หัวใจ ❤️ ของเด็กยักษ์ ตอนที่ 2
หัวใจของเด็กยักษ์ ตอนที่ 2
Author: 여님 (ยอนิม)
บอสรู้สึกหนาวๆร้อนๆ กับคำพูดและสายตาของแพทที่มองมา เขาไม่รู้ว่าที่แพทพูดมันสื่อถึงเรื่องไหน
“แน่นอนสิ ก็บอสมันตัวเตี้ยเหมือนเดิม” แผนพูดขัดขึ้นอย่างขำๆ ทำให้คนอื่นก็หัวเราะขำไปด้วย
“กูไม่ได้เตี้ย ส่วนสูงกูปกตินะไอ้แผน” บอสหันไปเถียงแผนทันที
“แต่ก็เตี้ยกว่ากูกับแพทก็แล้วกัน” แผนบอกกลับไปอีก ทำให้บอสเถียงไม่ออกเพราะเป็นเรื่องจริง พ่อแม่ของแพทก็ยิ้มน้อยๆ
“ป๊า ม๊า คืนนี้ผมไปนอนกับพี่บอสนะครับ” แพทหันไปขอพ่อแม่ตนเอง ทำให้บอสชะงักไปนิด
“เดี๋ยวแพท แพทต้องนอนที่บ้านตัวเองสิ จะไปนอนบ้านพี่ทำไม” บอสถามขึ้นทันที ต่อหน้าพ่อแม่ของแพท เพราะเขาคิดว่า แพทเพิ่งจะกลับมา ก็ควรที่จะอยู่กับพ่อแม่ตัวเองเสียมากกว่า
“ก็ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่บอสเยอะแยะเลย แล้วก็มีของฝากให้พี่ด้วย ไม่งั้น พี่บอสก็นอนกับผมที่บ้านนี้นะครับ” แพทพูดขอขึ้นมา ทำให้บอสอึกอัก เพราะเกรงใจพ่อแม่ของแพทเป็นอย่างมาก
“ก็เอาไว้ค่อยไปนอนที่บ้านพี่ก็ได้ วันนี้อยู่กับป๊าม๊าไปก่อน” บอสพยายามกล่อมแพท
“ป๊าครับ ม๊าครับ ให้ผมไปนอนบ้านพี่บอสนะ” แพทหันไปขอแม่ตัวเองอีกครั้ง พ่อแม่ของแพทหันมามองหน้ากันเล็กน้อย
“ไม่นะครับ แพท พี่สั่งห้ามแพทไปนอนบ้านพี่วันนี้ ถ้าแพทไม่ฟัง ก็ไม่ต้องไปนอนเลยสักวัน” บอสสั่งออกมาเสียงดุ ทำให้แพทชะงักไปนิด แผนเองก็นั่งเงียบๆ
“ได้ไงล่ะพี่บอส” แพทเถียงออกมา
“ทำไมจะไม่ได้ ทำไมแพทเอาแต่ใจแบบนี้ แพทที่พี่รู้จักออกจะพูดง่ายไม่ใช่รึไง” บอสพูดขึ้น เมื่อก่อน เวลาเขาดุ แพทจะเชื่อฟังทันที และถ้าบอสโกรธแพทก็จะเข้ามาอ้อนจนเขาหายโกรธ
“แต่ผม..” แพทจะค้านออกมา
“เอาตามที่พี่เค้าบอกนั่นแหละแพท เราน่ะ มาถึงเหนื่อยๆก็นอนพักไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยไปหาบอสที่บ้านก็ได้ แบบนี้ละกันนะบอส” แม่ของแพทพูดเสนอขึ้น
“ครับ” บอสตอบกลับ เวลาที่บอสสอนหรือดุแพท พ่อแม่ของแพทจะไม่ว่าอะไร เพราะรู้ว่าลูกชายตัวเองดื้ออยู่ไม่น้อย แพทนั่งเงียบ จ้องมองหน้าบอสอย่างหงุดหงิด
“เอาไง หรือจะไปนอนบ้านพี่คืนนี้ แล้ววันอื่นๆก็จะไม่ได้ไปนอนค้างอีกเลย” บอสขู่ออกมาอีก แพทถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“ก็ได้ครับ คืนนี้ผมนอนบ้านก็ได้ แต่พรุ่งนี้ต้องให้ผมไปนอนค้างบ้านพี่ด้วย” แพทพูดย้ำออกมา บอสพยักหน้ารับ
“งั้นทานข้าวกันต่อเถอะ ดูสิแผนเลยชะงักไปด้วยเลย” แม่ของแพทพูดขึ้นยิ้มๆ
“เรื่องปกติครับ” แผนบอกกลับพร้อมรอยยิ้มเช่นเดียวกัน ก่อนจะนั่งทานข้าวด้วยกันจนอิ่มเรียบร้อย บอสกับแผนก็ขอตัวกลับ เพื่อให้แพทได้พักผ่อน แพทหน้าตาบึ้งตึงเล็กน้อย เมื่อเดินออกมาส่งบอสที่รถ
“พรุ่งนี้ไง ยังจะทำหน้าแบบนี้อีก” บอสว่าออกมาเสียงปกติ ไม่ได้ดุแต่อย่างไร
“ช่างผมเถอะ พี่แผนพาพี่บอสกลับบ้านเลยนะ ไม่ต้องไปไหน” แพทหันมาพูดกับแผน แผนยกยิ้มนิดๆ พร้อมกับพยักหน้ารับ
“จะให้ไปไหนได้ล่ะ” บอสบอกกลับ แพทก็เอาแต่จ้องหน้าบอสเหมือนโกรธอะไรสักอย่าง แต่บอสก็พยายามไม่ใส่ใจ
“พี่กลับก่อนนะ เราน่ะ ไปพักได้แล้ว” บอสพูดขึ้น ก่อนจะขึ้นรถ แผนก็พาบอสขับรถกลับทันที ส่วนแพทก็เดินกลับเข้าไปในบ้านตัวเอง เพื่อนอนพัก
..
