“แล้วพี่วินจะเสียใจที่ทำกับเพื่อนดาวแบบนี้ พี่ธรคะ เรากลับกันเถอะค่ะถ้าเขาอยากจะไปต่อกับผูหญิงคนนี้แล้วทิ้งลูกทิ้งเมียตัวเองไว้ข้างหลังก็อย่าไปสนใจเลย กลับกันเถอะนะคะตาหนูอยากพักแล้ว”

ทัดดาวบอกหน้าเชิด เธออดโมโหแทนเพื่อนตัวเองไม่ได้จริงๆที่เห็นเขาประชดเพื่อนเธอมากขนาดนี้ มากถึงขนาดควงผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตา เพื่อนของเธอผิดก็จริงที่ชอบไปหงุดหงิดเขาบ่อยๆในช่วงนี้ แต่มันก็แค่นั้น ไม่เหมือนเขาที่หึงงี่เง่าและทำอะไรไม่คิด ไม่นึกถึงผลที่ตามมาแบบนี้ ทัดดาวกำลังจะเดินออกไปก็หันกลับมาหาชวินทร์อีกครั้ง

“พี่วินคงยังไม่รู้สินะคะ ว่าสิ่งที่ยัยขวัญเกลียดที่สุดคือการนอกใจ พี่วินอาจจะไม่ได้นอกใจยัยขวัญจริงๆ อาจจะแค่ทำไปเพราะประชด แต่พี่ไม่รู้หรอกว่ามันกระทบใจยัยขวัญมากแค่ไหน ที่ยัยขวัญหงุดหงิดก็เพราะฮอร์โมนของคนท้อง ยัยขวัญกำลังจะมาง้อพี่แต่ก็เจอรูปที่พี่อยู่กับผู้หญิงคนนี้ซะก่อน เนี่ยหรอคะการกระทำของคนที่บอกว่าเฝ้ารอลูกที่พี่เคยรอมาตลอด มาวันนี้พี่ทำมันพังอีกรอบแล้ว ตอนนี้ครอบครัวของพี่มันพังเพราะตัวพี่เอง ยัยขวัญไม่เคยนอกใจพี่เลยสักนิด กับคุณธีร์นั่นมันก็เป็นแค่เรื่องงาน แต่ดูพี่สิ พี่ทำอะไรลงไปรู้ตัวบ้างหรือเปล่า คราวนี้ดาวจะไม่ยอมให้เพื่อนของดาวต้องเจ็บเพราะพี่อีก ถ้าพี่อยากเลิกแบบที่พี่พูดเมื่อกี้ก็กรุณาทำให้ได้ด้วย และถ้าคิดว่าจะเลิกแล้วหันไปควงคนนี้ละก็ ก็อย่ามาให้ยัยขวัญกับลูกเห็นหน้าพี่อีก คงไม่มีแม่คนไหนอยากได้ผู้ชายเจ้าชู้มาเป็นสามีหรอกค่ะ” พอพูดจบเธอก็เดินออกจากตรงนั้นพร้อมกับสามี ชลธรได้มองหน้าน้องชายตัวเองที่ตอนนี้อึ้งค้างไปเป็นที่เรียบร้อย

“รีบไปตามเมียแกกลับมาเลย แต่ถ้าไม่อยากไปก็ช่างแก”

ชวินทร์ยืนฟังคำว่าของทัดดาวอยู่แบบนั้น เขาอึ้งไปตั้งแต่ที่เมียเขาบอกว่าตัวเองท้องแล้ว ความรู้สึกมันเหมือนเดจาวูยังไงยังงั้น ครั้งแรกเขารู้ว่าสองแฝดเป็นลูกก็เพราะตอนอุบัติเหตุ ครั้งที่สองเขารู้ว่าตัวเองมีลูกและเสียลูกไปก็เพราะอุบัติเหตุอีก และครั้งที่สาม เขารู้ว่าเมียเขากำลังท้องในตอนนี้เขากำลังอยู่กันคนอื่นและเขาบอกเลิกเธอ

“คุณวิน...คุณวินคะ”

“ปล่อย..”

