“แน่ใจนะคะว่าเพื่อนสนิท ไม่ใช่เพื่อนร่วมเตียง”เธอพรางบอกเขาแล้วมองเขาด้วยแววตาจับผิด
“จะจริงครับ เพื่อนสนิทจริงๆนะ”
“ค่ะฉันจะเชื่อใจคุณ หวังว่าคุณคงจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะคะ”
“ไม่แน่นอน เชื่อผมซิผมไม่มีทางนอกใจคุณหรอกนะขอร้องเชื่อใจผมนะ ผมรักคุณจริงๆนะที่รัก และไม่มีวันหมดรักคุณด้วย” เขาพล่ามบอกเธอด้วยแววตาที่จริงจังและจริงใจมองเธอ และโอบกอดเธอไว้ในอ้อมอกอยางรักใคร่
ชายหนุ่มพรางนึกในใจถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วออกปากแซวคนในอ้อมออกด้วยความดีใจจนยิมแก้มปริ
“จริงซิ! ว้าวผมเพิ่งเคยเห็นคุณหึงผมเป็นครั้งเลยนะครับที่รัก”
“บะบ้าใครหึงคุณ”ร่างเล็กตอบพรางร้อนไปทั่วใบหน้าจนเห่อแดง
“ก็คุณไงที่หึงผมจนห้องไห้ด้วยนะ”
“นี่อย่าล้อฉันนะไม่งั้นฉันจะโกรธคุณจริงๆด้วย”
“โอ๋ๆๆ อย่าเพิ่งโกรธสิครับลูกครับช่วยพ่อง้อคุณแม่ด้วยนะครับ”ชายหนุ่มคงสนุกกับการได้ล้อหญิงสาวในอ้อมอก จนทำให้เธออายจนหน้าแดง สองเล็กจึงหยิกแขนชายหนุ่ม
“โอ้ยย อย่าหยิกที่รัก ผมเจ็บ โอเคผมไม่ล้อแล้ว”
“ป่ะให้ผมพาคุณไปหาอะไรกินอร่อยได้กว่านะป่ะ ดูซิร้องไห้จนตาแดงหมดแล้ว”บอกพร้อมจูงมือเธอไปทานอาหารกลางวันร้านโปรดของเธอโดยที่เขาไม่เหลียวแลอาหารที่คริสติน่านำมาฝากเขาเลย
หลังจากที่ทั้งสองทานอาหารในห้างใกล้บริษัทเสร็จหญิงสาวเริ่มปรับอารมณ์ความขุ่นมัวใจได้บ้างแล้ว หลังที่ได้รับการเอาอกเอาใจจากเขา ทั้งตักและทั้งป้อนอาหารให้เธออย่างออดอ้อน จนคนทั้งร้านเห็นมามองพวกเขาอย่างสนใจ
เมื่อเดินออกจากร้านอาหารชายหนุ่มก็จูงมือของนางแบบสาวไปยังร้านขายของเด็ก
“ที่รัก คุณว่าอันนี้สวยไหม แต่ผมว่าชิ้นนี้ก็สวยนะ น้อง น้องครับ เอานี้ทั้งหมดเลยนะ”เขาตัดสินใจเลือกไม่ถูกเพราะมันน่ารักหมดเลยทุกชิ้นเขาเลยเหมามันหมดทุกอัน
“นี่แอนดี้ คุณจะบ้าเหรอ ซื้ออะไรเยอะแยะแค่นี้ของก็จะเต็มจนจะล้นห้องแล้วนะ”
“ดีสิเราจะได้จับลูกแต่งตัวทุกวันไงครับที่รัก”
“อย่าเลย อีกกอย่างเรายังไม่รู้เพศลูกเราเลยนะ แล้วซื้อเสื้อสีชมพูจะดีเหรอ เผื่อลูกออกมาเป็นผู้ชายจะทำอย่างไร”
“ซื้อไปนะดีแล้วเพราะถ้าคนนี้เป็นผู้ชาย ผมก็จะทำลูกผู้หญิงต่อเลยดีไหม”
“ดีบ้าดีบออะไรละค่ะ แค่ตอนนี้ฉันก็เหนือยจะแย่แล้ว”
“ทำไหมละเหนือยขนาดนั้นเลยเหรอ”ชายคนรักด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ฉันไม่ได้เหนือยที่อุ้มท้อง แต่ฉันเหนือยที่คุณไม่หยุดหื่นทั้งทีฉันท้องต่างหากละ”
“เอ้าผมก็นึกว่าคุณชอบซะอีก เห็นครางดังลั่นห้องทุกครั้งเลย”
“บะบ้าๆๆๆ คุณพูดบ้าอะไรแบบนี้ในที่สาธารณะ หึย”เมื่อทำชายหนุ่มไม่ได้ที่พูดออกมาอย่างไม่อายปาก จึงใช่นิ้วเรียวสวยหยิกไปยังแขนของเขาแทน
“โอ้ยผมเจ็บ”
“ฉันก็หยิกให้คุณนะซิ”
“ใจร้ายจัง”ขณะแอนดิสันกำลังพูดอยู่นั้นเขาเหลือบเห็นเป็นร้านค้าแห่งแล้วส่งมือหนากอบกุมมือเล็กใว้ในมือแล้วลากแขนเล็กตามเขาไป
