Let me be yours 12 

 

ประตูบ้านยังไม่ทันปิดดีด้วยซ้ำ คนอายุน้อยกว่าก็ดันร่างสูงแนบชิดบานประตูให้ปิดดังตึง เจ้าเม่นแคระกลายร่างเป็นลิงน้อยกระโดดขึ้นเกาะเกี่ยวสองขากับลำตัวโจเซฟ สองมือคล้องคอแนบริมฝีปากมอบจุมพิตเร่งเร้ารุนแรงด้วยรอไม่ไหวอีกต่อไป นานแค่ไหนแล้วที่โจเซฟไม่ยอมสัมผัสเขานอกจากจูบ ไม่รู้ว่าอายุป่านนี้แล้วจะหวงตัวอะไรนักหนา คราวนี้อีกฝ่ายเป็นคนออกปากพาตัวเขามาถึงบ้าน นาธานไม่มีวันยอมให้เขาปฏิเสธอีกแน่ แต่จากฝ่ามือใหญ่ที่ยกขึ้นประคองสะโพกเขาพลางบีบก้อนกลมกลึงเต็มแน่นทั้งสองมือ โจเซฟก็คงรอเวลานี้อยู่เช่นกัน 

เพราะคืนนี้เขาดื่มแอลกอฮอล์มาด้วย รสชาติเบอร์เบิ้นขมปร่ายังคงอบอวลติดปลายลิ้น มอมเมานาธานให้หลงใหลเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสนุ่มลึกเข้มข้นแบบผู้ใหญ่ที่เขาไม่คุ้นชิน  

โจเซฟอาศัยร่างกายแข็งแรงค่อยๆ ก้าวเดินช้าๆ ปล่อยให้เด็กแสบเป็นฝ่ายกลืนกินริมฝีปากเขาไปก่อน ทั้งลิ้นชื้นและฟันคมซุกซนน่าเอ็นดูไม่หยอก สองมือบีบขย้ำก้อนเนื้อกลมนุ่มไปพร้อมกัน กระทั่งถึงโซฟาจึงนั่งลงทั้งที่มีลิงน้อยเกาะอยู่บนตัก 

เด็กแสบเมื่อรู้ตัวว่าโจเซฟนั่งลงดีแล้วจึงถอนริมฝีปากไถลตัวลงไปนั่งบนพื้นระหว่างขาเขา มือเล็กปลดกระดุมกางเกงออกให้ด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติเหมือนเคยทำแบบนี้มาแล้วนับล้านครั้ง ทว่าความเป็นจริง.... 

"เดี๋ยว" โจเซฟเอ่ยห้ามเสียงแหบพร่า จับคางมนไว้ก่อนที่เขาจะทำเรื่องไม่คาดคิด "จะทำอะไร" 

"นายเคยบอกฉันว่าเอาไว้คราวหน้า ก็คือตอนนี้ไง" 

โจเซฟกลืนน้ำลายดังอึก รู้ล่ะว่าเจ้าเด็กนี่ก๋ากั่นไม่เคยเอียงอาย แต่ไม่คิดว่าจะพูดออกมาหน้าตาเฉยได้ขนาดนี้ ดวงตาใสแจ๋วไม่สะทกสะท้านกับครั้งแรกที่กำลังจะเกิดขึ้น นี่ใช่เจ้าเด็กที่ไม่เคยมีประสบการณ์ในวันนั้นหรือเปล่านะ 

"นายไม่จำเป็นต้องทำ" 

"จำเป็นสิ ฉันชอบเจ้าหนูนี่ของนายนะ" 

โอย....ให้ตาย 

เด็กแสบหน้าไม่อาย!!  

โจเซฟยกมือขึ้นเสยผมอย่างไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี ปล่อยให้นาธานจัดการกับซิปของเขาต่อ ไม่นานเจ้าหนูใหญ่โตที่แสนคึกคักของเขาก็เป็นอิสระจากบ็อกเซอร์ซึ่งถูกเม่นจอมยั่วดึงรั้งลงมา มันแทบทนไม่ไหวเพราะประโยคเมื่อครู่ของนาธาน 

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกเมื่อนิ้วมือนุ่มแตะมันพลางรูดคลึงเบาๆ เตรียมความพร้อมให้โดยไม่จำเป็น เพราะมันคงแข็งไปมากกว่านี้อีกไม่ได้แล้ว เจ้าตัวแสบเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มร้ายให้เขาด้วยความพอใจ 

"เตรียมตัวรับแรงปะทะ" 

คำพูดของเขาในวันนั้น!  