“คุณวินคะ อย่าไปสนใจเลยนะคะ ดูจากเมื่อกี้นี้แล้วเขาไม่รัก...”

“หุบปากเดี๋ยวนี้! อย่ามาพูดถึงเมียผมแบบนั้นอีก ที่ผมทำไปเมื่อกี้ก็แค่ประชดเมียผมเท่านั้นไม่ได้มีความคิดที่อยากจะเลิกสักนิด” เขาพูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้น วงแขนที่เขากอดเอวหญิงสาวมันล่วงลงมาตั้งแต่เมียเขาบอกว่าท้องแล้ว

“กูทำอะไรลงไปวะแม่ง!” เขาขยี้หัวตัวเองแล้วรีบวิ่งออกจากผับไป สองเท้ารีบวิ่งไปที่รถบวกกับมือพยายามโทรหาเมียรักตลอดเวลาแต่เธอก็ไม่รับสายเขาเลยสักครั้ง “ที่รัก...วินผิดไปแล้ว..อย่าเพิ่งทิ้งวินไปนะ”

แก้วขวัญขับรถออกมาจากตรงนั้น ดวงตาสวยตอนนี้มันเต็มไปด้วยน้ำตา เธอร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายเมื่อคนใจร้ายนั้นกล้าทำกับเธอได้ขนาดนี้ เขาเห็นผู้หญิงคนนั้นดีกว่าเธอ ความเสียใจนี้มันมีมากกว่าครั้งไหนๆ ไหนเขาบอกว่ารักเธอมากไง แล้วทำไมเขาถึงทำกับเธอแบบนี้ได้ลงคอ

“แกต้องทำได้ยัยขวัญ แกต้องทำได้ อย่าร้องไห้ ฮึก อย่าร้องไห้” มือเล็กกำพวงมาลัยแน่นพร้อมกับสะกดจิตตัวเอง รถหรูวิ่งตรงเปลี่ยนเส้นทางไม่กลับบ้านตัวเอง ในเมื่อบ้านหลังนั้นมันไม่ใช่ที่ของเธออีกต่อไปแล้วเธอจะกลับไปทำไม

รถของแก้วขวัญมาจอดตรงหน้าบ้านของกรวัฒน์ บ้านที่เธอและลูกๆเคยอยู่ตั้งแต่ย้ายมาที่กรุงเทพ มือเล็กไขกุญแจอย่างสั่นเทา ถึงแม้จะบอกตัวเองว่าไม่ต้องร้องแต่ความเสียใจมันมีมากจนน้ำตามันไหลออกมาเอง

“ขวัญ! ทำไมมาดึกๆดื่นๆละ” กรวัฒน์ที่ยังคงนั่งทำงานอยู่ในบ้านพอเห็นน้องสาวตัวเองเดินเข้ามาเขาก็ถามขึ้นโดยยังไม่เห็นหน้าเธอ

“...พี่กรณ์..”

“ขวัญเป็นอะไรร้องไห้ทำไม บอกพี่..ใครทำอะไรขวัญ” เขาตกใจรีบเดินเข้ามาหาน้องสาวที่หน้าตาดูไม่ได้ ดูก็รู้ว่าเธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก นี่มันเรื่องอะไรกันที่น้องสาวเขาร้องไห้มากขนาดนี้

“ฮึก...ฮือๆ พี่กรณ์..ขวัญเจ็บ ขวัญเจ็บเหลือเกิน ฮึก..” เธอโผกอดพี่ชายตัวเองไว้แน่น มือเล็กๆกำที่ชายเสื้อเขาจนแน่น ปากเล็กกัดจนห่อเลือด

“เป็นอะไรหึ ไหนบอกให้พี่ฟังได้มั้ย ทะเลาะกับวินมันมาหรอ”

“ฮึก...พี่กรณ์..”

