ร้าย...จนรัก

ร้าย...จนรัก  chapter 6

“จะกินก็สั่งเอา”ไอ้แก่พูดขึ้น มันคงเห็นผมชะเง้อคอมองแต่พนักงานด้วยใบหน้าหิวโหยและสังเกตุได้จากสภาพจานที่ผมกินก็สะอาดสะอานจนไม่ต้องล้างเลยยังได้

หลังมันพูดจบพนักงานก็เดินมาเหมือนรู้ ผมสั่งกุ้งเหมือนเดิม แค่นั้นและขอเบียร์เพิ่มด้วย คือเบียร์ที่นี่ก็อร่อยมาก มันไม่ขมบาดคอแต่ขมนิดๆมีความหวานที่ลงตัวรับกับกลิ่นข้าวหมักหอมๆ คือ ไม่ใช่เบียร์ตามเซเว่นแน่นอน

ผมห่วงกินมาก ไม่ได้สนใจไอ้มือปลาหมึกที่ลูบไปลูบมาที่ก้นของผมเลย กินจนหมดก็ยังรู้สึกไม่พอ นี่ถ้าแม่ผมรู้ว่ากินของแพงขนาดนี้ต้องเป็นลมไปแน่ๆ และสุดท้าย ไอ้แก่ก็สั่งมาให้อีกจาน เพราะคงทนไม่ได้ที่จะเห็นผมเลียจานล่าสุด สักพักจู่ๆเซฟก็เดินมาที่โต๊ะโดยมีไอ้ยักษ์คนหนึ่งไปพาตัวมา เป็นคนไทยครับไม่หน้าเชื่อเลย

“อาหารอร่อยมากเลยครับโดยเฉพาะน้ำสลัดซีฟูดนี่สุดยอดมากเลย”ผมพูดกับเขาด้วยความนับถือ เขาตอบรับยิ้มอย่างสุภาพ  แต่ก็ดูเหมือนเกร็งๆคอยหันไปทางไอ้แก่ที่ทำหน้าเดียวทั้งคืนเหมือนรออะไร

“ทำยังไงครับ ถ้าไม่ว่าอะไรบอกเคล็ดลับหน่อยได้ไหมครับ”ผมกระตือรือร้นมาก เพราะผมชอบทำอาหารมาเจอของอร่อยขนาดนี้จะพลาดได้ไง เขายิ้มๆแล้วหันไปมองไอ้แก่เหมือนรอคำสั่งว่าจะบอกดีหรือไม่ดี

“สูตรล่ะ500,000เลยนะ”มันบอกเหยียดยิ้มนิดๆ ได้โอกาสให้ผมได้ผลาเงินมันทันที

“จ่ายไม่ได้ก็ไม่เป็นไร”ผมบอกแบบเหยียดๆ มันหัวเราะหึๆแล้วพยักหน้าให้เซฟบอกได้ เซฟไปจดสูตรและเอาตัวน้ำสลัดซีฟู้ดใส่โถแก้วสวยๆมาให้ด้วย

“ยิ่งผ่านไปแต่ล่ะวัน รสชาติจะยิ่งเข้มข้นขึ้นเลยล่ะครับ”ผมรับโหลมาถือรู้สึกเหมือนมีทองในมือ   ผมกล่าวขอบคุณ เสร็จเขาก็กลับไปทำหน้าที่ต่อ ผมถือโหลหมุนไปมาแบบนั้นราวกับเป็นของล้ำค่า จนไอ้แก่เอือมมันเลยให้ลูกน้องเอาไปเก็บไว้ก่อน

เมื่ออิ่มท้องผมก็นั่งจิบเบียร์ไปเรื่อย รู้สึกว่าผ่อนคายที่สุดตั้งแต่อยู่กับมันมา 

ไม่รู้ดื่มไปเท่าไหร่   แก้วแล้วแก้วเล่าเข้าห้องน้ำหลายรอบ จนรู้สึกทางเดินเอียงๆหรือเปล่านะ

ช่างอิ่นpast

ผมกำลังนั่งมองไอ้เด็กอวดดี ที่เริ่มนั่งโอนไปเอนมาตามจังหวะดนตรีเพราะอาการเมา  นึกย้อนไปถึงต้นเหตุที่ทำให้มันมานั่งหัวโด่อยู่ที่นี่