คราวนี้โจเซฟได้รู้แล้วว่านาธานรู้สึกอย่างไร ท่อนเนื้ออวบหนากระตุกวูบเมื่อลิ้นแดงสดฉ่ำชื้นตวัดเลียบนปลายยอด เจ้าตัวหัวเราะร่วนในลำคอเมื่อได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนที่ปากเล็กๆ นั่นจะค่อยๆ ครอบลงมา  

....แล้วโจเซฟก็ค้นพบโลกอีกใบ 

ความเสียวซ่านแล่นริ้วไปทั่วสรรพางค์กาย สัมผัสนั้นอ่อนนุ่มบางเบาเพราะเจ้าตัวเพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรก ทว่ากลับควบคุมเขาได้เบ็ดเสร็จเมื่อปากเล็กค่อยๆ รูดขึ้นลงเป็นจังหวะจะโคน นาธานเก็บฟันคมซุกซนได้ดีเยี่ยม ไม่ขูดข่วนเจ้าหนูของเขาให้อารมณ์สะดุด โจเซฟกัดฟันกรอดเกร็งสะโพกสอบแน่นหักห้ามตัวเองไม่ให้เด้งกายสวนการเคลื่อนไหวของนาธาน เขาอยากให้มันเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับเจ้าตัวแสบ เพราะสิ่งนี้สร้างความสุขให้เขามากเหมือนกัน 

นาธานไม่สามารถครอบครองโจเซฟได้ทั้งหมด เขาจึงใช้มือช่วยกอบกุมส่วนฐานล่างไว้ ใช้น้ำลายของตัวเองหล่อลื่นให้ทุกจังหวะสอดคล้องกัน กระทั่งเหลือบตาขึ้นมองด้านบนก็พบเข้ากับสายตาดุดันร้อนแรงจ้องมองมา สันกรามนูนเด่นหราบ่งบอกว่าเขากำลังอดทนอย่างที่สุด ปากเล็กจึงเคลื่อนขึ้นด้านบนทั้งที่นัยน์ตาสอดประสาน ดูดแรงๆ เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปล่อยออกจนเกิดเสียงดังป๊อป 

ลิ้นสีแดงสดแลบเลียริมฝีปากคล้ายกำลังนึกถึงรสชาติเมื่อครู่ “อืม....อร่อยกว่าโลลิป๊อปคราวที่แล้วอีกแฮะ”  

โจเซฟสบถเบาๆ ในลำคอ 

วินาทีต่อมาร่างโปร่งก็ถูกฉุดกระชากให้ขึ้นมานั่งบนตักแข็งแรงโดยแผ่นหลังแนบชิดกับแผงอกกว้าง เสื้อยืดถูกถอดออกด้วยความรวดเร็วตามด้วยกางเกงและชั้นใน โดยที่นาธานยกตัวขึ้นให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ฟันคมขบกัดสลับดูดเลียไปตามลำคอด้านหลัง สร้างรอยรักสีกุหลาบช้ำในตำแหน่งใต้ร่มผ้า มือข้างหนึ่งกอบกุมส่วนอ่อนไหวด้านหน้าที่กำลังแข็งคัดไม่ต่างกัน เจ้าแม่นแคระตัวสั่นระริกเมื่อโจเซฟบีบนวดคลึงมันเบาๆ ด้วยรู้ว่าสัมผัสแบบไหนแล้วนาธานจะพึงพอใจ เขารู้จักเด็กแสบดีกว่าที่เจ้าตัวรู้จักตัวเองเสียอีก 

