เดินหน้าเต็มกำลัง 

Part ปราย 

เช้าวันนี้ช่างสดใสอะไรอย่างนี้นะ มองไปรอบห้องมันเป็นสีชมพูไปหมด อร้ายๆๆๆ เมื่อคืนกว่าจะข่มตานอนได้ก็ ผ่านพ้นเที่ยงคืนไปแล้ว ยังฝันหวาน มองทางไหนก็เป็นหน้าคุณหมอสุดหล่ออยู่นั่นแหละเอาละ วันนี้ฉันจะลุย ว่าแล้วก็ลุกจากเตียงสูบวิญญาณ แสนนุ่มของฉัน  

" วันนี้วันหยุด อาบน้ำ ขัดตัว หอมๆ แต่งตัวสวย ไปพบคุณหมอซะหน่อย อร้ายๆๆ ไม่อยากจะคิดเล้ยๆ" 

ฉันยืนพูดอยู่หน้ากระจก เรียกความมั่นหน้า มั่นโหนก ให้กับตัวเอง 

"วันนี้ จะแต่งตัวแบบไหนดีนะ เอาใสๆ ไร้มารยาดีกว่า " 

หลังจากอาบน้ำอยู่นานฉันก็ เลือกเสื้อผ้าที่คิดว่า เจ๋งสุด ในคอนเซ็ปต์ ที่ตั้งไว้ แล้วหมุน รอบๆ ส่งกระจก รอบที่ 8แต่งหน้าเบา ๆ ใส่คอนแทคเลน์เรียบร้อย บอกลายายแว่นคนเก่า เผื่อว่าคุณหมอเขาเคลิ้ม อยาก จู..จุ๊บ..จะได้ไม่เป็นอุปสรรคแค่คิดก็ฟินละ 555 แต่เดี๋ยวๆๆ เราจะไปหาหมอเนี่ย แกคิยังยายปรายเอ้ย ว่าแกจะอยากทำคอร์สไหนเอาวะ ไปตายเอาดาบหน้าแล้วกัน ค่อยไปคิด... 

" สวัสดีค่ะ นัดไว้หรือเปล่าคะ รบกวนคุณลูกค้าแจ้งชื่อด้วยค่ะ " 

ให้มันน้อยๆ หน่อย ชะนีมั่นหน้าคนนี้ เพิ่งมาทำงานใหม่ สินะ เพราเป็นคนละคนกับที่เราเจอวันมาเซ็นต์สัญญาวันนี้เราแต่งตัวสบายๆ เพราะเป็นวันหยุด แล้วอยากใสๆ กลบเกลื่อน วัย 27 ปี ของฉันด้วยแล้วยายหน้าวอกนี่ ทำตัวยังกับเป็นเมียคุณหมอ คอยสแกนลูกค้าสาวๆ สวย ๆ งั้นเหรอ เหอะอย่าให้ฉันได้เป็นแฟนหมอ เมื่อไหร่นะ เธอเตรียมหางานใหม่ได้เลย ฉันได้แต่คิดในใจ 

" ค่ะนัดไว้ค่ะ ชื่อ ปาลิดา ค่ะ " 

" เชิญนั่งรอสักคู่นะคะ" 

"ขอบคุณค่ะ" 

ยายปราย ข่มใจไว้ๆๆ สติๆๆ แกยังไม่ได้เป็นเจ้าของคุณหมอแกอย่าลืมซิ ฉันนั่งรออยู่สักพักนึง เจ้าหน้าอีกคนเดินมา 

" อ้าวสวัสดีค่ะคุณปราย มาพบคุณหมอเหรอคะ แหม...วันนี้น่ารักเชียวนะคะ นึกว่าเด็ก มหาลัยที่ไหนซะอีก" 

" ขอบคุณค่ะ คุณนุ่นก็พูดไป เขินนะคะเนี่ย " 

" ว่าแต่คุณปรายมีแฟนหรือยัง นุ่นแอบบอกคุนปรายคนเดียวนะคะเนี่ย " 

นุ่นเลขาสาวสวย ของคุณหมอคีย์ ซึ่งดูแล้วเธอน่าจะทำงานที่มานาน และเป็นคนที่น่ารักคนนึงเลยทีเดียว 

"คุณหมอนะ โสดนะคะ....สนใจจีบคุณหมอไหมคะ อิๆๆ วันนั้นนุ่นเห็นคุณหมอมองคุณปรายตาไม่กระพริบเลยค่ะ" 