..
“แค่ไม่ให้มานอนบ้านคืนนี้ ทำไมต้องโกรธด้วยวะ” บอสพูดกับแผน ขณะนั่งรถกลับบ้าน
“น้องมันอาจจะไม่ได้โกรธเรื่องที่มึงไม่ให้ไปนอนที่บ้านคืนนี้ก็ได้” แผนพูดขึ้นมา ทำให้บอสหันไปมองอย่างงงๆ
“ถ้าไม่โกรธเรื่องนี้ แล้วจะให้โกรธเรื่องไหน กูยังไม่ได้ทำอะไรให้แพทโกรธเลยนะ” บอสถามกลับ
Tru…Tru…Tru
เสียงมือถือของบอสดังขัดขึ้นมา บอสจึงหยิบขึ้นมาดู เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะกดรับสาย
“ครับ น้องมิส เอ่อ..ช่วงนี้พี่ไม่สะดวกเลย เอาไว้วันอื่นนะ ครับ...ครับ...แค่นี้นะครับ” บอสพูดสายกับเด็กหนุ่มที่โทรเข้ามาเสร็จก็วางสายไปอย่างเหนื่อยใจ
“เด็กคนนี้ยังไม่เลิกตามตื๊อมึงอีกเหรอวะ” แผนถามขึ้น เพราะบอสเคยมาบ่นให้ฟังเรื่องเด็กหนุ่มมอปลาย ที่บอสไปคั่วอยู่ด้วยสักพัก พอรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเกย์ และแอบรักแพท บอสก็นึกถึงความเป็นไปได้ว่า เขาคงไม่สมหวัง ช่วงที่แพทไปเรียนเมืองนอก เขาก็ไปคบหาและมีอะไรกับเด็กหนุ่มคนอื่นๆบ้าง แต่ละคนที่เขาหลับนอนด้วย ล้วนแต่เป็นตัวแทนของแพททั้งนั้น แต่บอสก็ไม่ได้คบใครจริงจัง เขาคบแบบผิวเผินเท่านั้น แต่เด็กหนุ่มที่ชื่อมิสยังคอยตามตื๊อบอสอยู่เรื่อยๆ ความจริงบอสเป็นได้ทั้งรุกและรับ แต่เขาก็จะเน้นรุกมากกว่า บอสเคยเป็นรับแค่ครั้งสองครั้งเท่านั้น ส่วนหนึ่งเพราะสถานการณ์มันบีบบังคับ แต่หลังจากนั้นเขาก็เลี่ยงที่จะเป็นรับมาตลอด เรื่องนี้มีแค่แผนคนเดียวที่รู้เรื่อง เพราะบอสเล่าให้ฟังทุกอย่าง
“ยัง” บอสตอบกลับ
“มึงก็นะ หาเรื่องเอง กูเตือนแล้วว่าเด็กคนนี้มันเกาะไม่ปล่อยแน่ๆ” แผนบ่นออกมา บอสนั่งเงียบไม่พูดอะไร ตอนนี้เขาคิดถึงแต่เรื่องของแพท แพทกลับมาครั้งนี้ อะไรๆก็เปลี่ยนไป จากเด็กน้อยน่ารักก็กลายเป็นเด็กยักษ์ตัวโต ไม่ใช่ว่าบอสจะรังเกียจที่แพทตัวโตขึ้น แต่เขาเคยชินกับเด็กน้อยตัวเล็กหน้าหวานๆ น่าทะนุถนอมคนเดิมมากกว่า พอกลายเป็นหนุ่มหล่อ เขาก็เลยไม่ชินเท่าไร
“บอส มึงเลิกหาคนนอนด้วยเหอะว่ะ” แผนพูดเตือนขึ้น
“กูใส่ถุงยางทุกครั้ง” บอสบอกกลับ
“ก็ใช่ แต่ตอนนี้แพทกลับมาแล้ว น้องคงไม่ชอบใจเท่าไรหรอกนะ ถ้ารู้ว่ามึงไปทำเรื่องแบบนั้นน่ะ” แผนพูดเตือนแบบเกริ่นๆยกแพทมาเป็นข้ออ้างด้วย