วันหนึ่งระหว่างที่ผมกำลังนัดเด็กคนหนึ่งมาระบายความไคร่อย่างเคย ผมเป็นพวกไม่ชอบยึดติด ไม่ชอบความสัมพันธ์ผูกมัด และไม่สามารถเชื่อใจใครได้  เพราะบนโลกนี้ไม่มีใครที่คนเชื่อใจได้100% แม้กระทั่งคนในครอบครัว

เด็กคนนี้เป็นเด็กที่ผมรับเลี้ยงดูได้เกือบ4เดือนแล้ว เธอสวย เซ็กซี่ และวางตัวดี

นั้นทำให้เธอยังคงอยู่ในลิสต์ของเด็กขายที่ผมรับเลี้ยง

ผมนอนกับเธอนับครั้งไม่ถ้วนแน่นอนเมื่อมีสัมพันธ์ทางกายกันมานาน มันก็ต้องมี สัมพันธ์ทางใจ ถึงจะไม่ได้ถึงขั้นรักหรือหวงแหน แต่เธอก็กลายเป็นคนที่อยู่ในสายตาผมคนหนึ่ง

วันนั้นเธอโทรมาหาผมก่อน ทั้งๆที่ตลอดมาไม่เคยทำ  เธอร้องไห้ บอกว่ามีผู้ชายคนหนึ่งที่คณะ เขาเป็นเพื่อนเธอและเขาหลงรักเธอ  ตามเธอไปทุกที ทีแรกก็แค่ในมหาลัย แต่ตอนนี้หมอนั้นตามแม้กระทั่งร้านที่ผมกับเธอมันจะไปกันประจำ เธอส่งรูปมาทางอีเมลล์เป็นรู้ของเธอและผมที่นัวเนียกันที่ร้านนั้น มันไม่เห็นหน้าผมหรอก แต่เห็นหน้าเธอ เธอบอกว่าหมอนั่นข่มขู่เธอว่าถ้าไม่เลิกกับผมเขาจะแฉเธอ ซึ่งผมรับไม่ได้  ไม่ใช่เพราะผมชอบเด็กคนนี้มากมายอะไร แต่ เพราะผมไม่ชอบให้ใครมาลูบคม มันเหมือนถูกหยามโดยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม  เธอบอกรายละเอียดทั้งหมดของหมอนั้น ผมจัดการง่ายๆแค่อุ้มมันมาสั่งสอน คิดว่ามันคงจะเข็ดและไม่กล้าต่อแยเธออีกต่อไป

ที่ไหนได้ หมอนั้นไม่ต่างอะไรกับเสือหนุ่ม เย่อยิ่ง ดื้อด้าน และไม่ยอมจำนน เป็นครั้งแรกในรอบเกือบหลาบปีอะดรีนาลีน ของผมพุ่งพ่าน  ใจเต้นรัวเร็วรู้สึกตื่นเต้น กับปฏิกิริยาของคนตรงหน้า  ผมยังจำติดตา ภาพไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ที่ถูกมัดทั้งมือและเท้า นั่งคุกเข่าทำหน้าหยิ่งผยอง เสื้อเชิ้ตสีขาวราคาถูกเปื้อนเปรอะ  ตามผิวเนียนสีอ่อนมีรอยช้ำแดงเป็นจ้ำ  ใบหน้าสมวัยมีล่องรอยเช่นเดียวกันกับลำตัวเลือดสีสดไหลลงมาตามมุมปาก  มันดู

เซ็กซี่

เซ็กซี่อย่างน่าแปลก  ใจผมเริ่มเต้น รู้สึกร้อนวูบวาวยิ่งกว่ากินไวอากร้า

มันชวนให้หน้าปราบ ลองคิดดูว่าไอ้คนเย่อหยิ่งนี่ กำลังนอนควรครางภายใต้ร่าง ก็แทบจะพุ่งไปกดมันแล้ว

