อยู่ดีๆผมก็ตื่นมาในที่ที่ทุกสิ่งรอบตัวดูย้อนยุคไปหมดเลย ทั้งคำพูด ทั้งการแต่งกาย ทั้งบ้านเมืองโดยรอบ แถมมันยังเหมือนฉากในหนังจีนที่เคยดูอีก
“อะไรกันวะเนี้ย…” ผมจำได้ว่าเมื่อคืนเพิ่งจัดหนักกับพี่วาโยมานี่หว่า ไหงตื่นมาอยู่ในที่แบบนี้ได้วะ เอ๊ะ!? หรือผมจะหลุดมาในโลกย้อนยุคเหมือนหนังจีนจีนที่เคยดู หรือนิยายที่เคยอ่านจริงๆ บ้าน่า ปกติย้อนยุคมาเขาก็ต้องมากันแบบ…เป็นคุณหนูคุณชายหรือเจ้าหญิงเจ้าชายไม่ก็พวกที่มีหน้ามีตามีแบคอัพใหญ่โตสิ แล้วนี่ทำไมผมถึงอยู่ในสภาพที่นั้งอยู่ในซอยแคบๆข้างถังขยะแล้วสวมแค่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่กับกางขาสั้นสีดำที่ใส่เมื่อคืนได้วะ
“อ๊ะ นี่เราหรอเนี้ย” ผมเพ่งมองภาพสะท้อนตัวเองในแอ่งน้ำเล็กๆบนพื้น สวยชิบหาย เมื่อวานสวยยังไงวันนี้ก็สวยอย่างนั้นแหละ หน้าเหมือนที่ส่องกระจกเมื่อวานเปี๊ยบไม่แตกต่างสักนิด เดี๋ยวสิ มันใช่เวลามานั้งชมความสวยของตัวเองมั้ยเนี้ย เอาละๆ ผมต้องทำอะไรก่อนวะอันดับแรกเนี่ย เงินก็ไม่มี กระทั่งกางเกงในกับรองเท้าก็ยังไม่มีจะใส่เลย ไอ้ชิบหาย ใครส่งผมมานะ สัส ขอให้เป็นมันหมัน!!! จะส่งย้อนยุคมาทั้งที เงินก็ไม่มีให้ เชี้ย!
“อืม…ก่อนอื่นไปหาเงินดีกว่า” ผมคลี่ยิ้ม สายตาก็จ้องมองไปยังลานประลองชิงเงินรางวัลที่กำลังเปิดรับลงทะเบียนอยู่
เปิดเรื่อง : 03/11/2019
ปิดเรื่อง : …