Chapter 38 : ชักน่าสนใจแล้วสิ ... เกรียง-ธาม
ผมชื่อเกรียง ครอบครัวผมฐานะไม่ดี ก็ไม่มีอันจะกินนั่นแหล่ะ จนป๋า (พ่อของพี่ดอม) เข้ามาช่วยเหลือครอบครัวผม ให้พ่อแม่ผมได้ทำงานกับท่าน พวกผมถึงได้ลืมตาอ้าปากได้ พ่อสอนผมเสมอห้ามลืมบุญคุณป๋ากับพี่ดอมเด็ดขาดดังนั้นผมจะติดสอยห้อยตามพี่ดอมไปทุกที่ ป๋าพี่ดอมเป็นคนใหญ่คนโตใครที่กล้าหือกับท่าน ผมกับพวกก็จะไปจัดการตามคำสั่งให้ทันที ให้ไปบุกน้ำลุยไฟที่ไหนก็ไป ยิ่งพี่ดอมด้วยแล้วอยากได้อะไรผมต้องหามาให้จนได้ จนมีอยู่วันนึงพี่ดอมโดนลูกน้องตัวเองหักหลัง พี่ดอมถึงกับลงมือฆ่าไอ้เหี้ยนั่นตายกับมือ จนต้องมาติดคุก ผมเลยขอป๋าให้เข้ามาอยู่ในคุกกับพี่ดอมด้วย เผื่อจะได้เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนและดูแลพี่ดอมไปด้วย พ่อแม่ผมไม่เคยบ่นหรือว่าอะไรเลยที่ผมตัดสินใจแบบนี้
พี่ดอมกับผมอยู่ในคุกนี่แทบไม่มีใครมากล้าหือด้วยทุกคนรู้กิตติศัพท์ของพี่ดอมเป็นอย่างดี ป๋าพี่ดอมเส้นใหญ่ไม่ต้องทำอะไร นั่ง ๆ นอน ๆ รอวันที่จะได้ออกจากคุก
แต่แล้ววันนึงก็มีไอ้เด็กหน้าดีเข้ามาอยู่ในแดนนี้ มันชื่อไอ้คุณ แม่งหน้าหวานอย่างกะผู้หญิง จนใคร ๆ ต่างก็หมายปองมันทั้งนั้น ไม่เว้นแม้กระทั่งพี่ดอม ผมยอมรับว่าชอบมันนะอยู่ในนี้มีแต่ผู้ชายถึกๆ เถื่อน ๆ พอได้มีผู้ชายหน้าจิ้มลิ้มเข้ามามันก็ทำให้เพิ่มสีสันได้ไม่น้อย ใครเห็นไอ้คุณแล้วไม่ชอบก็แปลกแล้ว ผมรู้ว่าพี่ดอมชอบไอ้คุณมาก ขนาดพวกผมจะไปฉุดมันมาให้ พี่ดอมยังห้ามแถมสั่งให้ผมคอยดูแลไอ้คุณอีกด้วย ถ้ามีใครมาหาเรื่องหรือรังแกมันก็ให้มาบอก ผมอยู่กับพี่ดอมมาตั้งนานไม่เคยเห็นพี่ดอมใส่ใจใครมากเท่านี้มาก่อน อยู่ข้างนอกมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา อาจจะเป็นเพราะหน้าตาดีแถมรวยโครต ๆ จึงเป็นที่หมายปองของเหล่าบรรดาสาวๆทั้งหลาย แต่พี่ดอมก็ไม่เคยสนใจใครเป็นพิเศษ คบใครได้ไม่ถึงเดือนซักคน มีแต่ไอ้คุณนี่แหล่ะที่พี่ดอมทุ่มทั้งหัวใจ สุดท้ายพี่ดอมก็ได้ไอ้คุณมาเป็นเมียสมใจทั้งกายและใจ
หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเข้ามาให้ผมได้กระชุ่มกระชวยอีกเลย จนกระทั่งวันนึงมีนักโทษจากแดนอื่นเข้ามาอยู่ในแดนห้า มันชื่อไอ้ธาม ไอ้ธามมันไม่ได้หน้าตาน่ารักเหมือนไอ้คุณ หน้าจะออกกวนตีนซะด้วยซ้ำ มันจะมาออกกำลังกาย เล่นบาส เล่นตะกร้อทุกวัน แต่ไอ้ธามมันก็มาสะดุดใจผม มารู้อีกทีก็ไม่อยากละสายตาจากมันแล้วผมได้แต่แอบมองมัน บางครั้งมันก็เหมือนจะรู้ว่าผมมองมันอยู่ แต่แม่งสายตาที่มันมองผมไม่เป็นมิตรเอาซะเลย แค้นอะไรกูนักหนาวะ...?
