[END] Yaoi จาก'รุก'กลายเป็น'รับ'

Chris part.

วันนี้เราจะกลับกรุงเทพกันแล้ว หลังจากที่อยู่เที่ยวจนเต็มอิ่ม ตอนนี้ก็กำลังกินข้าวเช้าเตรียมก่อนจะออกเดินทาง

"กลับไปกูจะพามึงไปตัดผม"ผมพูดขึ้น รู้สึกรำคาญผมหน้าม้าของมันที่ยาวปกหน้าปกตา

"ไม่ตัด ตัดทำไม"มันเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวมาขมวดคิ้วใส่

"กูอยากเห็นหน้ามึงชัดๆ"

"นี่ยังชัดไม่พอ?"

"เออ"ผมตอบไปยิ้มๆ พรางยื่นมือไปยันหน้าผากมันเบาๆ ก่อนที่มันจะลุกเข้าไปในครัว ก่อนจะออกมาพร้อมกับจุกเล็กๆบนหัว

"ชัดพอยัง"พอนั่งลงบนเก้าอี้ มันก็ยักคิ้วให้ผมอย่างกวนๆ

แปะ!

"โอ้ย ตีทำไมวะ"มันยกมือขึ้นกุมหน้าผากตัวเอง เมื่อผมตบไปเบาๆที่หน้าผากมน

"หึหึ กูหมั่นเขี้ยว อยากน่ารักดีนัก"

"กูหล่อเหอะ!"

อีกฝ่ายเถียงออกมาหน้าแดง ไม่รู้เพราะโมโหหรือเขินกันแน่ หึหึ แต่น่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า

หลังจากวันนั้นที่ผมฟิวส์ขาด จับไอ้เดฟกดจนมันร้องไห้ออกมาเพราะแรงหึงหวง ตอนนั้นใจมันโคตรแกว่ง คนอย่างมันไม่น่าจะเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายๆ แต่ผมกลับทำให้มันร้องออกมา ยิ่งมาดูตามเนื้อตัวมันมีแต่รอยช้ำ ปากก็แตกเพรามันกัดปากตัวเองเอาไว้ ความรู้สึกตอนนั้นแม่งโคตรเกลียดตัวเอง ผมทำแบบนั้นกับมันได้ยังไงวะ ยิ่งมันร้องไม่หยุดใจผมยิ่งเจ็บ กลัวว่ามันจะไม่ให้อภัย แต่ไอ้เดฟก็ยอมให้อภัยผม 

"พี่...ไอ้พี่!!"ผมหันไปตามเสียงเรียกของอีกฝ่าย

"อะไร"

"กูเรียกไม่ได้ยินไง มัวคิดถึงสาวคนไหนอยู่"

"คิดถึงสาวฝรั่งใส่บีกินี หุ่นดีอกบึ้มอยู่"ผมตอบไปอย่างกวนๆ 

"เดี๋ยวมึงจะโดนกูฆ่าก็วันนี้แหละ ไปได้แล้วสายล่ะเนี่ย"อีกฝ่ายลุกเอาจานไปล้าง ก่อนจะเดินไปทางห้องนอนเพื่อไปเอากระเป๋า ผมลุกตามหลังมันไปติดๆ ก่อนที่จะ..

หมับ!

"จะรีบไปเอากระเป๋า"มันท้วงออกมา แต่ก็ยอมยืนนิ่งๆ ให้ผมกอดมันจากด้านหลัง

"กูคิดถึงได้แต่มึงนะ คิดถึงคนอื่นไม่ได้แล้ววะ"ผมมองมันจากด้านข้าง เห็นรอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนหน้า พร้อมกับริ้วแดงๆ

"รู้ยังครับ"ผมเอาจมูกไปคลอเคลียกับแก้มเนียนพรางสูดลมหายใจเข้า หอมจังวะแก้มเมียกูเนี่ย