“เอาจริงๆ มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับแพทนะ แพทก็เป็นน้องชายที่น่ารักของกูเหมือนเดิม คนอื่นๆกูก็แค่ระบายด้วยเท่านั้นเอง” บอสบอกออกมา ทั้งๆที่ในใจก็ปวดหนึบ เขาพยายามคิดว่าแพทเป็นน้องมาตลอด ทั้งๆที่ใจบอกว่าไม่ใช่ เพราะเขารักแพกมากกว่าน้องชายธรรมดา แต่เขาไม่อยากให้แพทรู้ว่าเขาคิดยังไง เพราะกลัวว่าแพทจะรังเกียจ ที่เขาใช้ความเป็นพี่ชายคนสนิทเข้าใกล้แพท เพื่อสนองความต้องการของตัวเอง ที่ได้เกาะแกะแพทบ้าง
“มึงอย่าปฏิเสธใจตัวเองเลย” แผนบอกออกมาอีก บอสก็ไม่พูดอะไรต่อ จนแผนมาส่งเขาถึงร้านซึ่งจะเรียกว่าบ้านของบอสก็ได้ เพราะบอสอาศัยอยู่ที่ร้านอยู่แล้ว
“มึงกลับเถอะ กูรู้ว่ามึงมีธุระต้องไปที่อื่นต่อ” บอสพูดขึ้น หลังจากที่แผนช่วยขนของฝากจากข้าวโอ๊ต ที่ฝากแพทมาออกจากท้ายรถไปไว้ในบ้านของบอสเรียบร้อยแล้ว
“เออ แล้วนี่มึงจะเปิดร้านมั้ยวะ” แผนถามขึ้น เพราะตอนนี้เพิ่งจะบ่ายโมง
“ไม่ล่ะ กูอยากนอนพักเหมือนกัน ไหนๆก็ปิดละ ปิดไปเลยเต็มวัน” บอสตอบกลับ แผนพยักหน้ารับ ก่อนจะแยกตัวกลับไป ส่วนบอสก็เข้าไปในร้าน เขาไปดูของฝากจากข้าวโอ๊ตและพีมอีกเล็กน้อย แล้วขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเอง บอสหยิบรูปถ่ายของแพทที่เขาใส่กรอบเอาไว้ ขึ้นมาดู พร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ
“เฮ้อ อย่างกะคนละคนเลย” บอสพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะล้มตัวลงนอน โดยวางรูปของแพทไว้ข้างๆ และผล็อยหลับไปในเวลาไม่นาน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เช้าวันใหม่
บอสเริ่มรู้สึกตัวตื่น เมื่อรู้สึกเหมือนมีบางอย่างเขี่ยแก้มของเขาอยู่ เมื่อวานบอสไม่ได้ไปไหน พอตื่นจากหลับกลางวัน เขาก็ลงมาเช็คเครื่องคอมพิวเตอร์ในร้าน ทำความสะอาดอีกเล็กน้อย และอยู่แต่ข้างในร้านไม่ได้ไปไหน หาอะไรกิน พอมืดก็ขึ้นมานอน เพราะต้องตื่นมาเปิดร้านแต่เช้า
“ตื่นได้แล้วครับ” เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นข้างๆ ทำให้บอสลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะผวาขยับถอยหนีคนที่นอนข้างๆตนเอง
“แพท! เข้ามาได้ไงเนี่ย” บอสถามขึ้นอย่างตกใจ เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าแพทนอนอยู่ข้างๆเขา บอสลุกนั่งทันทีด้วยสภาพหัวยุ่งเหยิง แพทก็ขยับลุกนั่งเช่นเดียวกัน
“เมื่อวานขอกุญแจพี่แผนเอาไว้” แพทตอบออกมาด้วยสีหน้าปกติ เนื่องจากแผนมีกุญแจเข้าร้านของบอสได้ เพราะบอสให้สำรองเอาไว้
“แล้ว..นี่มาได้ไง” บอสยังคงมึนๆอยู่