นุ่นกระซิบบอก พร้อมพูดเสริมอีก  

" คนหมอขี้อายนะคะ มีแต่คนไข้สาวๆ รวมถึงพนักงานสาวๆ (พร้อมชำเลืองตามอง พนง.อีกคนที่มองเรา 2 คนคุยกันอยู่) 

เข้าหาคุณหมอตลอดนะคะ แต่นุ่นไม่เคยเห็นคุณหมอมองใครด้วยสายตาแบบนี้เลยค่ะ" 

แม้ในใจฉันจะเต้นระรัว แต่ต้อง Keep Look กันนิ๊ดๆๆนึง.. ต้องใสๆๆ เมื่อมีแนวร่วมแล้ว ต้องเชื่อมไมตรีมีคนคอยสนับสนุน ก็นับว่าไม่เลวเลยนะ คิดได้ดังนั้น สมองฉันเล่นปรู๊ดปร๊าดทันใดแต่ ยังไม่ทันได้ตอบ คุณหมอเดินออกมาจากห้อง 

" สวัสดีครับ คุณปราย มานานแล้วเหรอครับ ขอโทษนะครับ พอดีติดคนไข้อยู่" 

" ไม่ๆๆ นาน ๆๆ เลย ค่ะ เพิ่งมาถึงเอง ค่ะ เชิญคุณหมอ ตามสบายเลยค่ะ " 

ยาปรายแกอย่าสั่น ทำตัวปกติซิวะ ฝ่ามือฉันชื้นเหงื่อเพียงแค่เจอหน้าเขา จะรอดไหมเนี่ย 

" คุณหมอคะ คนไข้คุณหมอ วันนี้คุณปรายเคสสุดท้ายแล้วนะคะ " นุ่นเอ่ยทำลายบรรยากาศ 

" ขอบคุณครับ" 

คุณหมอหันไปตอบนุ่น พร้อมกับเชิญฉันเข้าห้องตรวจ ส่วนฉันเดินตามอย่างไร้สติโป๊กๆๆ โอ้ยๆๆๆ หน้าผากชนขอบประตูอย่างจัง 

" เป็นอย่างไรบ้างครับ รู้สึกว่าเจอผมทีไร คนจะเจ็บตัวทุกครั้งเลยนะครับ 555 " 

" คุณหมออะ ใจร้าย หัวเราะปรายได้ลงคอ" ฉันพูดพร้อมทำแก้มป่อง 

คุณหมอ พยุงฉันมานั่งที่ โซฟาในห้องทำงานคุณหมอ เอ๊ะนี่มันไม่ใช่ห้องตรวจนี้มันเป็นห้องทำงานส่วนตัวคุณหมอ อยู่ติดห้องประชุมที่ีมาคุยงานวันนั้น ฉันเพิ่งนึกออก 

" ไหนบอกหมอมาสิครับ ว่าวันนี้จะมาปรึกษาหมอเรื่องอะไร " 

" เรื่องหัวใจ รับปรึกษาไหมคะ " ฉันเอ่ยออกไปอย่างมั่นหน้าเบอร์ 10 

"ผมว่าตอนนี้คุณควรจะปรึกษาเรื่องรอยปูดบนหน้าผากคุณดีกว่านะครับ" 

คุณหมอกด อินเตอร์คอม ต่อสายหาเลขา " คุณนุ่น ขอเจลประคบเย็น เอาเข้ามาให้ที่ห้องครับ" 

สักพักห้องถูกเปิดออก พร้อมถาดเสิร์พเจลประคบเย็น หมดกัน แผนที่วางไว้ พังตั้งแต่เข้าประตูมาเลยฉันนั่งใจลอยอยู่ ๆ รู้สึกอะไรเย็นๆ มาสัมผัสหน้าผาก 

"คุณหมอ"  

ฉันอุทานออกมา คุณหมอมานั่งลงข้างๆฉัน จับตัวฉันพลิกหันหน้าเข้าหา และประคบเจลอย่างอ่อนโยนนี่ฉันตายไปแล้วเหรอ หรือฉันฝัน มืออีกข้างของฉัน หยิกแขนตัวเอง 

" โอ้ย เจ็บๆๆๆ " 

คุณหมอดูตกใจ " เจ็บมากเหรอครับ "  

แหะๆๆ ฉันหัวเราะแห้งๆ ออกไป ใจอยากบอกว่า ที่เจ็บ คือ หยิกแขนตัวเองแต่ปล่อยหมอเข้าใจผิดแบบนี้ดีแล้ว อยากหยุดเวลาเอาไว้ 

" ดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับ " เพล้งๆๆ เหมือนสวรรค์ล่ม คุณหมอลุกขึ้นยืน 