พรึ่บ...แล้วแก้วขวัญก็หมดสติลงทั้งๆที่ยังไม่ได้พูดหรือเล่าอะไรออกมา

“ขวัญ!”

กรวัฒน์ร่างบางของน้องสาวขึ้นมาที่ห้องนอนของเธอ เขาคิดว่าที่เธอเป็นลมเพราะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เขาชุบผ้าแล้วเอามาเช็ดหน้าเช็ดตาให้เธออย่างอ่อนโยน จากนั้นเขาก็นั่งเฝ้าเธอไม่ยอมไปไหน ดูท่าแล้วน่าจะทะเลาะกันมาอย่างหนักเลยหล่ะ ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่หญิงแกร่งแบบน้องสาวของเขาจะร้องไห้ได้หนักขนาดนี้ พอคิดแล้วก็ต้องโทรหาชลธรสักหน่อยเผื่อว่าเพื่อนตัวดีของเขาจะรู้เรื่อง

รอไม่นานปลายสายก็รับ

(น้องขวัญอยู่กับมึงหรือเปล่าไอ้กรณ์) ชลธรถามขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นสายของกรวัฒน์โทรมา แสดงว่ามันต้องรู้แน่ว่าน้องสาวเขากับน้องชายมันทะเลาะอะไรกัน

“แสดงว่ามึงรู้ใช่ไหมว่าน้องกูเป็นอะไร”

(อืมรู้...แล้วน้องขวัญอยู่กับมึงหรือเปล่า) ชลธรเร่งถามอีกที ทัดดาวที่นั่งอยุ่ข้างๆก็อยากรู้เหมือนกัน เพราะเธอกลับมาถึงบ้านแล้วไม่เห้นรถของเพื่อนเธอเลยสักนิดทั้งๆที่เพื่อนของเธอออกมาก่อน

“อยู่กับกูเนี่ยแหละ มึงเล่ามาให้หมดเลยนะว่าน้องกูเป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้หนักมากขนาดนี้” กรวัฒน์เค้นถาม ชลธรขึงเล่าเรื่องทุกอย่างออกมาจนหมด รวมถึงบอกว่าแก้วขวัญกำลังตั้งท้องลูกคนที่สามด้วย

“ไอ้วิน..” กรวัฒน์ที่ได้ฟังก็กัดปากด้วยความโมโห นี่มันบ้าหรือไงที่คิดประชดเมียตัวเองแบบนั้น

(แล้วน้องขวัญเป็นอะไรมากหรือเปล่า)

“เป็นสิถามได้ มึงลองให้น้องดาวทำแบบนั้นกับมึงบ้างมั้ยละ นี่ก็ร้องไห้จนสลบไปเมื่อกี้” เขาที่โมโหเลยเผลอใส่อารมณ์เพื่อนสนิทตัวเองไป แต่ชลธรก็ไม่ถือสาหรอกเพราะเข้าใจดีว่ากรวัฒน์คงจะโกรธมากๆ

“แล้วมึงอย่าบอกใครละว่าน้องสาวของกูอยู่ที่นี่ เมื่อกี้มึงเล่าให้กูฟังใช่ไหมว่ามันบอกเลิกน้องสาวกู ดี...ถ้ามันอยากจะเลิกอย่างที่มันพูดก็ให้มันทำให้ได้ ส่วนสองแสบนั้นพรุ่งนี้กูจะไปรับกลับ”

(เฮ้ย..เดี๋ยวสิ สองแฝด...หลานกู ไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลยนะไอ้กรณ์ แยกแยะหน่อยมึง)

“ทำไมจะไม่เกี่ยว สองแสบนั่นเป็นลูกของน้องสาวกู คนเป็นพ่อมันอยากจะมีเมียคนอื่นก็ให้มันมีไป หลานกูกูจะเอากลับ!” เขาพูดแค่นั้นก็ตัดสายไปทันที “นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย”

