คำโปรย
จุดเริ่มต้นที่เริ่มจากความไม่ชอบ ซึมซับใกล้ชิดจนเกิดเป็นความสงสาร และสุดท้ายลงเอยด้วยรัก
เมื่อเขา ไฟเพลิง ได้รู้จักและใกล้ชิดกับ ปั้นสิบ เด็กหนุ่มที่ช่างไร้ตัวตนบนโลกใบใหญ่ หนุ่มน้อยใบหน้าหวานราวกับภาพวาดที่แสนจะงดงาม แต่ลูกนัยน์ตากลับดูโดดเดี่ยวอย่างน่าใจหาย แรกเริ่มสารที่ได้รับทำให้เขาไม่ชอบปั้นสิบ รู้สึกหมั่นไส้และไม่น่าเข้าใกล้ แต่แล้วเมื่อบางอย่างค่อยๆ เผยออกมา จากความรู้สึกแรกค่อยๆ เปลี่ยนไปทีละน้อย ทีละน้อย
ไม่ชอบ.....สงสาร....และความรัก
ไร้ค่า ไร้ตัวตน มีอยู่แต่ก็มองไม่เห็น...
คำพูดที่มักจะทำให้คนเราเจ็บปวดที่สุดไม่ใช่จากศัตรูหรือคู่อริ แต่มันมักจะมาจากคนใกล้ตัวหรือคนในครอบครัวเราต่างหาก
เคยมั้ยทำทุกอย่างให้พ่อแม่ภูมิใจ แต่สุดท้ายไม่เป็นดั่งหวัง
เคยมั้ยพยายามทุกทาง แต่ผลลัพธ์เท่ากับศูนย์
ใช่แล้วล่ะ นี่คือชีวิตของผมเอง...ปั้นสิบผู้อาภัพ
นิยายเรื่องนี้เป็นแค่จินตนาการของไรท์ล้วนๆ เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Guest