" ตกลง เรื่องที่จะมาปรึกษา คิดออกหรือยังครับ " 

" เอ่อ คือ เอ่อ ปรายจะมาเขาคอร์ส หน้าใสค่ะ ช่วงนี้แพ้ใจ เอ้ยๆ แพ้ฝุ่นค่ะ ผื่นขึ้นเต็มเลยค่ะ คุณหมอดูสิคะ" 

ฉันมีความพยายามต่อ ยื่นหน้าไปใกล้ ๆ คุณหมอคุณหมอนั่งนิ่งมองจ้องหน้าฉัน 

Part หมอคีย์ 

คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักชะมัด ตอนนี้ไม่เป็นยายแว่นแล้วด้วย ใส่แว่นผมก็ใจเต้นแรงแล้วนะ วันนี้เธอน่ารักมากๆสดใส ตาโต แก้มป่อง ผมชอบทุกอย่างที่รวมเป็นเธอโดยเฉพาะนิสัยเปิ่นๆของเธอด้วยผมได้ยินเธอคุยกับเลขาหน้าห้องของผม แต่ผมแกล้งไม่ได้ยิน แล้วเข้าไปขัดจังหวะเธอแต่เธอก็เซอร์ไพรส์ผมอีกแล้ว ด้วยการเดินชนประตู 555 ทั้งสงสาร ทั้งขำ ผมรู้ว่าเธอชอบผม พยายามเข้าหาผม แล้วผมก็ตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกแล้ว 

คุณเชื่อเรื่องรักแรกพบกันไหมครับแต่ที่ผมทำเป็นนิ่งไม่สนใจเธอเท่าไหร่ เพราะผมอยากดูความพยายามของเธอ ว่าเธอจะจีบผมอย่างไรถ้าผมตกลงเร็วไปจะกลายว่าผมใจง่ายใช่ไหมละครับทุกคนผมไม่อยากเป็นของตายของเธอครับ ผมอยากเป็นคนที่มีค่าและมีความสำคัญมากที่สุดสำหรับเธอเพราะฉะนั้น อย่าเพิ่งด่าผมกันนะ  

" อ๋อ แพ้ฝุ่นที่จริงคุณปรายทานยาแก้แพ้ ก็น่าจะหายนะครับ ที่บ้านมียาไหมครับ " 

" เอ่อๆๆ มีค่ะ "  

คนตัวเล็กตอบเสียงเบา คอตกเลย นี่เราแกล้งแรงไปไหมวะ 

" งั้นวันนี้ ผมจะทำคอร์ส มาร์คสปาดีท๊อกค์ ผิวหน้าให้นะครับ เชิญคนไข้ตามมาเลยครับ" 

คุณหมอพาฉันเดินลงมาห้อง ชั้น 1 ซึ่งเป็นห้องที่ใช้ในการรักษา เครื่องไม้ เครื่องมือเต็มไปหมดคุณหมอหายเข้าไปให้ห้องนั้นสักพัก โดยให้ฉันนอนรอบนเตียงคุณหมอมาในชุดเตรียมพร้อมในการรักษา สักพักคุณนุ่นเข้ามาเป็นผู่ช่วย และเริ่มทำการรักษาฉันจะทำอะไรได้ นอกจากนอนหลับตายาวๆ จนกว่าการรักษาจะเสร็จ.... 

" เอาวะ วันนี้แค่นี้ก่อน วันหน้าค่อยเดินต่อใหม่แล้วกัน.. "ปรายคิดในใจ 

" คนอะไรหน้าใสขนาดนี้ ยังจะหาข้ออ้างมาเข้าคอร์สอีก แล้วดูสิหน้าจ๋อยแบบนี้ 

ไม่ใช่ว่าถอดใจ ไม่จีบผมต่อ ผมไม่ยอมนะโว้ย " ผมได้แต่บ่นในใจ 

ผมว่าผมต้องหยอดให้ความหวังเธอสะหน่อยดีกว่า เดี๋ยวเกิดเธอเปลี่ยนใจขึ้นมาผมจะไปตามหาเธออีกที่ไหน งานตกแต่คอนโดผม ก็เหลือ 2 เดือนกว่าๆ เท่านั้นเอง 

หลังจากทำการรักษาเสร็จ เธอขอตัวกลับ แทบไม่มองหน้าผมเลยก็ว่าได้ ผมได้แต่ขำในใจ กับแก้มป่องๆ นั่น น่าฟัดมากๆ วันนี้ผมจะปล่อยเธอไปก่อน. 

 

ปรดติดตามตอนต่อไป