คนใช้
"เป็นของกูซะ กูจะปกป้องมึงเอง"
.
.
ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านของคุณคิงแล้ว ผมยังจำคำที่คุณคิงพูดไม่ลืม เป็นของเขางั้นหลอ บ้ารึใงกัน ผะผมไม่ตกหลุมที่คุณสร้างหลอกคุณคิง....รึเปล่านะ
"ป้าวา คิงฝากพาเพนไปห้องพักหน่อยครับ เพนจะมาอยู่ในฐานะคนใช้นะครับป้าวา"
"ต๊ายย คุณคิงเอาใครมาเป็นคนใช้อ่ะแก คงคิดจะอ่อยคุณคิงแน่เลย ดูสิผิวขาวแบบนั้นนึกว่าผี ฉีดไปเยอะมั้ยเนี่ย"
เสียงซุบซิบทำเอาผมเกร็งไม่น้อยเลย ผมอยากจะตะโกนออกไปว่าเนี่ยผมไม่ได้ฉีดแค่ทาครีมแล้วทำงานแต่ในร่ม อ่าาา แต่ถึงผมจะบอกอย่างนั้นคงโดนล้อว่าตุ๊ดแน่ๆ ใหนผมจะชอบสิ่งของเล็กๆน่ารักๆด้วย
"ได้สิคะ มาค่ะหนูเพนหนูไม่ต้องเกร็งเวลาอยู่กับป้านะลูก ว๊ายย ผิวนุ่มนิ่มมากหนูนี้มองดีๆน่ารักกว่าผู้หญิงส่วนใหญ่อีกนะ ใหนจะตากลมๆจมูกเล็กๆ อะไรจะเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟ็กขนาดนี้"
"อะเอ่ออ...คือว่า"
"แหนะๆ เสียงออกทางชายแต่ไม่เป็นไร ป้าวาคนนี้จะดูแลอย่างดีเลย ว่าแต่หนูเพนชื่นเพนอย่างเดียวหรือ?" อะไรเนี่ยป้าวาพูดคนเดียวเลย ไอผมก็ไม่แทรกด้วยสิว่าเป็นผู้ชาย
"ผมชื่อเพนกวินครับป้าวา"
"อุ้บ หึหึ" คุณคิงก็อย่ามัวแต่หัวเราะสิ ป้าวาทำหน้าช็อคไปแล้วนะ!
"อะอะไรนะ"
"ผะผมชื่อเพนกวินครับ ชะชื่อเล่นชื่อเพน อายุ19ปีครับ และก็ผมเป็นผู้ชายครับป้าวา แหะๆ"
"จะบ้าตาย คุณคิงทำไมคุณไม่บอกป้าเร็วๆละคะ!"
"ก็ป้าวาชอบพูดคนเดียวหนิครับ ไอผมก็มารยาทดีไม่อยากพูดแทรกผู้ใหญ่ด้วย หึหึ" ดู!! ดูเขาสิครับ ยังจะแซวป้าวาอีก
"ผะผมไม่ถือหลอกครับป้าวา ยะอย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ" จะไม่ให้รีบขัดได้ยังใงป้าวาเขาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่แล้ว คงเขินมากสินะที่ตัวเองพูดคนเดียวแถมยังว่าผมเป็นผู้หญิงอีก ป้าวาน่ารักจังเลย
"คะค่ะหนูเพน ป่ะเดียวป้าพาไปห้องพักหนูก็อาบน้ำนอนเลยนะเดียวพน.ป้าจะบอกงาน ป่ะๆๆไปเถอะๆๆๆๆ"
"ป้าวา! ไม่ต้องเขินผมหลอก ผมไม่บอกเพื่อนๆผมกับคุณหญิงหลอก!"
