ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์

14 กุมภาพันธ์

ผมรู้ความหมายมันดี ใครๆก็รู้ว่ามันคือวันแห่งความรัก วันที่ผมรอคอยว่าจะมีเซอร์ไพรส์บางอย่างจากคนรัก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะลืมแน่นอน เพราะเช้านี้ตั้งแต่ลงจากเตียงเขาก็ทำตัวตามปกติเหมือนวันธรรมดาทุกวัน

“วันนี้ว่างมั้ยครับ” ผมถามคนที่ยืนงัวเงียอยู่ข้างๆ มือบีบยาสีฟันใส่ที่แปรงให้

“ไม่ว่างครับ วันนี้วันพุธนี่ พี่ต้องไปทำงานนะ ลืมเหรอ!” ร่างสูงถามขึ้นแล้วแปรงฟันต่อ ผมถอนหายใจเซ็งๆ ท่าทางคงจะลืมวันวาเลนไทน์จริงๆซะแล้วสิ

“ครับ งั้นพี่รีบอาบน้ำนะครับ ผมจะลงไปทำอาหารเช้าให้ก่อน” ผมบอกแล้วบ้วนปาก ก่อนจะเดินลงไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้าให้ตามปกติ

“คนบ้า! แค่วันวาเลนไทน์ก็ลืมซะได้ เชอะ! น่างอนจริงๆ” ผมบ่นๆแล้วชงกาแฟตามแบบที่เขาชอบ รวมถึงทำข้าวต้มกุ้งไว้สองชาม

“วันนี้จะกลับกี่โมงครับ” ผมถามอีกระหว่างนั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน เขายกกาแฟขึ้นดื่มแล้วมองมาทางผม ไม่ได้ตอบคำถามเมื่อครู่แต่อย่างใด ซ้ำยังนั่งเงียบทำเป็นไม่สนใจผมอีก

“พี่กรณ์ได้ยินที่ผมถามหรือเปล่าครับ”

“เมื่อกี้ลูกพีชถามพี่ว่าอะไรนะ พี่ไม่ทันได้ฟัง”

“ผมถามว่าวันนี้พี่จะกลับกี่โมงครับ” ผมถามย้ำ รู้สึกน้อยใจเล็กๆที่ดูเขาไม่ได้ใส่ใจสิ่งที่ผมพูดไปเลย

“ก็คงดึกแหละ ถ้ารอไม่ไหวลูกพีชนอนก่อนได้เลยนะ พี่สายแล้ว ไปทำงานก่อนนะครับ” เขาบอกก่อนจะลุกขึ้นมาหอมแก้มผมแล้วเดินออกไปจากบ้าน ผมได้แต่ถอนหายใจอย่างเซ็งๆที่วาเลนไทน์นี้ไม่เป็นไปตามคาด

เฮ้อ! เขาคงงานยุ่งแล้วลืมแน่ๆเลย

“ลูกพีช! ไปดูที่สวนกุหลาบหลังบ้านให้หน่อยสิ พี่คิดว่าทำบางอย่างตกไว้” จู่ๆเขาก็ส่งข้อความมาหาผม

ผมเดินเหม่อไปถึงสวนกุหลาบหลังบ้านเพื่อหาของตามที่ร่างสูงบอก กุหลาบในสวนมันออกดอกสะพรั่งและส่งกลิ่นหอมอบอวล ผมก้มหน้าลงไปสูดกลิ่นดม คิดว่าวาเลนไทน์นี้เขาจะเซอร์ไพรส์ผมด้วยดอกกุหลาบช่อใหญ่ๆซะอีก

“อ๊ะ! นี่อะไรเนี่ย” ผมร้องขึ้นอย่างแปลกใจที่เห็นว่ามีอะไรบางอย่างถูกแขวนอยู่บนดอกกุหลาบดอกหนึ่ง พอหยิบขึ้นมาดูกลับกลายเป็นว่ามันคือรูปผมทำกำลังยิ้ม

สังเกตดีๆทุกดอกมีรูปถ่ายพวกนี้แขวนเอาไว้อีกเยอะเลย เป็นรูปของผมทุกๆอิริยาบถที่กำลังยิ้ม ไม่ว่าจะเป็นรูปที่กำลังทานข้าว ทำกับข้าว รดน้ำต้นไม้ หรือแม้แต่กำลังก้มหน้าดมดอกกุหลาบอยู่ในสวนเมื่อสองวันก่อน

