หากโลกนี้คือเกม ขอสร้างฮาเร็มเลยละกัน

ชายวัย36ปีใช้เวลาสิบกว่าปีสร้างเกมรักฮาเร็มในโลกจีนโบราณขึ้นมาแต่กลับถูกเพื่อนรักตนเองแย่งผลงานไปเป็นของตัวเอง ความโกรธแค้นและความเสียใจถาโถมจนต้องมานั่งปรับทุกข์กับคนแปลกหน้าสุดท้ายไม่รู้อะไรเป็นอะไรถึงทำให้เขาตกน้ำตายอีกแต่เมื่อฟื้นกลับคืนมาเขาดันกลายเป็นคุณชายเสเพลในโลกจีนโบราณไปเสียแล้วหรือนี่จะเป็นเกมที่เขาสร้างกันถ้าเช่นนั้น ‘ก็ขอสร้างฮาเร็มเลยแล้วกัน’

ตัวละคร

(ลู่ชาง) , (หยางลู่ชิง)

ชายวัย36ผู้มีความฝันยิ่งใหญ่ในการสร้างเกมฮาเร็มเป็นของตัวเองแต่กลับถูกเพื่อนรักขโมยผลงานตลอดสิบปีไปจนตัวเองต้องมาจมน้ำตายแต่จู่ๆ เมื่อฟื้นขึ้นมากลับไปอยู่ในโลกจีนโบราณเสียอย่างนั้น

(ชินเฉิง)

องค์ชายรัชทายาทผู้ทำตัวลึกลับ เย็นชาไม่สนโลกคอยตามหาคนที่คนึงหาแต่หารู้ไม่ว่าอีกคนอยู่ใกล้ตัวเพียงเอื้อม

(ลู่ซือ)

ซืออ๋องผู้มากความสามารถเป็นพระเชษฐาในองค์ฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ด้วยนิสัยอ่อนโยนและมักเห็นใจเสมอจึงได้รับบุตรชายของสหายรักที่ตายไปมาดูแลแต่เมื่อได้ทำความรู้จักสายตาที่เริ่มมองบุตรชายของสหายก็เริ่มเปลี่ยนไป

(เฟิงซิ่น)

องค์ชายเก้าผู้แสนซนแห่งวังหลวง ด้วยความยังเด็กแต่ชื่นชอบการหนีออกนอกวังเที่ยวเล่นเป็นชีวิตจิตใจแต่ครั้งนี้กลับไม่เหมือนเดิมเมื่อจู่ๆ เขาก็เจอกับเด็กตัวปัญหาที่พาให้เขาซวยทุกครั้งที่เจอกัน แต่น่าแปลกที่เขายอมตามน้ำไปเสียทุกที

(ไป๋เหอ)

ทหารองครักษ์ผู้เงียบครึมราวกับไร้ความรู้สึก หากแต่คนผู้หนึ่งที่ชอบออกมาเสเพลในหอคณิกาทั้งๆ ที่อายุยังไม่หย่านมด้วยซ้ำมักจะชอบพูดจาน่ารำคาญแต่ไม่รู้ด้วยเหตุใดเขาจึงยังนิ่งฟังกันนะ

(รั่วหาน)

อ๋องสามแห่งแคว้นหลี ปกครองทางทิศเหนือ บุคลิกประหลาดกับใบหน้าที่ยิ้มตลอดเวลา แต่ทว่าเด็กที่พึ่งเจอช่างน่าสนใจยิ่งนัก ปากกล้าแต่อ่อนแอ 'เสี่ยวเก่า' ตัวนี้น่าสนใจยิ่ง

มาแล้วกับนิยายเรื่องที่สองของไรท์จ้า เรื่องนี้ไม่ใช่ฮาเร็มมีคู่ตายตัวไม่ต้องห่วงเรื่อง…กันมั่วเด้อ

นยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชายเบาสมองแต่หน่วงตอนจบ (555)