กระซิบ 18+ (two way)
11
ตอน
11.7K
เข้าชม
25
ถูกใจ
10
ความคิดเห็น
92
เพิ่มลงคลัง

พรึ่บ ๆ พรึ่บ ๆ เสียงหลอดไฟกะพริบทั้ง ๆ ที่พึ่งจะเปลี่ยนหลอดไฟไปไม่นาน “อีกแล้วสินะ คราวนี้จะมาไม้ไหนอีก” ฉันคิดคนเดียวในใจ บ้านสวนริมบึงแบบชานเมืองหลังนี้เป็นบ้าน ที่ฉันได้รับมาจากคุณลุงผู้ที่เปรียบเสมือนพ่อแท้ๆ ของฉัน ได้มอบให้ไว้ก่อนท่านจะเสียชีวิต บรรยากาศเงียบสงบเหมาะแก่คนแบบฉัน นักเขียนผู้มีโลกส่วนตัวสูง จริง ๆ แล้วนั้นเดิมทีฉันก็ไม่ได้เป็นคนโลกส่วนตัวสูงเท่าไรนัก แต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้น วันที่ฉันเห็นความตาย มันส่งผลให้ชีวิตของฉันหลังจากนั้นไม่สงบสุขอีกเลย จนบางครั้งฉันแทบแยกไม่ออกว่าสิ่งที่ฉันเห็นมันคือสิ่งมีชีวิตจริง ๆ หรือเปล่า ภาพในหัวฉายซ้ำเข้ามาให้นึกถึงแต่เรื่องในวันวาน เหตุการณ์วันนั้นเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองไม่ปกติ 

“นักเรียนค่ะ วันนี้เรามาอ่านบทที่ 6 กันต่อนะคะ อ้าวอ่านพร้อมกัน” เสียงครูสุณี ครูสอนภาษาไทยชั้น ป. 1 ของโรงเรียนกำลังสอนหนังสือนักเรียนห้องฉันอยู่พร้อมกับมือที่ถือไม่เรียวกวาดชี้ไปยังตัวอักษรในกระดานดำ ที่ครูตั้งใจบรรจงเขียนตามจากในหนังสือ 

“บทที่ 6 บ้านสีแดง 

ดำ ไม่มี บ้าน 

พ่อ บอก ว่า ดำ ไม่มี บ้าน 

พ่อ จะ ทำ บ้าน ให้ ดำ 

กล้า ดี ใจ พ่อ จะ ทำ บ้าน ให้ ดำ 

กล้า ว่า กล้า จะ ช่วย พ่อ ทำ บ้าน ให้ ดำ 

พ่อ ตี ตะปู 

กล้า ช่วย พ่อ ตี ตะปู 

เสียงนักเรียนรวมถึงฉันและครูสุณีอ่านหนังสือภาษาไทยไปพร้อมกัน แต่แล้วสายตาของฉันดันหันไปเห็นผู้หญิงสูงอายุคนหนึ่งเนื้อตัวเปียกปอนกำลังร้อนรนเรียกครูสุณีอยู่หน้าห้อง แต่ครูสุณีกลับไม่สนใจผู้หญิงคนนั้นเลย ‘ณี เร็วเข้าลูก รีบไปดูลูกหว้า เร็วสิณีเดี๋ยวจะไม่ทัน’ ผู้หญิงคนนั้นเริ่มร้องไห้ “ครูสุณีค่ะ มีผู้หญิงมาหาครูรออยู่หน้าห้อง ฉันพูดเตือนครูสุณีขณะที่กำลังสอนหนังสืออยู่ “อะไรคะ เกวลินครูไม่เห็นมีใคร” ครูสุณีพูดหลังจากที่เดินไปดูหน้าห้องเรียน พร้อมทั้งทำหน้าแปลกใจใส่ฉัน “ไม่แกล้งครูแบบนี้นะ ครูกำลังสอนอยู่อย่ามาป่วนห้องเรียนสิ” ฉันได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธ ‘หนู หนูได้ยินฉันใช่ไหม’ ผู้หญิงคนนั้นรีบเดินมาหาฉันทันทีพร้อมกับขอร้องฉันว่า ‘หนูช่วยบอกสุณีที ว่าให้รีบกลับบ้านตอนนี้เลย’ เธอพยายามเขย่าแขนฉันแต่ทำไม่สำเร็จ ได้แต่พยายามให้ฉันบอกครูสุณีให้กลับบ้าน “ครูค่ะ เขาบอกให้ครูรีบกลับบ้าน” ฉันบอกครูไป 

“แอ๊ะ!!! ครูบอกว่าอย่าป่วนห้องเรียนมันรบกวนการเรียนของคนอื่น” ครูหันมาดุฉันอีกครั้ง แต่!!! 

‘เร็วเข้าสิลากสุณีตามฉันมาเลย’ เหมือนเป็นคำสั่งที่ฉันต้องรีบทำทันทีหลังจากเห็นท่าทีร้อนรนที่บอกได้ชัดว่ากำลังมีเรื่องร้อนใจฉันจึงลุกไปคว้ามือครูสุณี แล้ววิ่งตามป้าคนนั้นไป “จะไปไหนนะ เกวลิน หยุดนะปล่อยครูได้แล้ว” ฉันกลับยิ่งวิ่งลากมือครูไปให้ทันผู้หญิงคนนั้นให้เร็วยิ่งขึ้น ‘เร็ว ๆ เข้านังหนูจะถึงแล้ว’ เธอกวักมือให้ฉันรีบไป พร้อมกับชี้ไปที่สระน้ำหลังโรงเรียน “ครูค่ะเธอบอกว่าสระน้ำ” ฉันบอกครูไป “อะไรของเธอสระน้ำอะไร นั้นมันรองเท้าลูกฉัน ไม่นะ” ครูสุณีรีบปล่อยมือฉันแล้ววิ่งไปท่าน้ำทันที กรี๊ดดดด รีบไปตามคนมาช่วยเร็ว ครูหันมาสั่งฉันก่อนที่ครูจะกระโดดลงไปในน้ำ ฉันรีบวิ่งออกมาหาคนไปช่วยครูทันที เหตุการณ์วันนั้นมันผ่านไปเร็วมาก ครูผู้ชายในโรงเรียนต่างมาช่วยกันหาลูกชายครูสุณี จนช่วยเขาไว้ได้ 

แต่ก็ต้องรอหน่วยกู้ภัยมาดำน้ำหาร่างของผู้หญิงคนนั้นหลังเหตุการณ์สงบลง ฉันถึงได้รู้ว่าผู้หญิงสูงอายุคนนั้นคือแม่ครูสุณี ท่านมักพาหลานมานั่งเล่นที่ริมน้ำ เจ้าหน้าที่สันนิษฐานว่าท่านน่าจะก้าวพลาดไปโดนแผ่นไม่ที่ผุ จึงทำให้ตกลงไปในน้ำ ส่วนลูกครูสุณีนั้นรอดได้อย่างไรยังคงเป็นปริศนา

“แก ไอ้เด็กประหลาด เพราะแกทำให้แม่ฉันต้องตาย” เสียงนี้ดังก้องในหัวฉัน เพื่อน ๆ ต่างก็พากันกลัวฉันไปหมด จนในที่สุดแม่จึงได้พาฉันเข้ามาเรียนในเมืองแทน

 

******************************************************

ปล.1 นี่เเป็นงานเขียนเรื่องเเรกของไรท์นะ เนื้อเรื่องอาจไม่ Smooth เท่าไรนักขออภัยด้วยนะคะ 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว