ใต้เงา XXV
25
[ไม่ลงไม่ได้หรอครับ]
ลูกงูแสนหวานทำหน้าทำตาน่าสงสาร ยังไงก็ไม่อยากลงน้ำจริงๆนะ แบมขอคุณมาร์คลงสระเด็กได้ไหม เดี๋ยวเอากรงสูงเท่าเอวนั่นขึ้นด้วย แบมไม่สามารถทำใจลงได้จริงๆ คุณมาร์คไม่ต้องถอดเสื้อโชว์หน้าท้องเป็นลอนนั่นใส่แบมเลยนะ ตอนนี้แบมไม่หวั่นไหวสักนิด..จริงๆนะ
“แบม”
คอเล็กๆตกทันควัน ทำไมคุณมาร์คต้องบังคับขืนใจแบมด้วยอ่ะ
“จะลงดีๆหรือจะให้โยน”
ดูสิดุ๊ดุ ใครช่างสอนให้คุณมาร์คพูดคำนี้ บังคับมากด้วย
แบมแบมทำหน้างอนอยู่ได้ไม่นาน ร่างทั้งร่างก็ถูกโอบตัวลอย มือเล็กผวากอดคอร่างสูงโปร่ง ตากลมมองหลุกหลิกหาทางรอด แบมกอดคอคุณมาร์คแน่น กลัวตัวสั่นราวกับจะถูกฆ่าแกง มาร์คหลุดขำน้อยๆระหว่างเดินริมสระ
เมื่อกี้คุณมาร์คบอกจะโยนนี่จะโยนจริงๆใช่ไหม
ใครจะว่าบ้าก็บ้า ใครจะว่ากลัวก็กลัว คุณมาร์คต้องปล่อยแบม อย่าฆ่าแบมด้วยวิธีนี้เลย ตากลมๆของแบมส่งภาษาสื่อสารแบบนั้น แต่คุณมาร์คก็ยังไม่สน ขายาวค่อยก้าว ยิ่งใกล้น้ำมากเท่าไหร่ เด็กแก้มแดงของเขายิ่งแสดงทีท่าหวาดกลัว
“อยู่กับพี่ ไม่ต้องกลัว”
แม้สัมผัสน้ำเย็นจะทำให้แบมสั่นกลัวไปบ้างตามประสาคนกลัวการจมน้ำ แต่น้ำเสียงนุ่มทุ้มของเจ้าสัวกาสิโนย่อมมีอิทธิพลต่อเด็กเสมอ จนเมื่อมาร์คหยุดยืนนิ่งใบหน้าที่เคยซุกบ่าก็ค่อยเงยหน้าขึ้นมอง
“จะปล่อยแล้วนะ”
แบมแบมส่ายหัว ไม่เอาหรอก ยังไงแบมก็จะไม่เอาตัวลงไปเด็ดขาด คุณมาร์คต้องปล่อยแบมลงในสระเด็กนะ สระนี้แบมขาไม่ถึงแน่ๆ
“ไม่จม”
เพียรบอกหลายต่อหลายครั้ง กว่าลูกงูจะยอมปล่อยขาลงไปเหยียดพื้น มือเล็กๆนั้นไม่ยอมปล่อยจากคอร่างโปร่งสังนิด แม้ว่าเท้าเหยียดพื้นเต็มที่ แม้ว่าน้ำจะสูงแค่ไหล่ แต่แบมก็ยังไม่วางใจราวกับกลัวว่าสระมาตรฐานที่ถูกสร้างมาดิบดีของบ้านต้วนจะมีหลุมบ่อให้แบมร่วงลงไปทั้งตัว
นี่กำลังคิดอยู่ว่าฝั่งด้านลึก คุณมาร์คอาจเลี้ยงสัตว์ดึกดำบรรพ์ไว้
โปรดอย่าตื่นตะลึงกับจินตนาการของแบม ทุกคนต้องเคยเป็นบ้างแหละ เวลากลัวบางอย่างสมองเราจะคิดไปเรื่อยว่า เดี๋ยวตัวโน้นต้องโผล่มา เดี๋ยวตัวนี้ต้องโผล่มา มันเป็นพลังจินตนาการของผู้ที่กลัวอะไรสักอย่าง
“เห็นไหม ไม่จม”
ยังจะมายิ้มอีก คนที่บังคับขืนใจให้คนอื่นอยู่กับสิ่งที่กลัว จะมาทำหน้าหล่อยิ้มละมุนละไมแบบนี้ไม่ได้นะ
“อย่าเกาะแบบนี้สิ แบม”
ไม่เพียงไม่ว่า มือหนายังโอบเอวเล็กกระชับเข้าหาตัวอีก เจ้างูน้อยไร้เดียงสาไม่แม้แต่จะรู้ตัวสักนิดว่าตัวเองแนบชิดกับเจ้านายแค่ไหน ระยะที่เคยว่าไกลกลับใกล้เพียงเสื้อกั้นกลาง ปากหยักจรดหน้าผากทุยพอดิบพอดี แบมแบมหัวเราะคิกคักไร้เสียงกอดเกี่ยวคุณมาร์คไว้
ลูกงูหลบจมูกโด่งไล้ลงข้างแก้มไปตามใบหน้าหวานเขินๆ ปากหยักค่อยกดจูบเบาที่ริมปากอิ่ม สอดลึกรุกล้ำกลั่นแกล้งอย่างไม่กลัวน้องขาดใจ น้ำเย็นไม่ได้ช่วยให้บรรยากาศร้อนระอุหายจนเมื่อแบมกอบกำไหล่หนาแน่น มาร์คถึงค่อยถอนปากออกโดยไม่วายหอมแก้มน้องอีกครั้ง
“ทีนี้ก็เรียนได้แล้วเนอะ”
แบม..โดนคุณมาร์คแกล้งอีกแล้ว
“ยกขาขึ้นสิ แบม”
คุณมาร์คจับร่างน้อยๆขึ้นลอยน้ำ ปากหยักเอ่ยดุเล็กน้อย เจ้างูน้อยของเขาชักดื้อแสนดื้อ ดื้อจนน่าตีซะให้เข็ด มาร์คไม่รอช้าประคองเอวเล็กๆกับช่วงขาขึ้นส่งผลให้น้องต้องจับขอบสนะน้ำแน่น กลัวตัวเองจะหน้าทิ่มจมน้ำตาย
“ตีขา”
แบมแบมค่อยๆโคฟเวอร์ตัวเองเป็นงูป่าค่อยๆตีขาแบบที่คุณมาร์คสอนก่อนจะจับแบมลอยตัวให้ดู ขาเล็กๆสะบัดตีน้ำไปมา แรงบ้างช้าบ้างตามประสาคนว่ายน้ำไม่เป็น
“ตีเป็นจังหวะ ตีเร็วตีช้าแบบนี้จมน้ำเป็นพรายเฝ้าทะเลแน่”
แบมแบมเบะปาก ตากลมมองเหมือนจะอ้อน แบมไม่อยากว่าย..คุณมาร์ครังแกแบม ถึงจะเป็นลูกหนี้หลายล้านแต่คุณมาร์คจะบังคับแบมแบบนี้ไม่ได้นะ
“ตีขาต่อไป ให้เป็นจังหวะด้วย”
อยาก..จะ..ร้อง..ไห้..
แบมแบมสะบัดสลับตีขาเริ่มเป็นจังหวะ การตีแต่ละครั้งทำให้แบมเริ่มคลายความกลัวไปอย่างช้าๆ แบมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามาร์คปล่อยมือที่ประคองออก
“ดีมาก”
เสียงทุ้มๆเป็นกำลังใจให้อย่างดี คุณมาร์คของแบมน่ารักที่สุดเลย
“ลองไปที่อื่นนอกจากขอบสระไหม”
แบมแบมส่ายหัว แค่ตรงขอบสระก็กลัวจะแย่ ขืนไปกลางสระมีหวังตาย นี่ยังดีนะ คุณมาร์คประคองอยู่..
ประคองอยู่...
ม่ายยยย...
ทันทีที่รู้ตัวว่า พุงกลมๆกับขาผอมๆของตัวเองไม่มีสัมผัสมืออุ่นประคองอีกต่อไปแล้ว แบมก็ผวา มือหลุดขอบ ร่างที่เคยลอยตัวได้ดีกลับจมลง จมลง แต่ก่อนจะเป็นอย่างนั้น มือที่เคยอุ้ม มือที่เคยปลอบก็ดึงตัวแบมขึ้นมาทันที มาร์คมองสำรวจเจ้างูน้อยไอค่อกค่อกไร้เสียง หน้าตาแดง จมูกแดง แก้มกลมแดงไปหมด
ที่นี้ล่ะ พอจมก็กอดไม่ปล่อย กลัวแบบกลัวจริงๆเมื่อกี้แบมกลืนน้ำไปตั้งหลายอึก ลูกงูแสนหวานของคุณมาร์ร้องไห้กระซิกกอดคุณมาร์คแน่น เรียกได้ว่า แม้อยู่ติดขอบสระ แม้ยืนถึง แบมก็สามารถจมน้ำตายได้แน่ๆ ถ้าไม่มีคุณมาร์คอยู่
“ไม่ต้องร้อง”
น้ำเสียงติดจะสั่งเอ่ยปลอบประโลมอ่อน เจ้างูน้อยร้องไห้งอแง ทำไมหนอยิ่งอยู่ยิ่งน่ารัก ยิ่งอยู่เหมือนเขากำลังเลี้ยงเจ้าเด็กแก้มแดงจริงๆ
คุกไหมล่ะ!?
“งั้นพอก่อน คราวหน้าค่อยเริ่มกันใหม่”
หัวทุยที่ซุกส่ายหน้างอแง ปฏิเสธทุกสิ่งอย่าง มาร์คค่อยอุ้มน้องขึ้นจากสระ พาปลอบพาหาหาเรื่องคุยจนหาย..หลังจากนั้นอีกสองสัปดาห์ แบมแบมในชุดพร้อมออกศึกก็เดินตามคุณมาร์คมาต้อยๆ
[พร้อมแล้วครับ]
แบมแบมทำท่าสู้ๆเป็นสัญญาณให้คุณมาร์ค วันนี้แบมพร้อมมากนะ พี่จินยองจัดอุปกรณ์ป้องกันภัยครบเซตตั้งแต่ห่วงยาง ห่วงยางรัดแขน โฟมลอยตัว ตอนนี้ตัวแบมแน่นไปหมด
“ลงมาสิ”
แบมแบมละล้าละหลังเล็กน้อยก่อนจะถอดห่วงยางกับโฟมลอยตัววางไว้ใกล้ๆขอบสระ มือเล็กวางลงบนมือคุณมาร์คที่ยื่นมาให้ ก่อนงูตัวน้อยจะเลื้อยตามพยัคฆ์ขาวติดๆ
“เก่งมาก แบม”
เสียงชมสลับปลอบดังไปทั่วสระน้ำ ยามนี้มีเพียงสองต่อสอง แบมสามารถอ้อนคุณมาร์คได้เต็มที่ เจ้างูน้อยค่อยๆลอยตัวตามที่คุณมาร์คสอน แม้หลักยึดจะถูกเปลี่ยนจากขอบสระเป็นมือกว้างๆแทน โดยคุณมาร์คค่อยจับค่อยสอนให้ลอยตัวและสร้างความไว้วางใจเวลาแบมอยู่กับผืนน้ำ
แม้บางครั้งบางทีที่เจ้างูพลาดจม มือเล็กที่สัมผัสฝ่ามือกว้างรั้งให้ยืนก็สามารถวางใจ ด้วยรู้ว่าพี่เขาไม่ปล่อยให้แบมเป็นอันตราย มันเป็นความไว้เนื้อเชื่อใจที่แบมเองก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเพราะเหตุใด ทำไมแบมถึงได้เชื่อมั่นและวางใจว่าคุณมาร์คจะไม่ทำร้ายแบมได้ขนาดนั้น
หรือเพราะคุณมาร์คไม่เคยร้าย หรือเพราะคุณมาร์คมีบุญคุณ แบมเองก็ไม่เข้าใจจริงๆ
แบมแบมส่ายหัวเล็กๆ ตอนนี้แบมต้องมีสติสิ แบมต้องเป็นงูน้ำที่ว่ายน้ำเป็น แบมต้องไม่กลัวน้ำ และก็เอาตัวรอดในน้ำได้ แบมจะได้ไม่เป็นภาระให้แก่คุณมาร์ค ว่าแล้วเจ้าตัวก็ค่อยๆตีขาสม่ำเสมอ จนเป็นที่วางใจแก่ผู้สอน แม้ตอนนี้ฝ่ามือเล็กจะกำแน่นแต่มาร์คก็คิดว่าแบมสามารถลอยตัวได้เอง ยามที่เจ้าตัวพลั้งเผลอร่วงหล่นน้ำไป อย่างน้อยเอาตัวรอดจนกว่าเขาหรือทีมช่วยเหลือเข้าไปถึงตัวได้ก็พอแล้ว
หลังจากมาร์คเห็นศิษย์รักลอยตัวได้ดี มาร์คก็สั่งให้แบมพักตามแบบฉบับผู้ประสบภัย มือหนาๆจับแบมพลิกนอนหงายหน้าลอยตัวนอนเหว้งบนน้ำ โดยให้แบมคิดว่าตัวเองเป็นแมงกระพรุน ดาวทะเล หรือจะเป็นแพลงตอนเล็กจิ๋วก็ตามแต่ใจ พูดง่ายๆคือ คุณมาร์คต้องการให้แบมนอนอืดลอยคอโดยให้ส่วนบนของใบหน้าทั้งหมดลอยไว้นั่นเอง
“ดีมาก มองหน้าฉันไว้”
แบมว่าวิธีการสอนของคุณมาร์คนั้นดี๊ดีไม่น้อย เพราะทุกครั้งที่เริ่ม แบมจะถูกคุณมาร์คจัดท่าจัดทางก่อนจะประคองช้อนตัวขึ้น ยิ่งในลักษณะนอนหงายเป็นดาวทะเลนี้ แบมจะได้นอนมองหน้าคุณมาร์คคมชัดระดับHD
อิจฉากันใช่ไหมครับ
แบมก็อิจฉาตัวเองเหมือนกัน
“อยู่ไหนนะ”
“คุณยองแจ เธออยู่ในห้องครัวน่ะค่ะ”
เสียงนุ่มๆของคุณป้าแม่บ้านตอบกลับคุณเลขาที่ดูท่าจะมีอาการง่วงงุนผสมไปกับอาการหงุดหงิดเรื่องจากเมียหายไปตั้งแต่เช้า ดูท่าคุณยองแจจะแอบหนีออกมานอกห้องก่อนคุณแจ็คสันตื่น เจ้าตัวถึงได้เดินตามหาไปรอบบ้านอย่างนี้
แต่ถ้าจะหายก็คงหายกันทั้งกลุ่ม เพราะเมื่อสักครู่เธอก็เพิ่งจะตอบคำถามคุณมาร์ค คุณเจบี ทั้งสองท่านนั้นแม้จะถามด้วยเสียงเรียบนิ่งแต่ก็ซ่อนความหงุดหงิดไม่มิดแจ็คสันเอ่ยขอบคุณก่อนจะพาร่างสมส่วนเดินไปตามทาง ใบหน้าหล่อเผลอเผยสีหน้างุนงงเมื่อเห็นเพื่อนสองคนกำลังยืนมองบางอย่างอยู่ตรงหน้าประตู
ทำไมไม่เข้าไป?
“ทำอะไรกัน”
ตบบ่าเพื่อนด้วยแรงไม่หนักไม่เบาเกินไปนัก เจบีชี้ชวนให้แจ็คสันมองเข้าไปในครัว ภาพบรรดาเมียๆกำลังช่วยทำอาหารดูน่ารักไม่น้อย พ่อครัวใหญ่ถูกรับบทบาทโดยเจ้าลูกงูตัวเล็ก มีผู้ช่วยแสนวิเศษเป็นออมม่าจินยองกับพี่ยองแจ คนที่มีความสุขที่สุดในเวลานี้คงจะเป็นแบมที่ได้ทำอะไรที่ชอบกับพี่ๆที่รัก ส่วนคนที่หน้าบานที่สุดในห้องคงไม่พ้นจินยอง เจ้าตัวนั้นยืนยิ้มแก้มปริเป็นแมวได้ปลา เสือได้เนื้อ
รักลูกแค่ไหน ถามใจดู
“แบม นี่ชอบทำอาหารเนอะ”
คนคุยเก่งที่สุดเอ่ยชม เรื่องทำอาหารนั้นลูกงูไม่เพียงแค่ชอบ แต่เจ้าตัวยังแชร์ให้สองพี่ได้ทำด้วย จำได้ว่าตั้งแต่เป็นแฟนกันมา แจ็คสันนับครั้งได้กับการทานอาหารฝีมือยองแจ ส่วนจินยองน่ะหรือรายนั้นไม่เฉียดเข้าครัวมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่พอแบมมาทำมาเข้าครัว สองพี่น้องที่รักที่หลงน้องเล็กยิ่งกว่าใครก็พากันเฮโลตื่นเช้าเข้าครัวร่วมทำอาหารกับน้องด้วย ถึงแม้จะช่วยได้แค่ปอกโน่นชิมนี่ก็เถอะ
“ถ้าชอบทำอาหารตามน้องแบบนี้ นายคิดว่าให้เชฟคุณมาสอนดีไหม”
“จะตั้งสมาคมแม่บ้านว่างั้น”
ไม่มีอะไรก็แซวกันเองนี่แหละ แซวทั้งที่ตัวเองก็เห็นด้วย มาร์คน่ะพ้นแล้ว น้องทำอาหารอร่อย น่ารัก ขี้อ้อนก็ปานนั้น เรียกว่าทุกอย่างพร้อมประเคนถวายรอมาร์คแกะห่อน้องกินเท่านั้น ในขณะที่พวกเขายังมีสถานะเสี่ยงภัยต่อเรื่องอาหารการกินอยู่เล็กน้อย โชคดีที่ก่อนหน้านี้สองเมียไม่สนใจเรื่องทำอาหาร ไม่อย่างนั้นคงมีเปอร์เซ็นคนกลายเป็นหนูลองยากันบ้างล่ะ แน่นอนถึงพูดแบบนี้ พวกเขาก็เต็มใจตายในหน้าที่..ซึ่งถ้าให้ดี ก็อย่าให้มีเลยดีกว่า
“คนเรียนอยู่สมาคมแม่บ้าน แต่คนสอนน่ะใช่หรอ”
เจบีส่ายหัว ไม่มีทางที่เชฟคุณจะถูกเจ้ายูคกินแน่ ลักษณะท่าทางเชฟคุณแม้จะใจดีแต่ก็คงไม่ยอมให้น้องชายตัวเล็ก(?)ของตัวเองมากินหรอก แล้วยิ่งเจ้ายูคชอบเข้าไปอ้อนขอของกิน เกรงว่าเจ้าตัวจะดูเป็นลูกมดตัวน้อยๆน่าปกป้องสำหรับเชฟคุณไปก็เท่านั้น อีกอย่างดูจากประวัติอาชีพเก่าอันโชกโชนแล้ว ร้อยทั้งร้อยก็เดาทางถูก ระหว่างบอดี้การ์ดประสบการณ์ไม่กี่ปีกับนักฆ่ามืออาชีพที่ผันตัวมาเป็นพ่อครัว ใครล่ะจะเป็นพ่อบ้าน
ว่าแต่ ไปจีบกันตั้งแต่ตอนไหนหนอ..
สระน้ำกลายเป็นน้ำเชื่อมแล้วจ้า..สอนเค้าด้วย เค้าว่ายน้ำไม่แข็ง อิ_อิ
แล้วอะไรคือหนุ่มๆแอบไปมองสมาคมแม่บ้านคะ
เข้าไปสิ โอบไหล่ จูบปาก หอมแก้มก็ว่ากันไป
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น