"อือ รู้แล้ว ปล่อยก่อน สายแล้วนะเว้ย"มันเอียงคอหลบเล็กน้อย แต่ก็ไม่พ้นมือเสืออย่างผมอยู่ดี

"ซักรอบก่อนกลับมั้ยครับเมีย"มือผมเริ่มเลื้อยเข้าไปในเสื้อ ริมฝีปากก็เริ่มกดจูบเบาๆที่ซอกคอ

"เดี๋ยวเมียจะไปเอามีดในครัวมาสับของผัวดีมั้ยครับ"มันเรียกผมว่าผัว มันก็ดี แต่ดูประโยครวมๆแล้วชักไม่ดีเท่าไหร่ เหอะๆ -_-;

กูยังไม่อยากโดนสับ เสียววาบเลยกู

"เรียกกูว่าผัวก่อน กูถึงจะปล่อย"ผมจับมันหันหน้าเข้าหาผม พรางโอบตัวเข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้น

"กูก็เรียกไปเมื่อกี้ไง"

"เอาใหม่"มันส่ายหน้าไปมายิ้มๆ ก่อนจะยื่นหน้ามาใกล้หู 

"ผัวครับ.. ปล่อยเมียก่อนนะ"

ฟอด!

ผมนิ่งค้างหัวใจเต้นแรง รู้สึกถึงความร้อนของใบหน้า เสียงที่กระซิบมามันไม่ได้หวานเหมือนเสียงผู้หญิง แต่มันทุ้มมีเสน่ห์ทำเอาผมใจเต้นเลยทีเดียว แต่ที่ยิ่งกว่านั้น มันหอมแก้มผมดังฟอด แล้วผละออกมายิ้มหวานใส่ 

แล้วอย่างนี้กูจะอดใจได้ยังไงวะครับ..

"ยังมีชีวิตอยู่ป่ะ"มันยื่นมือมาตบเบาๆที่แก้มผม

"กูจะตายก็เพราะมึงนี่แหละเดฟ คราวนี้พูดจริงนะ ขอรอบนึงได้มั้ยครับเมีย"ผมพูดเสียงพร่า พรางยื่นหน้าไปซุกไซร้ซอกคอขาว

"อืออ..ตั้งแต่วันนั้นมึงก็เอากูทุกวันเลยนะ เมื่อคืนมึงก็ทำไปแล้วตูดกูจะพังอยู่ล่ะ กูเหนื่อยไอ้พี่"มันพูดท้วงออกมาพร้อมกับดันผมออก ก็จริง..ตั้งแต่วันนั้นที่มันร้องไห้ ผมก็จับมันกดทุกวัน ไม่รู้วะ อยู่ใกล้มันแล้วอดใจไม่ไหว ต้องตอดเล็กตอดน้อยตลอด สุดท้ายก็จบลงที่เตียงไม่ก็โซฟาเรื่อยไป ผมควบคุมตัวเองไม่ได้เวลาอยู่ใกล้มันจริงๆ มันเองก็ขัดขืนผมไม่ค่อยจริงจังนัก ผมเลยได้กดมันทุกวัน หึหึ

"มึงแค่นอนให้กูเอาเฉยๆนะ"ผมพูดอย่างกวนๆ

"เอออ กูนอนให้มึงเอาเฉยๆนี่แหละ ถ้ากูเป็นผู้หญิงป่านนี้กูท้องลูกแฝดไปแล้วมั้ง-_-;"

"หึหึ คราวหน้าทบต้นทบดอกนะเมีย"ผมยอมปล่อยแขนออกจากเอวมัน

"ครับผัวววว"มันตอบอย่างกวนๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องไป 

