เช้านี้เป็นอีกวันที่พร้อมรักตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของอคินทร์ เขาย้ายมาอยู่ในเพนท์เฮาส์ของอคินทร์เป็นเวลา หนึ่งเดือนกว่าแล้ว ถึงลูกค้า VIP จะเช็คเอาท์ออกจากห้องหรูของโรงแรมแล้ว แต่ร่างสูงก็ขอให้เขาอยู่ที่นี่ต่อ
ในแต่ละวัน อคินทร์จะเป็นคนขับรถไปส่งเขาในทุกๆเช้า และหลังเลิกงานก็จะไปรับด้วยตัวเองเสมอ บางวันเขาก็จะแวะไปรับลูกสาวตัวน้อยมาทานข้าวที่ห้าง หรือมาที่เพนท์เฮาส์เพื่อทำอาหารทานด้วยกัน ยกเว้นบางวันที่ติดงาน หรือติดประชุม ร่างสูงจะให้ลูกน้องคนสนิทไปรับ-ส่ง พร้อมรักแทน
วันนี้ร่างบางตื่นเช้ากว่าปกติ จึงไม่ต้องรีบเร่งอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานเหมือนเช่นเคย พร้อมรักค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมแขนหนา เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนร่างสูงที่ยังหลับอยู่
พร้อมรักหยิบมือถือขึ้นมาเช็คโซเชียล ภาพแรกที่เห็นหลังจากเปิดแอพลิเคชั่นเฟสบุ๊คขึ้นมา ก็คือ ภาพเพลงขวัญ เพื่อนสนิทของตัวเอง ที่ตอนนี้บินไปเที่ยวที่ประเทศญี่ปุ่น เธอชวนพร้อมรักแล้ว แต่ร่างบางก็ปฏิเสธไป เขาอยากใช้เวลาอยู่กับอคินทร์มากกว่า ถ้าเพื่อนตัวเล็กของเขารู้ คงไม่วายกรอกตามองบน หาว่าเขาติดหลัวแน่นอน แต่แน่นอนว่าไม่มีใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขาและร่างสูง แม้แต่เพียงขวัญที่เป็นเพื่อนสนิทก็ตาม
พร้อมรักกดหัวใจให้กับรูปภาพเพลงขวัญ ก่อนจะกดพิมพ์คอมเมนต์ส่งไป "อิจฉาคนได้ไปเที่ยวจัง"
ไม่นานนักเพื่อนสาวก็ตอบความคิดเห็นกลับมา
"ชวนแล้วก็ไม่ยอมมา เชอะ ! หนุ่มญี่ปุ่นหล่อมากกกกก"
"ฮ่า ฮ่า" พร้อมรักหลุดขำให้กับความสดใจของเพื่อน เสียงหัวเราะคิกคักของพร้อมรัก ทำให้ร่างสูงที่หลับอยู่ข้างๆ ค่อยๆเปิดเปลือกตามอง อคินทร์ขยับศรีษะขึ้นมานอนหนุนตักร่างบาง
"คุยกับใคร"
"คุยเฟสบุ๊คกับเพียงขวัญครับ ดูสิไปเที่ยวญี่ปุ่นลงรูปไม่หยุดเลย ช่วงนี้หิมะตกด้วย" พร้อมรักยื่นมือถือที่โชว์หน้าไทม์ไลน์ของเพื่อนสนิทให้กับคนที่กำลังนอนหนุนตักดู
"แล้วเราล่ะ ชอบลงรูปหรือเปล่า"
"ชอบครับ" พร้อมรักจึงเปิดเข้าไปหน้าไทม์ไลน์ของตัวเอง ส่วนมากเขาจะลงรูปอาหาร หรือรูปสิ่งของมากกว่า แต่ก็มีบ้างที่ลงรูปเซลฟี่ตัวเอง พร้อมกับใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
ร่างสูงขมวดคิ้วทันทีที่เห็นรูปพร้อมรัก ที่มีชายหนุ่มมากหน้าหลายตาเข้ามากดหัวใจ บ้างก็เข้ามาคอมเมนต์
"สมัครให้พี่หน่อย"
"อะไรนะครับ"
"เฟสบุ๊คกับไอจี สมัครให้พี่หน่อย"
พร้อมรักตาเบิกกว้าง ก่อนจะหลุดขำออกมา
"ขำอะไร?" เสียงทุ้มเอ่ยดุอย่างไม่จริงจังนัก
"ทำไมจู่ๆก็อยากเล่นล่ะครับ หรือว่าหึง?"