“แฮ่ม! หาของที่พี่ทำหายเจอยังครับ” เสียงคุ้นหูดังขึ้นจนผมต้องหันไปมอง คิดว่าเขาไปทำงานแล้วซะอีก

“แล้วของอะไรล่ะครับที่พี่ทำหาย” ผมถาม จู่ๆร่างสูงในชุดสูทเดินเอามือไขว้หลังคล้ายกับซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้มาใกล้ๆผมจนประชิดตัว

“หัวใจของพี่ไงครับ” พี่กรณ์กระซิบ หัวใจผมพองตัวเหมือนจะระเบิด รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้าอย่างเขินอาย

“Happy Valentine Day นะครับที่รัก” ร่างสูงกระซิบอีกครั้งแล้วส่งดอกไม้ช่อใหญ่ที่ซ่อนเอาไว้ด้านหลังมาให้ผม

“ผมคิดว่าพี่ลืมไปแล้ว”

“ใครจะลืมวันสำคัญล่ะครับ นี่น้อยใจคิดว่าพี่ลืมใช่มั้ย” เขาถามแล้วเอามือมาลูบแก้มผมเบาๆ

“ก็พี่ทำท่าทางเหมือนลืมนี่ครับ ผมก็ต้องน้อยใจเป็นธรรมดา”

“โอ๋ๆ ไม่น้อยใจนะ เดี๋ยวพี่จูบปลอบ” เขาพูดขึ้นแล้วฉกริมฝีปากลงมา ผมเผยอปากแล้วจูบตอบ แลกลิ้นกันอยู่พักใหญ่ ร่างสูงเริ่มรุกลิ้นเข้ามามากขึ้นจนผมเริ่มหายใจไม่ทัน

“อื้อ! ออแอ้วอั๊บ” ผมบอกแล้วทุบหลังเขาเบาๆเป็นเชิงประท้วง

“ขอโทษทีครับ พี่ก็แค่จูบเพลินไปหน่อย ว่าแต่ลูกพีชไม่มีขอบขวัญให้พี่เหรอครับ” พี่กรณ์ถามขึ้น ผมหันหน้าหนีด้วยความอาย จริงๆผมก็เตรียมเอาไว้นะ แต่ให้ตรงนี้ไม่ได้หรอก ตั้งใจจะให้คืนนี้ แต่...

“ถ้าอยากได้ก็ไปรอผมที่ห้องนอนสิครับ”

ผมบอก อันที่จริงมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก ผมรู้สึกว่าไม่ได้มีเซ็กส์ด้วยกันนานแล้ว อีกอย่างผมจำได้ว่าเขาเคยซื้อของบางอย่างมาให้ผม แต่ผมไม่ยอมใส่มัน เขาดูจะผิดหวังเล็กๆ ผมเก็บมันเอาไว้อย่างดี คิดว่าครั้งนี้คงจะได้ใช้มันเซอร์ไพรส์เขาสักที

[พาร์ทปกรณ์]

ผมเดินขึ้นมารอลูกพีชที่ห้อง ถอดเสื้อสูทวางเอาไว้เพราะอึดอัด นั่งรออยู่ราวๆสิบห้านาที รู้สึกตื่นเต้นชะมัด ชักอยากจะรู้แล้วสิว่าของขวัญที่ว่าคืออะไร ผมว่ามันต้องถูกใจผมแน่ๆ

“รอนานมั้ยครับ” เสียงของคนตัวเล็กพูดขึ้น พร้อมกับผ้าบางอย่างมาปิดตาผมเอาไว้ นี่มันตื่นเต้นเร้าใจกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีกนะเนี่ย

“จะทำอะไรครับ ปิดตาพี่ทำไม”

“ก็จะเซอร์ไพรส์ของขวัญให้ไงครับ” ลูกพีชบอก ผมรู้สึกว่าลูกพีชเดินอ้อมมาด้านหน้า มือเล็กลูบไล้ไปตามเสื้อผม อย่าบอกนะว่าของขวัญที่จะให้คือ...

