ตอนที่ 1
-
สวัสดีครับ ผมชื่อมิน ยุนกิ อายุ 18 ปี ผมกำลังจะสอบเข้ามหาลัย ตอนนี้ผมกำลังข้ามถนนเพื่อกับหอพัก ถ้าถามว่าทำไมเด็กม.ปลายอย่างผมไม่อยู่บ้านกับครอบครัว ผมคงตอบว่า ผมไม่มีครอบครัว ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ ผมไม่มีครอบครัวจริงๆ พ่อแม่ผมเสียตั้งแต่เด็กๆ ผมไม่มีญาติ ไม่มีเพื่อน มีแค่บ้านและเงินที่พ่อแม่ทิ้งไว้
-
ยุนกิ
/มองซ้ายมองขวา/
-
ยุนกิ
ไม่มีรถสินะ
-
ยุนกิ
/กำลังจะก้าวเท้า/
-
ปริ้น ปริ้น เอียด เอียด
-
เสียงรถบรรทุกที่ส่ายไปมาเสียดสีกับถนนและฟุตบาท
-
ปึก!! พรึบ!!
-
เสียงรถชนเข้ากับตัวยุนกิอย่างจัง ร่างเล็กล้มตัวลงโดยมีเลือดอาบเต็มตัว ผู้คนแถวนั้นหันมาดู บางคนก็รีบวิ่งเข้ามาเรียกสติร่างบาง บางคนโทรเรียกรถพยาบาล แต่ก็ไม่มีผลอะไรกับร่างบางเพราะตอนที่เขาได้หมดสติไปแล้ว
-
เมืองสวรรค์
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
เยจี!มานี่นะ
-
เยจี(นางฟ้า)
ม่าย~~อย่าตามมา
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!
-
เยจี(นางฟ้า)
ใครหยุดก็โง่แล้ว~~แบร่
-
ปึก
-
เยจี(นางฟ้า)
โอ้ย!!เจ็บอ่า
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
/รีบวิ่งไปดูทันที/
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
จีเป็นอะไรไหม
-
เยจี(นางฟ้า)
ไม่ๆจีไม่เป็นไร
-
เยจี(นางฟ้า)
แต่คนที่เป็นน่าจะพี่คนนี้มากกว่า/ชี้ไปที่ยุนกิ/
-
ยุนกิ
....
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
/หันไปดู/ใครอ่ะ
-
เยจี(นางฟ้า)
จีไม่รู้เหมือนกัน
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
พาไปหาม๊ากัน
-
เยจี(นางฟ้า)
อือ
-
ทั้งคู่ช่วยกันยกตัวยุนกิขึ้นเพื่อพาไปหาแม่ของทั้งคู่
-
เยจี(นางฟ้า)
ม๊า!!!
-
เยจี(นางฟ้า)
ม๊า!!!!
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
ม๊า!!!
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
โอ้ย!โวยวายอะไรกันเสียงดังนี่สวรรค์นะ
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
ขอโทษครับ
-
เยจี(นางฟ้า)
ขอโทษค่ะ
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
จ๊ะๆแล้วมีอะไรกันเรียกม๊าสะดังเลย
-
เยจี(นางฟ้า)
อ๋อ จีเจอมนุษย์อ่ะม๊า
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
มนุษย์?
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
ตลกล่ะลูก มนุษย์จะอยู่บนสวรรค์ได้ไง ลูกก็รู้หนิว่ามนุษณ์ที่ได้ขึ้นสวรรค์มาจะไม่หลงเหลือความเป็นมนุษณ์เลย
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
เว้นแต่ว่ามนุษย์คนนั้นยังไม่ถึงเวลาตาย
-
เยจี(นางฟ้า)
จีไม่ได้โกหกนะม๊า
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
ใช่ๆม๊าผมก็เห็น
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
เราเพ้อเจ้อมากแล้วนะลูก
-
เยจี(นางฟ้า)
จริงมา จีจะพาม๊าไปดู
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
แม่บอกแล้วไงว่าเพ้-
-
เยจี(นางฟ้า)
/ลากผู้เป็นแม่/
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
/เดินตาม/
-
เยจี(นางฟ้า)
นี่ไงม๊า
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
มนุษย์จริงด้วยแต่ทำไมถึงมาอยู่บนสวรรค์ล่ะหรือว่า
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
....
-
เยจี(นางฟ้า)
....
-
ตัวประกอบหญิง
ท่านคะแย่แล้วค่ะ/วาปมา/
-
ตัวประกอบหญิง
มีเทวดาตนนึงตัดเส้นด้ายชีวิตผิดค่ะทำให้มีมนุษย์คนที่ยังไม่ถึงแก่กรรติดมาด้วย
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
ฉันพอรู้แล้ว
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
ไปจัดการนำเทวดาตนนั้นไปฝึกใหม่และห้ามให้เทวดาตนนั้นยุ่งเกี่ยวกับชีวิตมนุษย์อีกเป็นเวลา 100 ปี
-
ตัวประกอบหญิง
รับทราบค่ะ/หายตัว/
-
ยุนกิ
อือ/ลืมตา/
-
ยุนกิ
ผมตายแล้วสินะครับ
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
เธอรู้?
-
ยุนกิ
ครับได้ยินเมื่อกี้
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
เธอตื่นตั้งแต่ตอนไหน
-
ยุนกิ
ตอนที่ ผญ.คนนั้นโผล่มา
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
อืม
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
เธอไม่ถามสาเหตุ
-
ยุนกิ
ผมพอเรียบเรียงเรื่องราวได้ครับ
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
ก็ดี
-
ยุนกิ
แล้วทีนี้ชีวิตผมจะเป็นยังไงต่อหรอครับ
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
เห้อ~
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
ฉันมีทางให้นายเลือก
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
1.ไปเกิดใหม่แต่นายจะต้องไปอยู่ในเมืองวิญญาน100ปี ถึงจะเกิดใหม่ได้
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
2.ไปเกิดเป็นคนอื่น
-
ยุนกิ
เกิดเป็นคนอื่นหรอคับ?
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
ใช่ ก็เหมือนกับไปสิงร่างคนอื่นแหละแต่จะต่างแค่นายจะกลายเป็นคนนั้นตลอดไปไม่สามารถออกจากร่างนั้นได้จนกว่าจะตาย
-
ยุนกิ
ถ้าผมเลือกวิธีนี้ผมจะไปเกิดเป็นทารกหรอครับ?
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
หึ นายจะเกิดในช่วงวัยไหนก็แล้วแต่ช่วงอายุของคนๆนั้นแล้วฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้านายไปเกิดเป็นคนอื่นที่มีแต่คนเกลียดก็ต้องรับกรรมไปนะ
-
ยุนกิ
....
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
เอาล่ะฉันไปก่อน ระหว่างที่นายคิดก็อยู่กับพวกฉันไปก่อนแต่อย่าห่างจากลูกของฉันล่ะ เดี๋ยวจะเป็นอันตรายเอา
-
เเม่(เยจีและฮยอนจิน)
ไปล่ะ/หายตัว/
-
เยจี(นางฟ้า)
นี่ๆพี่ชื่ออะไรอ่ะ อายุเท่าไร โลกมนุษย์เป็นไง สนุกป่ะ
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
เห้ย ใจเย็นดิหมอนี่ตอบไม่ทันหรอก
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
ว่าแต่ ผญ ที่นั่นสวยป่ะ เคยได้ยินว่าที่นู่นมีเทคโนโลยีล้ำสมัยสามารถทำให้คนขี้เหร่สวยได้
-
เยจี(นางฟ้า)
พี่ถามยาวกว่าจีอีก😤
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
โถ่~นิดหน่อยน่า
-
ยุนกิ
เอ่อ
-
เยจี(นางฟ้า)
แหะๆ ถ้าลำบากใจไม่ต้องเล่าก็ได้
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
ใช่ๆ พวกเราแค่อยากชวนคุย
-
ยุนกิ
ไม่เป็นไรบอกได้
-
เยจี(นางฟ้า)
จริงหรอ!😆
-
ยุนกิ
อือ
-
ยุนกิ
ฉันชื่อมิน ยุนกิ อายุ18 ปี
-
ยุนกิ
ถ้าถามว่าสนุกไหม ฉันไม่รู้หรอก
-
ยุนกิ
ชีวิตฉันก็วนอยู่กับแบบเดิมๆไม่มีอะไรพิเศษ
-
เยจี(นางฟ้า)
ออ
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
แล้วนายต้องมาตายโดยที่พ่อแม่นายไม่รู้อ่ะ พ่อแม่ไม่เสียใจหรอ
-
เยจี(นางฟ้า)
นั่นสิ เพราะพ่อแม่ของพี่น่าจะไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น
-
ยุนกิ
พ่อแม่ฉันเสียตั้งแต่ฉันยังเด็กแล้ว
-
เอ่อ พวกเราขอโทษนะ
-
ยุนกิ
ไม่เป็นไรหรอก
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
แล้วเพื่อนๆหรือญาติล่ะ
-
ยุนกิ
ไม่มีหรอก ผมอยู่คนเดียวมาตลอด
-
เยจี(นางฟ้า)
ไม่เหงาหรอ
-
ยุนกิ
ไม่หรอกชินแล้ว
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
เรื่องแบบนี้ชินได้ที่ไหน การอยู่คนเดียวน่ะไม่มีใครชินหรอก
-
เยจี(นางฟ้า)
งั้นเอางี้เดี๋ยวพวกเราจะเป็นเพื่อน ครอบครัว ให้พี่เอง
-
ฮยอนจิน(เทวดา)
ใช่ๆ
-
ยุนกิ
ไม่เป็นไรหรอก
-
ที่จริงผมแอบดีใจนะ ที่พวกเขาอยากเป็นครอบครัวเดียวกันกับผม แต่ผมว่าผมอยู่คนเดียวน้าจะดีที่สุด
-
จบ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น