"หึหึ"ผมส่ายหน้าไปมายิ้มๆกับความกวนตีนของเมีย

อีกซักพักพวกผมก็ออกเดินทางกัน ขึ้นเรือสองชั่วโมงก็วิ่งรถยาวตรงเข้ากรุงเทพ สี่ห้าชั่วโมงกว่าจะถึง ไอ้เดฟก็เปลี่ยนผมขับเมื่อเข้าจังหวัดที่อยู่ติดกรุงเทพ จนมาถึงคอนโดผมตอนสี่ทุ่ม ให้ลุงยามช่วยยกกระเป๋าคนละไม้ละมือวางอะไรเสร็วเรียบร้อย พอเข้าห้องนอนเท่านั้นแหละ ใจหมายมั่นว่าจะมากดไอ้เดฟต่อ แต่ก็หลับเป็นตายทั้งผมและมัน กว่าจะตื่นก็เช้าของอีกวัน

+++++++++++++++++++++++++++++

ช่วงนี้งานสุ่มมาก หลังจากกลับจากทะเล บัญชีร้านก็มากองอยู่บนโต๊ะผมเป็นภูเขา
นั่งตรวจนั่งเช็คจนจะเป็นอาทิตย์ก็ยังไม่เสร็จเพราะมีใหม่มาเรื่อยๆ ไอ้เดฟก็ต้องไปตามงานที่มหาลัยในส่วนที่มันลาหยุดไป มันเองก็ยุ่งพอๆกับผม เลยขอไปนอนคอนโดมันก่อนเพราะใกล้มหาลัย มันสะดวกกว่าคอนโดผมตอนแรกก็จะไม่ยอม แต่มันสัญญาว่าถ้าเคลียร์งานเสร็จจะมาอยู่ด้วยเหมือนเดิม ไอ้ผมจะไปรับมันเหมือนเดิมก็แทบหาเวลาไม่ได้ ผมก็ต้องจำใจยอมให้ไป ถึงแม้ว่าพอกลับจากผับมาเหนื่อยๆอยากนอนกอดมันก็ตามที ข้าวของ เสื้อผ้าทั้งหลายของไอ้เดฟก็ยังอยู่ในห้องผม ตู้เสื้อผ้ามีของผมครึ่งนึงของมันอีกครึ่งนึง เพราะก่อนจะไปทะเล มันก็เหมือนมาอยู่กินกับผมแล้วล่ะฮ่าๆ ส่วนเรื่องวงของเพื่อนมันก็ยังมาเล่นอยู่ตามปกติ นับวันยิ่งฮอตขึ้นทุกวัน สาวๆที่มาผับผมบอกเป็นเสียงเดียวกัน
ว่ามาดูนักดนตรี เหอะๆ ก็ถือว่าโกยรายได้เข้าร้านไป ส่วนไอ้เดฟมันมาเล่นไม่ค่อยบ่อยเพราะต้องทำงานส่งอาจารย์ เลยให้ไอ้เบสที่เล่นได้ทั้งกีตาร์และเบสเล่นแทน

และวันนี้ก็เป็นวันที่ผมตั้งตารอคอยมาทั้งอาทิตย์เพราะไอ้เดฟบอกว่าเคลียร์งานเสร็จหมดแล้วเเละจะขับรถมาหาผมที่ผับหลังเลิกเรียน นี่ก็ใกล้แล้วอีกซักพักมันคงมา

แกร๊ก!

ตายยากจริงเมียกู นึกถึงปั๊บก็มาปุ๊บ

"เสร็จยัง"มันถาม พรางเดินมานั่งเอนหลังพิงโซฟา

"อีกแป๊บนึง"ผมบอก มันก็พยักหน้าและหลับตาลง หึหึ คงจะเหนื่อยน่าดู ผมทำงานไปแป๊บนึงจนเสร็จก็ลุกขึ้นเดินไปหาไอ้เดฟที่โซฟายื่นมือไปลูบหัวมันเบาๆ

"เหนื่อยหรอเมีย"ผมถามออกไปเบาๆ ก่อนที่เปลือกตาจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา มันพยักหน้าให้ผม

"กอดหน่อย"

"หึหึ"ผมยิ้มขำกับท่าทางอ้อนๆของมัน ก่อนจะดึงหัวมันมาซุกที่หน้าท้อง มันเองก็ยกแขนขึ้นมากอดเอวผม

