บรรยากาศในบ้านพัฒนธาดาเงียบมากเป็นพิเศษ เพราะคุณหนูนารากำลังทำหน้าบูดบึ้งไม่รับแขก เธอตื่นนอนตั้งแต่เช้าเพื่อเข้าเว็บไซต์ตรวจดูคะแนนสอบ แต่ยังไม่ทันไรก็มีวี่แววว่าเว็บจะล่มเสียแล้ว  

ธัญญ์ที่ตื่นตามนาฬิกาปลุกรีบมาช่วยลุ้นด้วยอีกคน สภาพเขาเหมือนคนพักผ่อนไม่เพียงพอ เพราะเมื่อคืนกว่าจะทำใจจากปัณณิกาได้ก็เกือบเที่ยงคืน กว่าจะได้นอนหลับพักผ่อนก็ตอนตีสอง เช้านี้เขาจึงขอบตาดำคล้ำไม่ต่างจากลูกสาวที่ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับตลอดคืน 

“เข้าเว็บไซต์ได้แล้วค่ะคุณพ่อ แต่เขายังไม่ประกาศผลเลยค่ะ” นารายังอยู่ในชุดนอน เธอหันมาส่งข่าวให้กับบิดาที่นุ่งกางเกงขายาวตัวเดียว ยืนเกาหัวและหาวหวอดอยู่ข้างหลัง 

“ได้มากได้น้อยก็ไม่เป็นไรหรอกนารา ที่เรียนมีถมไป” 

“ไม่ได้หรอกค่ะ นาราตั้งใจไว้แล้วว่าจะเรียนที่ไหน คณะอะไร ถึงนาราจะไม่ค่อยเก่ง แต่นาราก็ยังอยากจะลองดูค่ะคุณพ่อ” นาราติดเล่นมากกว่าเรียน พอรู้ดีอีกทีก็ตามเพื่อนไม่ทันซะแล้ว หากไม่ได้คุณครูคนสวยช่วยติวให้ เธอคงไม่สามารถดึงเกรดให้ขึ้นมาอยู่ในระดับที่ดีได้ 

“อย่าไปกดดันตัวเองมาก เรารอดูคะแนนก่อนแล้วค่อยคำนวณว่าจะยื่นที่ไหนดี” ธัญญ์จำคำมาจากสาวหวานที่เขานอนกอดแทบจะทุกคืน เขาไม่เข้าใจระบบการสอบหรือยื่นคะแนนสมัยนี้ จึงทำได้เพียงให้กำลังใจลูกสาวที่กำลังลุ้นตัวโก่ง 

“แป๊บนะคะคุณพ่อ พี่แก้มโทร. มา สงสัยจะถามเรื่องคะแนนแน่ ๆ” 

“อือ ไปสิ เดี๋ยวพ่อจะเข้าดูให้เรื่อย ๆ” ธัญญ์หัวเราะตัวเอง นี่เขาไม่ได้นอนกอดเนื้อนุ่ม ๆ แค่คืนเดียวก็หูฝาด ได้ยินลูกสาวเรียกติวเตอร์ของตัวเองว่าพี่แก้มซะแล้ว 

“เดี๋ยวก่อนเที่ยงคุณครูคนสวยของนาราจะแวะเข้ามาหานะคะ จริง ๆ นาราก็อยากจะแนะนำให้คุณพ่อลองจีบดู แต่ตอนนี้คุณพ่อมีแฟนแล้ว ห้ามทำตัวเจ้าชู้เด็ดขาดเลยนะคะ”  

นาราจีบปากจีบคอพูดตามสไตล์เด็กแก่แดด ทว่าธัญญ์ก็ไม่ได้ดุอะไร เพราะทราบดีว่าลูกสาวของเขากำลังเครียดเรื่องคะแนนสอบ เลยหาเรื่องพูดไปทั่ว 

“พ่อไม่ไปจีบใครหรอกน่า แค่นี้ยังจะไม่รอด เดี๋ยวนารารอคะแนนไปก่อนนะ พ่อขอไปอาบน้ำ หากาแฟดื่มนิดนึง ถ้าคะแนนออกเมื่อไหร่ก็เรียกพ่อด้วยละกัน” ธัญญ์ลูบศีรษะของลูกสาวเบา ๆ ก่อนจะกลับเข้าห้องไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย 