ปากเล็กเผยออ้าออกรับนิ้วมือสากสอดแทรกเข้ามา ตวัดลิ้นดูดเลียอย่างรู้หน้าที่ หยอกล้อกับปลายนิ้วที่กดย้ำลงบนลิ้นอ่อนนุ่มกระตุ้นต่อมน้ำลายให้ผลิตของเหลวในปริมาณมากขึ้น กระทั่งไหลย้อยลงมาทางมุมปากโจเซฟจึงดึงนิ้วออกไปด้วยความพอใจ 

นิ้วมือเปียกชุ่มเสาะหาตุ่มไตสีชมพูบนแผ่นอกบางจนเจอ แรงสะกิดคละเคล้าบดขยี้ทำเอานาธานแอ่นตัวโค้ง กลางกายที่กำลังถูกปรนเปรอในเวลาเดียวกันคายน้ำหล่อลื่นสีใสออกมาปริมาณมาก เสียงครางกระเส่าดังเครือ 

สองขาเรียวแยกออกกว้างอยู่บนตักโจเซฟโดยมีกล้ามเนื้อต้นขาแข็งแรงรองรับ ท่วงท่าน่าอายเปิดเปลือยทุกสัดส่วนจนหมดจด แต่วินาทีนี้นาธานไม่มีพื้นที่ในสมองนึกถึงมัน 

ลมหายใจหอบหนัก มือเกาะคว้าท่อนแขนกำยำไว้เป็นที่พึ่ง ปลายเท้าจิกแน่นก่อนที่ความเสียวซ่านจะนำพาความสุขสุดยอดระลอกแรกมาถึง เจ้าตัวกรีดร้องสั่นระริกไปทั้งร่างก่อนจะระทดระทวยดั่งเทียนถูกไฟลน เรี่ยวแรงเหือดหายไปในพริบตา 

เสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ ดังลอดมาจากคนด้านหลัง สองมือโอบกระชับเจ้าเม่นจอมยั่วเอาไว้ 

"ไง คนแก่ยังแรงดีอย่างที่สงสัยอยู่หรือเปล่า นี่แค่เพิ่งเริ่มต้นเองนะ" 

ถ้าเขามาอยู่ตรงหน้าก็จะได้เห็นว่าเจ้าเด็กแสบกลอกตามองบนได้น่ามันเขี้ยวเพียงไร แต่ถึงไม่เห็นเขาก็พอจินตนาการสีหน้าเด็กน้อยของเขาได้ 

"พูดดีไปเถอะ แล้วก็เลิกเอาเจ้าหนูใหญ่โตของนายทิ่มก้นฉันสักที รู้ใช่ไหมว่า 'การเริ่มต้น' เล็กน้อยแค่นี้สำหรับฉันไม่นับเป็นอะไรเล....อื้อออ!! " 

เพราะสองขาเรียวอ้ากว้างเปิดช่องทางเปลือยเปล่าด้านหลังจนสุด นิ้วมือซึ่งชุ่มโชกไปด้วยน้ำรักของเขาจึงสอดแทรกเข้ามาได้อย่างง่ายดาย และโจเซฟจู่โจมเขาด้วยสองนิ้วในคราวเดียว! พวกมันเคลื่อนไหวตื้นๆ อยู่ที่ปากทางเข้าสร้างความเคยชินสองสามครั้ง เหยียดขยายช่องทางเพื่อสืบเสาะเข้าไปลึกขึ้นจนค้นหาจุดไวสัมผัสของนาธานเจอ ช่องทางพลันบีบรัด ริมฝีปากสีแดงสดเผยออ้าหอบหายใจครางแผ่ว คางมนถูกฝ่ามือใหญ่กอบกุมไว้ดันให้แหงนหงายรับจุมพิตหนักหน่วงร้อนแรง นาธานพยายามเหยียบเท้าลงบนพื้นแต่ทำไม่ได้เพราะท่อนขาที่รองรับเขาไว้สูงกว่า จึงได้ทำเพียงกระดกเอวขึ้นส่งแรงเพื่อสิ่งที่ต้องการ แต่มันยังไม่พอ 

เจ้าตัวถอนริมฝีปากออก ขมวดคิ้วยุ่ง "เอาได้แล้ว เข้ามาสักที" 