“เปิดผ้าออกสิครับ” คนตัวเล็กพูด

ผมรีบเอาผ้าออก สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้ผมตะลึงงัน ร่างเล็กในเสื้อผ้าน้อยชิ้น ข้างบนหัวมีที่คาดผมแบบหูแมว ผมกลืนน้ำลายครั้งใหญ่ ผมจำได้ว่าเป็นคนซื้อไอ้ของแบบนี้มาให้ลูกพีชเอง แต่ตอนนั้นคนตัวเล็กไม่ยอมใส่มัน

“เซอร์ไพรส์ครับ”

“น่ารักมากเลยแมวน้อยของพี่ เอ! ทำไมแมวน้อยไม่มีหางครับ” ผมถามเพราะมือผมมันลูบก้นน้องอยู่ แต่ไม่ยักจะลูบโดนหางแฮะ

“ก็ไม่กล้าใส่ มันเจ็บอ่ะ”

“ไปหยิบมาสิครับ เดี๋ยวพี่ใส่ให้ รับรองว่าไม่เจ็บเลย” ผมบอก คนตัวเล็กหายออกไปสักพักใหญ่ๆ ก่อนจะกลับมาพร้อมสิ่งที่ผมต้องการ

ตุ้บ!

“ใจเย็นๆสิครับ ทำไมรีบจัง”

“ก็พี่ทนไม่ไหวแล้วนี่ครับ อยากเห็นลูกพีชกลายร่างเป็นแมวน้อยจะแย่แล้ว”

ผมพูดขึ้นหลังจากผลักคนตัวเล็กลงไปบนเตียงเรียบร้อย ผมถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือแต่กางเกงขาสั้น ก่อนจะตามลงไปคร่อมร่างเล็กเอาไว้ แต่จู่ๆลูกพีชก็ผลักผมแล้วพลิกขึ้นมาคร่อมผมแทน

คนตัวเล็กขยับขึ้นลงเสียดสีท่อนล่างเข้ากับหว่างขาผม พยายามปลุกมังกรยักษ์ของผมให้ตื่นขึ้น

“หุ่นดีจังเลยนะครับ ดูสิมีซิกแพ็กด้วยน่ะ” ลูกพีชพูดด้วยเสียงเร้าใจ ไม่เคยได้ยินน้องพูดแบบนี้มาก่อนเลย

“อ๊า กัดเบาๆสิครับเหมียวน้อย พี่เจ็บนะ” ผมบอก ลูกพีชใช้ลิ้นเลียไปตามหน้าท้อง กัดซิกแพ็กผมจนเป็นรอยฟัน มือเรียวไม่ได้อยู่นิ่ง พยายามเขี่ยหัวนมผมไปมา ร่างกายขยับเล็กน้อยเพื่อเสียดสีตรงส่วนนั้นของผมให้แข็งตัวขึ้น

“หยุดก่อนครับ ขอพี่ใส่หางให้แมวน้อยของพี่ก่อนนะ” ผมปรามเอาไว้ ก่อนจะให้ลูกพีชอยู่ในท่าคลานเข่าสี่ขา ใช้เจลหล่อลื่นปาดตรงช่องทางสีชมพู วนนิ้วลูบเพื่อให้คนตัวเล็กรู้สึกเคลิ้มและผ่อนคลายมากขึ้น แล้วสอดใส่หางเข้าไป

“อื้อ! หยะ...หยุดก่อนครับพี่กรณ์ ผมเจ็บ”

“อดทนไว้ครับที่รัก ใกล้เข้าไปหมดแล้ว” ผมบอกแล้วกดแท่งคริสตัลเข้าไปในช่องทางของคนตัวเล็กที่กำลังขมิบอยู่ตอนนี้

“อ๊า...มันเสียวดีจัง”

ลูกพีชครางเสียงหลง ผมถอดกางเกงขาสั้นและกางเกงในออกไป ร่างเปลือยเปล่าของผมนอนอยู่ใต้ร่างเล็กของแมวน้อย ผมบอกให้ลูกพีชถอดเสื้อผ้าน้อยชิ้นนั่นออก อ่าส์! ลูกพีชในแบบมีหูมีหางแบบนี้ก็น่ารักดีนะ

“Happy Valentine Day นะครับพี่กรณ์ วันนี้ผมจะทำให้พี่มีความสุขจนพี่ลุกไปไหนไม่รอดเลย” ลูกพีชพูดขึ้น มือนุ่มรูดรั้งท่อนเอ็นของผมขึ้นลงเพื่อเรียกอารมณ์ มันแข็งและขยายใหญ่ขึ้นจนมือเล็กกำไว้แทบไม่รอบ

“ลูกพีช อ๊าห์...” ผมครางกระเส่า

“คนแก่แข็งเร็วจังนะครับ ดูสิมันกระตุกด้วยอ่ะ” คนตัวเล็กว่าแล้วแลบลิ้นออกมาเลียน้ำเหนียวสีขุ่นที่หลั่งออกมาตรงรูด้านบน