มันคงเป็นอารมณ์แบบ เราเห็นเสื้อ รู้ว่ามันดุ รู้ว่ามันดื้อด้าน รู้ว่ามันร้าย แต่ก็อยากจะทำให้มันเชื่องด้วยน้ำมือตัวเอง

และนั้นทำให้ผมขืนใจมัน

ผมเคยรองกับผู้ชาย แต่แค่เด็กขายน้ำร่างเล็ก ร่างกายอ้อนแอ่น ไม่ต่างกับผู้หญิง ผมว่ามันธรรมดา แต่แบบนี้ผมไม่เคย ร่างกายเต็มไปด้วยกล้าเนื้อของเด็กหนุ่ม ผิวเนียนไม่นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงแต่กับแน่นกระชับ กลิ่นกายแปลกใหม่ ทำให้อารมณ์ผมพุ่งพ่านจนอดใจไม่ไหว เสร็จไป3รอบติดๆ เต็มอิ่มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

หลังจากนั้นผมก็คิดว่าตัวเองพอใจแล้วเลยปล่อยมันไป  ไม่ได้สนใจว่าหลังจากนั้นมันจะเป็นหรือตาย ผมกลับไปใช้ชีวิตปกติ หิ้วสาวขึ้นห้องไม่ซ้ำหน้าในแต่ล่ะอาทิตย์ แต่บ้างอย่างแปลกไป เซ็กส์ของผมรุ่นแรงขึ้นและพวกเธอรับมันไม่ไหว  จนวนมาเจอพลอยอีกครั้ง เธอมาร้องห่มร้องไห้เรื่องที่ไอ้เด็กนั้นต่อว่าเธอต่อหน้าเพื่อนๆ  ผมไม่สนใจสิ่งที่ไอ้เด็กนั้นทำกับเธอเพราะตอนนี้ความรู้สึกบ้างอย่างของผมเรียกร้องร่างกายนั้น ผมสั่งมือดีทำรูปเพื่อเอาไว้ใช้ บังคับมันซึ่งงานมันออกมาดีมาก จนดูเหมือนเป็นภาพเหตุการณ์นั้นจริงๆ แต่ถ้าเอาไปตรวจสอบดีๆก็จะรู้ว่ามันถูกทำขึ้นและคนในรูปไม่ใช่มัน  เพราะคนในรูปเป็นเด็กขายที่ผมไปจ้างมาจากคลับเกย์แห่งหนึ่งกับลูกน้องตัวเอง

ผมก็บุกไปที่หอพักมัน  บังคับมันให้มันมาอยู่ที่คอนโดที่ผมลองซื้อไว้เมื่อไม่นาน  และมีเซ็กส์กับมันทุกคืน ยิ่งผมได้ลองอีกครั้งผมยิ่งติดใจ ยิ่งต้องการมากขึ้น ร่างกายตอบสนองกับไอ้เด็กนั้นอย่างกระหาย แต่ก็แอบเห็นใจว่ามันที่โดนเกือบทุกคืนก็ดูน่าสงสาร เลยให้มันพักบ้าง แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะใช้วันพักในการขัดคำสั่งของผม ผมโทรหาแต่มันไม่รับ ส่งไลน์แต่มันไม่อ่าน ทำหลายครั้งจนสั่งให้ลูกน้องไปตามดูมัน ว่ามันกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน จนรู้ว่ามันมาทำงานกับเพื่อน ตอนแรกก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร คิดว่าจะแกล้งไปแอบจอดรถแถวนั้นรอมันเสร็จงานแล้วทำให้ผมตกใจเล่น ผมไม่ชอบเปิดตัวกับเด็กที่เลี้ยงไว้ เพราะนักข่าวรอเล่นข่าวของผมแทบจะตลอดเวลา  แต่พอไปถึงก็เห็นนั่งกินของขนมกับไอ้เด็กผู้ชายที่ดูแล้วคงเป็นรุ่นพี่ ที่ใจใหญ่ไม่เบา ซื้อของมาแจกเพื่อนของมันทุกคนอย่างกับพวกเสี่ยตามร้านคาราโอเกะถูกๆ