โจเซฟก้มลงกัดปากบวมช้ำที่เพิ่งเอ่ยถ้อยคำหน้าไม่อายออกมา แต่ในเวลาแบบนี้เขากลับรักมัน 

นิ้วมือยาวถอนออก ความรู้สึกวางโหวงไม่น่าพึงพอใจนาธานจึงส่งเสียงคำรามแผ่วๆ ประท้วง โจเซฟปล่อยให้ขาข้างหนึ่งของเขาเหยียบลงบนพื้น เพื่อที่จะสอดแทรกตัวตนเข้าไปในจุดที่ลึกที่สุดในคราวเดียว 

"อ๊าาา ใช่! นั่นแหละโจ เข้ามาเลย อื้ออออ" 

ร่างกายแอ่นโค้ง คว้ามือเกี่ยวกับท่อนแขนที่โอบรัดร่างกายช่วงบนของตัวเองแน่น ส่วนด้านล่างกระแทกกระทั้นดุเดือดรุนแรงเสียจนตัวโยกคลอน แก่นกายปวกเปียกของนาธานแข็งขืนเหวี่ยงไปมาคายน้ำใสไหลยืดออกมาอีกครั้งด้วยความซ่าน หัวสมองขาวโพลน 

นี่มัน....สุดยอด 

ใครกันที่บอกว่าโจเซฟของเขาแก่ 

ใครเป็นคนพูด มันผู้นั้นสมควรตาย 

"ฮึก! ฮ้าาา" เด็กแสบที่กดสะโพกลงสวนกายเพื่อช่วยโจเซฟล้มเลิกความพยายามในที่สุด เพราะที่เป็นอยู่ตอนนี้ทั้งหมดเขาก็แทบรับไม่ไหวแล้ว โจเซฟกำลังแสดงให้ดูว่าเขามีเรี่ยวแรงสำหรับเรื่องนี้เหลือเฟือ 

"อย่าเพิ่งหมดแรง เด็กน้อย" เสียงกระซิบข้างใบหูแหบพร่าดุดัน ฝ่าเท้านาธานลอยขึ้นจากพื้นอีกครั้งเมื่อโจเซฟยกตัวเขาขึ้นมาคุกเข่าบนโซฟากว้าง วางมือลงบนพนักที่เท้าแขนทั้งที่ยังเชื่อมต่อกันเหมือนเขาเป็นเพียงตุ๊กตายัดนุ่นไม่ใช่ผู้ชายน้ำหนักห้าสิบห้ากิโลกรัม 

นาธานเอี้ยวตัวมองไปด้านหลังเพื่อรับจูบหนักๆ หนึ่งที มือข้างหนึ่งประคองท้องน้อยเขาเพื่อให้สะโพกยกขึ้น ส่วนอีกข้างจับสะโพกนุ่มและเริ่มกระทั้นกายเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้นาธานไม่มีเวลากระทั่งกำหนดลมหายใจ 

ทุกส่วนในร่างกายเหยียดเกร็งขมวดแน่น ยิ่งฝ่ามือร้อนกอบกุมลงบนกลางกายอ่อนไหวเขาก็แทบทะลักทลายออกมาแล้ว แต่เป็นเพราะโจเซฟบีบส่วนปลายไว้เบาๆ จึงชะลอไปได้ชั่วครู่ นาธานยืดกายส่วนบนขึ้นเหยียดตรงทิ้งตัวไปหาโจเซฟ ให้เขากอดรัดและโถมแรงเข้าใส่ทั้งหมดจวบจนกระทั่งเสียงหวีดร้องครั้งสุดท้ายและทุกอย่างขาวโพลนสาดซัดกระจัดกระจายแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย นาธานคิดว่าตัวเองหมดสติไปในช่วงเวลาสั้นๆ เพราะความสุขสม กว่าจะรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งเขาก็นอนแผ่ร่างคว่ำหน้าอยู่บนร่างกายกำยำของโจเซฟบนโซฟาแล้ว หัวใจยังคงเต้นกระหน่ำลมหายใจหอบหนัก ทว่าภาพตรงหน้าค่อยๆ ประกอบตัวกลับเข้าหากันเป็นปกติอีกครั้ง 