"กูหายเหนื่อยเลยวะ"ผมพูดขึ้นยิ้มๆ ก้มลงมองคนขี้อ้อน ไอ้เดฟเงยหน้าขึ้นมามองผม

"อืม..เหมือนกัน"

"หึหึ มึงนี่มันน่ากดตลอดเวลาจริงๆ"ผมพูดอย่างหมั่นเขี้ยว ทำให้ไอ้เดฟดันตัวผมออกทันที

"อย่าเนียนไอ้พี่ ไปเหอะ หิว"

"เออ กูก็หิว กินอะไรดี"ผมผละออกมาพร้อมกับจะเดินไปเอากระเป๋าตังค์ โทรศัพท์กับกุญแจรถ

"อยากกินส้มตำวะ ไม่ต้องเอากุญแจรถไปไปรถกูก็ได้"ผมที่กำลังจะหยิบกุญแจรถชะงักมือ แล้วหยิบมาแต่โทรศัพท์อย่างเดียว

"กินส้มตำก็ได้ ทำไมไม่เอารถกูไปวะ"

"กูจอดรถไว้ข้างหน้าผับ ไม่ได้ไปจอดในโรงจอด"ผมพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะพากันเดินออกไปจากร้าน

"เอากุญแจมา เดี๋ยวกูขับเอง"ผมยื่นมือไปขอกุญแจจากไอ้เดฟ มันก็ส่งให้ เราสองคนขึ้นรถ 

"นึกไงอยากกินส้มตำวะ"ผมหันไปถามขณะสตาร์ทรถกำลังจะออกตัว

"อยากกินอะไรเผ็ดๆ"ผมพยักหน้าก่อนจะขับตรงไปร้านที่มากินบ่อยกับพวกไอ้เตนล์ ซักพักก็ถึง

"ร้านนี้แซ่บ กูมากินบ่อย"ผมบอกก่อน ที่เราสองคนจะลงจากรถแล้วพากันเข้าไปในร้านร้านนี้จะเป็นแพรตั้งอยู่กลางน้ำ มีพื้นที่กว้างพอสมควร บรรยากาศก็ดีด้วย อารมณ์เดียวกับที่ไปล่องเรือกินข้างที่แม่น้ำเจ้าพระยาเลย

"มาสองคน เชิญด้านนี้เลยค่ะ"พนักงานเดินออกมาต้อนรับ พรางเดินนำไปที่โต๊ะ ก่อนจะเอาเมนูมาให้สั่ง

"มึงสั่งไปล่ะกัน"ผมบอก ไอ้เดฟก็จัดการสั่งไปหลายอย่าง ทั้งส้มตำ ปิ้งไก่ ข้าวเหนียวขนมจีน และอีกสารพัดอย่าง พอพนักงานทวนรายการเสร็จก็เดินออกไป

"กูลืมเลยว่าจะพามึงไปตัดผม กินเสร็จแล้วไปตัดเลย"ผมบอกออกไป 

"ไม่เอา ไม่ตัด"มันทำหน้ายุ่งทันที หลังจากที่ผมบอกออกไป

"ทำไมถึงไม่อยากตัด?"

"ก็ไม่อยากตัดอ่ะ"คนดื้อเถียงออกมา 

"กูขอเหตุผลซักข้อดิ๊"

"มันไม่เท่"ผมทำหน้างง กับเหตุผลของมัน

"มึงลองตัดแล้วรึไง ถึงคิดว่ามันไม่เท่น่ะห้ะ"

"ก็เคยตัดมาแล้วไง"

"แต่ตอนนี้มันยาวแล้ว"

"ถ้ามึงไม่ตัดกูจะจูบมึงกลางร้านนี่แหละ"ผมพูดขู่ออกไป แต่มีหรือที่คนตรงหน้าจะกลัว

"กล้า?"