“ขับรถมาสิ” แพทบอกกลับ บอสทำหน้าอึ้งเมื่อได้ยิน เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าแพทขับรถได้แล้ว
“เดี๋ยวนะ ขับรถได้แล้วงั้นเหรอ มีใบขับขี่แล้วรึยัง” บอสถามออกมาเป็นชุด แพทยิ้มขำกับสีหน้าของบอสที่ดูเหมือนจะตกใจไม่น้อย
“ผมขับได้ตั้งแต่อยู่เมืองนอกแล้วครับ พี่พีมเป็นคนหัดให้ ส่วนใบขับขี่ ผมมีแต่ของที่โน่น กะว่าจะมาทำที่ไทยเหมือนกัน” แพทตอบกลับ ยิ่งทำให้บอสอ้าปากค้างเข้าไปใหญ่
“จะบ้าเหรอแพท ไม่มีใบขับขี่แล้วขับรถมาได้ยังไง ถ้าโดนตำรวจเรียกจะทำยังไงหะ เรานี่จริงๆเลย” บอสบ่นออกมาด้วยความเป็นห่วง แพทก็นั่งมองบอสยิ้มๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนหนุนตักบอสในทันที ทำให้บอสชะงักไปนิด
“คิดถึงพี่บอสมากเลยรู้มั้ยครับ” แพทเปลี่ยนเรื่องคุยในทันที เขาอ้อนบอสพร้อมกับจับมือบอสมาแนบแก้มตัวเอง บอสใจสั่นไม่น้อยเมื่อได้ใกล้ชิดกับแพทแบบนี้ ความรู้สึกใจสั่นของเขา ไม่เคยเกิดขึ้นกับใคร นอกจากแพทคนเดียว
“เปลี่ยนเรื่องอยู่ใช่มั้ยครับแพท” บอสถามเสียงนิ่ง แพทนอนหันหน้าเข้าหาหน้าท้องของบอส พร้อมกับเอาหน้าซุกไปที่หน้าท้องของบอสอย่างอ้อนๆ ทำให้บอสหายใจไม่ทั่วท้องสักเท่าไร
“พี่บอสอย่าดุผมสิ ผมอุตส่าห์รีบมาหานะ” แพทบอกกลับ เขายกแขนแกร่งไปกอดรอบตัวบอสเอาไว้ด้วย บอสมองแพทตอนนี้เหมือนเห็นสุนัขตัวใหญ่ๆกำลังอ้อนเขาอยู่ ซึ่งต่างจากเมื่อก่อนตรงที่ตอนนี้เด็กน้อยของเขาตัวโตขึ้น
“ทำไมรีบมาแต่เช้า นี่เพิ่งจะหกโมงเองนะ” บอสถามพร้อมกับหันไปมองนาฬิกาข้างผนัง ก็เห็นว่าเพิ่งจะหกโมงเช้า
“ผมมาตั้งแต่ตี 5 แล้ว แต่พี่บอสไม่รู้ตัวเองแหละ” แพทบอกกลับ บอสถึงกับเหวอ
“จริงดิ ทำไมพี่ไม่รู้ตัวเลย ว่ามีคนเข้าห้องเนี่ย” บอสพูดขึ้นอย่างตกใจ เขาไม่ได้ยินแม้แต่เสียงเปิดประตูเลื่อนปิดด้านหน้าร้าน
“ก็นั่นน่ะสิครับ ทำไมนอนขี้เซาแบบนี้” แพทเงยหน้าจากหน้าท้องของบอสขึ้นมามองหน้าบอสทันที
“ไม่รู้ สงสัยเพลียจัด” บอสตอบกลับ ก่อนจะหาวออกมา
“แล้วเรามาแต่เช้าแบบนี้ บอกป๊ากับม๊ารึยัง” บอสถามขึ้นเมื่อนึกได้
“บอกแล้วครับ ป๊าให้รถขับมานี่ไง” แพทบอกให้บอสรับรู้ แต่บอสก็ขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจ ว่าทำไมแพทจะต้องรีบมาด้วย แล้วสายตาของบอสก็เห็นกระเป๋าเสื้อผ้าไม่คุ้นตาวางอยู่มุมห้อง
“นั่นกระเป๋าใคร” บอสถามขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่กระเป๋า แพทผงกหัวมอง
