งี่เง่า50%
ผมค่อยๆลืมตาขึ้น มองเจ้าสิ่งมีชีวิตที่หายใจรดคอผม นั้นก็คือเฮีย เฮียเอาแขนมาวางที่เอวผม ผมมองแล้วยิ้ม ให้ตายเถอะ ทำไมเขาถึงหล่อแบบนี้ ผมจะมัดใจเขาได้จริงๆรึเปล่า ปากหนาที่ชอบจุ๊บผมก่อนนอน ผมคิดเพลินๆมือผมก็ไปไวกว่าที่คิด เอื้อมมือเรียวไปลูบปากหนาเบาๆ
"ทำไมถึงน่ารักแบบนี้หื้ม" ผมสะดุ้งเมื่อเฮียลืมตาแล้วขยับมาจุ๊บปากผมอย่างเร็ว
"ล..แล้วคนอื่นละครับ"ผมเปลี่ยนเรื่องคุย เห็นแบบนี้ผมก็เขินเป็น
"มันกลับบ้านไปคุยกับครอบครัว เมื่อกี้เฮียตื่นก่อนหนูสัก5นาทีได้มั้ง เห็นไอเดฟบอกว่าพ่อมันอยากเจอหนู วันพน." ห๊ะ พน.?
"หึหึ จุ๊บ ไม่ขมวดคิ้วสิคะ นานๆทีพ่อไอเดฟจะกลับมา พน.เป็นวันเดียวที่พ่อมันว่าง"เหมือนเฮียรู้ใจผม เฮียจุ๊บมาที่ระหว่างคิ้วผม ผมเลยคลายกล้ามเนื้อบริเวณคิ้ว แต่เรื่องที่พ่อเสี่ยอยากเจอผมมันก็ทำเอาผมคิ้วขมวดอีกครั้ง
"ต..แต่ถ้าคุณพ่อของเสี่ยไม่ชอบหนูเหมือนคุณแม่ของป๋าละคะ?"ผมถามถึงจะเขินๆอยู่บ้างแต่ถ้าไม่พูดเดี๋ยวจะลุกไม่ขึ้นเอา
"ไม่หรอก พ่อไอเดฟดีกว่าแม่ไอเทมส์เยอะ เรื่องรักระหว่างเราพ่อไอเดฟรับได้"เฮียค่อยๆพยุงผมนั่ง เฮียเอามือแนบแก้มทั้ง2ข้างของผมแล้วใช้นิ้วโป้งเขี่ยๆที่หัวตาให้
"หึหึ อยากไปไหนมั้ย นี่ก็พึ่ง9โมง หรือหนูอยากนอนต่อ"เฮียถามขณะที่หยิบโทรศัพท์ส่งให้ผมแล้วหยิบหวีที่หัวเตียงมาหวีผมให้ผม
"หนูอยากออกไปทานข้าวเที่ยงกับพวกพี่ๆ"ผมว่าแล้วกอดเอวแกร่งที่ไร้เสื้อไม่ต่างจากผม เฮียชะงักแล้วยิ้มให้ ทำไมช่วงนี้เขาถึงยิ้มบ่อยจังหัวใจจะระเบิด
"ค่ะๆ งั้นหนูอาบน้ำก่อนเดี๋ยวเฮียจะไปโทรคุยให้ โอเคมั้ยคะ"เฮียรวบผ้าห่มที่หุ้มตัวผมอยู่ขึ้นเดินตรงไปที่ห้องน้ำ
ผมพยักหน้าเฮียหอมแก้มผม1ทีแล้วรวบผ้าห่มเดินออกไป ผมเลือกที่จะอาบน้ำฝักบัว เพราะผมยืนตรงหน้าฝักบัว ก็ผมมันไม่อยากขยับนี่ครับ
.
.
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วเอื้อมไปหยิบชุดคลุมมาใส่แล้วค่อยๆเดินออกจากห้องน้ำ ตาก็เหลือบไปเห็นคนที่ผมรักยืนคุยโทรศัพท์ตรงระเบียง อีกมือก็คีบบุหรี่ ผมใส่เสื้อผ้าแล้วหยิบโทรศัพท์มาเล่นเกม เกมที่พวกพี่ๆชวนเล่น
หมับ!
"ตกลงแล้วนะ เดี๋ยววันนี้ไอคินมันจะพาน้องสาวมันมาด้วย" น้องสาวหรอ?