ก็แค่ของถูกๆ

ผมซื้อทั้งโรงงานมาให้มันยังได้

พอเห็นก็รู้สึกไม่สบอารมณ์เพราะเคยได้ยินรายงานจากลูกน้องว่ามันมีรุ่นพี่ที่สนิทสนมและ บูชาอยู่คนหนึ่ง เลยอยากจะให้มันสึกสำนึกว่าถ้ามันขัดคำสั่งผมก็พร้อมจะลงมือตามแบบที่ขู่มันไว้ได้ตลอดเวลา    เลยขี่รถไปหน้าตึกที่มันกำลังนั่งทำงาน แต่ก็เจอสายเข้าจากคนสนิท โทรมาเรื่อง รถส่งสินค้าที่ต่างจังหวัดโดยเล่นงานซะได้  เลยหมดอารมณ์ที่แกล้งไอ้เด็กอวดดีที่กล้าขัดคำสั่งผมเลย แต่ก็เดินเข้าไปทำให้มันผวาเล่นๆ  ก็ถือว่าคุ่มค่าที่ขับรถมาถึงนี่

ได้โอกาสลงโทษมันด้วย จะได้ไม่ทำอีก

การมีเซ็กส์นั้นผมเต็มอิ่มทุกครั้ง แต่มันก็มีบ้างขาดไป

เสียงร้องควรคราง

ผมอยากได้ยิน แต่มันไม่เคยปริปากออกมาเลยสักครั้ง ไม่ว่าผมจะทำขนาดไหนมันก็ไม่เคยร้องอ้อนวอน  และไม่เคยเสร็จ ผมอยากเห็น ผมอยากให้มันอับอายที่ร่างกายตอบสนอง ทั้งๆที่ปากบอกว่าไม่ต้องการ อยากเห็นสีหน้าตอนผมแกล้งกระแทกโดนจุดสำคัญจนมันต้องควรครางออกมา

และอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำเอาผมไม่พอใจก็คือ มันเหมือนเซ็กส์ของผมห่วย แม้แต่คู่นอนก็ยังไม่เคยทำให้เสร็จได้ ซึ่งสำหรับคนที่เจนสนาม มันเหมือนก็ไม่ต่างอะไรจาการดูถูก

นั่งคิดแผนจัดการไอ้เด็กดื้อด้านจนไม่เป็นอันทำงาน  สุดท้ายก็ได้คำแนะนำโดยบังเอิญจากเพื่อนร่วมธุรกิจ ว่าทุกปัญหาแก้ไขได้ด้วยแอลกอฮอล์

ผมเลยพามันมาที่บาร์ของโรงแรมที่ผมถือหุ่นอยู่40%  ที่นี่ถูกออกแบบโดยสถาปนิตย์ชื่อดัง โรงแรมนี้เป็นที่กล่าวถึงของบรรดาไฮโซแทบจะทั่วโลก

และก็ได้ผล  เมื่อมันหลงใหลไปกับบรรยากาศและอาหารรสเลิศ ถึงจะพยศบ้าง แต่มันติดกับง่ายจนตกใจ  มันชอบทำอาหารผมสังเกตมาได้สักพัก มันชอบทำอาหารเย็นกินเอง แถมเมนูก็ไม่ซ้ำกัน เมื่อเช้าได้ลองกินก็รู้ว่า  มันยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ

หัวทุยๆที่ผมไม่เป็นทรงแอนไปมาสุดท้ายก็มาตกลงที่ไหล่ผม ปากที่กำลังพึมพำทำให้ผมรู้ว่ามันยังไม่หลับ แต่ก็ฟังไม่เป็นคำ ผมสั่งลูกน้องให้เคลียร์ทาง เพราะที่นี่เป็นที่ที่ถือว่าสาธารณะ และมีคนมีชื่อเสียงหลายคนเป็นสมาชิกของที่นี่ ก็เลยอาจจะมีพวกนักข่าวรอบเข้ามาแอบถ่ายภาพอยู่บ่อยๆ เลยต้องระวังไว้หน่อย

ผมพยุงไอ้คนคออ่อนให้เดินดีๆ โชคดีที่มันยังเดินได้ เซมั่งแต่ก็ดูยังไหว พามันลงมาที่ห้องสวีทชั้น35 ที่ผมเปิดรอไว้

