วันต่อมา
วันนี้ยังคงเป็นวันหยุดอีกวันที่ฉันได้พักผ่อนยาวๆ แน่นอนว่าสุดสัปดาห์ฉันก็จะกลับมาเยี่ยมคุณพ่อที่บ้านเป็นประจำ และเช้านี้เขาก็พาฉันออกจากคอนโดไปยังบ้านของฉันอย่างที่เราได้คุยกันเอาไว้เมื่อคืน พอถึงหน้าบ้านใจฉันก็เริ่มเต้นผิดจังหวะด้วยความกลัวว่าพ่อจะไม่พอใจจึงทำให้ฉันกระวนกระวายแบบนี้ พอรถจอดเขาก็รีบลงจากรถก่อนฉันทันที นี่เขาไม่กลัวอะไรเลยใช่มั้ยไม่เห็นรึไงว่าลูกน้องพ่อยืนเต็มเป็นร้อย ถ้าพ่อลั่นปากให้จับขึ้นมาจะทำไงหมาเลยนะ ฉันรีบลงจากรถไปก่อนพ่อจะเดินออกมาพอดี
“พ่อ…” พ่อไล่สายตามามองฉันจากนั้นก็ไล่ไปมองหน้าเขาที่กำลังยกมือขึ้นไหว้ท่าน
“สวัสดีครับคุณพ่อ”
“กองไว้ตรงนั้นแหละ แฮนน่าเข้าบ้านเดี๋ยวนี้! ” นาทีนั้นฉันหันไปมองหน้าเขาทันที ถ้าฉันเข้าไปแล้วพ่อจะทำอะไรกับเขาฉันเริ่มใจคอไม่ดีแล้ว
“เอ่อ…เดี๋ยวก่อนครับ คือว่าที่ผมมาส่งแฮนน่าด้วยตัวเองไม่ใช่ว่าผมตั้งใจท้าทายคุณพ่อนะครับ แต่ผมอยากมาไหว้คุณพ่อด้วย ก็เลยถือโอกาสนี้มาด้วยตัวเองครับ”
“ฉันไม่ได้อยากรู้” คุณพ่อตอบเสียงเรียบก่อนฉันจะเดินเข้าไปเกาะแขนท่าน
“ใจเย็นๆ สิคะ หนูก็กลับมาอย่างปลอดภัยอีกอย่างเขาคือเจ้านายหนูนะคะ ”
“ เหอะ มันดีตรงไหนถึงได้มากับมันตลอดทั้งๆที่ก็รู้ว่าพ่อไม่ชอบมัน ” ฉันเม้มปากแน่นก่อนจะหันไปมองหน้าเขาทันทีเมื่อพ่อหันมายิงคำถามใส่ฉัน
“ ผมเป็นเจ้านายแล้วก็เป็นแฟน เราพึ่งคบกันก็จริงครับแต่ผมกล้ายืนยันกับคุณพ่อได้เลยว่าผมจริงใจกับน้องจริงๆ ”
“คำพูดโหลๆ ฉันได้ยินจนชินหูละ หึ! ” พ่อส่ายหัวก่อนจะกลับหลังหันเตรียมจะเดินเข้าบ้านอย่างไม่ฟังใคร ฉันคิดไว้แล้วว่าพ่อต้องเป็นแบบนี้
“เดี๋ยวก่อนครับ! ” เขาก็ยังไม่หยุดอุตส่าห์ฉันตวัดสายตาไปที่รถเพื่อที่ให้เขากลับไปซะก่อน
“พ่อคะ ฟังเขาก่อน…นะคะ”
“อย่าไร้สาระ แกนั้นแหละเข้าบ้านไป!” พ่อหันมาส่งเสียงดุดันใส่ฉันก่อนจะหันหลังกลับมามองหน้าเขาอีกครั้ง
“พ่อครับ”
“แกไสหัวกลับไปตอนนี้ ก่อนที่ฉันจะให้ลูกน้องฉันลากหัวแกออกไป ฉันไม่สนหรอกนะว่าแกจะเป็นเจ้านายของลูกสาวฉันหรือรวยล้นฟ้าแค่ไหน ไม่ชอบโว้ย! ”
“คุณคะ คุณกลับไปก่อนเถอะนะ นะ…ฉันขอร้องไว้เราค่อยเจอกันที่บริษัท”
“ไม่ ฉันไม่กลับ” เขายังยืนยันคำเดิม ทำไมเขาถึงได้หัวแข็งแบบนี้อย่าทำให้พ่อฉันเดือดไปกว่านี้เลย ฉันไม่อยากเห็นเขาเป็นศพนะ
“นายครับให้พวกผมจัดการเลยมั้ยครับ” เสียงการ์ดของคุณพ่อแทรกขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาล็อคตัวเขาอย่างรวดเร็ว
“ปล่อย ปล่อยผม ผมต้องการคุยกันคุณพ่อ ปล่อย!”