ระหว่างอาบน้ำเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ปัณณิกาไม่เป็นอะไรมากแล้ว เมื่อคืนเขาและเธอนอนดูหนังกันอยู่บนโซฟาตัวเดิม จนกระทั่งแม่สาวช่างอ้อนของเขาเผลอหลับไป ธัญญ์นั่งมองเธออย่างหลงใหล ลูบแก้มนุ่มนิ่มนั่นแผ่วเบา 

หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงจัดหนักจัดเต็ม แต่หลัง ๆ มานี่แค่ได้กอดกันก็รู้สึกว่าอิ่มมากพอแล้ว เรื่องอยากตีตราแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการแต้มรอยจูบ เขาก็ไม่กล้าที่จะทำมันอีก 

ธัญญ์ไม่อยากให้คนที่เขารักต้องมีตำหนิ… 

ร่างสูงโครงศีรษะเบา ๆ กว่าเขาจะยอมรับได้ว่าตัวเองรัก มันก็ถึงเวลาที่จะต้องจากกันเสียแล้ว ไหนจะเรื่องโง่ ๆ ที่เขาเผลอพูดกับปัณณิกา ขอให้เธอต่อสัญญาอะไรนั่นอีก แต่ไม่เป็นไรหรอก หลังจากเสร็จธุระเรื่องลุ้นคะแนนสอบของลูกสาวในวันนี้ เขาจะไปหาเธอและบอกว่าหัวใจด้านชาดวงนี้มันมีความรู้สึกขึ้นมาแล้ว และความรู้สึกว่าก็คือความรัก 

เขารักปัณณิกา… 

เธอเองก็คงคิดไม่ต่างกัน เพราะการแสดงออกมันชัดเจนเกินกว่าจะตีความหมายไปในทางอื่น ปัณณิการักเขามาก แต่ที่ยังไม่กล้าพูดก็คงเพราะยังอยู่ในสัญญา และเธออาจจะกลัวว่าเขาไม่ได้คิดจริงจังอะไร 

“จะโทษใครได้ มึงไม่ยอมบอกน้องเขาเอง” ธัญญ์พูดกับเงาสะท้อนของกระจก เขารีบลงไปข้างล่างและขอกาแฟจากป้าพิม เพราะนี่ก็ใกล้จะแปดโมงเต็มทีแล้ว 

“ป้ากำลังจะเอาช็อกโกแลตไปให้คุณครูของน้องนาราพอดีเลยค่ะ” 

“หืม? ทำไมมาแต่เช้าล่ะ” 

“น้องนาราโทร. ไปงอแงกับคุณครูคนสวยตั้งแต่เช้า บอกว่ากลัวคะแนนออกมาไม่ดี อยากให้คุณครูมาอยู่ลุ้นเป็นเพื่อน แต่คุณธัญญ์อย่าบอกน้องนารานะคะว่าป้าฟ้อง” ป้าพิมหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะขอตัวนำเครื่องดื่มร้อนไปเสิร์ฟให้กับคุณครูคนสวยของน้องนารา 

“ชอบช็อกโกแลตเหมือนแก้มเลย” ธัญญ์กระซิบกับตัวเอง เขาจัดการกาแฟในแก้วจนหมด ก่อนจะตรงไปหาลูกสาวที่นั่งลุ้นผลคะแนนอยู่ในห้องรับแขก 

นารากอดกับผู้หญิงคนหนึ่งแน่น ซึ่งธัญญ์ทราบแล้วว่าเป็นคุณครูคนสวยของลูกสาว แผ่นหลังบอบบางในชุดเดรสสีดำทำให้เขายืนมองอยู่ห่าง ๆ อย่างครุ่นคิด  

คิดถึงใครบางคน 

เธอคนนั้นหยิบกล่องเล็ก ๆ ยื่นให้กับนารา เขาไม่รู้ว่าทั้งคู่กระซิบอะไรกัน แต่พอลูกสาวตัวแสบดีใจจนกระโดดตัวลอย อาการเหมือนคนคลั่งทันทีที่เห็นของในกล่อง เธอคนนั้นก็รีบขยับตัวร้องห้าม  

ส่วนธัญญ์กลับช็อกกับภาพตรงหน้า มือใหญ่กำเข้าหากันแน่น! 