"หึหึ ทำไมชอบคิ้วขมวดคะ น้องสาวแท้ๆของมันเอง หวงมันรึไง" เฮียยื่นหน้ามาใกล้ๆ ใช้มือกำโทรศัพท์ผมจนผมมองไม่เห็นหน้าจอเกม ผมเลยยื่นหน้าไปจุ๊บปากเขาทีนึงเฮียก็ปล่อยอย่างง่ายแล้วลูบหัวผม
"เฮียไปอาบน้ำได้แล้วครับ ผมอยากมีเวลาไปเดินดูของที่ห้างด้วย"ผมหันไปยิ้มให้เขาแล้วหันมาเล่นเกมต่อ
เฮียพยักหน้าแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ผมที่ตอนนี้เล่นเกมจบไป2-3เกมก็รู้สึกเบื่อๆ
คลืดดดด คลืดดดด
เสียงโทรศัพย์ทำให้ผมสนใจ ผมมองหน้าตาที่ขึ้นเบอร์แต่ไม่ขึ้นชื่อ ผมไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเลยเมินมันแล้วเปิดทีวีดู แล้วเสียงสั่นก็ดับไป
คลืดดดด คลืดดดด
ผมคิ้วขมวดในรอบที่ล้านของวัน ผมหยิบมาเพื่อกดรับ ตาก็มองไปที่ห้องน้ำ มองหาเจ้าของโทรศัพท์
คลืดดดด กึก!
"ฮ.."
[พี่คิงงงงง เค้กคิดถึงพี่คิงจางงงง]ผมเงียบแล้วเบอร์อีกครั้งแล้วแนบหูอีกครั้ง
"เอ่ออ"
[พี่คิงพี่เป็นอะไร ไม่คิดถึงเค้กหรอ อุตส่าห์กลับมาหาพี่คิงโดยเฉพาะ]ผมงุนงงกับคำพูดของอีกฝ่าย
"พี่คิงไปอาบน้ำครับ น้องเค้กมีอะไรครับ?"
[........] ปลายสายเงียบ
"ฮ..ฮัลโหลค..."
[กรี้ดดดด!!!!! / เห้ยย!!! เค้กเป็นไร!!!] เสียงทำให้ผมเอาออกจากหู ผมกำลังจะแนบอีกครั้งก็ปรากฏว่าอีกฝ่ายวางสายไปแล้ว
"หื้มม มีอะไรหรอหนู"
"เมื่อกี้มีผู้หญิงโทรมาหาเฮียง่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจกดรับแค่เห็นมันดัง2รอบกลัวเสียมารยาทเลยรับ"ผมยื่นโทรศัพท์ให้เฮีย เฮียก็เปิดเครื่องดูเบอร์แล้วยิ้ม ยิ้มทำไมง่ะ! อย่าบอกนะ...
"555 อย่าทำหน้านี้สิคะ งั้นเราไปเดินเล่นในห้างดีกว่า"ผมไม่ตอบแต่ก็พยักหน้าไป ในหัวก็คิดถึงเรื่องคุณที่ชื่อเค้ก
.
"ถึงแล้วค่ะ ปะ!"เฮียเอี้ยวตัวมาปลดล็อคเข็มขัดให้ผมแล้วออกจากรถพร้อมกับผม
"หนูอยากไปดูอะไร นี่ก็พึ่งจะ10โมงครึ่ง"ผมมองไปรอบๆก็เห็นร่างสูงที่คุ้นเคย
"โนอาาาา!"ผมวิ่งไปหาโนอา โนอาเห็นผมก็อ้าแขนผมก็กระโดดเกาะทันที
"...."เฮียนิ่งเดินตามมาหาผม มองโนอาตาไม่กระพริบ เอาง่ายๆคือถ้าไม่มีผมยืนคั่นเฮียคงพุ่งไปทีบยอดหน้าแล้ว
"มากับใครอ่าาา"โนอาถามอย่ายียวน มือโนอาก็โอบเอวผมแต่ก็ไม่ถือหรอก เพื่อนกันน
"โนอา นี่คือพี่คิงเป็นแฟนเราเอง แล้วโนอาละมากับใคร"ผมตอบอย่าไม่ใส่ใจแล้วหันไปถามโนอาทีายืนทำตัวเลิ่กลั่ก
"ม..มากับเพื่อนดิ"
"หึหึ เพื่อนหรือผัว"เฮียพูดแล้วสะบัดมือโนอาออกแล้วโอบไหล่ผมแทน
"เหอะ ปากดี...."
พลึบ
"เมียยย อยู่ตรงนี้หรอ ผัวตามหาตั้งนาน ฟอดด"ผมนิ่งค้างมองโนอาที่โดนเด็กผู้ชายที่สูงกว่าโอบคอแล้วหอมแก้มดังๆ
"อ...ไอริว!!!!"