“อ๋อ กระเป๋าเสื้อผ้าของผมเอง พี่บอสบอกเมื่อวานนี้จำได้มั้ย พี่บอกว่าวันนี้ให้มานอนค้างบ้านพี่ได้ ผมก็มาแล้วนี่ไง” แพทตอบกลับ เมื่อวานหลังจากที่บอสกลับ เขาก็ไปนอนพักจนเต็มอิ่ม แล้วก็ตื่นขึ้นมากลางดึกเนื่องจากยังปรับเวลาไม่ทัน เขาถึงได้มาหาบอสแต่เช้า แพทหาวออกมาบ้าง ทำให้บอสพอจะรู้ว่าแพทคงเกิดอาการเจ็ทแลคแน่ๆ
“แพท นอนพักก่อนมั้ย เดี๋ยวพี่จะไปอาบน้ำเตรียมเปิดร้าน” บอสบอกออกมาอย่างเป็นห่วง
“งั้นผมของีบสักแป๊บละกัน สัก 10 โมงพี่บอสปลุกผมด้วยนะ” แพทพูดขึ้น
“อืม งั้นเราปล่อยพี่ก่อน พี่จะไปอาบน้ำ เราก็นอนซะ” บอสบอกออกมาอย่างใจดีเหมือนเมื่อก่อน แพทยอมปล่อยบอสให้ลงจากเตียง บอสก็เข้าไปอาบน้ำ แพทหยิบกรอบรูปบนหัวเตียงขึ้นมาดู ก่อนจะยิ้มขำ เมื่อเห็นรูปตัวเองตอนสมัยยังตัวเล็กๆ
//ไม่มีแพทตัวเล็กแบบนี้แล้วนะครับพี่บอส// แพทพูดพึมพำคนเดียวเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอน
บอสอาบน้ำแต่งตัวออกมาจากห้องน้ำอีกที ก็เห็นแพทนอนหลับไปแล้ว เขาไปยืนมองแพทอยู่ที่ข้างเตียง พร้อมกับห่มผ้าให้ บอสยืนมองแพทด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก และความหวาดหวั่นในใจ เขาจำต้องเก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ให้ลึกที่สุด บอสยืมมองแพทอยู่สักพัก เขาก็ลงไปเตรียมเปิดร้าน
..
..
เมื่อเห็นว่า 10 โมงกว่าแล้ว บอสจึงสั่งเด็กที่สนิทกันดีให้ช่วยดูลูกค้าให้ ส่วนเขาก็ขึ้นไปบนห้อง เพื่อปลุกแพท เมื่อเดินเข้าไปก็ต้องชะงักเมื่อแพทถอดเสื้อนอน เขาไม่รู้ว่าแพทลุกถอดตอนไหน บอสมองเห็นกล้ามเนื้อของเด็กหนุ่มแล้วอดที่จะอึ้งไม่น้อย แขนเล็กนุ่มนิ่มที่เขาเคยจับ กลายเป็นกล้ามแขนที่แน่นได้รูป หน้าอกของแพทก็มีกล้ามเนื้อขึ้นมาเช่นเดียวกัน แต่ไม่ว่าจะเป็นแพทคนก่อนหรือคนนี้ ก็ทำให้บอสใจสั่นได้เสมอ
“แพท...แพท ตื่นได้แล้ว” บอสเขย่าแขนแพทแล้วเรียกปลุก
“อืมม” แพทส่งเสียงในลำคอ แล้วพลิกตัวหนีบอสไปอีกทาง แต่ก็ยังหลับอยู่
“แพท เราบอกให้พี่มาปลุกตอน 10 โมงไง พี่มาปลุกแล้วนะ ตื่นได้แล้ว” บอสนั่งที่ขอบเตียงแล้วเขย่าตัวแพทอีกครั้ง แต่แพทก็ไม่ตื่นสักที
“ว่าแต่พี่ขี้เซา เราเองก็เหมือนกันนั่นแหละ” บอสพูดขึ้นลอยๆ ก่อนจะขยับขึ้นไปบนเตียงไปนั่งข้างๆแพท พร้อมกับตบลงไปที่แขนของแพทไม่แรงมากนัก
“แพท” บอสเรียกอีกครั้ง
พรึ่บ..