"คุณคิง!! พน.ป้าจะไม่ทำมื้อเช้าให้นะคะ!!!" ว่าจบป้าวาก็รีบเดินมาจับมือผมแล้วพาไปด้านหลังบ้าน
ห้องคนใช้นี้ใหญ่กว่าห้องที่ผมอยู่อีกนะ เตียงก็นุ่ม ทีวีอะไรมีหมดเลย หนังสือก็มีแหะ คนใช้อะไรจะสบายขนาดนี้กันนะ แต่ทำไมห้องนี้ถึงมีของเล็กๆน่ารักๆเต็มไปหมดละ หวาา ไม่ใหวแล้ว น่ารักสุดๆ
"ปะป้าครับ ตุ๊กตาตัวนี้ผมกอดได้มั้ยดูๆแล้วมันจะนุ่มน่าดูเลย แถมมองครั้งแรกยังรู้สึกอยากกอดซ้ำๆ ถูกชะตามากๆเลยครับ" ผมว่าอย่างตื่นเต้น ใครกล้าทิ้งตุ๊กตากระต่ายสีชมพูสุดน่ารักตัวนี้ลงกัน
"คะคือว่าหนูเพน ตุ๊กตาตัวนั้นเป็นของโปรดของ....."
กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงง
"อะไรนะครับ ป้าวาว่าตุ๊กตาเป็นของใครนะครับ"
"ปะป้าไม่ได้รับอนุญาตให้พูดชื่อคนนี้ แต่พูดไปแล้วครั้งนึง หนูเพนป้ายังอยากได้เงินใว้ให้ลูกใช้นะลูก อย่าถามต่อเลย ป้าว่าตุ๊กตาตัวนั้นหนูเอาไปก็ได้นะ อาบน้ำนอนได้แล้วพน.เดียวป้าพาไปตลาดแต่เช้า ฝันดีนะคะ"
"ครับฝันดีครับป้าวา"
ป้าวาเดินออกจากห้องไปผมเลยเดินไปเก็บเสื้อผ้าในตู้ ห้องค่อนข้างเอ่ออ รกนิดหน่อยและดูผู้หญิงโดยเฉพาะผนังและพื้นที่เป็นสีชมพูบานเย็น ใหนจะเตียงอีก ช่างเถอะเนาะ อาบน้ำดีกว่า
.
.
"ป๊าดด บุญของไอเพนกวินตัวนี้ช่างดีงามปะล่ำปะเหลือ แค่ห้องน้ำก็ปาไปครึ่งของบ้านหลังเก่าแล้ว อ่าา สบายสุดๆไปเลย มีความสะดวกสบายได้ขนาดนี้ เพนกวินจะตั้งใจทำงาน!" ผมว่าแล้วนอนแช่อ่างอาบน้ำเป็นเวลา20นาทีเพราะเผลอหลับ อิอิ ก็มันสบายหนิครับ ผมเดินออกมาพร้อมผ้าที่พันที่เอวแล้วมานั่งที่ปลายเตียง
"ตุ๊กตาตัวนั้น ของใครกันนะ แต่เราถูกชะตามากจริงๆ เราเอาใว้หลังตู้ก็ได้ ใว้ถามคุณคิงดีกว่า"
ผมเดินไปลากเก้าอี้ตรงโต๊ะเครื่องแป้งมาวางหน้าตู้และปีนขึ้นไปเอาตุ๊กตาวางแล้วลงมาแต่ก็สะดุดตาเข้ากับผนังข้างตู้ที่มีรูเล็กและรอยร้าว แต่ก็ช่างเถอะเดียวค่อยเอารูปภาพมาติดก็ได้ ผมเดินไปหยิบเสื้อยืดตัวโอเวอร์ไซต์มาใส่พร้อมกางเกงขาสั้นแล้วนอน
เช้าวันต่อมา 6โมงเช้า
"อ้าว หนูเพนไปใหนมาถืออะไรมาพะรุงพะรังละลูก"
