เวลาสิบนาฬิกาตรง...
เพียงพันแสงขับรถมารับเมียเด็กที่บ้าน ทางด้านกวิสราที่คอยท่าอยู่แล้วก็กระโดดขึ้นรถไปทันทีที่เขาเอารถเข้ามาจอดเทียบหน้าบ้าน จากนั้นชายหนุ่มก็ขับออกไป
“ทำไมต้องพาเกี๊ยวไปด้วยคะ” ถึงจะสงสัยแต่ก็มากับเขาอยู่ดี ตอนเขาบอกเธอไม่ปฏิเสธเสียด้วยซ้ำ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ถึงไปก็น่าจะให้คำปรึกษาไม่ได้
“บอกให้ไปก็ไปเถอะน่า” บอกคล้ายจะตัดรำคาญ ทั้งที่เธอเองก็เพิ่งถามเป็นประโยคแรกตั้งแต่ขึ้นรถมา
จากนั้นก็ทำหน้าที่ขับรถต่อเงียบๆ บรรยากาศในรถก็ชวนอึดอัด แต่สุดท้ายกวิสราก็ทำลายความเงียบระหว่างเธอกับเขา
“อาไพน์ยังงอนเกี๊ยวเรื่องเมื่อคืนอยู่เหรอคะ” ยายเกี๊ยวตัดสินใจถามออกไปตรงๆ
เธอไม่ชอบบรรยากาศน่าประสาทรับประทานแบบนี้ อึดอัดใจมาตั้งแต่เมื่อคืนจนตื่นนอนในตอนเช้าแล้ว
ถ้าเขายังทำท่าทีปั้นปึงต่อไปแบบนี้ เธอคงอกแตกตาย
“อาไม่ได้งอน”
“อย่ามาทำตัวเป็นเด็กสามขวบได้ไหมคะ มองจากดาวอังคารก็รู้ว่างอน ถ้ายังไม่ยอมรับและไม่ยอมคุยกับเกี๊ยวดีๆ ก็วนรถกลับไปส่งเกี๊ยวที่บ้านเลย เกี๊ยวไม่ไปกับอาไพน์แล้ว” ยายเกี๊ยวยกแขนขึ้นกอดอก ทั้งทำเสียงฮึดฮัดใส่เขาอย่างไม่พอใจ
เพียงพันแสงถึงกับเหวอเมื่อเจอฤทธิ์เมียเด็ก เขาตั้งรับไม่ทันเพราะไม่คิดว่าเธอจะมาไม้นี้ ก็คิดว่าจะง้อกันสักหน่อย แต่ทีไหนได้ มางอนกลับเสียอย่างนั้น
“เกี๊ยว คืออา...”
“เกี๊ยวอยากกลับบ้าน” พูดโดยไม่หันไปสบตา คนตัวเล็กยังคงกอดอก และหน้าก็มองตรงไปยังท้องถนนเบื้องหน้า
“คืออาขอโทษ เราดีกันนะ” มันจบแบบนี้ได้ยังไงกันนะ?
กวิสราหันมาปรายตามองเล็กน้อย
“คราวหลังก็อย่าทำตัวแบบนี้อีกนะคะ” มันอดไม่ได้เลยจริงๆ ที่จะสั่งสอนคนแก่ที่บังอาจทำตัวงอนเหมือนเด็ก เพราะแค่เธอไม่ยอมมีเซ็กซ์ด้วย
ใช่ไหม? เขางอนเธอเรื่องนี้แน่ๆ เธอเดาว่าเป็นเช่นนั้นเพราะไม่น่ามีเรื่องอื่นให้เขาต้องเคืองขุ่นเธอแล้ว
ว่าแต่แค่ไม่ยอมให้นอนด้วยต้องถึงกับไม่พอใจกันเลยเหรอ?
โอเค เธอเข้าใจว่าเขาคงจะอยากและจากที่เรียนชีววิทยามา ก็รู้ดีว่าความต้องการทางเพศเป็นสัญชาตญาณเพื่อความอยู่รอดของเผ่าพันธุ์ ถ้าหากไม่สืบพันธุ์มันก็ต้องสูญพันธุ์น่ะสิ
ดังนั้นธรรมชาติเลยสร้างให้มนุษย์หื่น
แต่อาไพน์มาหื่นกับเธอเนี่ยนะ? เขามองเธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งได้งั้นเหรอ?
“คิดอะไรอยู่น่ะเกี๊ยว” เสียงเข้มดังแทรกเข้ามา
“เปล่าค่ะ”
เพียงพันแสงรู้ว่าเธอโกหกแต่ขี้เกียจง้างปากเด็ก
“แล้วนี่เราจะไปดูที่ดินตรงไหนคะ” ใช่ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังไปไหน เขาบอกให้มาก็มา
“ทางไปหนองบัวลำภู”
“อาไพน์จะซื้อที่เหรอคะ” ก็คงต้องเป็นแบบนั้น ไม่อย่างนั้นเขาจะไปดูทำไม
“อืม อาจะทำฟาร์มเลี้ยงวัว เลยอยากให้ไปดูที่ด้วยกัน ถ้าเกี๊ยวชอบอาจะซื้อเลย” เขานัดคุยกับเจ้าของที่ดินแล้วครั้งหนึ่ง รู้สึกถูกชะตากับที่ตรงนั้นมากเลยละ แต่ยังไม่ได้ไปดูสถานที่จริง
ก็เลยนัดพ่อของครูวีรภาไปดูที่ดินในวันนี้
“ทำไมต้องขึ้นอยู่กับเกี๊ยวด้วยคะ”
“ก็เกี๊ยวเป็นเมียอา” นัยน์ตาคมหันมาประสานกับดวงตากลมโตซื่อใส และอดไม่ได้ที่จะเอามือยีผมดำเงานั่นด้วยความ
มันเขี้ยว
เวลาที่ยายเกี๊ยวทำหน้าอินโนเซนต์มันน่ารักมาก แต่ถ้าตอนไหนที่ทำตัวรู้ทันเขากลับน่าหมั่นไส้
----
ไม่ง้อ แถมยังงอนกลับ
เอาน้องมันสิ