“เสื้อยืดลายเซ็นพี่โปรด! ขอให้ทุกอย่างเป็นดั่งที่ฝันนะครับน้องนารา โปรด ปาณัฐ! กรี๊ดดดดด!” 

“เบา ๆ หน่อยสิ เดี๋ยวคนในบ้านก็ตกใจหมดหรอก” 

“ขอโทษค่ะพี่แก้ม! นาราแค่ดีใจมากไปหน่อย คะแนนสอบก็ยังพอมีลุ้นให้ได้เรียนในที่ที่อยากเรียน ส่วนของขวัญจากพี่โปรด โอ๊ย หัวใจนาราเต้นแรงไม่ไหวแล้ว ตายละ! นารายังไม่ได้อาบน้ำเลย เดี๋ยวเสื้อพี่โปรดเหม็นหมด พี่แก้มรอนาราแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวนาราขอวิ่งผ่านน้ำห้านาที” 

“ไปเถอะ ไม่ต้องรีบก็ได้ เดี๋ยวพี่จะค่อย ๆ ช่วยดูเรื่องคะแนนกับที่เรียนให้ แล้วก็อย่าตกบันไดอีกล่ะ” นารารับคำ ทว่าก็วิ่งปรูดเข้าห้องนอน รีบวิ่งผ่านน้ำให้เร็วที่สุด 

  

พี่แก้มหวานหรือคุณครูคนสวยของหน้านาราไม่ได้รู้เลยว่าเธอกำลังอยู่ผิดที่ผิดเวลาในตอนนี้ ดวงตากลมโตจ้องมองคะแนนสอบของลูกศิษย์คนโปรดอย่างพึงพอใจ ไม่เสียแรงที่ทุ่มเทดูแลกันเป็นพิเศษ รอยยิ้มแต้มดวงหน้าหวานหลังจากคำนวณดูแล้วพบว่านารามีโอกาสสูงที่จะได้เข้าเรียนในคณะและมหาวิทยาลัยที่ตนชื่นชอบ 

“แก้มหวาน” ปัณณิกาหันไปตามเสียงเรียก ดวงหน้าของเธอฉายแววงุนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณที่เธออยากกอดตลอดเวลามายืนอยู่ตรงหน้าได้ 

“คุณธัญญ์มาที่นี่ได้ยังไงคะ” เธอวางแก้วในมือ ก่อนจะเริ่มตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง หรือว่า… 

“ที่นี่มันบ้านของฉัน เธอจะให้ฉันไปอยู่ที่ไหนฮะแก้ม!” 

“บ้านของคุณธัญญ์ แสดงว่าคุณคือ…” ปัณณิกาไม่กล้าพูดต่อว่าเขาคือคุณพ่อของนารา 

“ฉันไม่นึกว่าเธอจะแผนสูง เข้าหานาราเพื่อจับฉัน แก้มหวาน เธอร้ายกว่าที่ฉันคิดเอาไว้มาก!” ปัณณิกาทราบดีว่าเขารักและหวงลูกสาวอย่างมาก ธัญญ์เคยพูดถึงเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองบ่อย ๆ ทว่าไม่เคยเอ่ยชื่อให้ฟัง 

นึกไม่ถึงว่าลูกสาวสุดที่รักของคุณธัญญ์ก็คือลูกศิษย์คนโปรดอย่างนารา 

“แก้มไม่ทราบจริง ๆ นะคะ!” 

“อย่ามาโกหก! เธอมันก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่หวังสบาย แก้มหวาน เธอใช้วิธีสกปรกยิ่งกว่าของเล่นทุกชิ้นที่ฉันเคยเจอมาซะอีก!” 

“แก้มไม่ใช่ของเล่นนะคะ!”  