“นี่แอนดี้ คุณจะพาฉันไปไหนค่ะ” สิ้นเสียงพูดของนางแบบสาวชายหนุ่มไม่ตอบแต่ยังคงรากแขนเรียวเธอจนถึงร้านเพชรดังที่ขึ้นซื้อของนิวยอร์ค
“อะนี่มันร้านเพชรนี่ ริน่าไม่อยากได้เพชรไม่ต้องเข้าไปหรอก”
“ไม่ได้ซิผมจะพาคุณมาเลือกแหวานต่างหาก” “เรานะจดทะเบียนแล้วเหลือแต่เลือกแหวนและก็จัดงานแต่งนะคุณลืมไปแล้วเหรอที่รัก”
“อ้อจริงด้วย แต่ว่างานแต่งเรามันหลังฉันคลอดนิค่ะ”
“ผมรู้ครับแต่ผมอยากให้เรามาเลือกแหวนก่อนไหนๆๆก็มาที่นี้แล้ว ป่ะเราเข้าไปกัน”
”ยินดีต้อนรับนะคะ ว้าวคุณมาริน่ากับคุณแอนดิสันจะมาเองเลยเหรอคะ”
“สวัสดีครับสวัสดีค่ะ”
“ไม่ทราบว่าอยากได้เครื่องประดับแบบไหนค่ะ เดียวดิฉันจะได้แนะนำถูก”
“อ่อดีเลยครับ พอดีผมอยากได้แหวานแต่งงานและแหวนมั้นคู่นะครับ”
“ค่ะ งั้นเชิญทางนี้เลยคะ เดียวดิฉันจะพาไปที่ห้อวรับรอง VIP นะคะ”พนักงานสาวพูดแล้วเดินนำทั้งไปยังห้องดังก่าวที่อยู่ด้านในของร้าน แล้วเชิญทั้งสองนั่ง
“นั่งรอตรงนี้ก่อนนะคะ เดียวดิฉันจะหยิบเอาแบบแหวนมาให้ดูค่ะ”
“ได้ครับ/ค่ะ”
“นี่ค่ะ. แบบแหวนและตัวอย่างแหวนที่เรามีทั้งหมดนี้”
ทั้งคู่พรางมองตามแหวนที่พรักงานทยอยมาวางเรียงรายที่บนโต๊ะ อย่างสนอกสนใจแล้วใช่สายตากวาดมองเพื่อเลือกแหวานที่ต้องการ
“ที่รักคุณว่าแหวนวงนี้สวยไหม ผมว่ามันเหมาะกับคุณมากเลยนะ” เมื่อได้เห็นแหวนที่ดูแล้วว่าเหมาะกับหญิงชายหนุ่มก็ยื่นให้คนรักดูทันที
“อืมสวยค่ะแต่ฉันว่าเพรชมันใหญ่ไปนะและราคาน่าจะแพงมากด้วยนะ เอาเล็กกว่านี้หน่อยก็ดีนะคะ”เธอมองแหวนเพรชที่เม็ดโต 10 กะรัต ในมือชายคนรักแล้วตอบเขาอย่างที่ใจเธอคิด เพราะเธอไม่อยากใส่แหวนเพรชที่ใหญ่เกินไป
“ได้ไงคุณเป็นภรรยาผม งั้นผมเอาวงนี้ไว้ให้คุณออกงาน ส่วนวงไม่ใหญ่มากคุณเอาไว้ใส่ประจำดีไหม” ชายหนุ่มพูดขึ้นพรางหยิบแหวนเพชรวง 5 กะรัต มาชู่ให้นางแบบสาวดู
“ก็ได้ค่ะ” เมื่อสิ้นเสียงคนรักตอบตกลงชายหนุ่มก็เรียกพนักงานทันที
“คุณครับผมเองสองคู่นี้ครับ”
“ว้าวคุณแอนดิสันตาถึงมากเลยค่ะ แหวนคู่นี้เป็นดาวเด่นของทางรานเลยนะคะ” “เพราะเป็นแหวนที่น้ำงามทุกสุดของร้านและของรัฐนี้ด้วยคะ”
“ครับเอาคู่นี้ละครับ แล้วมีไซด์ตามที่วัตไปหรือเปล่าครับ” “นี่ครับบัตรแล้วรบกวนห่อให้ด้วยนะคะ ขอไซด์ตามที่วัตเลย”ชายหนุ่มยืนบัตรให้พนักงานเพื่อทำการชำระ
“มีค่ะ ได้เลยคะเดียวรอซักครู่นะคะ”
เมื่อได้ขอที่พนักงานไปห่อแล้วก็มุ่งหน้ากลับไปยังคฤหาสน์หรูเพื่อพาภรรยาสาวคนสวยเข้าไปพักผ่อน
………………………………………………………………………………………………
@หนึ่งเดือนผ่านไป
กลางดึกที่มืดมิดในเวลาเกือบเที่ยงคืน มาริน่านางแบบสาวยังนั่งรอชายหนุ่มที่โชฟาหรูที่ห้องรับแขกของคฤหาสน์แอนดิสัน โดยสายตาคู่สวยนั้นหันไปมองตรงประตูแล้วรอเขากลับมาอย่างใจจดใจจ่อ
มันเป็นช่วงเวลาที่แสนทรมานสำหรับเธอ เพราะเธอได้แต่นั่งรอเขากลับบ้านในทุกค่ำคืนแต่ก็ยังไร้วี่แววการกลับมาของชายหนุ่ม
……………………………………………………………
ฝากกด like และคอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ไลท์ด้วยนะคะ 😘