ให้ตายสิ 

บนโลกใบนี้ไม่มีสิ่งใดพิเศษไปกว่าเซ็กส์กับโจเซฟอีกแล้ว 

เด็กแสบแย้มยิ้มด้วยความอิ่มเอมใจ 

"นายห้ามแก่นะโจ ห้ามหมดแรงกับเรื่องนี้เด็ดขาดเลย" 

คนอายุมากกว่าพ่นลมหายใจทั้งรอยยิ้ม "ฉันยังมีเวลาแสดงให้นายดูอีกหลายปี" 

"หลายสิบปี" เด็กแสบแก้คำให้ใหม่ ฝ่ามือลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้ออกระอุอุ่น 

"ถึงตอนนั้นนายจะยังอยากได้คุณครูแก่ๆ อยู่อีกหรือ เรี่ยวแรงฉันอาจน้อยลงแล้ว" 

นาธานเงยหน้าขึ้น วางคางลงบนหลังมือตัวเองเพื่อมองหน้าโจเซฟให้ชัดๆ ในดวงตามีประกายความไม่พอใจแฝงอยู่ในนั้น 

"ถึงนายแก่แล้วแต่ฉันยังมีแรง ฉันทำให้นายได้" 

โจเซฟหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ลูบเส้นผมนุ่มละเอียดมือของอีกฝ่าย สีหน้าอ่อนโยนทอดมองด้วยความรักใคร่เอ็นดู 

"ทำแบบไหน แบบที่ฉันทำให้นาย? " 

"นายยอมเหรอ?! " นาธานถามด้วยดวงตาเบิกกว้าง จึงได้รับแรงบีบเบาๆ บนปลายจมูกรั้นเป็นคำตอบ 

"รอชาติหน้าเถอะ" 

"ชิ ฉันก็ไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย เอาไว้ครั้งหน้าฉันจะแสดงให้นายดู" 

"หึ เด็กแก่แดด พูดจาหน้าไม่อาย เขินอายน่ะรู้จักบ้างไหม" 

"ไม่รู้จักหรอก! ฉันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว หรือนายไม่ชอบ?! " 

คนถูกตั้งคำถามแย้มรอยยิ้มบาง ตอบเสียงนุ่ม "ชอบ" 

คนได้รับคำตอบถูกใจยิ้มร่าเริง "ฉันก็ชอบนายเหมือนกัน" 

โจเซฟเกลี่ยแก้มใส ไม่รู้ว่าเจ้าเม่นแคระเข้าใจความหมายของคำว่าชอบมากน้อยแค่ไหน และชอบในที่นี้ของเขาเหมือนกันกับเจ้าตัวหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ คือนาธานคงไม่รู้ว่าเขาได้เอ่ยคำสัญญาออกมาโดยไม่รู้ตัว 

หลายสิบปีอย่างนั้นหรือ....หากเป็นไปได้มันก็คงดีมากจริงๆ  

"โจ" 

"หืม" 

"ถามอะไรหน่อยสิ" 

"อะไร" 

นาธานนึกถึงบทสนทนากับควินตันในบาร์วันนี้ มีเรื่องหนึ่งที่ค้างคาใจเขามาโดยตลอด เรื่องเดียวที่โจเซฟกีดกันไม่ยอมให้เขารับรู้และกลายเป็นช่องว่างระหว่างทั้งสองคน เขาอยากให้มันหายไป 

"ฉันรู้ว่านายมีความลับกับฉัน เรื่องที่ควินตันรู้ เพื่อนนายรู้ ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับนายรู้หมด แต่ฉันไม่รู้" นาธานจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของโจเซฟ หวังจะได้เห็นความจริงที่เขาปิดบังไว้ภายใน "บอกฉันได้ไหม" 

โจเซฟนิ่งเงียบ มองพิจารณาเด็กแสบตรงหน้า เขาเองไม่อยากมีความลับกับนาธานเหมือนกัน ความสัมพันธ์ที่เริ่มแน่นกระชับเริ่มปกปิดได้ยากมากขึ้นทุกที ในเมื่อเขายอมรับอีกฝ่ายเข้ามาในโลกของตัวเองแบบนี้ นาธานก็มีสิทธิ์ที่จะรับรู้ถึงอันตรายที่เขาอาจได้เจอ 

