ทุกคอมเม้น  คือ "กำลังใจ"  จากคุณที่ส่งมอบถึง  "เรา"

"นิยายเรื่องนี้ เป็นฉบับรีไรท์น่ะค่ะ เอามาเขียนใหม่ ลงใหม่ แบบเก่าลบไปแล้ว  ฝากติดตามด้วย..  "   

  เรื่องนี้ หื่น มี โหด คนที่โลกสวย กด X เลยค๊า 

งดคอมเม้นไม่สุภาพ บั่น ทอนจิตใจน้อยๆของไรท์ (ด่ามา มีตอกกลับน่ะเคอะ)  

  รับฟังทุกเสียงวิพากษ์ วิจารณ์ น๊ะค๊ะ

 ถนัดแต่งพระเอกเลว  จิตใจอ่อนไหว รั บไม่ได้ จินตนาสูงเกินไป กด X น่ะค่ะ 

มีโรคประจำตัวเป็นโรคหัวใจ รีบกด X เลย 5555 

นิยายเรื่องนี้ โหดหนัก ดราม่า เข้มข้น เตรียมทิชชู่ไว้ เดี่ยวไรท์ซับให้ไม่ทัน

ข้อนี้สำคัญ ชื่นชอบผลงานทุ กเรื่องของไรท์ อย่าลืมกดไลท์ เพจ "ดอกไม้พันกระดูก" ติดตามข่าวสารการเคลื่อนไหวของนิยายได้ที่เพจแล้วจ้าา

ไรท์อาจจะไม่ได้ดีเลิศไม่ได้มีฝีมือแต่งนิยายระดับโปร ไม่ได้แต่งเพื่อการค้า แต่เเต่งเพื่อความสุขในการเขียนนิยายเรื่องนึงที่ได้เสียงตอบรับจากรีดเดอร์ที่น่ารักของไรท์ อิอิ แต่แต่งเพื่อให้ทุกท่านอ่านฟรีๆ ไม่มีเสียรายเดือน อาจจะเสียแค่เวลามากด โวต กดเม้น กดไลท์ให้ไรท์บ้างแค่เนี้ยะ 5555

เดี่ยวนี้เค้ามีเหรียญให้กันในแต่ละตอนที่ชื่นชอบด้วย...อย่าลืมกดมอบเหรียญให้เค้าน๊าาาา

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อปีศาจหนุ่มอย่างไซเบอร์ต้องโทษทัณให้มาดัดนิสัยโดยการลงมาอยู่กับพวก "มนุษย์" ที่เขาเเสนจะเกลียดชัง....

แต่ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลก ทำให้เขาได้มาพบกับเธอ บายไลน์ เด็กสาวที่มนุษย์ต้องมาพลาดท่าเสียทีให้กับไอ้ปีศาจหนุ่มที่มีความอยากรู้อยากลองเสียจนได้

เมื่อปีศาจได้ลิ้มลองเหยื่อสาว มีหรือจะไม่ติดใจกับสัมผัสที่แตกต่างกันไปจากพวกปีศาจด้วยกัน.......

เรื่องราววุ่นๆ จึงเกิดขึ้น....โปรด

ติดตาม รับรองความสนุกไม่แพ้ใคร อิอิ

"คิดหรอ...ว่ามนุษย์อย่างเธอจะมีปัญญาหนีฉันพ้น...! ฝันไปเถอะ...เพราะยังไเธอก็ถูกฉันจองจำไว้อยู่ดี.."

"ปีศาอย่างนายไม่มีวันเข้าใจความรักหรอกน่า.....เพราะหัวใจของนายมันเป็นหัวใจของปีศาจ อสูรกาย ซึ่งมันแตกต่างจากหัวใจของฉัน..!"   

 เกริ่นนนเรียกน้ำย่อยกับน้ำจิ้ม ^_^

“ปังงงงงง.....!!” เสียงฝ่ามือตบลงบนเก้าอี้ตัวขนาดมหึมา พื้นดินสนั่นหวั่นไหวราวกับแผ่นดินไหว ซึ่งมาพร้อมกับเสียงทรงพลังที่ตะคอกดังกังวานไปทั่วแทบนั้น

“ไอ้ลูกเวร....! พวกแกรู้ไหมแกกำลังหาเห่าใส่หัวให้ข้า...!!” เมคคาไลนซ์ เอ่ยพรางกวาดสายตาเฉียบคมดุจพญาเยี่ยวไปทางลูกชายตัวแสบทั้งสี่คนที่คนก้มหน้าสำนึกผิด

“เฮ้....ไม่เอาน่าท่านพ่อ...ถึงท่านจะโกธรไปมันก็เท่านั้นแหละ..” ชายหนุ่มผู้มีนัยน์ตาดุจพญาเยี่ยวที่ถอดแบบออกมาจากผู้เป็นพ่อเดะๆ ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนโซฟาแล้วเหยียดขายาวในท่าทางสบายใจเฉิบ ทำราวกับว่าเรื่องที่ตนได้จะทำลงไปนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 “หนอยยย....ไอ้ลูกเวร..แกรู้ไหม ที่พวกแกยกพวกไปถล่มเมื่อมนุษย์รู้ไหมอะไรจะเกิดตามมา”เมคคาไลน์เอ่ยพรางลุกออกจากบัลลังก์ พรางเดินเข้ามาหาลูกชายตัวแสบทั้งสี่

