สปอยล์...
“ฝืนกินกล้วยสักลูกนะครับขวัญ ขืนคุณเล่นไม่กลืนอะไรลงท้องเลยแบบนี้ ร่างกายคุณจะยิ่งแย่ลงนะ” ชาคร์ขยับมาใกล้ยื่นกล้วยสุกน่ากินในมือให้หญิงสาว ขวัญไพรเหลือบมองแล้วหรุบตาลงต่ำ
“ฉันกินอะไรไม่ลงหรอกค่ะ...” หญิงเอ่ยปฏิเสธพร้อมส่ายหน้า แล้วพิงร่างกับโคนต้นไม้ใหญ่ทอดสายตาอ่อนล้ามองผืนป่าอย่างคนหมดสิ้นทุกอย่างในชีวิต
“สักนิดนะครับขวัญ” ชาคร์ยอบกายนั่งลงเคียงข้าง แล้วรั้งเอาร่างผ่ายผอมเข้ามาตะกรองกอด เขาเหยียดขาออกยาว ดันร่างเล็กขึ้นมานั่งไว้บนตัก ขวัญไพรไร้เรี่ยวแรงเกินกว่าจะขัดขืนการกระทำแนบชิด ได้แต่ปล่อยตัวยอมนั่งอย่างสงบอยู่ในกรงขังอ้อมแขนโดยดุษฎี
“ฉันคิดถึงตา...” ขวัญไพรอิงร่างซบเข้าหาอกอุ่นที่พึ่งเดียวตอนนี้ที่เธอเหลืออยู่ หัวใจรับรู้ถึงความห่วงใย
“ท่านไปสบายดีแล้วครับขวัญ แต่คุณนี่สิกำลังจะแย่” พูดแล้วก็ถอนใจ ทอดสายตามองร่างผอมลงอย่างน่าใจหาย ขวัญไพรเล่นไม่กินอะไร นอกจากนั่งร้องไห้อย่างเดียว
“นะครับ ทานกล้วยเสียหน่อย ผมป้อนให้ดีกว่า”
ชาคร์ขยับตัวนั่งในท่าถนัด คะยั้นคะยอให้ขวัญไพรกินกล้วยในมือตนเอง แล้วปอกเปลือกกล้วยสุกหอมหวาน ยื่นจ่อชิดกลีบปากอิ่ม ส่งสายตาเว้าวอนจนหญิงสาวยอมใจอ่อน เผยอริมฝีปากออกกว้างกัดกินกล้วยสุข เธอเบี่ยงหลบเมื่อกล้วยถูกส่งมาให้อีก คำเดียวมันก็ฝืนเต็มทน
เสน่หานางไพร...
เป็นนิยายสำหรับผู้ใหญ่ อาจมีเนื้อหา หรือถ้อยคำรุนแรงโปรดใช้วิจารณญานในการอ่านเพื่อคำบันเทิงเท่านั้น
พระเอก - ชาคร์ ดาร์เกน นักธุรกิจหนุ่มลูกครึ่ง ไทย-เอริกัน (ลูกบุญธรรมของตระกูล ดาร์เกน) ถูกตามล่าด้วยเหตุผลทางธุรกิจ จนกระทั่งหลงหายเข้ามาสู่เขตป่าทึบ ถูกสาวน้อย ขวัญไพร ช่วยเหลือเอาไว้จดรอดชีวิตมาได้...
นางเอก - ขวัญไพร (ดาร์เกน) เด็กสาวที่เติบโตขึ้นท่ามกลาง ป่าเขา ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าจิ้มลิ้ม เป็นที่หมายตาต่อบรรดาหนุ่มๆทั้งหลายในหมู่บ้าน ตะนาวขอ ชาติกำเนิดที่เป็นปริศนา และเธอช่วยเหลือชีวิตชายหนุ่มคนหนึ่งเอาไว้ด้วยความบังเอิญ...
******************
Guest