"คิดว่าคนอย่างกูจะกล้ามั้ยล่ะ"ผมกระตุกยิ้มอย่างร้ายๆ

"เออๆๆ แต่ตัดออกนิดเดียวนะ"มันพูดออกมาอย่างจำยอม ทำให้ผมหลุดยิ้มออกมากับหน้ามุ่ยๆของมัน

"หึหึ"

นั่งรอซักพักอาหารก็เข้ามาเสริฟ เราก็นั่งกินกันไป ไอ้เดฟก็บอกว่าอร่อยๆ ตลอด มันกินเผ็ดจนหน้าแดง ปากแดงไปหมด นี่ถ้าอยู่กันสองคนผมจะจับมันมาฟัดซักที

"พี่"ผมมองไปคนที่นั่งตรงข้าม

"ว่า?"

"ไปเอาโทรศัพท์ในรถให้หน่อยดิ"ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย

"เอาทำไม เดี๋ยวก็ไปแล้วเนี่ย"

"เอามา..ถ่ายรูป"

"เอาของกูก็ได้"

"ไม่เอา ของมึงไม่สวย"

"เออๆ รอแป๊บนึง"ผมลุกออกมาจากโต๊ะ แปลกใจหน่อยๆกับท่าทีของมัน ดูเหมือนปิดบังอะไรไว้ รึกูคิดไปเองวะ?

พอมาถึง ผมก็ปลดล๊อคประตูรถแล้วขึ้นไปเอาโทรศัพท์ให้มัน ก็เห็นมันอยู่ในร่องที่เก็บโทรศัพท์ พอหยิบออกมา กำลังจะลงจากรถห่างตามันเหลือบไปเห็นอะไรสีเงินๆ วางอยู่ใกล้ด้วย ผมหันไปดูอีกที

"แหวนที่ให้ไอ้เดฟนี่หว่า มาอยู่ไรนี่วะ?"

ผมขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่เข้าใจ หรือว่ามันถอดไว้แต่ผมบอกมันแล้วว่าห้ามถอดนี่หว่า..

ผมลงจากลงทันที ตั้งใจจะไปถามไอ้เดฟให้เคลียร์ว่ามันถอนแหวนทำไม แต่พอลงจากรถก็ต้องชะงัก เมื่อคนที่ผมกำลังจะไปหายืนอยู่ตรงหน้า 

"อย่าทำหน้าแบบนั้นดิวะ"มันพูดอย่างขำๆ เมื่อเห็นสีหน้าของผม ก่อนจะยกมือข้างซ้ายขึ้นโชว์ให้ผมดู และมันยังมีแหวนที่ผมให้อยู่บนนิ้วของมัน งงเป็นไก่ตาแตกเลยกู

แหวนที่ผมถืออยู่ กับบนนิ้วของมันเหมือนกันเปี๊ยบ ขนาดภาษาอังกฤษที่สลักยังคำเดียวกันเลย

"วงนั้นอ่ะของมึง"ไอ้เดฟเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วหยิบแหวนออกจากมือผมที่ยังทำหน้าเอ๋อๆก่อนจะสวมเข้าที่นิ้วเดียวกับที่ผมสวมให้มัน

"I need you  in my  life"มันยื่นหน้ามากระซิบเบาๆที่ข้างหู ทำให้ผมเผยยิ้มกว้างออกมานี่คือแผนมันที่หลอกให้ผมมาเอาโทรศัพท์แล้วจะเจอแหวนงั้นดิ แหวนไม่เบาเลยนี่หว่าเมียกู

หมับ

"ใจหายหมด กูนึกว่ามึงถอดแหวนกูทิ้งซะอีก"ผมดึงมันเข้ามากอด แล้วพูดออกมาเบาๆ

"ใครจะกล้าทิ้ง อันนี้มึงก็ห้ามถอดนะพี่ ถอดมีเจ็บ หึหึ"

"กูไม่มีวันถอดแน่"มันผละออกไป ผมมองหน้าไอ้เดฟอย่างหลงไหล ทั้งตัวทั้งใจของมันรักมันชิบหาย

ผมรักมันจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว..

