“คุณนี่…นอกจากขายงานแล้ว…”
“ผมไม่ได้ขายตัว!” ผมเผลอขึ้นเสียง ทำให้รอยยิ้มหยันผุดขึ้นบนใบหน้านั้นทันที
“น่าเสียดายจัง ผมกะจะซื้อสักหน่อย” ไม่พูดเปล่า แต่เขาหยิบเงินขึ้นมานับไปด้วย
“เลิกดูถูกคนอื่นเขาสักที” ผมผลักเขาให้หลบแล้วรีบเดินออกจากตรงนั้น ท่องไว้ไอ้เรย์ นี่ลูกค้า เขาคือลูกค้า
“แล้วคุณทำแบบนั้นทำไม ในเมื่อไม่ได้ขาย” เขาเดินตามมาประชิดตัว
“มันก็แค่ความสนุกชั่วคราว เหมือนกินข้าว กินอิ่ม จบ แยกย้าย”
“ว่าแต่…” เขาทิ้งประโยคก่อนจะรั้งต้นคอผมไป “ข้าวแบบคุณเผ็ดมั้ย ผมอยากกิน”
คน ๆ นี้มันมาไม้ไหน ตั้งแต่เจอหน้าก็เอาแต่ดูถูกเขาสารพัด แล้วนี่จู่ ๆ มาบอกอยากกิน
“ไม่ต้องกลัวเผ็ดหรอกครับ ผมมีน้ำ…ล้างคอ” ผมกระซิบข้างใบหูเขาแล้วรีบเดินกลับโต๊ะไปหาอิงค์