ผมต้องดูแลไอ้คุณตามที่ดอมสั่ง เห็นอะไรไม่ชอบมาพากลก็ต้องรีบไปบอกพี่ดอมทันที ดังนั้นผมจึงรู้จักกับไอ้ต๋งเป็นอย่างดี เพราะไอ้นี่มันเป็นเพื่อนกับไอ้คุณ
“เฮ้ย....ไอ้ต๋ง เห็นไอ้คุณมั่งป่ะวะ..??” ผมถามไอ้ต๋งขณะที่มันนั่งม้าหินอ่อนข้าง ๆ สนามบาสและมันก็ไม่ได้อยู่คนเดียว ไอ้ธามก็นั่งอยู่กับมันด้วย
“แม่งถามหาแต่ไอ้คุณ ชอบมันอ่ะดิ..?” ไอ้ต๋งมันแหย่ผมเล่น
“ไอ้คุณมันเป็นเมียลูกพี่กู ถ้ากูจะชอบ ชอบมึงไม่ดีกว่าเหรอไอ้ต๋ง ” ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ผมชอบแกล้งแหย่ไอ้ต๋งเล่นเป็นประจำ
“สัส...!!” แล้วมันก็ด่าผมอีกตามเคย แต่ที่ไม่ปกติผมเหลือบไปเห็นสายตาไอ้ธามที่กำลังจ้องผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ เป็นเหี้ยไรของมันวะ...!! ผมได้แต่นึกในใจ
หลังจากนั้นทุกเย็นผมก็เห็นไอ้ธามอยู่กับไอ้ต๋งตลอด มันจะมาเล่นบาสหรือไม่ก็ตะกร้อกันเป็นประจำ ผมก็แอบมองไอ้ธามมันอยู่ สายตาที่มันมองไอ้ต๋งผมคิดว่ามันคงจะชอบไอ้ต๋งแน่ ๆ ผมเลยอยากลองแหย่มันดูให้แน่ใจซักหน่อย
ผมเดินเข้าไปหาไอ้ต๋งขณะที่มันกำลังนั่งกินข้าวกับไอ้ธามที่โรงเลี้ยงอาหาร
“ไงที่รัก.... กินข้าวก็ไม่เรียกกู” ผมเข้าไปนั่งเบียดกับไอ้ต๋ง สายตาก็เหลือบไปมองไอ้ธาม
เคร้ง....!!! ไอ้ผล อิอิอิ ไอ้ธามกระแทกช้อนลงจานข้าวซะเสียงดัง
“เป็นเหี้ยไรของมึงไอ้เกรียง...? ที่นั่งเยอะแยะมาเบียดกูอยู่ได้” ไอ้ต๋งมันหันมาด่าผม แล้วเขยิบตัวหนี ผมก็เขยิบตามไปอีก
“ไอ้เกรียง ไปนั่งไกล ๆ กูร้อน สัส...!!” ไอ้ต๋งมันยังด่าผมไม่เลิก
“กูอยากนั่งใกล้มึงอ่ะ นั่งใกล้มึงแล้วอบอุ๊นอบอุ่น” ผมเข้าไปคลอเคลียไอ้ต๋ง
“มึงทำเหี้ยอะไร....!!! ” แล้วเสียงไอ้ธามก็ดังขึ้น นั่นไง...!! ไม่ผิดอย่างที่คิดไว้ ผมหันไปมองมันสีหน้าไม่พอใจตาเขม็งจ้องผม ไอ้ธามมันชอบไอ้ต๋งจริง ๆ หึหึหึ
“เกี่ยวไรกับมึง....??” ผมยักคิ้วถามมันกลับ
“มึง......!!!” มันกัดฟันกรอด ๆ จ้องมาที่ผม
หลังจากนั้น พอผมเห็นไอ้ธามมันอยู่กับไอ้ต๋งที่ไหน ผมก็จะเข้าไปกวนตีนมันทุกครั้ง
“ไอ้ต๋งมึงเลิกเล่นแล้วใช่มั้ยวะ..? กูไปอาบน้ำกับมึงด้วย” ผมเดินเข้าไปหาไอ้ต๋งหลังจากมันเพิ่งเล่นกีฬาเสร็จ
“ไอ้เหี้ยเกรียง มึงอยู่คนละตึกกับกู เสือกมาอาบกับกูได้ไงวะ...?” ไอ้ต๋งมันถามผมกลับ