"กูขออะไรมึงอย่างนึงได้มั้ย"ไอ้เดฟพูดออกมาอย่างจริงจัง

"ขออะไร"

"ไม่ตัดผมนะ"ไอ้เดฟทำหน้าอ้อนๆใส่ ผมล่ะเหนื่อยใจ เหมือนบังคับลูกตัดผมเลยว่ะกู

" ไม่ต้องเนียน ทำไม? ตัดผมแล้วมึงจะปวดหัวตัวร้อน?"ผมเลิกคิ้วถาม

"ก็...ไม่"มันตอบเสียงอ่อยๆกลับมา

"งั้นก็ตัดนะครับ"

"โหยยยยย"มันร้องเหมือนเด็กที่ไม่ได้ดั่งใจ

"เดี๋ยวกูไปจ่ายตังค์ก่อน รออยู่นี่"ผมบอก

"ไม่ต้อง กูจ่ายแล้ว"

"ทำไมไม่รอกูไปจ่าย"

"ให้กูเลี้ยงมั้งเหอะน่า"ผมมองหน้ามันอย่างยิ้มๆ ก่อนจะดันหลังมันขึ้นไปบนรถ แล้วขับไปห้างที่มีร้านตัดผมเจ้าประจำของผมอยู่

"อ้าว น้องคริสสส~~ มาตัดผมหรอค่ะ"กระเทยร่างใหญ่นามว่าเจสซีก้า แต่ชื่อจริงๆของเจ๊เขาชื่อ เจษ

"ไม่ใช่เจ๊ พาเด็กมาตัด"ผมดันไอ้เดฟที่ทำหน้าหงิกมายืนข้างหน้า

"อุ้ย ต๊ายตายยยย ทำไมหล่อน่าลากอย่างนี่ล่ะลูก!!!"พอเห็นไอ้เดฟเท่านั้นแหละ เจ๊แกก็ตรงดิ่งเข้ามา ไอ้เดฟตกใจรีบมาหลบอยู่ทางด้านหลังผม

"เจ๊เค้าจะไม่กินกูใช่ป่ะ"ไอ้เดฟกระซิบถามผมได้แต่หัวเราะออกมา อาการเดียวกันกับครั้งแรกที่กูมาเล้ยยย

"เออ เค้าไม่แดกมึงหรอก"

"เจ๊ก็เบาๆหน่อย มันตกใจ หึหึ"ผมบอกอย่างขำๆ

"น้องไม่ต้องกลัวพี่ค่ะพี่ไม่ลากแน่นอน"ผมจับไอ้เดฟไปให้เจ๊แก มันดูจะเกร็งๆอยู่หน่อย

"ชื่ออะไรเอ่ย"ไม่ต้องแอ๊บเสียงก็ได้เจ๊-_-

"เดฟ..ครับ"มันตอบกลับ เจ๊ก็พาเดินไปนั่งเก้าอี้ตัดผม ที่หน้ากระจกบานใหญ่ ผมก็เดินถอยมานั่งที่โซฟา

"เอาทรงไหนดีจ๊ะ"

"ไม่ตัด"เคยเห็นกระเทยทำหน้าเงิบมั้ยครับ หึหึ ผมกำลังดูอยู่

"ตัดไปเลยเจ๊ หน้าม้ามันเอายาวแค่เคิ้วก็พอ"เสียงผมบอก เจ๊แกก็ทำหน้าเข้าใจ

"ไม่เอา!!"ไอ้เดฟค้านเสียงดัง ดีนะตอนนี้ยังไม่มีคนเข้าร้าน

"ไอ้เดฟ"ผมกดเสียงเข้มเพื่อปรามเด็กดื้อ มันก็เงียบไปแต่ยังคงมีสีหน้าบูดบึ้ง

"เอ่อ..เจ๊ตัดเลยนะ"

"ครับ"ผมเป็นคนตอบแทน จากนั้นเริ่มลงมือตลอดเวลาที่ตัดผม ผมจะได้ยินเสียงตะโกนลั่นของไอ้เดฟตลอด

"เจ๊!!! อย่าตัดตรงนั้นดิ!!"