ร่างสูงไม่ตอบ แต่เอื้อมไปหยิบมือถือ และปลดล็อคหน้าจอสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุด ที่นอกจากแอพลิเคชั่นไลน์ที่เอาไว้คุยงาน ก็ไม่ได้เล่นอะไรอีกเลย
"ครับๆ" พร้อมรักรับมือถือ มาโหลดแอพ ใช้เวลาไม่นาน ก็ได้เฟสบุ๊ค กับไอจี ที่มีแอคเคาท์เป็นชื่อของอคินทร์
"ในเครื่องพี่มีรูปหรือเปล่า"
อคินทร์ส่ายหน้า นอกจากรูปที่ใช้ทำงาน ไฟล์เอกสารการประชุม ก็แทบไม่มีรูปอะไรอีกเลย
ร่างสูงเอื้อมไปจับมือพร้อมรักชูขึ้นบนอากาศแล้วกดชัตเตอร์
"เอารูปนี้ก็ได้" ร่างสูงยื่นมือถือคืนให้กับพร้อมรัก
ร่างบางหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อทันที ใครจะคิดว่าคนอย่างอคินทร์จะมีโมเมนต์นี้ด้วย
"กดติดตามผมแล้วนะ พี่อยากกดติดตามใครอีกครับ"
อคินทร์ส่ายหน้า
"อยากเห็นแค่พร้อมรัก"
พร้อมรักทำตัวไม่ถูกเมื่อถูกหยอดแต่เช้า
"สายแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า" พร้อมรักลุกขึ้นพรวด ดีที่ร่างสูงที่นอนตักอยู่ลุกขึ้นทัน ไม่งั้นคงมีคนคอหักเพราะมีความเขินของพร้อมรักแน่ๆ
.
รนต์ยนต์คันหรู จอดเทียบทางเข้าของ Strom Hill เหมือนกับทุกวัน ผู้บริหารหนุ่มร่างบางกำลังปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยเตรียมลงจากรถก็เอ่ยพูดกับร่างสูงที่วันนี้อาสาขับรถมาส่งเขา
"เย็นนี้เราทำอาหารทานที่ห้องไหมครับ"
"เย็นนี้พี่ต้องไปที่บ้านใหญ่" ร่างสูงตอบเสียงเรียบนิ่ง
"ช่วงนี้เข้าไปเกือบทุกวันเลยนะครับ ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมหาอะไรทานที่ห้างก็ได้" พร้อมรักเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มบางไปให้ เขาไม่อยากให้ร่างสูงคิดมาก
"วันหลังนะ" อคินทร์ยื่นมือไปลูบหัวพร้อมรัก "เดี๋ยวเย็นนี้ให้ชาติมารับ
"ครับ" ร่างบางตอบรับแล้วจึงก้าวลงจากรถ
ตั้งแต่ที่เขาย้ายไปอยู่กับอคินทร์ ช่วงแรกร่างสูงก็ไปมาระหว่างบ้านใหญ่กับเพนท์เฮาส์บ้าง แต่ส่วนใหญ่เขาจะกลับมาค้างที่เพนเฮาส์ตลอด จะมีบ้างที่วันหยุดจะไปรับริสา ลูกสาวตัวน้อย มาค้างที่นี่ด้วยเสียมากกว่า
แต่พอเข้าเดือนที่สอง อคินทร์มักกลับไปที่บ้านแล้วกลับมาอีกทีดึกๆ หรือบางครั้งก็ค้างที่บ้านเลย
พร้อมรักไม่ได้ว่าอะไร และไม่ได้งี่เง่า หรือเอ่ยปากเรื่องนี้กับอคินทร์ เพราะคิดว่าร่างสูงก็ต้องมีครอบครัวที่ต้องใส่ใจดูแล
.