“เฮ้ย” บอสร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่ออยู่ๆ แพทก็พลิกตัวมาทางเขา แล้วดันเขาล้มลงไปนอนข้างๆ ก่อนจะขึ้นมาทาบทับ
“แพท ทำอะไร พี่หนักนะ ทำไมตัวเราหนักได้แบบนี้เนี่ย เมื่อก่อนยังไม่หนักเท่านี้เลย” บอสพูดขึ้น เมื่อนึกถึงเมื่อก่อน ที่แพทชอบขึ้นมานอนทับเขาเพื่อแกล้งเล่น ตอนนี้แพทยังตัวเล็กอยู่ บอสก็จะอาศัยความเนียนกอดกลับไป
“ไม่กอดผมแล้วเหรอ” เสียงของแพทดังขึ้น ทำให้บอสชะงักไปนิด
“กอดอะไร” บอสถามกลับ แพทผงกหัวขึ้นมามองหน้าบอส
“ก็เมื่อก่อน เวลาผมขึ้นมานอนบนตัวพี่บอสทีไร พี่จะต้องกอดผมทุกทีนี่” แพทพูดขึ้น ทำให้บอสถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะเขากำลังคิดถึงเรื่องเมื่อก่อนอยู่พอดี
“ก็ตอนนั้นยังตัวไม่หนักเท่าตอนนี้นี่ แอ่ก จะตายแล้ว” บอสพยายามพูดติดตลก เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ แพทถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะขยับลุกนั่ง บอสถึงหายใจได้สะดวก เขารีบลุกขึ้นนั่งทันที
“ไปล้างหน้าล้างตาสิ หิวรึเปล่าพี่จะได้โทรสั่งอะไรมาให้กิน” บอสถามอย่างเอาใจ
“ล้างให้หน่อยสิ ผมชอบให้พี่บอสล้างหน้าให้” แพทพูดขึ้น เพราะเมื่อก่อน บอสก็ชอบล้างหน้าให้เขาตอนตื่นนอน
“คิดว่าตัวเองเป็นเด็กรึไง” บอสถามอย่างขำๆ
“พี่บอสเองยังติดภาพผมตอนเป็นเด็กเล็กๆอยู่ไม่ใช่เหรอ” คำถามของแพท ทำให้บอสนิ่งไปนิด พร้อมกับมองหน้าแพทด้วยความไม่เข้าใจ
“ผมไปล้างหน้าดีกว่า อยากกินพิซซ่าโทรสั่งให้หน่อยสิครับ” แพทเปลี่ยนเรื่องพูด ก่อนจะลุกไปห้องน้ำ บอสถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหยิบมือถือโทรสั่งพิซซ่ามาให้แพท และเมื่อรอแพทล้างหน้าเสร็จ เขาสองคนก็ลงไปที่ชั้นล่าง
“จะนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นนี่หรือว่าจะไปนั่งหน้าร้าน” บอสถามขึ้น
“ไปนั่งกับพี่บอสดีกว่า เดี๋ยวนี้มีเกมอะไรสนุกๆเล่นมั้ยครับ อยู่ที่โน่น ผมไม่ค่อยได้เล่นเกมสักเท่าไร” แพทพูดขึ้น บอสก็เลยพาไปนั่งที่เก้าอี้ตรงคอมพิวเตอร์เครื่องหลัก แล้วเปิดเกมให้ดู บอสนั่งคุยกับแพทเรื่องเกมไปเรื่อยๆ จนพิซซ่ามาส่ง เขาก็เข้ามานั่งกินในห้องนั่งเล่นด้านใน
“แล้วนี่แพทต้องมาเข้าปีหนึ่งในไทยใช่มั้ย” บอสถามขึ้น ขณะนั่งกินพิซซ่าด้วยกัน
“ครับ ป๊าติดต่อมหาวิทยาลัยให้แล้ว” แพทบอกกลับ
“แล้วจะเรียนคณะอะไร” บอสถามต่อ
“บริหารครับ” แพทตอบไปด้วย กินพิซซ่าไปด้วย
“เข้าเรียนปีหนึ่ง พี่ว่าเราต้องได้เป็นเดือนคณะแน่ๆ เผลอๆได้เป็นเดือนมหาลัยชัวร์” บอสพูดขึ้นยิ้มๆ
“พี่บอสอยากให้ผมเป็นมั้ยล่ะ” แพทถามกลับมา
“จะมาถามพี่ทำไม ถามตัวเราเถอะ ว่าอยากเป็นรึเปล่า” บอสพูดขึ้นยิ้มๆ