โนอาหันไปตะวาดใส่เด็กผู้ชายทำเอาผมอมยิ้ม ในที่สุดโนอาลูกหมาของผมก็มีแฟนแล้วครับได้แฟนเด็กด้วยย♥
"มองแต่มัน ใช่สิ เฮียมันแค่คนแก่หนิ"ผมหันมายิ้มหวานให้สามีของผม
"แก่แล้วไง หนูรักไปแล้วไง ตรงนี้เฮียเป็นของหนูแล้วนะ"ผมว่าแล้ววาดรูปหัวใจตรงตำแหน่งตรงกับหัวใจลงบนอกแกร่ง
"หึหึ ค้าบๆ น่ารักแบบนี้โกรธไม่ลงเลยย"
เฮียลูบหัวผมแล้วโอบไหล่พาไปดูนั้นนี้จนเหล่าสามีผมก็เริ่มทยอยมา
"หนูจ๋า อยากได้อะไรอีกมั้ย เอาทองมั้ย"ป๋าถามแล้วแกะมือเฮียแล้วสวมบทบาทมาโอบเอวผมแทน
"อยากทานข้าวแล้วว"ผมลูบท้องที่เริ่มร้องประท้วง ตาก็มองไปมองหาคนสุดท้ายนั้นก็คือพี่คิน
ตึกๆๆ!!!
"คนสวย แฮ่ก ผัวมาแล้ว"พี่คินวิ่งมาพร้อมเด็กผู้หญิงคนนึงน่ารักสุดๆ พี่คินว่าจบก็เดินมากอดผม
ฟอดด!!!
"อืมมม แก้มเมียหอมจังเลยย"พี่คินว่าจบก็แกะแขนป๋าแล้วสวมบทบาทแทนอีกครั้ง
"แหม้~~เดี๋ยวนี้พี่พูดเยอะนะ ปกติเห็นเป็นใบ้"เด็กผู้หญิงแซวขำๆแต่ตาก็มองแต่เฮียจนผมเริ่มขมวดคิ้วรอบที่ร้อยล้านของวัน
"หุบปากไปยัยเค้ก ไปหาไอคิงไป๊!"
"จริงนะ กรี้ดดด!! พี่คิงง"เด็กคนนี้ชื่อเค้กงั้นหรอ เธอพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นรีบเดินไปหาเฮีย
"ไงตัวแสบ ไม่เจอกันนาน สวยขึ้นเยอะ"เฮียเอามือลูบหัว นั้นจึงทำให้ผมหงุดหงิดเล็กๆ
"กรี้ดด ไอพี่คินเป็นไง พี่คิงชมหนู ว๊ายย"เค้กแลบลิ้นใส่พี่คินแล้วเกาะแขนพี่คิง ลากเดินไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่น
"เราก็ไปกันเถอะเนาะ"เสี่ยพูดบ้างแล้วคว้ามือผมไปจับ แต่ก็พ่วงไปด้วยพี่คินที่โอบรอบคอผมกับป๋าที่โอบรอบคอผม ป๋าที่เดินประชิดตัวโอบเอวผม
"เออ กูช้านิดเดียวไม่มีที่ว่างเลย"
แด๊ดว่าแล้วเดินนำเข้าไปในร้าน พวกผมก็เดินเข้ามาในร้าน ก็รู้อีกทีว่าป๋าจองไว้สำหรับทุกคนแล้ว
"หนูอยากกินอะไร?"พอเลือกที่นั่งเสร็จพี่คินก็ถามขึ้น
"หนูอยากกินไข่หวานนน"เค้กเสนอความชอบของตัวเองแล้วนั่งคุยกับเฮียต่อ หื้มม!! เฮียไม่สนใจผมเลยอ่ะทุกคน!!
