สวัสดีค่า วันนี้เรามาเปิดเรื่องใหม่นะคะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับจีนโบราณ และภาษาเราง่อยมากๆเลยนะคะ พยายามหาในเนตให้สมจริงที่สุดแล้ว สามารถคอมเม้นบอกได้นะคะถ้าเราใช้คำหรืออะไรที่ผิดไป ถ้ามีเวลาเราจะรีบมาแก้ให้นะคะ 

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย รับไม่ได้รบกวนปิดจ้า  

และสุดท้าย ขอบคุณที่เข้ามามาอ่านกันน้า ขอบคุณค่า💖 

--------- 

บทนำ 

ผมไม่เคยคิดเลยว่า ชีวิตที่กว่าจะโต กว่าจะเรียนจบอย่างลำบากกลับต้องมาตายเพราะสำลักเส้นกวยเตี๋ยวเส้นเดียวแบบนี้! ถ้าสวรรค์มีจริง ขอโอกาสให้ผมได้มั้ย? ผมสัญญาเลย ว่าจะเคี้ยวอาหารให้ละเอียดและจะไม่แตะเส้นกวยเตี๋ยวอีกเลยตลอดทั้งชีวิต! 

ก็คิดว่าจะต้องตายอย่างน่าขายหน้าแล้วแท้ๆ แต่กลับได้ลืมตาขึ้นมาฟังเสียงนกร้องจิ๊บๆนี่มันดีจริงๆ 

ฝันแน่ๆ ที่สำลักเส้นกวยเตี๋ยวผมฝันแน่ๆเลย คนบ้าอะไร สำลักเส้นกวยเตี๋ยวตาย 

พูดไปก็ลืมสังเกตรอบข้างไปเสียสนิท ถึงบ้านที่อยู่จะโกโรโกโส แต่ก็ไม่ได้รกเละเทะขนาดนี้มั้ยนะ 

ฮึก ฮื่อ"เสียงสะอื้นนอกประตูเลื่อน? ดังออกมาเป็นระยะ ผมรีบลุกขึ้น หมายจะออกไปดูด้วยความสนใจ แต่ก็ต้องตกใจ 

ชุดเห้ อะไรวะเนี่ย"ผมสบถคำหยาบ รีบเอาเสื้อทับกันแล้วผูกให้แน่นๆ ชุดคล้ายๆเสื้อคลุมอาบน้ำแต่ยาวกว่าและดูมีสีสันที่สุดจะแสบทรวง 

ผมว่าชักแปลกๆแล้วน้า 

ก่อนอื่นก็ต้องหา กระจก! 

ผมลื้อของที่เละเทะอยู่แล้วให้เละเทะยิ่งกว่าเดิม เมื่อได้ของที่ตามหาก็นับ1ถึง3ในใจ 

ขอละ อย่าให้เป็นแบบที่คิดเลย 

พรึบ! 

อนิจา คำขอไม่สำเร็จผล 

ใบหน้างดงามพริ้งเพราสะสวย ผิวขาวราวไข่มุกที่ส่องประกายเจิดจรัส แพรขนตาหนาเป็นแพรรับกับดวงตากลมโตราวลูกกวางที่แสนบริสุท! 

สวยชมัด! 

พ่อจ๋าแม่จ๋า ผมอยากแต่งงานกับคนนี้ๆๆๆ 

ผมพร่ำเพ้อมองคนในกระจกไม่วางตา 

แต่เดี๋ยวนะ คนในกระจกนั้นคือผมไม่ใช่หรอ? 

เคยเห็นแต่ในละครทีวี นิยายแฟนตาซี ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจอกับตัวเอง 

ผมได้เข้ามาอยู่ในร่างใครก็ไม่รู้ ไม่ค่อยรู้สึกช็อคเท่าไร ไม่...สักนิด  

แค่รู้สึกเวียนหัว สติสตางเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว และหมดสติไปเท่านั้นเอง... 

-----