จากที่คิดว่าชีวิตของน้องสาวจะราบรื่นแล้วเพราะดูแล้วชวินทร์ก็รักน้องสาวเขามากขนาดนี้ รักมากจนเขาไม่คิดว่ามันจะเกิดเรื่องรุนแรง

ชวินทร์ที่รีบซิ่งรถกลับมาบ้าน เขาคิดว่าเธออาจจะกลับมาหาลูกๆ เขาเลยรีบตรงดิ่งมาที่บ้านแบบนี้ แค่เข้าประตูรั้วมาเขาก็รู้แล้วว่าเมียเขาไม่ได้กลับมา เขารีบลงรถอย่างร้อนใจ ร้อนทั้งกาย ร้อนทั้งใจเหมือนไฟมันสุมอยู่ในอก ยิ่งเจอพี่ชายตัวเองนั่งอยู่กับน้องดาวก็รีบวื่งเข้าไปหา

“พี่ธร! พี่ธรรู้ใช่ไหมว่าเมียผมอยู่ไหน” เขาถามขึ้น เห็นชลธรและทัดดาวนั่งนิ่งแบบนี้แสดงว่าต้องรู้แน่ว่าเมียเขาอยู่ที่ไหน

“กูไม่รู้ เมียของมึง มึงก็ไปตามหาเอาเอง”

“พี่!”

ชลธรลุกขึ้นมองหน้าน้องชายตัวเองแววตาดุ

“มึงไม่ต้องมาขึ้นเสียงใส่กู เรื่องที่มันเกิดขึ้นเพราะตัวมึงเองทั้งนั้น แล้วไหนละเมียใหม่ของมึง ไม่พาเขากลับมาบ้านด้วยหล่ะ”

“ผมมีเมียเดียวคือขวัญ ขวัญอยู่ที่ไหนพี่บอกผมมานะ”

“กูไม่บอก ให้ตายกูก็ไม่บอก เรื่องนี้มึงผิดเต็มๆรู้เอาไว้ซะด้วย ครั้งแรกกูเคยช่วยมึงเรื่องสองแสบนั่นแต่คราวนี้กูจะไม่ช่วยมึงอีกแล้ว ครอบครัวของมึง มึงทำมันพังด้วยมือของมึงเอง สะใจมึงแล้วใช่ไหม” “อ้อ..แล้วอีกอย่างกูจะบอกมึงให้เอาบุญนะจะได้เตรียมใจไว้ ลูกของมึง..ไม่สิ หลานกู เขาจะมาเอาหลานกูไปในวันพรุ่งนี้ เพราะมึง เพราะมึงคนเดียวไอ้วิน!”

เขาผลักหน้าอกของน้องชายอย่างแรงจนชวินทร์ล้มลง จากนั้นเขาก็มองน้องชายด้วยสายตาผิดหวังก่อนจะพาทัดดาวที่มองเขาอย่างผิดหวังอีกคนเดินขึ้นบนห้องไป

“ไม่นะ..ไม่” ชวินทร์ที่ทรุดลงกับพื้นพูดกับตัวเองเบาๆ เขาจะมาเอาลูกไปงั้นหรอ งั้นก็หมายถึงแก้วขวัญอาจจะอยู่กับพี่ชายของเธอ พอคิดได้แบบนั้นเขาก็รีบวิ่งออกจากบ้านเขาไปทันที

รถคันหรูจอดเทียบอีกครั้งที่หน้าบ้านของกรวัฒน์ ชวินทร์ใจชื้นขึ้นมานิดที่เห็นรถของเมียรักจอดอยู่ เมียของเขาอยู่ที่นี่

มือหนากดกริ่งอยู่พักใหญ่ๆ แต่ก็ไม่มีใครจะออกมาเลยสักคน คนใจร้อนของเขารอช้าไปมากกว่านี้ไม่ได้ เขาเลยหาทางจะปีนเข้าบ้านนี้ไปแต่ยังไม่ทันที่จะได้ปีนข้ามเสียงของกรวัฒน์ก็แผดขึ้น