"ชั้นไม่ได้ถามแกยัยเค้กบูด"พี่คินตอบกลับแล้วเอาเมนูฟาดลงที่หัวเบาๆ
"อู้ยย พี่คิง ดูสิๆพี่คินแกล้งหนูอีกละ"
"พอๆเลิกแกล้งเค้กได้ละ สั่งๆๆ"เฮียยกมือจับหัวของเค้กแล้วลูบปลอบเบาๆ แล้วก็ไม่สนใจผมอีกตามเคย
"หนูเป็นอะไร ทำไมเงียบ"ผมสะดุ้งเมื่อแด๊ดถามผม ผมเลยยิ้มหวานไปให้
"หนูกำลังคิดอยู่ว่าจะเอาข้าวหน้าไข่ปลาแซลม่อนไซส์อะไรดี"ผมยิ้มหวานให้แด๊ดแล้วเลือกซูชิหน้าต่างๆตามที่ผมอยากกิน ตาผมก็เหลือบไปเห็นเฮียที่สนใจแต่เค้กจนไม่สนใจผมแม้แต่ติ๊ดเดียว
"มาๆๆ อาหารมาแล้ว นั่นๆๆๆ ไอหวานหนู! เอามาให้หมดเลยย!" ผมที่กำลังจะคีบไข่หวานก็โดนเค้กคีบไปเสียแล้ว
"ยัยเค้ก! ยัยหนูก็สั่ง!"พี่คินว่าแล้วคีบไข่หวานจ่อปากผม
"ม..ไม่เป็นไรให้เค้กก็ได้ ผมกินข้าวหน้าไข่ปลาแซลม่อนดีกว่า นี่ไงๆ ง่ำ!"ผมตักข้าวพูนช้อนแล้วอ้าปากงับเคี้ยวตุ่ยๆ
"น่ารัก แต่อันนี้หนูสั่งหนูก็ต้องได้กิน"พี่คินวางไช่หวานที่จานแยกให้ผม ผมเลยยิ้มให้กำลังจะตักกินต่อ....
"น้องครับเอาไข่หวานมาอีก2คำครับ"เฮียสั่งไข่หวานเพิ่มคงจะให้เค้ก นับจากตอนนั้นผมก็เงียบตอบทุกคำถามแล้วเงียบต่อ อาการแบบนี้คงจะเรียกว่าหึงใช่มั่ยนะ
"พี่คิงงง แกล้งหนูทำไม เนี่ยเลอะปากหมด!! หึ้ยย!"
"555 พี่ขอโทษอะๆ"เฮียหยิบทิชชูใกล้ๆผมแล้วไปเช็ดมุมปากให้เค้ก ผมเลยยัดซูชิหน้าทูน่าสลัดเข้าปากเคี้ยวตุ่ยๆอีกครั้งแล้วหันไปหาเสี่ย
"หื้มม อะไรหรอที่รัก" ฉ่าา! แก้มผมคงจะแดงกว่าเม็ดไข่กุ้งแล้วตอนนี้ เสี่ยถามเมื่อผมหันไปหาแถมเสี่ยยังยิ้มมาให้ผมอีก
"ปากหนูเลอะง่ะ"ผมพองแก้มน้อยๆแล้วยื่นหน้าไปหาเสี่ย เสี่ยยิ้มขำแล้วยื่นมาหาผมเช่นกันทำเอาผมงงเลย.....
แผร่บ!!
"สะอาดแล้ว" ฉ่าา! ผมยังคงค้างที่เดิมเสี่ยยื่นหน้ามาเลียที่มุมปากของผม
"อ...เอ่อ ข..ขอบคุณครับ"ผมตอบเงอะๆงะๆตามประสาคนเขิน2รอบติด
ก๊อกๆ
เสียงเคาะกระจกดังขึ้น โต๊ะที่ผมนั่งเป็นโต๊ะด้านหน้าร้าน ติดกระจก ผมหันไปเห็นโนอายืนเคาะกระจก ผมเลยกวักมือเรียกให้เข้ามา โนอาก็ดึงข้อเสื้อริวเข้ามาด้วย
"ผมขอนั่งด้วยดิ พอดีจนอยากเกาะคนรวย"โนอานั่งฝั่งตรงข้ามกับผมซึ่งก็คือฝั่งของเสี่ยเพราะเฮียนั่งตรงหัวโต๊ะที่ติดกระจก
"ผมบอกพี่แล้วไงแค่นี้ผมเลี้ยงเองได้ ให้พี่กินล๊อบสเตอร์เช้า ไข่ปลาคาเวียร์เที่ยง ตอนเย็นเป็นปูทาราบะไซส์ยักษ์ ผมยังสามารถเลี้ยงพี่ได้ ปลาไหลใช่มั้ยที่พี่ชอบอ่ะ เนี่ยเดี๋ยวเหมาปลาไหลให้พี่กลับไปกินที่บ้านยังได้เลย"ริวแย้งแล้วพยายามดึงแขนของโนอาลุก
"ไอบ้า! ไม่!! จะกินกับลูกแกะ!"
"พี่โนอา!! กลับบ้าน!!" เกิดการทะเลาะขึ้น ทำเอาผมลุกขึ้นห้ามแทบไม่ทัน
"จ..ใจเย็นๆนะ โนอากลับไปแทนที่บ้านก็ได้"
"แต่..."