“อ่า...พี่ไม่ไหวแล้ว มานี่เลยแมวน้อยจอมยั่ว” ผมพูดขึ้นก่อนจะจับตัวลูกพีชให้คลานอยู่บนเตียง หยิบปลอกคอขึ้นมาใส่แล้วล๊อคเอาไว้กับหัวเตียง

“ทำไมต้องใส่นี่ด้วยอ่า”

“ก็มันตื่นเต้นดีนี่ครับ ทำตัวดีๆล่ะแมวน้อย ระวังจะโดนตีก้น” ผมตีก้นลูกพีชอย่างแรงจนเป็นรอยแดง จับหางเอาไว้แล้วหมุนมันไปมาเพื่อให้แท่งคริสตัลมันไปกระตุ้นความเสียวของคนตัวเล็ก

“อ๊ะ อ๊า มันรู้สึกดีจังเลยครับ”

“จริงเหรอ?”

“อื้ม...จะ จริง อ่า จริงครับ” ร่างเล็กตอบเสียงสั่น ผมเอามืออีกข้างสอดเข้าไปใต้หว่างขาแล้วเล่นกับท่อนเอ็นเล็กจนแข็งสู้

“อ๊า ผมอยากจัง ช่วยเอาผมสักทีได้มั้ยครับ เอาของพี่เข้ามาที” ลูกพีชร้องบอก ร่างเล็กสั่นจนแทบทรุด ผมดึงหางนั่นออกแล้วใส่ท่อนเอ็นที่กำลังแข็งเข้าไปแทน

“รูของแมวน้อยตอดพี่แน่นเลยครับ”

“อื้ม อ่า พี่กรณ์ครับ ขยับที ผมเสียวจะแย่” คนตัวเล็กพูดขึ้น ผมขยับสะโพกกระหน่ำซอยท่อนเอ็นใส่ช่องทางด้านหลังอย่างแรง ลูกพีชสั่นไปทั้งตัว ร้องครางลั่นห้อง มือข้างหนึ่งยึดตรงปลอกคอเอาไว้ ส่วนอีกข้างจับไว้กับหัวเตียง

“อ๊า ที่รักครับ พี่ขอทำแรงๆได้มั้ย”

“ดะ ได้ครับ แรงๆเลยครับ อ๊ะๆ ลึก อ๊า ผมเสียว!” ร่างเล็กร้องคราง ขาของน้องแทบทรงตัวไม่อยู่ ผมยึดเอวคอดไว้แน่นแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปอย่างแรง

ปึ่กๆๆๆ ตั้บๆๆๆๆ

“เสียว อ๊า ผมกำลังจะเสร็จ อ๊ะ พี่กรณ์ แตกข้างในนะครับ” ลูกพีชบอก ผมขยับถี่ขึ้น เสียงกระทบกันดังทั้งห้อง

“เสร็จพร้อมกันนะครับ” ผมว่าแล้วกระแทกใส่คนตัวเล็กสามสี่ที ก่อนจะปล่อยน้ำเชื้อเข้าไปในช่องทางของลูกพีชจนหมด ร่างเล็กฟุบลงกับเตียงอย่างอ่อนแรง

“เจ็บหรือเปล่าครับ มีเลือดออกด้วย” ผมถามด้วยความเป็นห่วงหลังจากที่เห็นเลือดสีเข้มไหลออกมาพร้อมกับน้ำขุ่นๆ

“นิดหน่อยครับ แต่ไม่เป็นไรหรอก”

“แน่ใจนะ”

“ครับ ผมไม่เป็นไร ผมมีความสุขมากเลยนะครับ ผมรักพี่นะ” ลูกพีชพูดขึ้น ผมนอนกอดร่างเล็กเอาไว้แน่น

“พี่ก็รักลูกพีชนะครับ” ผมบอกแล้วจูบหน้าผากเบาๆ ก่อนจะเริ่มฟัดแมวน้อยขี้ยั่วรอบต่อไป

/////////////////////////////////

Happy Valentine Day 2018

ตอนนี้ไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อหาในเรื่องนะครับ เเต่เเต่งเอาความฟินในวันวาเลนไทน์เฉยๆ

อย่าลืมคอมเม้นกันด้วยนะครับ. ตอนพิเศษอ่านฟรีไม่จำกัดเวลา