“ก็ถ้าพี่บอสอยากให้เป็น ผมก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้เป็น แต่ถ้าพี่บอสไม่อยากให้เป็น ผมก็จะไม่เป็นไง” แพทยังคงยืนยันความคิดตัวเอง บอสนิ่งไปนิด พลางคิดว่าเมื่อก่อน เขามักจะทำให้แพทยึดติดกับเขา เวลาจะทำอะไรแต่ละที ก็ต้องให้เขาอนุญาตเสียก่อน บอสเลยคิดว่าแพทอาจจะยังติดนิสัยแบบตอนนั้นมา
“ครั้งนี้ แพทตัดสินใจเองได้แล้วนะ ไม่ต้องถามพี่หรอก แพทโตแล้วนี่นา 18 ย่าง 19 แล้ว” บอสพูดยิ้มๆ แพทนั่งมองหน้าบอสนิ่งๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร จนแพทเห็นว่ามีซอสติดอยู่ตรงมุมปากของบอส เขาจึงยื่นมือเข้าไปหา บอสผงะไปนิด
“อยู่นิ่งๆครับ” แพทพูดเสียงจริงจัง บอสเลยยอมนั่งนิ่ง แพทใช้นิ้วโป้งของตัวเองปาดซอสตรงมุมปากของบอส
“ผมว่าพี่บอสมากกว่าที่เหมือนเด็ก กินยังเลอะเลย” แพทพูดขึ้นพร้อมกับยกยิ้ม ซึ่งรอยยิ้มของแพทตอนนี้ทำให้บอสใจเต้นแรงขึ้นมา แล้วหน้าก็ต้องร้อนผ่าว เมื่อแพทดูดซอสที่ปลายนิ้วโป้งข้างที่เพิ่งเช็ดออกจากมุมปากของบอส
“ทำอะไรน่ะแพท สกปรก” บอสว่าออกมาเสียงดุ ก่อนจะคว้ากระดาษทิชชู่มาเช็ดนิ้วให้แพท ทั้งๆที่หัวใจตัวเองก็เต้นรัว
“สกปรกที่ไหน พี่บอสคิดไปเอง” แพทว่าออกมา ก่อนจะนั่งกินต่อ บอสลอบมองแพทด้วยความสับสน บางทีบอสก็รู้สึกเหมือนแพทเปลี่ยนไป แต่บางทีก็รู้สึกเหมือนแพทก็เป็นคนเดิม จนบอสตามไม่ทันสักเท่าไร
“อยู่เมืองนอก มีแฟนบ้างรึเปล่า” บอสแกล้งถามออกไป แพทจ้องตาบอสนิ่งๆ
“แล้วพี่บอสล่ะครับ อายุขนาดนี้แล้ว มีแฟนรึยัง” แพทถามกลับไปบ้าง ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ไม่ใช่น้ำเสียงอ้อนหรือแซวแต่อย่างไร
“ก็มีคุยๆ แต่ก็ไม่ได้อะไรมาก วันๆ พี่เฝ้าแต่ร้าน จะไปเจอใครล่ะ” บอสบอกกลับไม่เต็มเสียงนัก เขาไม่กล้าที่จะพูดกับแพทตรงๆ ว่าบางทีเขาก็ไปเที่ยวหาคนหลับนอนด้วย
“แต่พี่บอสก็ออกเที่ยวบ่อยนี่ ผมจำได้ว่ามีช่วงหนึ่งผมโทรหาแล้วพี่ไม่รับสาย พี่แผนบอกว่าพี่ออกไปเที่ยวข้างนอก” แพทพูดขึ้น ทำให้บอสชะงัก
“แผนมันบอกอะไรบ้าง” บอสถามเสียงจริงจัง
“ก็บอกว่าพี่ออกไปเที่ยว ก็เท่านั้นเอง ทำไมเหรอครับ” แพทถามกลับ บอสส่ายหน้าไปมา
“เปล่า แค่ถามดู พี่ก็อายุขนาดนี้แล้ว พี่ก็ไปเที่ยวสังสรรค์กับเพื่อนๆบ้างเท่านั้นเอง ไอ้แผนก็ไป” บอสตอบกลับด้วยท่าทีปกติ
“แต่เดี๋ยวนะ พี่ถามเราก่อนนะ ว่าแพทอยู่ที่นั่นมีแฟนรึยัง ไม่ใช่ให้แพทมาถามพี่กลับ” บอสพูดขึ้นเมื่อนึกได้ว่าตนเองเป็นคนเริ่มถามก่อน เขาอยากรู้ว่าแพทมีคนคบด้วยหรือไม่ ถึงแม้ว่าเขาจะคุยกับแพทบ่อย แต่ใช่ว่าแพทจะบอกเขาทุกเรื่อง และเขาก็ไม่สามารถเห็นทุกอย่างในชีวิตประจำวันของแพทที่นั่นเหมือนกัน
“ความลับครับ” แพทตอบกลับ
“เดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับพี่นะ จำไว้” บอสพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ทั้งๆที่ในใจอยากรู้มากว่าความลับที่แพทพูดหมายความว่าอะไร แพทไม่ได้พูดอะไรต่อ เมื่อกินพิซซ่าอิ่มแล้ว แพทก็อาสาเก็บกวาด ส่วนบอสก็ออกไปดูร้าน ไม่นานแพทก็เดินตามมานั่งข้างๆ แพทเอนหัวไปซบไหล่ของบอสเอาไว้ ซึ่งดูแล้วมันไม่สมตัวเท่าไร บอสควรที่จะเป็นฝ่ายไปซบไหล่แพทเสียมากกว่า แต่บอสก็ไม่ได้พูดอะไร