“เอ๊า... คนอย่างกูอาบที่ไหนก็ได้” ผมยักคิ้วตอบไอ้ต๋งไป ตาก็เหลือบมองไอ้ธามไป
“กูขึ้นเรือนนอนก่อนนะเว้ย เบื่อไอ้เหี้ยเกรียงว่ะ แม่งปัญญาอ่อนชิบหาย” ไอ้ต๋งมันบอกกับไอ้ธามอย่างระอาเมื่อผมมาวอแวมันไม่เลิก พอไอ้ต๋งมันแยกตัวออกไปแล้ว
“มึงมีอะไรกับไอ้ต๋งนักหนา ถึงได้ตามตอแยมัน....?” ไอ้ธามมันพยายามกดอารมณ์พูดกับผม
“เอ๊า... แล้วมึงอ่ะ กูเห็นตามไอ้ต๋งต้อย ๆ” ผมยักคิ้วกวนส้นตีนกลับ
“สัส...!! อย่ามายอกย้อน มึงชอบไอ้ต๋งเหรอวะ..?” เออไอ้นี่มันก็ตรงดีแฮะ
“ถ้ากูชอบแล้วจะทำไม เกี่ยวไรกับมึง...?” ผมตอบมันกลับ
“ไอ้เหี้ย...!!” มันจ้องผมตาเขม็ง
“มึงมันอ่อน แค่นี้ก็ไม่กล้าพูด” ผมแสยะยิ้มบอกกับมัน มันโมโหกำหมัดแน่น
“กูไม่ปล่อยไอ้ต๋งให้มึงแน่” มันบอกกับผม แล้วก็เดินจากไป
หึหึหึ กูไม่ได้สนใจไอ้ต๋งเลยซักนิด ผมได้แต่ยิ้มกริ่มมองตามหลังมันไป
หลายวันต่อมา ผมได้ยินมาว่ามันไปมีเรื่องกับไอ้ชาติ ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันมีเรื่องอะไรกัน เย็นวันนั้นผมเห็นมันกับไอ้ชาติต่อยกันที่สนามบาส
“ไอ้นี่ไม่ธรรมดาแฮะ ไปมีเรื่องกับคนอย่างไอ้ชาติได้ มีเรื่องไรกันวะ..??” ผมได้แต่สงสัย
พอผมเห็นมันเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกมาจากสนามบาส ผมเลยปรี่เข้าไปหามันทันที
“แหม่... มึงนี่ไปมีเรื่องกับใครไม่มี ดันไปมีกับไอ้ชาติ” ผมแสยะยิ้มบอกกับมัน
“สัส….!! เรื่องของกูไม่ต้องมายุ่ง” มันเอาแขนเช็ดเลือดที่กบปากออกแล้วทำท่าจะชิ่งหนี
“เดี๋ยว.....!! ให้กูช่วยมั้ยล่ะ..?” ผมยักคิ้วกวนประสาทมันไป
“ไม่ต้องมาเสือก มึงมันเป็นศัตรูของกู” มันหันมามองผมอย่างไม่พอใจสายเย็นเฉียบ แล้วมันก็เดินจากไป
“มึงมันอวดดีไอ้ธาม” หึหึหึ
ผมรู้นิสัยไอ้เหี้ยชาติดี มันไม่ยอมรามือง่ายๆ แน่ ไอ้ธามแม่งก็ตัวคนเดียวยังเสือกอวดดีอีก พวกมันมีเรื่องไรกันวะ..? ผมได้แต่คิดในใจ
"เป็นเหี้ยไรมึงไอ้เกรียง..? กูเห็นนั่งเป็นหมาเหงาไม่พูดไม่จา” พี่ดอมถามผมขณะที่ผมเข้ามานั่งดูทีวีที่ห้องพี่ดอม ผมยังไม่ทันจะตอบอะไรพี่ดอมไป จู่ ๆ ไอ้ซานก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามา
“พี่ ๆ ผมเห็นไอ้ชาติมันกำลังจะมีเรื่องกับไอ้เด็กใหม่”