หลังจากเลิกงาน ชาติก็มารอรับเขาอยู่ก่อนแล้ว พร้อมรักให้ชาติไปจอดรถตรงทางเข้าห้าง และให้กลับไปทำงานของตัวเองต่อ ส่วนเขาจะไปเดินเล่นในห้าง
"เฮียปล่อยเพนท์"
พร้อมรักเดินเข้ามาถึงโซนอุปกรณ์วาดรูปก็เห็นคนตัวเล็กที่คุ้นหน้าคุ้นตา เพนท์ เพื่อนสนิทของศิระ ที่ตอนนี้กำลังถูกฉุดกระชากจากผู้ชายอีกคนอยู่ด้านหน้าร้าน
เมื่อเดินเข้าไปใกล้ก็ทำให้พร้อมรักตกใจ ใบหน้าพลันซีดลงอย่างเห็นได้ชัด เพราะผู้ชายที่กำลังจับต้นแขนของเพนท์อยู่ คือเพทาย เด็กหนุ่มรุ่นพี่สารเลวที่เขาเกลียด รุ่นพี่ที่เกือบจะข่มขืนเขาในห้องล็อคเกอร์นั่น
แต่ถึงจะเกลียดแค่ไหน ก็อดเป็นห่วงเพนท์ไม่ได้ เขาเจอกับเพนท์บ่อยครั้ง เพราะเขายังคงไปที่ร้านกาแฟของศิระอยู่บ่อยครั้ง แวะไปดื่มกาแฟบ้าง หรือบางครั้งก็ไปหาริสาบ้าง ทำให้ศิระกับพร้อมรักสนิทกันมากขึ้น ชายหนุ่มยังคงหยอดเขาอยู่ตลอด อาจะเป็นเพราะศิระไม่รู้ว่าพร้อมรักกำลังมีความสัมพันธ์กับคนอื่นอยู่ และพร้อมรักก็ยังไม่คิดจะบอกใคร เพราะอยากให้อคินทร์เป็นคนบอกเอง
"ป๊าบอกให้พาแกกลับบ้าน" เพทายยังคงจับต้นแขนเพนท์แน่น
"ไม่เฮีย ขอร้องอย่าบังคับเพนท์"
"แกจะมัวมาวาดรูปไร้สาระนี่อยู่ทำไม กลับไปกับเฮีย"
"ฮึก! ไม่" คนตัวเล็กสะบัดตัวจนสุดท้ายต้นแขนก็หลุดจากการจับกุม แต่ด้วยความที่ใช้แรงค่อนข้างเยอะ จึงทำให้ร่างเล็กกระเด็นและล้มกระแทกไปที่พื้น
พร้อมรักรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างเล็กให้ลุกขึ้นยืน ตอนนี้ใบหน้าขาวเนียนของเพนท์เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ร่างบางหันไปประจันหน้ากับเพทาย ชายหนุ่มชะงักไปชั่วครู่เมื่อเห็นหน้าเขา
"ไปเพนท์" พร้อมรักจับมือเพนท์กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ลิฟท์ของผู้บริหารที่อยู่ใกล้บริเวรนั้นพอดี
เพทายที่วิ่งตามมา ก็ต้องหยุดเพราะหน้าลิฟท์มีรปภ.ยืนรักษาความปลอดภัยอยู่ แน่นอนว่าคนนอกไม่สามารถเข้าไปได้ แต่พร้อมรักคือข้อยกเว้น เพราะอคินทร์กำชับกับรปภ.ทุกคนไว้แล้ว
เพทายยืนมองพร้อมรักที่จูงมือเพนท์เดินเข้าไปในลิฟท์นั่น ชายหนุ่มรู้อยู่แล้วว่า ลิฟท์ตัวที่พร้อมรักเข้าไปนั้นนอกจากจะเชื่อมไปยังส่วนของออฟฟิตแล้ว มันยังเชื่อมตรงไปที่เพนท์เฮาส์ของอคินทร์ด้วย ก่อนที่เขาจะแตกหักกับอคินทร์ เขาเคยมาที่นี่ค่อนข้างบ่อย พวกเขามักจะมารวมตัวเล่นเกมส์หรือปาร์ตี้กันที่นี่
ชายหนุ่มรู้ดีว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะได้เข้าไปที่เพนท์เฮาส์หรูของอคินทร์ได้ มีเพียงแค่กลุ่มเพื่อนสนิท และมีแค่เพทาย แฟรงค์ เจตต์ เท่านั้นที่อคินทร์พามา และที่สำคัญอคินทร์ไม่เคยพาคู่ขา หรือคนรักคนไหนมาที่นี่เลย
"หึ มีเรื่องสนุกให้ทำแล้วสิ" เพทายยิ้มมุมปาก สายตาบ่งบอกถึงความกรุ่นโกรธ ก่อนจะหมุนตัวออกมาจากบริเวณนั้น