"สวัสดียามเช้าครับป้าวา ผมออกไปซื้ออาหารสำหรับอาหารเช้ามาครับ ผมซื้อมาอาจทำได้จะแค่2หรือ3เมนูนะครับ พอดีว่าเงินผมน้อยนะครับ"
"ตายแล้ว เงินค่าอาหารตอนเช้าอยู่ที่ป้านะลูก ตายแล้วๆๆๆ ป้าโดนตัดเงินเดือนแน่ๆ ป้าแค่เข้าไปคุยธุระกับคุณคิงแป๊บเดียวหนูเพนหนีป้าไปซื้อของมาแล้ว แล้วหนูจะทำอะไรตอนเช้าละลูก"
"ก็กะว่าจะซื้อมาทำข้าวต้มกุ้ง แต่ผมเห็นยายคนนึงขายใบเตยแล้วอยากทำบัวลอยเลยซื้อมากะว่าจะทำเป็นของหวานด้วยฮะ"
"โอเค งั้นเราเริ่มทำเลยดีกว่า คุณคิงจะลงมาทานข้าวตอน8โมงครึ่ง"
"โอเคครับ"
ผมลงมือทำอาหารกับป้าวาจนลืมไปเลยว่าตัวเองเป็นคนใช้ เวลาล่วงเลยมาถึง8โมง20นาที ผมมองอาหารตรงหน้าอย่างภูมิใจ แหม้~ก็ตอนแรกกะจะทำแค่ข้าวต้มกุ้งกับบัวลอยแต่ป้าก็แนะนำหลายๆเมนูมาผมเลยสนุกกับการทำ
"ต๊ายย หนูเพนไปเรียกคุณคิงหน่อยสิคะ เดียวป้าเตรียมโต๊ะรอ"
"ได้ครับป้าวา"
เมื่อเช้าตอนที่อาหารผมถามป้าวาหลายๆอย่างเกี่ยวกับคุณคิงว่าแพ้อะไรชอบอะไรไม่ชอบอะไรห้องอยู่ตรงใหน แม้กระทั่งเวลาทำงานและเวลาเลิกงาน
ก๊อกๆ
"คุณคิงครับ ผมเพนนะครับ มาตามไปทานข้าวเช้าครับ"
......
เงียบจังเลยไม่มีสัญญาณตอบรับ ผมเอาหูแนบประตูแต่ก็ไม่ได้ยินอะไรเลย
"คุณคิงครับ เอ๊ะ ประตูไม่ได้ล็อก งั้นผมขออนุญาตนะครับ"
ผมเปิดเข้ามาในห้องไม่ลืมปิดประตูและเดินไปที่ห้องนอนเพื่อดูคุณคิงแต่ก็ไม่พบ หรือว่าอยู่ในห้องน้ำนะ
"คุณคิงครับ ผม...อ่ะ! อื้อออ!"
อยู่ๆผมก็โดนกระชากแขนแล้วจนเซมานั่งคร่อมคุณร่างสูงในขณะที่ผมตกใจคุณคิงเอามือมาจับท้ายทอยผมแล้วกดทำให้ผมโดนคุณคิงจูบ
"อึก อื้อออ อ่อยอม"
"จ๊วบ บอกให้แทนตัวเองยังใง" คุณคิงถอนริมฝีปากออกแล้วเลียปากตัวเองก่อนจะพูด
"ตะแต่ว่า"
"หื้มม ยังไม่ทำตามอีกหลอ"คุณคิงเลิกเสื้อแล้วกอดเอวผมแบบเนื้อแนบเนื้อ
"นะหนูมาตามเฮียไปทานข้าวเช้าค่ะ" ผมต้องหน้าแดงมากแน่ๆเลย
"ค่ะยัยหนู แต่ตอนนี้เฮียไม่ใหวแล้ว เฮียขอข้างนอกได้มั้ยคะ"
.
.
.
.
**อิเฮียโหดร้ายจริงๆ น้องแค่ลืมตัว เจอกันตอนหน้านะ (หายไปนานเลย เก๊าขอโต๊ดดด (┳Д┳))**