 “เอาน่า...ท่านพ่อ....” “โป๊กกกก...!!” ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบก็โดนฝ่ามือหนักๆของผู้เป็นพ่อฝาดลงบนกระบาลของชายหนุ่มทำเอาเหล่าปีศาจสามหนุ่มที่เหลืออดขำไม่ได้

 “นี่ท่าน...!!!” ชายหนุ่มมีท่าทีเดือดดาลพร้อมกับหันไปมองเหล่าน้องชายของเขาทั้งสามด้วยสายตาโมโหเอาเรื่อง จนทั้งสามต้องรีบหุบยิ้มทันที “แก..ใช่ไหม..เจ้าไซเบอร์ ที่ยกพวกน้องแกไปถล่มเมืองมนุษย์จนพังพินาศขนาดนั้น ผู้คนล่มตายเยอะแยะ แกยังมีหน้าทำมาเป็นท้องไม่รู้ร้อนอีกหรอ..!” ผู้เป็นพ่อตะคอกใส่ลูกชายคนโตตัวดี พร้อมทั้งหันไปมองลูกชายทั้งสามคนที่เหลือ

“อ่าว...ช่วยไม่ได้นี่...พวกมนุษย์สอดรู้สอดเห็น ในเมื่อพวกมันอยากรู้ฤทธิ์เดชของปีศาจผมก็จัดให้แล้วไง...พวกมันจะได้ไม่กล้าลองดีอีก” ไซเบอร์เอ่ยพรางเอนหลังพิงผนักพิงพร้อมกับหันหน้าไปทางอื่น

“เฮ้...ท่านพ่อมันก็จิงอย่างที่ท่านพี่พูดน่ะ ในเมื่อพวกมนุษย์อยากจะลองดีกับพวกเราเอง ช่วยไม่ได้แฮะ...!” ชายหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเหลาปนทะเล้นนิดหน่อยเอ่ยพรางเดินไปสมทบกับไซเบอร์อีกที

 “ยังไงพวกแกก็ไม่มีสิทธิ์ ปลิดชีวิตมนุษย์พวกนั้น คนพวกนั้นต้องตายตามอายุขัยของตัวเองแต่พวกแกกลับไปฆ่ามนุษย์พวกนั้นจนสมดุลของโลกมนุษย์และปีศาจสับสนวุ่นวายกันหมดแล้ว...ไหนจะสวรรค์และนรกอีก...พวกแกนี่มัน....!” ผู้เป็นพ่อเอ่ยพรางส่ายหน้าอย่างเหลืออดกับลูกชายทั้งสี่ ที่วันๆหาเรื่องปวดหัวให้เขาไม่เว้นแม้แต่ละวัน “แฮ่....ช่วยไม่ได้แฮะ ผมทำไปแล้วนี้” ไซเบอร์เอ่ยพรางทำท่าจะก้าวขาเดินออกจากห้องแต่ยังไม่ทันที่จะก้าวขาออก ชายหนุ่มถึงกับทรุดฮวบลงกับพื้นในท่าคุกเข่าขยับเขยื้อนไม่ได้

 “นะ...นี่....ท่าน....”

“ในฐานะที่แกเป็นพี่คนโต แกต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่แกกระทำ....เกลียดนักไม่ใช่รึไงกับพวกมนุษย์ งั้นฉันจะส่งแกไปยังโลกมนุษย์ ใช้ชีวิตแบบมนุษย์ เพื่อชดเชยความผิดที่แกได้กระทำ...!”

 “ท่านพ่อ...! ทำแบบนี้ไม่เกินไปหน่อยรึไงกัน..ข้าเป็นถึงปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ท่านกลับให้ข้าลงไปเกลือกกลั้วกับมนุษย์พวกนั้น..ไม่..!! ไม่มีทาง!! ข้าไม่ลงไปเกลือกกลั้วกับพวกโสมมนั้นเด็ดขาด!” ไซเบอร์เอ่ยพรางพยายามขยับตัว แต่ก็ทำไม่ได้ ดุเหมือนท่านพ่อจะสะกดเขาไว้

“แกไม่มีทางเลือก..! นี่คือบทลงโทษของข้า...!!” พูดจบเมคคาไลน์ก็ท่องคาถาบางอย่าง ไซเบอร์รู้ดีว่าคาถานี้คือคาถาอะไร “ไม่น่ะ...ท่านพ่อ...! อย่าทำบ้าๆ แบบนี้น่ะ..!” พูดไม่ทันขาดคำลำแสงสีดำสนิทสาดส่องเข้ามารายล้อมรอบตัวเขาก่อนพลังอำนาจมหาศาลที่เขามีถูกลำแสงนั้นสะกดไว้ภายในร่างกายกำยำนั้น

"ถ้าเธอหลุดจากอ้อมแขนฉันไปได้...ฉันจะถือว่าเธอชนะ..."

"อย่าคิดที่จะสบประมาทปีศาจอย่างฉัน ไม่อย่างนั้นเธอจะทั้งเจ็บ และเสียตัว..."

สามพี่น้อง ปีศาจจอมร้ายกาจ

"ถ้าไม่อยากเสียตัว ก็อย่างเอามือมากระตุกหนวดปีศาจ"

/ฝากคอมเม้น ฝากติดตาม ฝากไลท์ ฝากดโวต ฝากกดเหรียญ ฝากให้หมดเลย เย่เย่/