แต่แน่นอนว่าโจเซฟไม่มีวันยอมให้มันเกิดขึ้น 

....อาจถึงเวลาแล้ว 

"พวกเราขายข้อมูล" 

"ขายข้อมูล? ข้อมูลอะไร แล้วขายทำไม ขายให้ใครเหรอ" 

คนอายุมากกว่ายิ้มน้อยๆ ให้กับเด็กช่างซักช่างถาม 

"ข้อมูลอะไรก็ได้ที่ใครก็ได้มีเงินมากพอจะซื้อ" 

"เช่นอะไรบ้าง" 

"ก็....เช่นว่า พ่อค้ายาเสพติดฝั่งตะวันออกอยากรู้ว่าคู่แข่งฝั่งตะวันตกจะส่งของข้ามแดนตัวเองเมื่อไหร่ จะได้ดักปล้นชิงมาเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็ทำลายคู่ต่อสู้ทางการค้าเพื่อให้ฝั่งตัวเองได้เปรียบ" 

เจ้าเม่นแคระตาเบิกกว้างกับข้อมูลที่ได้รับ เพราะนี่มันมากเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการถึง มันฟังดูอันตรายเกินไป 

"แล้วแบบนี้พวกคนฝั่งตะวันตกจะไม่แค้นพวกนายแย่เหรอ ถ้าพวกนั้นอยากเอาคืนล่ะ" 

"นั่นคือเหตุผลว่าทำไมทุกอย่างถึงเป็นความลับ" 

หัวใจที่สงบลงแล้วกลับมาเต้นจังหวะหนักหน่วงอีกครั้ง ด้วยเหตุผลที่แตกต่างจากคราวแรกอย่างสิ้นเชิง เพราะครั้งนี้มันเต็มไปด้วยความกังวลใจ 

"แล้วถ้าเกิดความลับรั่วไหลขึ้นมาล่ะ ถ้ามีคนขุดคุ้ย" 

"ก็อาจต้องเสียเลือดกันหน่อย" 

นั่นคือสาเหตุของแผลเป็นหลายแผลบนตัวโจเซฟที่นาธานเห็น เขาลูบไล้ฝ่ามือไปตรงนั้นโดยไม่รู้ตัวแล้วก็สะดุดเข้ากับรอยนูนที่หลงเหลืออยู่ ครั้งหนึ่งมันคงเคยสาหัสมาก 

โจเซฟระบายรอยยิ้มบางเมื่อเห็นความหวาดกลัวที่หาได้ยากในดวงตาเจ้าเม่นแคระ และมันเกิดขึ้นเพราะเป็นห่วงเขา 

"แต่มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว เพราะพวกเราวางมือ ฉันบอกนายแล้วไงว่าตั้งแต่นี้ต่อไปฉันเป็นแค่เจ้าของบาร์ และเป็นคุณครูของนาย" 

"จริงนะ" 

"อืม" 

นาธานแนบใบหน้าลงกับแผ่นอกอุ่นอีกครั้ง ฟังเสียงหัวใจเต้นเป็นจังหวะมั่นคงสม่ำเสมอ มันทั้งหนักแน่นและให้ความรู้สึกวางใจ 

ช่องว่างที่เคยมี....ลบเลือนหายไปเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น 

 

 

 

TBC. 

>>>> 

ทุกคนเบื่อฉากอัศจรรย์มั้ยคะ 

นิลรู้สึกว่ามันช่างยาวนาน (¯▽¯;)  

ยิ่งตอนแต่งยิ่งยาวนานนนนค่ะ 555 

แต่ก็แอบหวังว่าจะถูกใจกันน้าาา 

จุ้บๆ  

ช่วงนี้ขอเปลี่ยนกฎจากลงทุก 3 วัน เป็น 4 วันไปก่อนนะคะ แหะๆ 

แต่ยังรักและคิดถึงทุกคนเหมือนเดิมค่า 

ปล.ขอบคุณสำหรับคอมเม้นและกำลังใจเช่นเคยนะคะ