“ใครวะเด็กใหม่...?” พี่ดอมถามมันขึ้น
“ก็ไอ้คนที่เข้ามาอยู่ในแดนเราไม่นานมานี้อ่ะพี่” ไอ้ซานตอบพี่ดอมไป
“ช่างแม่งเหอะ กูไม่รู้จัก” พี่ดอมบอกกับไอ้ซานไป
ผมรู้ได้ทันทีว่าเป็นไอ้ธามแน่ ผมคิดเอาไว้ไม่มีผิด ไอ้ชาติมันคงไม่ยอมปล่อยไอ้ธามไปง่าย ๆ
“มึงจะไปไหนไอ้เกรียง..?” พี่ดอมถามผมขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากห้อง
“เอ่อ... คือ ไปหาไรกินหน่อยครับพี่ พี่จะเอาอะไรมั้ย..?” ผมหันไปถามพี่ดอม
“ไม่ กูจะรอเมียกู” พี่ดอมบอกกับผม
ผมเดินลงจากเรือนนอนมา ได้ยินเสียงเอะอะอยู่ข้างหลังตึก ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นเสียงของไอ้ชาติผมรีบเดินไปหลังตึก พอไปถึง เห็นไอ้เหี้ยชาติกับสมุนมันเกือบสิบคน กำลังห้อมล้อมไอ้ธามอยู่
(พวกมึงแม่ง หมาหมู่ แน่จริง ตัว ๆ กับกูสิวะ.....!!!) ไอ้ธามตะคอกใส่หน้ากลุ่มไอ้ชาติ
“ไอ้นี่แม่งใจกล้าเหมือนกันเว้ย” ผมยังคงยืนกอดอกดูอยู่ห่าง ๆ
(กูเคยบอกมึงแล้วว่าอย่ามายุ่งกับคนของกู) ผั๊วะ....!! ไอ้ชาติซัดหมัดเข้าหน้าไอ้ธามเต็มๆ จนหน้ามันหัน
(กูไม่กลัวมึงหรอกไอ้ชาติ...!!) ไอ้ธามกำหมัดปรี่จะเข้าไปหาไอ้ชาติ แต่โดนลูกสมุนไอ้ชาติเข้ามาล็อคตัวมันเอาไว้ก่อน
(แม่ง ปล่อยกูไอ้ชาติชั่ว หมาหมู่นี่หว่า) มันยังคงปากดีไม่หยุด
ผั๊วะ...!! (ต้องให้กูสั่งก่อนใช่มั้ยไอ้อ่อน...?) ไอ้ชาติปล่อยหมัดตรงเข้าหน้ามันอีกครั้ง
ผั๊วะ....!! (กล้ายุ่งกับคนของกู มึงก็ต้องโดนแบบนี้...!!!) หมัดสามเข้าหน้ามันอย่างจัง
ขืนปล่อยเอาไว้แบบนี้มีหวังไอ้ธามได้ตายคาตีนไอ้ชาติแน่
เฮ้ย.....!!!!!
..................................................................
To be continue...................
..................................................................
มาแล้วค่ะ เกรียง-ธาม คู่นี้จะเป็นยังไงต่อไป โปรดคอยติดตาม
กราบขอบพระคุณที่กรุณาติดตามมาตลอด
1 เม้น = 1 กำลังใจ
ขอบพระคุณค่า
finland (ช้อย)
ติดตาม พูดคุย หรือทวงนิยายช้อยได้ จาก facebook แอคเค้าท์ Finland Yaoi
หรือ เมล์ได้ที่ finland.yaoi@gmail.com
ขอบคุณที่กรุณาติดตามมาตลอดค่า 
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น