“คุณกลับไปก่อนเถอะนะ นะ เถอะนะคะ” ฉันหันไปมองหน้าเขาด้วยความเป็นห่วง แต่พอฉันอาลัยอาวอนพ่อก็ผลักฉันให้เข้าบ้านทันที ก่อนที่ท่านจะหันไปมองหน้าเขา
“ ทำไมแกถึงได้หน้าด้านหน้าทนขนาดนี้วะ ฉันบอกให้ไสหัวไปไงหรือแกอยากกลับไปพร้อมกับเลือดติดตัววะ เลือกมาจะเอาไง!! ”
“ ไม่ครับ ผมไม่กลับ”
“ ฉันถามแกเป็นครั้งสุดท้าย ให้โอกาสตอบใหม่ ”
“ ถ้าคุณพ่อยังเดือดผมก็จะไม่กลับ เมื่อไหร่เราจะได้คุยกันดีๆสักทีครับ ผมไม่ใช่พวกขี้ยาหรือไม่เอาการเอางานนะ ทำไมถึงได้รังเกียจผม ถ้าบอกว่าหน้าที่การงาน ชื่อเสียงของผมไม่คู่ควรกับตระกูลคุณพ่อละก็…ผมให้คุณพ่อกลับไปคิดใหม่ครับ ไม่มีอะไรที่ผมขาดตกบกพร่องสักอย่างเดียว ผมสามารถดูแลลูกสาวคุณพ่อได้ ดูแลได้ดีแล้วก็ตลอดไปด้วย ขอแค่คุณพ่อเปิดใจคุยกับผมดีๆสักครั้ง ให้โอกาสผมได้ไหมครับ… ”
“แกจะออกไปดีๆ หรือว่า…”
“ ในเมื่อพูดกันด้วยเหตุผลแล้วคุณพ่อไม่ยอมลดทิฐิ ”
“ ทำไม แล้วแกจะทำอะไรฉัน! ” ผู้เป็นพ่อรีบสวนกลับติณทันที
“ …. ”
“ เงียบทำไม พูดมาดิมึงจะทำอะไรกู ”
“ดื่มเบียร์กันมั้ยครับ”
“ …. ” คราวนี้เล่นเอาผู้เป็นพ่อมองหน้าเขานิ่งแล้วเงียบไปด้วยความชะงักกับคำพูดเขาทันที
“ ว่าไงละครับ ดื่มกับผมมั้ย? ”
“ปีนเกลียว!” ผู้เป็นพ่อตอบกลับไปคำเดียวก่อนเขาจะสะบัดตัวออกจากการ์ดที่จับเขาเอาไว้
“ผมไม่ได้จะสื่อแบบนั้นนะครับ ผมแค่อยากรู้จักกับคุณพ่อให้มากกว่านี้อีกอย่างผมก็เชื่อว่าพ่อเองก็อยากรู้จักผู้ชายที่มายุ่งกับลูกสาวตัวเองไม่น้อยเช่นกัน จริงมั้ยครับ”
“…” ท่านไม่ตอบโต้อะไรก่อนจะหันมามองหน้าแฮนน่า
“จะ…ใจเย็นๆ นะคะ ค่อยๆ คุยกันนะคะ”
“นายครับผมว่าลากมันออกไปดีกว่าครับ อย่ามาเสียเวลาคุยด้วยเลย พวกมึง” การ์ดแทรกขึ้นพร้อมกับหันไปมองหน้าเพื่อนก่อนจะเดินเข้ามาล็อคตัวเขาไว้อีกรอบ
ฟึ่บ!
“ปล่อย ไม่ต้องจับ” แต่จู่ๆ เสียงคุณพ่อก็ดังขึ้นทำให้ฉันหันไปมองทันที สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปในทันที
“คุณพ่อยอมดื่มเบียร์กับผมแล้วใช่มั้ยครับ? ”
“แฮนน่าขึ้นห้องไปไม่ต้องลงมาจนกว่าพ่อจะให้คนไปตาม” ท่านหันไปมองหน้าลูกสาวก่อนจะออกคำสั่งเสียงดุดัน ส่วนเธอก็เหลือบไปมองติณด้วยความเป็นห่วง
“ทะ…ทำไมละคะ พ่อจะทำอะไรพี่เขา ไม่อ่ะ! หนูไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละขอร้องละคะอย่าทำอะไรเขาเลย อย่างน้อยเขาก็คือแฟนหนู แถมยังเป็นเจ้านายอีก ถ้าพ่อทำอะไรเขาพ่อได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่ๆ เขามีชื่อเสียงมากกว่าที่พ่อคิดอีกนะคะ ” แฮนน่าตอบท่านพร้อมกับส่ายหัวไปมา
“พ่อไม่ฆ่ามันหรอก คนปากเก่งอย่างมันไม่ตายง่ายๆ หรอกดูจากท่า หึ! ”
“แน่นะคะ…อย่าทำเขานะคะ” เธอมองหน้าผู้เป็นพ่อด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอ้อนวอน
“ขึ้นห้องไป อย่าให้้พ่อต้องพูดซ้ำแล้วก็อย่าดื้อลงมาจนกว่าพ่อจะให้คนขึ้นไปบอก เข้าใจแล้วก็ไปสิ”
“ อย่าทำอะไรเขานะ ”
“ ไป ”
“รู้แล้วค่า~ ” หลังจากนั้นฉันก็ยอมเดินขึ้นมาบนห้องทันที ส่วนผู้เป้นพ่อเมื่อเห็นลูกสาวขึ้นไปบนห้องจนลับตาแล้ว ท่านก็หันกลับมามองหน้าร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง ท่านมองหน้าเขาอยู่สักพักใหญ่ๆก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ยาวๆ
“อยากดื่มนักก็ตามมา”