น้ำตาแห่งความอดสูของปัณณิกาหยดแหมะ ที่ผ่านมาเธอไม่เคยร้องไห้ ไม่ว่าเจออะไรหนักหนาแค่ไหนก็สู้อดทน แต่กลับนึกไม่ถึงว่าคำว่าของเล่นจะทำให้เธอเจ็บปวด จนยอมให้คนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเองได้เห็นน้ำตา 

“หึ! จ่ายเงินซื้อมา ไม่ให้เรียกของเล่นแล้วจะให้เรียกว่าอะไร! อย่าคิดว่าฉันดีกันเธอ แล้วเธอจะทำอะไรได้ตามใจชอบนะแก้มหวาน!” มือใหญ่เขย่าร่างจนเธอต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ ธัญญ์บอกว่าจะให้เวลาอีกเจ็ดวัน หากวันที่แปดแล้วปัณณิกายังอยู่ที่คอนโดมิเนียม เขาจะจัดการกับเธอขั้นเด็ดขาด 

“แก้มไม่รู้จริง ๆ แก้มขอโทษค่ะ” 

“ไปให้พ้นหน้าฉันได้แล้ว! เรื่องสัญญาอะไรนั่นลืมมันไปซะ ฉันไม่อยากนอนกับพวกของเล่นฤทธิ์เยอะอย่างเธอ ถ้าอยู่เงียบ ๆ ไม่ได้ก็ต้องเจอแบบนี้แหละ!” ปัณณิกาสุดจะทนจึงฟาดมือตบหน้าของธัญญ์เข้าไปเต็มแรง  

“แล้วคุณจะต้องเสียใจที่ทำกับแก้มแบบนี้!” ปัณณิกาตะโกนใส่หน้าของคนที่ทำให้เธอเจ็บปานถูกกรีดก้อนเนื้อในอกข้างซ้าย ก่อนจะวิ่งหนีออกจากบ้านไป 

  

เสียงเอะอะโวยวายทำให้นารารีบวิ่งลงมาข้างล่างอย่างรวดเร็ว แต่พอมาถึงกลับพบแค่เพียงบิดายืนหน้าแดงก่ำราวกับไม่พอใจอะไรอยู่ พอกวาดตามองโดยรอบก็ไม่เห็นคุณครูคนสวยแล้ว 

“พี่แก้มไปไหนแล้วคะคุณพ่อ” 

“เห็นว่ามีธุระด่วนเลยรีบไป พ่อก็ไม่ทันได้ถามซะด้วย” 

“แย่จัง อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะให้พี่แก้มช่วยดูว่าจะเลือกคณะไหน มหาลัยไหนเป็นอันดับหนึ่งอันดับสองดี” 

“เดี๋ยวพ่อช่วยนาราดูก็ได้ มาสิ” ธัญญ์ฝืนยิ้ม ไม่อยากให้ลูกสาวมารับรู้เรื่องไม่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ 

“แหม คุณพ่อจะไปรู้ละเอียดแบบพี่แก้มได้ยังไงกันคะ พี่แก้มของนาราช่วยดูเรื่องเรียนเรื่องอะไรมาตั้งปีกว่าแล้วนะคะ” 

“ปีกว่าแล้วเหรอ” ความตกใจที่เห็นปัณณิกายืนอยู่ในบ้านของตัวเอง ทำให้ธัญญ์ลืมไปว่าเธออาจจะรู้จักกับนารามาก่อนที่จะพบเขา 

“ก็พี่แก้มนี่แหละค่ะที่นาราอยากให้คุณพ่อลองจีบดู เสียดายที่พี่แก้มไปแอบชอบใครก็ไม่รู้แล้วดันอกหัก เผลอบอกความในใจไปแล้วเขากลับหนีหายไปเกือบเดือน นาราว่าผู้ชายคนนั้นต้องโง่มากแน่ ๆ ถึงได้ปล่อยให้พี่แก้มหลุดมือไปแบบนั้น” นาราไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลังด่าผู้ให้กำเนิดของตัวเองอยู่ 

“หายไปเกือบเดือนเลยเหรอ”  

ที่หายไปเป็นเดือนก็นายธัญญ์นี่แหละ! 

