส์ แล้วสุดท้ายพี่คนนั้นชื่อพี่แวม ตอนที่เขาพูดชื่อตัวเองพี่แกก็มองมาทางฉันพอดีฉันเลยรีบหลบสายตา ไม่กล้ามองหรอกหน้านิ่งซะขนาดนั้นนี่นา หลังจากพูดเสร็จพวกพี่ๆก็เดินออกไปแล้วพี่ปีสองก็เข้ามาพาพวกฉันทำกิจกรรม แบบว่าพี่ๆจะให้เราแนะนำตัวเองค่ะ ตื่นเต้นอ่ะต้องพูดต่อหน้าคนตั้งเยอะฮือออออไม่ชินเลย

แวม.

ตอนนี้พวกผมก็พบเด็กๆเสร็จแล้วแต่ยังไม่กลับเพราะต้องดูพวกน้องมันทำกิจจกรรมอยู่ตอนนี้เขาให้แนะนำตัวทีละคนแล้วจะสุ่มถามว่าเพื่อนชื่ออะไรถ้าตอบไม่ได้จะโดนทำโทษ ใครมันจะไปจำได้วะเด็กไม่ใช่น้อยๆ แต่ดีที่มันแบ่งเป็นสี่กลุ่มใหญ่แล้วให้จำกันแค่คนในกลุ่มถ้าจำทั้งคณะคือคงทั้งเดือนอ่ะ

ตอนนี้น้องๆมันก็แนะนำมาเกินครึ่งแล้วแนะนำมาเรื่อยๆจนมาถึงเพื่อนยัยเด็กนั่นไอ้พวกนั้นนี่ดี๊ด๊ากันใหญ่

“เชี้ยคนนี้น่ารักว่ะ”ไอ้วิน

“เออจริงมีแฟนยังวะ”ไอ้แก๊ปว่า

“มึงเคยสนด้วยหรอสัส”อันนี้ไอ้หมีครับ

“กูไม่ได้เลวขนาดนั้นไหมวะ”

“หรอออออ”พวกนั้นมันพากันพูดขึ้นพร้อมกันแล้วหยุดฟังเด็กคนนั้นแนะนำตัวเอง

“สวัสดีค่ะชื่อไอรีนค่ะ”

“วิ้ววววว/น่ารักจังคร๊าบ/จีบได้ไหมครับเนี่ย”เสียงโห่แซวดังขึ้นมาหลังจากที่เธอแนะนำตัวเสร็จเธอก็ยิ้มๆแล้วนั่งลง คนต่อมาก็เป็นยัยตัวเล็กนั่น หึหึเธอยืนขึ้นแล้วทำหน้าประหม่าคงจะตื่นเต้นมั้งครับเพราะหลังจากที่เธอยืนก็มีเสียงแซวมาก่อนจนเธอไม่ได้พูดเลย

“เงียบ!!!!!!”เชี่ยผมทำอะไรลงไปวะเมื่อกี้ หลังจากผมรู้สึกตัวก็ทำหน้านิ่งๆกลับไป

“เชี่ยแวมพวกกูตกใจหมดเป็นไรของมึงเนี่ยตะคอกทำไม”ไอ้นิกส์มันโวยวายขึ้น ใช่ครับเมื่อกี้อยู่ดีๆผมก็รู้สึกไม่ชอบใจแล้วเผลอตะคอกออกไปให้พวกนั้นมันเงียบแล้วมันก็เงียบจริงๆรวมทั้งเด็กที่ยืนอยู่ท่ามกลางเพื่อนนั่นด้วยเธอสะดุ้งจนตัวโยนเลยครับแล้วยังหันมามองหน้าผมตาโต แล้วอ้าปากเหวออีกครับตกใจอะไรขนาดนั้นวะ

“กูว่ากูเจอกวางน้อยที่มันเล็งไว้แล้วว่ะหึหึ”ไอ้วินมันพูดขึ้นแล้วมองไปที่เด็กคนนั้น กวางน้อยพ่อง

หลังจากที่ทุกคนเงียบแล้วเธอก็แนะนำตัวขึ้น

“สวัสดีค่ะชื่อหมูแดงค่ะ”เธอแนะนำตัวเร็วๆแล้วก็รีบนั่งลง ส่วนพวกที่เคยแซวไม่ได้ยินเสียงแล้วครับ

หมูแดงงั้นหรอ หึหึ”เด็กหมู”เอ้ย

“กูว่าไม่ใช่กวางน้อยแล้วว่ะหมูน้อยชัดๆฮ่าๆๆๆ”ไอ้นิกส์พูดขึ้นแล้วหัวเราะ ผมเลยหันไปตบหัวมันทีนึงแล้วเดินออกมาจะกลับคอนโด

ตอนแรกว่าจะแต่งให้ได้สักครึ่งเรื่องก่อนแล้วค่อยลงแต่เปลี่ยนใจแต่งไปเรื่อยๆดีกว่า55555 คอมเม้นด้วยนะคะถือว่าขอ5555