“ถ้ามึงเข้ามาในบ้านกู กูจะแจ้งตำรวจจับมึงข้อหาบุกรุก” คำพูดคำจาดุดันของกรวัฒน์ดังขึ้น เขาไม่จำเป็นต้องพูดจากับคนที่ทำร้ายน้องสาวเขาแบบนี้ เป็นสามีแล้วยังไงเลิกกันไปก็เป็นคนอื่นอยู่ดี ชวินทร์ชะงักไปนิดทั้งคู่เลยยืนคุยกันข้ามรั้ว

“พี่กรณ์ ขวัญ..ขวัญอยู่ที่นี่ใช่ไหมพี่”

“ขวัญไหนของมึง”

“ขวัญเมียผม ขวัญอยู่ที่นี่ใช่ไหม”

“เหอะ...เมียของมึงอย่างนั้นหรอ เลิกกันไปแล้วจะเป็นเมียมึงได้ยังไง”

“ผมไม่เลิก ยังไงผมก็ไม่เลิกกับเมียผมเด็ดขาด ยังไงขวัญก็ยังเป็นเมียผมที่ถูกต้องตามกฎหมาย เราจดทะเบียนกัน”

“มึงคิดว่ากระดาษใบเดียวนั้นจะมีค่าอะไรงั้นหรอวะ มาทางไหนมึงกลับไปทางนั้นเลย” กรวัฒน์ตวาดไล่

“ไม่! ผมจะเข้าไปหาเมียผม”

“เอาสิ ถ้ามึงเข้ามากูแจ้งตำรวจแน่ๆ มึงอยากจะไปนอนในคุกก็เข้ามา” เขาขู่

ชวินทร์ที่ไม่ฟังคำอะไรเพราะอยากจะเจอหน้าของแก้วขวัญจะแย่ เขาทนไม่ได้ที่จะไม่ได้เจอหน้าเธอ เขาอยากอธิบายว่าที่เขาทำไปเพราะเขาต้องการประชดเธอไม่ได้อยากจะเลิกกับเธอจริงๆ เขาไม่ได้ต้องการแบบนั้นเลย ร่างสูงใหญ่ของชวินทร์พยายามปีนรั้วข้ามเข้ามา จนเข้ามาได้ในที่สุด กรวัฒน์เลยต่อสายหาตำรวจทันที

“คุณตำรวจ..”

“พี่กรณ์คะ ไม่ต้องหรอกค่ะ ถ้าเขาอยากจะคุยกับขวัญก็ให้เขาคุย นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่ขวัญจะคุยกับเขา”

ทั้งสองคนหันไปมองต้นเสียงหวานของแก้วขวัญ ชวินทร์ยิ้มดีใจที่อีกคนอยากจะฟังเขา ส่วนกรวัฒน์ก็รีบหันไปมองน้องสาว

“แต่มันทำร้ายขวัญนะ แล้วนี่ขวัญลงมาทำไม ขวัญพึ่งเป็นลมไปนะ” ทันที่กรวัฒน์พูดจบชวินทร์ก็รีบเข้าไปหาแก้วขวัญแล้วดึงมือเธอมาจับเอาไว้

“ที่รัก! เป็นอะไรมากหรือเปล่า ไปหาหมอมั้ยครับวินพาไป” เขาถามเสียงร้อนใจ แต่มือที่เขาจับมือเธอเอาไว้แก้วขวัญค่อยๆดึงออกช้าๆจนเขาใจเสีย

“ขวัญ..”

“ขวัญแน่ใจนะว่าคุยไหว” กรวัฒร์ถามน้องสาวอีกครั้ง

“ค่ะ ขวัญจะคุย เราจะได้จบกันอย่างที่เขาบอกสักที”

 

Talk // มาให้อีกตอน อิอิ