"ฉันไปก่อนนะคะหัวหน้า"เสียง สดใส อบอุ่นราวกับพระอาทิตย์ส่องแสงกล่าวแก่ผู้เป็รหัวหน้า
"อืม"คำตอบสั้นๆจากผู้เป็นหัวหน้าที่วันนี้ไม่ได้ไปทำภารกิจเพราะขาหักจากภารกิจที่แล้วทำให้เดินไม่คล่องนัก
"เย็นชาจังนะคะ!"คุณเบะปากก่อนจะเปิดประตูแล้วออกไปจากห้อง
"อย่าเป็นอะไรแล้วกัน"รีไวล์หัวหน้าของคุณพูดขึ้นหลังจากที่คุณออกไป เพราะรีไวล์ไม่ได้ไปคุณเลยต้องไปสมทบกับหน่วยฮันจิเเทน
"อ้าวมาแล้วหรอ(ชื่อคุณ)"เอเลนเพื่อนหนุ่มของคุณพูดขึ้น
"แล้วนายเห็นฉันมั้ยหล่ะยะ"คุณพูดกวนกลับไปทำเอาเอเลนเมินหนีไปส้ะอย่างนั้น
"นายจะเมินฉันไม่ได้นะเอเรน"คุณพูดขึ้นทำให้เอเลนสวนกลับว่า"ฉันถามเธอดีๆแล้วนะยัยอกไม้กระดาน"
นั่นทำเอาคุณหัวร้อนไปกันใหญ่ทำไมผู้หญิงทุกคนต้องมีนมรึไงวะ!
"ชิ"คุณจิ๊ปากเเล้วหันหน้าหนีเอเลน
.
"ทาง10นาฬิกามีไททันวิปริต!!!!"เสียงของมิคาสะดังขึ้นมา จากนั้นพวกเราก็ทำภารกิจในการฆ่าไททันแล้วก็พักกันตรงแคมป์ที่มาตั้งไว้วันก่อนเป็นที่ที่ปลอดภัยสำหรับนอกกำแพงหน่ะนะ
"เอ่อออฉันขอไปทำธุระส่วนตัวหน่อยได้มั้ยคะ"คุณพูดพร้อมยิ้มแห้งๆ
"ระวังด้วยหล่ะ(ชื่อคุณ)"ฮันจิพูดจากนั้นคุณก็มาทำธุระส่วนตัวในป่า
.
"อ่าาาาโล่งแล้วววว"พอทำธุระส่วนตัวเสร็จคุณก็กลับมา
"ช้าจังนะเธอ"เอเลนพูด
"เอเลน!พูดมากน่า!"คุณดุเอเลน
"เอาหล่ะเรากลับกันเถอะวันนี้พอแล้วหล่ะ"ฮันจิพูดออกมาทุกคนก็เตรียมม้าเรียบร้อย
"เหนื่อยจริงๆเลยน๊าาาาาา"คุณขี่ม้าพร้อมพูดออกมา
"เจ้าเตี่ยนั่นเป็นยังไงบ้างหล่ะ"มิคาสะถามคุณ
"ตอนนี้ขาก็เกือบหายแล้วแหละแต่ก็ยังเดินไม่คล่อง เหมือนเมื่อก่อน"คุณพูดเรื่องรีไวล์ให้มิคาสะฟัง
แต่ในระหว่างที่ฟังนั้นก็มีไททันวิปริตมาจากไหนไม่รู้มาทางคุณท่าทางไม่ทันใจอะไรวิ่งบ้าๆบอๆมาทาง คุณ
"อ้ะ!!!!(ชื่อคุณ)ระวัง!!!!!!"ด้วยความที่คุณมัวแต่พูดเรื่องรีไวล์ให้มิคาสะฟังก็ได้ยินเสียงฮันจิคุณหันมองทุกด้านทั้ง ด้านข้าง ด้านหลัง แต่ว่าไททันวิปริตตัวนั้นได้วิ่งมาเเตะม้าคุณทำให้คุณกระเด็นตกจากหลังมา
หัวกระแทกเข้ากับโขดหินแข็งทำให้เลือดออกจากหัวเอเลนได้จัดการไททันวิปริตก่อนจะพากันมาดูคุณ
"(ชื่อคุณ)!!!!!(ชื่อคุณ)!!!!"เอเลนเรียกคุณแต่คุณกลับไม่ได้สติ ฮันจิเอาผ้ามาพันรอบหัวคุณเพื่อเป็นการปฐมพยาบาลเบื้องต้น
.
.
หลังจากที่รีบกลับมาฮันจิกับเอเลนก็มุ่งไปที่คฤหาสน์รีไวล์
ปัง!!!!
ฮันจิพังประตูเข้ามาหารีไวล์
"รีไวล์!!!!!!!!"ฮันจิตะโกนเรียกเสียงดัง
"โฮ้ยยยัยสี่ตาจะตะโกนทำไม!!!"รีไวล์ที่กำลังลิ้มรสชาติของชาก็ลืมตาขึ้นมา"!!!!!!!!!"รีไวล์ตาโตเมื่อเห็นทหารหญิงคน"โปรด"กลับมาในสภาพเลือดอาบ
"กะ.....เกิดอะไรขึ้น...เกิดอะไรขึ้น!!!!!!"รีไวล์ตะโกนถามสีหน้าที่โมโหแทบจะคุมสติไม่อยู่
ฮันจิเล่าแบบลวกๆเพื่อไม่ให้คนที่เอเลนอุ้มอยู่หมดลมหายใจเพราะเสียเลือดเยอะสะก่อน
"ฉันปฐมพยาบาลเบื้องต้นไปแล้วนะแต่นาย----"ฮันจิพูดไม่ทันจบรีไวล์ก็อุ้มคุณแล้วรีบขึ้นไปที่ห้องตนเอง
"ไม่ตามไปหรอครับ?"เอเลนถาม
"ไม่เป็นไร หรอก น่า..."ฮันจิพูด
"แล้วถ้าหัวหน้ารีไวล์ทำร้ายตัวเองอีกหล่ะครับ"เอเลนพูดเชิงเป็นห่วงทั้งคุณและหัวหน้ารีไวล์
"ไม่หรอก...ไปกันเถอะ"ฮันจิเดินออกไปเอเลนก็เดินตามไป
บน ห้อง
"โธ่เว้ยๆๆๆ!!!!!"รีไวล์โมโหจนลงแรงกับทุกอย่างก่อนจะหันมามองหน้าคุณที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง
"อะ...อื้อ...."เสียงของคุณเล็ดลอดออกมาจากปากและค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ
"!!!!!"รีไวล์รีบไปดูและรู้สึกโล่งใจมากๆที่ทหารคนโปรดของตนฝื้นขึ้นมาแล้ว
"(ชื่อคุณ)!"รีไวล์รีบเข้ามากอดคุณทันที
"หะ..หัวหน้า...."
"ทำไมเธอไม่ระวัง!!!คิดจะทิ้งฉันไปอีกคนรึไง!!!!"รีไวล์ดุคนตัวเล็ก
"ฉันขอโทษค่ะ."
Guest