"ไปเถอะ ผมโอเค"ผมยกมือทำท่าโอเคแล้วยิ้มให้ โนอาเอื้อมมือมาลูบหัวแล้วก็เดินออกไปพร้อมริว
"เฮ้อ หนูเป็นอะไรกับโนอาอ่ะ เพื่อนหรอ"ป๋าถามพรางตักข้าวไข่ปลามาจ่อปากผม
"หรือ ญาติ?"แด๊ดถามบ้าง หยิบน้ำวางใกล้ผม หันไปคีบซูชิหน้าไข่กุ้งมาวางให้อีก
"หรือจะเป็นพี่น้อง?"พี่คินถามอีกคนหยิบทิชชูมาเช็ดปากผม
"เป็นแฟนเก่าอ่ะ"
กึก!
"ห๊ะ!!"เสียงเฮียดังลั่น ผมเมินเฮียแล้วยิ้มหวานให้สามีของผมยกเว้นเฮีย
"เลิกกันด้วยดีนะ แต่ผมว่ากำลังจะไปหาโนอาอ่ะ เพราะมีแฟนผมคนนึงไม่สนใจผม"ผมมองไปที่เฮียที่นิ่งมองมาที่ผมเช่นกัน
"ไม่เอาสิหนูจ๋า แด๊ดไม่ให้กลับไปหามันนะ"แด๊ดกอดผมแล้วหอมหัวผมย้ำๆ
"โอ๋ๆนะ มาๆเดี๋ยวป๋าให้หอมแก้มทีนึง ไม่น้อยใจป๋านะ" ป๋ายื่นหน้ามาผมแล้วพองแก้ม
"ไหนๆมาๆ เดี๋ยวจะหอมให้แก้มป๋าช้ำเลย ฟอดด" ผมหอมที่แก้มแฟนผมแรงๆจนเจ้าตัวตกใจค้าง
"อะไร มาสิเดี๋ยวหนูหอมให้ช้ำเลย ฟอดด ฟอดด"ผมหอมแก้มป๋าไปอีก2ที ป๋ายกมือปิดปาก หน้าค่อยๆแดงขึ้น จนผมอดที่จะจุ๊บเขาไม่ได้
"ทำไมแฟนผมน่ารักจังเลย แบบนี้ต้องให้รางวัล จุ๊บ!"ผมยื่นหน้าไปจุ๊บหน้าผากเขาเบาๆ ยิ้มหวานให้
"ทำไมไม่หอมเฮียบ้างอ่ะ"เฮียถามบ้างแล้วมองมาที่ผม เสียงที่ถามมันนิ่งจนผมอดใจหายไม่ได้แต่เขาเริ่มก่อนหนิครับ
"ไม่ครับ สำหรับคนที่สนใจอย่างอื่นกว่ากว่าผม ก็ไม่สมควรได้รางวัล"ผมหันไปหอมแก้มเหล่าสามีที่น่ารักของผม ยกเว้นเฮีย
"เอ่อออ ค..เค้กว่าเราคงอิ่มกันแล้ว เค้กจะกลับบ้านก่อนนะพี่คิน"เค้กว่าแล้วก็ค่อยๆเดินออกไป ผมเลยมองนิ่งที่เฮีย
"อะไร"เฮียถามเสียงเรียบใส่ผม ตอนนี้ผมรู้สึกโกรธจนเอื้อมไปคว้ามือแด๊ดมาบีบแรงๆ
"เหอะ แล้วจะทำไมครับ?" ผมถามกลับ แด๊ดบีบมือผมเบาๆเชิงให้ใจเย็น
"งี่เง่าไม่เข้าเรื่อง...."
"แล้วมันเดือนร้อนคุณตรงไหนครับ?!?!"ผมถามกลับทันที
"นั้นมันน้องสาวชั้นนะเพนกวิน..."
"....."ผมเงียบบ้างตาก็จ้องอีกฝ่ายไม่เปลี่ยน
"หึ! งี่เง่าไม่เข้าเรื่อง! ไว้ใจเย็นค่อยมาคุยกับชั้น..."
.
.
"เอาเวลาใจเย็นนั้นไปทำรักกับพวกป๋ายังดีกว่า!"
**มาต่อแล้วนะ มีอีก50%ที่เหลือ จริงมันคือตอนเดียวกันแต่กลัวมันจะยาวเกินไปตัดครึ่งมา ตอนนี้ยัยหนูของเราเริ่มร้ายแล้วนะย่ะเฮียคิง! ไว้เจอกันใหม่น๊าา**