"เฮ้ย!! มันสั้นไป!!"

"เจ๊ๆๆๆๆ ตรงนั้นเหลือไว้!!!"

ผมก็ได้แต่นั่งขำกับท่าทางของไอ้เดฟ มันโวยวายจนเจ๊แกจะหาเทปกาวมาปิดปากมันซะแล้ว ผมนั่งมองมันตัดผมอยู่นานก็ยังไม่เสร็จ จนรู้สึกหิวน้ำ

"จะไปสตาร์บัค ใครเอาไรมั้ย"ผมถาม
ออกไป

"เจ๊ขอลาเต้"ตอบก่อนใคร

"แล้วมึงอ่ะ"ผมถามไอ้เดฟที่ไม่ยอมมองหน้าผม ปากอิ่มเชิดขึ้น รู้เลยว่ามันกำลังงอนผมอยู่

"ไม่เอาช่ะ?"ผมเลิกคิ้วถาม เตรียมจะเดินออกไป

"เอาคาปูชิโน่!!"ผมหันไปตามเสียงที่ดังตามหลังมา ก็ยังเห็นว่ามันไม่มองหน้าผมอยู่เหมือนเดิม

"หึหึ"ผมส่ายหน้าไปมาอย่างขำๆ ก่อนจะเดินออกไปสั่งน้ำที่ร้านสตาร์บัคข้างๆร้านเจ๊แกรอพนักทำอยู่ซักพักก็จ่ายเงิน แล้วถือกลับไป

"อ่ะ เจ๊"ผมยื่นแก้วใบใหญ่ให้ แล้วมองหาอีกคนที่ไม่อยู่ในนี้แล้ว

"ไอ้เดฟอ่ะ"

"อยู่ในห้องน้ำค่ะ ตัดผมเสร็จแล้ว"เจ๊แกตอบยิ้มๆ ผมพยักหน้าให้แล้วนั่งลงที่เดิม

"เจ๊ถามหน่อยสิ น้องคนนี้นี่แฟนหรอ"ผมเงยหน้าไปมองคนถามที่ยืนอยู่

"อือ"ผมพยักหน้าเออออไป แต่จริงๆมันเลยคำว่าแฟนมาเยอะแล้วนะผมว่า

"แหมๆ เดี๋ยวนี้หันมาเอาผู้ชายแล้วหรอยะ
เด็กซะด้วย ทีตอนเจ๊จีบแกใหม่ๆแกแทบจะกระทืบเจ๊อยู่แล้ว"

"หึหึ ก็แค่มันคนเดียวแหละ คนอื่นแค่คิดก็ขนลุกล่ะ"

"คนนี้รักมาก?"

"โคตรรัก"

"จ้าาา มีความหลงเมีย เดี๋ยวถ้าเจอน้องเค้าเวอร์ชั่นนี้แกคงจะล่ามโซ่ขังไว้ในห้องเลยถูกม่ะ"ผมทำหน้างงๆ 

"ทำไมวะ?"

"คอยดูล่ะกันย่ะ"พูดยิ้มๆ ผมทำหน้างงแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก แล้วทำไมไอ้เดฟมันไปนานหนักวะ ท้องเสียรึเปล่าเนี่ย

"กลับกัน"ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้เดฟอย่างอึ้งๆ

เชี่ยแม่งงงงง โคตรน่ารัก!!! 