 “จริง ๆ นาราเคยลองขายคุณพ่อให้พี่แก้มแล้วนะคะ แต่พี่แก้มเขาคงไม่สนใจคนอายุเยอะกว่า แต่คุณพ่อของนาราก็ยังหล่อเฟี้ยวอยู่นะคะ” ประโยคสุดท้ายนาราตั้งใจประจบบิดา เพราะกลัวว่าคนเป็นพ่อจะน้อยอกน้อยใจลูกไปซะก่อน 

“เขาบอกไม่สนใจพ่องั้นเหรอ” 

“แหม พอเห็นหน้าหวาน ๆ ของพี่แก้มแล้วดันลืมกิ๊ก แบบนี้ไม่ไหวนะคะคุณพ่อ สงสัยนาราจะต้องปกป้องพี่แก้มอย่างสุดความสามารถซะแล้ว” 

“นารา สงสัยพ่อจะงานเข้าแล้วล่ะ” ธัญญ์โคลงศีรษะ เม้มปากจนแทบจะเป็นเส้นตรง 

“ทำไมล่ะคะคุณพ่อ”  

“ก็กิ๊กของพ่อก็คือ… คุณครูแก้มหวานของนารา” 

“คุณพ่อ… อย่าบอกนะว่าที่หายไปทุกคืนคือไปอยู่กับพี่แก้ม” นารากดหัวคิ้วจนแทบจะชนกัน ยิ่งทราบเรื่องว่าบิดากล่าวหาว่าคุณครูคนสวยตั้งใจเข้าหานาราเพื่อจับเขาอีกที เธอก็ทำหน้าตาหงิกงอ โกรธคุณพ่อของตัวเองเต็มที่ 

“พ่ออาจจะพูดแรงกว่านั้นนิดหน่อย” ธัญญ์โกหกลูกสาว เขาพูดแรงกว่าที่เล่านารามากเลยทีเดียว 

“โธ่ คุณพ่อ พี่แก้มของนาราน่ารักจะตาย คำหยาบก็ไม่เคยพูด แถมใจเย็นกับนาราทุกอย่าง พี่แก้มไม่มีทางคิดจับผู้ชายใจร้ายอย่างคุณพ่อหรอกค่ะ ถ้าเป็นอาหมอกองทัพก็ว่าไปอย่าง รักเด็ก ใจดี เหมาะสมกับพี่แก้มมากกว่าคุณพ่อเยอะ!”  

นาราโกรธพ่อของตัวเองจนควันออกหู ดึงเอาเพื่อนสนิทของผู้ให้กำเนิดมาเปรียบเทียบ ตอกย้ำให้ผู้ชายที่ทำก่อนคิดอย่างธัญญ์ให้เจ็บร้าวทั่วทั้งอก 

“นาราพอได้แล้ว เดี๋ยวพ่อจะไปง้อแก้มหวานเอง แล้วเรื่องคะแนนสอบ…” 

“ไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะคุณพ่อ น่าห่วงกว่าคะแนนก็เรื่องของคุณพ่อนี่ละค่ะ!” นารามองค้อนผู้ให้กำเนิด วันนี้ควรจะเป็นวันที่เธอมีความสุข แต่กลับกลายเป็นว่าบิดาสร้างปัญหาเสียอย่างนั้น 

“นาราโอเคแน่เหรอ เรื่องพ่อกับแก้ม…” 

“ถ้าง้อพี่แก้มไม่สำเร็จ คุณพ่อไม่ต้องกลับมาบ้านเลยนะคะ!” คำตอบของนาราทำให้ธัญญ์มั่นใจว่าลูกสาวของเขาโอเคเสียยิ่งกว่าโอเคอีก 

เหลือแค่ปัณณิกาคนเดียวที่ไม่รู้ว่าร้องไห้ไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ธัญญ์ทุบพวงมาลัยเสียงดังขณะขับรถตรงไปยังคอนโดมิเนียมหรู หากแม่สาวหวานไม่ใจอ่อน เขาจะต้องอกแตกตายในวัยสามสิบแปดปีแน่ ๆ 

  

 ********************************* 

ขออนุญาตแจ้งข่าวดีนะคะ 

No Kissing ห้ามจูบ ห้ามรัก 

มีจำหน่ายในรูปแบบ E-Book ใน Meb แล้วนะคะ 

ขอบพระคุณสำหรับทุกยอดโหลดล่วงหน้าค่ะ