“คออ่อน”ผมว่าไม่จริงจังนัก

“ว่าไงนะ ไม่อ่อนโว้ย”คนที่ยืนโอนเอนเถียงกลับคอเป็นเอ็นเอามือมากำคอเสื้อผม แก้มของมันแดงเพราะฤทธิ์เบียร์Annจากฝรั่งเศสที่เป็นเบียร์ที่ดีที่สุดเป็นอันดับ2ของโลก เป็นเบียร์ที่กินแล้วหยุดไม่อยู่มีกลิ่นหอมและทำให้ร่างกายมีความต้องการที่เพิ่มมากขึ้น   ปากมันแดงสีสดยิ่งกว่าทุกวันชวนให้อยากเข้าไป

จูบ

ผมส่ายหัวกับความคิดแปลกๆของตัวเองเมื่อมาถึงหน้าประตู ลูกน้องผมก็เปิดประตูรอไว้ก่อนแล้ว

 “ทำดีๆ”ผมพามันเขาห้อง  พอเข้ามามันก็เดินเซจะไปชนแก้วไวน์ที่แขวนห้อยลงมาตรงส่วนบาร์ของห้อง โชคดีที่ผมดึงมันมาก่อนที่จะชน

มันเอนตัวทั้งตัวมาพิงผม  หัวของมันแนบไปกับอกหลับตาพริ้มโชว์ขนตายาวเป็นแพ ริมฝีปากยกยิ้ม  โชว์ลักยิ้มเล็กทั้งสองข้างนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็น มันดู...

น่ารัก

เป็นอีกครั้งที่ผมชะงักกับความคิดตัวเอง ไอ้ขี้เมาหน้าบ้านๆแบบนี้ พูดว่าดูดียังยากเลย จะน่ารักไปได้ยังไง   ผมผลักมันลงที่เตียงขนาดคิงไซส์ คนที่ไม่มีสติล้มลงนอนอย่างง่ายด้าย

ผมจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะจัดการให้อีกคนที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น บ่นพึมพำไม่หยุด ปราการแรกที่ผมคิดจะจัดการคือการแกงยีนสกินนี่สีดำ

“พี่ปอนด์”ผมชะงัก    เงยหน้าขึ้นมองคนเมาที่ ยันตัวเองลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างทุลักทุเล สองแขนแกว่งไปมาในอากาศก่อนจะมาหยุดที่หน้าผม ผมได้แต่อึ่งกับการกระทำแปลกใหม่ที่ดูน่ารำคราญใจอย่างบอกไม่ถูก

“พี่ปอนด์ ผมไม่ถอดนะ”สองฝ่ามือประกบเข้าที่แก้มผมทั้งสองข้าง ก่อนที่จะเจ้าของมือ จะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ห่างกันไม่ถึงคืบ ทุกอย่างดูเหมือนจะเข้าทางยกเว้น

ชื่อที่มันเพ้อถึงนั้นไม่ใช่ชื่อผม!

TBC.

เมื่อคืนหลับเร็วมาก เลยไม่ได้ลง

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกคอมเม้นต์เพราะนั้นคือกำลังใจสำหรับนักเขียนทุกคน

ส่วนเรื่องคำผิดต้องขออภัยจริง  โดยว่าเรื่องนี้ประจำ คือพยายามตรวจหาเเล้วแต่สุกท้ายมันก็ยังมีคำผิดอยู่ตลอดเลย ขอโทษด้วย

เป็นคนที่ไม่มีความสามารถในการเขียต่ำต้อยมาก แต่ก็ดันชอบเเต่งนิยาย จะพยายามต่อไปให้ดีขึ้นแต่ก็ต้องขอให้ทำใจล่วงหน้าแต่งกี่เรื่งๆก็โดยว่าเรื่องคำผิดตลอด 

แต่จะพยายามให้ผิดน้อยลงนะครัช

สุดท้าย

หนึ่มคอมเม้นต์คือหนึ่งกำลังใจนะครัช เม้นต์มาเถอะอะไรก็ได้ เพราะมันทำให้เราอยากลงนิยายบ่อยๆ