ผมเคยบอกใช่มั้ยว่าเวลาไอ้เดฟมันเอาผมขึ้นหน้ามันจะหวาน ตอนนี้ผมน่าม้าที่ยาวปกหน้าปกตาอยู่ตอนตอนแรกถูกตาขึ้นไปให้สั้นประมาณคิ้ว ทำให้หน้ามันดูหวานขึ้น แต่ก็ยังมีความหล่ออยู่ จะพูดว่าไงวะ ทั้งหล่อทั้งน่ารักแต่จะน่ารักมากกว่าเท่านั้นเอง

"อ่าว อึ้งๆ อึ้งเลยสิยะ เจ๊บอกแล้ว"

ตอนนี้เสียงเจ๊ไม่ได้เข้าโสตประสาทกูเลยครับ ไอ้เดฟหน้าแดงนิดๆก่อนจะเดินหนีผมออกไปรอหน้าร้าน 

"โหเจ๊ เจ๊งวะ อ่ะไม่ต้องทอน"ผมยื่นเงินให้เจ๊ไปก่อนจะเดินออกมาหามันหน้าร้าน ก็เห็นมันเดินออกไปก่อน

"เดี๋ยวดิ"ผมเดินไปจับแขนมันให้หยุดเดิน แล้วหมุนตัวมันมาหาผม

"หยุดเลย ห้ามล้อกู"

"หึหึ มึงแม่งโคตรน่ารักเลยรู้ตัวป่ะ"

ปึ่ก!

"ก็บอกว่าห้ามล้อ"มันเอามือมาทุบแขนผม

"ก็รักเมียหลงเมีย เมียน่ารักก็ต้องชม"ผมกระตุกยิ้มใส่ 

"กูหล่อ กูไม่น่ารักเข้าใจ๊"มันเถียงขาดใจ มันไม่ชอบให้คนชมว่าน่ารัก ทั้งที่ความจริงมันน่ารักมาก เพราะสาเหตุนี้รึเปล่าที่มันไม่ยอมตัดผมเพราะรู้ว่าถ้าตัดตัวเองจะน่าหวานขึ้น

หึหึ เด็กน้อย..

"ครับๆ เมียหล่อ เมียเท่ห์ โอเคยัง"ผมพูดเอาใจมัน มันทำหน้าพอใจ ก่อนที่ผมจะยื่นแก้วน้ำที่ตอนนี้เริ่มละลายให้มันถือ มันก็รับไปดูดกิน

"กลับยัง"ผมถาม มันพยักหน้าแทนเพราะยังกินน้ำอยู่ ผมเดินกอดคอมันเดินไปทางบันไดเลื่อน ไม่น่าเชื่อว่าตอนนี้จะเกือบสองทุ่มแล้ว

"กูว่ากูคิดผิดจริงๆที่ให้มึงตัดผม"ผมพูด

"ทำไม-_-;"มันหันมามองหน้าผมสีหน้าหงิกๆ

"มึงน่ารักมีแต่คนมอง กูหวง"เมื่อได้ยินแบบนั้นมันก็หันไปมองรอบข้าง 

"เค้าก็...มองเฉยๆนั้นแหละ"มันหันมายิ้มเจื่อนๆให้ผม

"มึงนี่น่าาา"ผมยื่นมือไปบีบจมูกมันอย่างหมั่นเขี้ยว มันก็จะจับมือผมออกแต่ผมก็จับไว้แน่น

"ปล่อยยย ไอ้พี่!"เสียงมันขึ้นจมูกนิดๆ เพราะผมบีบจมูกมันไว้

"ไม่ปล่อย หึหึ"ผมยังคงบีบเล่นอยู่อย่างนั้น

"เดฟค่ะ"

เราสองคนต่างก็หยุดชะงักกับเสียงผู้หญิงที่ดังขึ้นอยู่ด้านหลัง ขณะที่พวกผมกำลังจะก้าวลงบันไดเลื่อน เราสองคนหันกลับหลังไปมองก่อนที่คนข้างๆผมจะนิ่งไป ส่วนผมก็เฉยๆ

เผชิญหน้าแบบนี้ก็ดี จะได้เคลียร์กันให้จบๆ

"พลอย.."

+++++++++++++++++++++++++++++

ใกล้แล้วๆ