“ไง อยากนอนต่อรึเปล่า” บอสถามขึ้น
“ไม่ ผมอยากอยู่ใกล้ๆพี่บอส” แพทตอบกลับ พร้อมกับใช้วงแขนแกร่งโอบกอดบอสเอาไว้ด้วย บอสยิ้มนิดๆ เพราะรู้สึกได้ว่าแพทกำลังอ้อนเขา
“ก็นั่งใกล้แล้วนี่ไง” บอสบอกพร้อมกับหัวเราะขำเบาๆ ก่อนที่ประตูร้านจะเปิดออก พร้อมกับแผนที่เดินเข้ามา
“ไง มาตั้งแต่ตอนไหนหะแพท” แผนถามแพทเมื่อเห็นแพทนั่งอยู่ข้างๆบอส
“ตีห้าน่ะสิ มึงน่ะ ให้กุญแจแพทไปใช่มั้ย” บอสถามขึ้นต่อหน้าแพทเลย
“ก็น้องแพทของมึงทั้งขอทั้งขู่ จะไม่ให้กูให้ได้ไง” แผนพูดออกมาขำๆ
“แล้วจะคืนได้ยัง” แผนแกล้งพูดพร้อมกับแบมือตรงหน้าแพท
“ผมขอเอาไปปั้มก่อน แล้วค่อยคืน” แพทพูดขึ้น
“เฮ้ย ได้ไง” บอสถามกลับไป
“ทีพี่แผนยังมีสำรองได้เลย ทำไมผมจะมีบ้างไม่ได้” แพทบอกออกมาเสียงขุ่น แผนก็ยิ้มขำ
“ก็พี่เป็นเพื่อนสนิทไอ้บอสมัน” แผนบอกออกมาอย่างกวนๆ
“ผมก็เป็นน้องคนสนิท สนิทมาก และจะสนิทมากกว่านี้ด้วย” แพทพูดพร้อมกับยักคิ้วให้แผน แผนหัวเราะขำออกมาเบาๆ
“พูดอะไรแปลกๆ จะสนิทมากกว่านี้นี่มันหมายความว่ายังไง นี่ก็สนิทมากแล้วนะ” บอสพูดอย่างขำๆ โดยไม่เข้าใจความหมายจริงๆที่แพทต้องการจะสื่อสักเท่าไร แต่ในใจของบอสก็แอบเจ็บอยู่บ้าง เมื่อได้ยินแพทบอกว่าเป็นน้องคนสนิท แต่บอสก็พยายามทำใจ เพราะเขาคิดว่าเขาคงเป็นได้แค่พี่ชายคนสนิทของแพทเท่านั้นเอง
“ตกลงว่าไง ให้แพทเอากุญแจไปปั้มก่อนมั้ย” แผนถามบอสอีกครั้ง
“ก็..อืม ให้น้องเอาไปปั้มไว้ก่อนละกัน” บอสออกมาอย่างใจอ่อน แพทยิ้มออกมาอย่างพอใจ
“แล้วนี่มึง ไม่ทำงานทำการรึไงวะ” บอสถามเพื่อนบ้าง
“ทำ สั่งงานลูกน้องไว้ พอดีอยากแวะมาดู ว่าแพทมารึยัง” แผนตอบกลับ
“มึงนี่สบายนะ สั่งงานลูกน้อง แล้วตัวเองอู้ออกมาร้านเกม” บอสแขวะเพื่อนตัวเองกลับไป แผนก็ยักไหล่เล็กน้อย
“นี่ไง แผน แพทอยากเล่นเกม มึงแนะนำหน่อยดิ เกมเดียวกับที่มึงเล่นก็ได้” บอสพูดขึ้นเมื่อนึกได้
“จริงดิ มาๆ เดี๋ยวพี่สอนเองไอ้น้อง” แผนพูดยิ้มๆ แพทจึงขยับตัวนั่งตรงๆ
“ผมไปเล่นเกมกับพี่แผนนะพี่บอส” แพทพูดขึ้น บอสก็ยิ้มขำ
“จะขอทำไม ไม่ได้ไปเล่นที่อื่นสักหน่อย” บอสพูดขึ้น ก่อนที่แพทจะลุกไปนั่งเครื่องคอมพิวเตอร์ข้างๆแผน บอสก็เปิดเครื่องให้ทั้งสองคนเล่น
2 Be Con
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ลืมบอกไปว่า เรื่องนี้ บอสเราไม่ซิงนะจ๊ะ แต่ก็แค่ครั้งสองครั้งเท่านั้น
สวนใหญ่บอสก็เน้นรุกเสียมากกว่า
คงไม่มีใครดราม่าใส่ยอนิมเรื่องนี้น๊า
มันสืบเนื่องมาจากสเปที่เคยแต่งไว้ เพราะตอนนั้นไม่คิดว่าจะต้องมาแต่งเรื่องยาวอ่ะนะ
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น