ตอนที่ 4 ว่าที่สะใภ้ใหญ่

Not Talks

              หลังจากวันนั้นที่มิ้งค์ท้าให้ผมไปขอเธอกับป๊าเธอ ผมก็ไม่ว่างไปหาเธออีกเลยเพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องที่ผับ ไอ้เหี้ยเคนมันส่งลูกน้องมาป่วนที่ผับผมแทบจะทุกวันหลังจากที่ผมไปกับมันมีเรื่องกันวันนั้น ป่านนี้ตัวเล็กของผมจะเป็นไงบ้างน๊า ไปหาที่บ้านเลยดีกว่าเพราะวันนี้ไอ้ธันบอกว่าเป็นวันหยุดของมิ้งค์

ผมใช้เวลาขับรถจากคอนโตตัวเองมาบ้านมิ้งค์ประมาณเกือบๆชั่วโมงตอนนี้ก็เกือบจะเที่ยงแล้ว ผมจอดรถไว้หน้าบ้านเธอแล้วกดโทรศัพท์โทรหาเธอทันที รอสายอยู่นานมิ้งค์ก็ไม่รับสายผม

ปริ้นๆๆๆ เสียงแตรรถจากด้านหลังผมดังขึ้นผมมองรถหรูผ่านกระจกมองหลังก็เห็นเจ้าของรถหรูเปิดประตูรถเดินมาที่รถผม ผมรีบเปิดประตูรถลงไปทันที

“มาจอดรถแกะกะอะไรหน้าบ้านคนอื่นวะ” ผู้ชายหน้าตี๋(ตี๋กว่าผมอีก)พูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย “อ้าวยังไม่เลื่อนรถอีก อั้วจะเข้าบ้าน”

“นี่บ้านคุณหรอครับ” ผมถามเขาด้วยความสงสัยหรือว่านี่จะเป็นเฮียของมิ้งค์ “คือผมมาหามิ้งค์ครับ”

“ลื้อเป็นใครมีธุระอะไรกับหมวยเล็ก”

“ผมเป็นแฟนมิ้งค์ครับ”

“ห๊ะ!!! เป็นแฟนงั้นหรอ?” ผู้ชายคนนั้นทำหน้าตาเหมือนไม่เชื่อ “ลื้อกล้ามากเลยนะที่มายุ่งกับน้องสาวอั้ว ทางที่ดีลื้อเลิกยุ่งกับหมวยเล็กซะถ้าลื้อไม่อยากเจ็บตัว”

“ทำไมผมต้องเล็กยุ่งกับเธอด้วยในเมื่อเราสองคนรักกัน”

“รักบ้ารักบออะไร อั้วไม่ยอมให้น้องสาวอั้วออกมาหาลื้อหรอก” ผู้ชายคนนั้นพูดเสียดังพร้อมกับกำหมัดแน่นเพื่อข่มอารมณ์ ครืดดดด ครืดดดด ระหว่างที่ผมยืนคุยกับพี่ชายมิ้งค์อยู่โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงผมก็สั่นผมล้วงหยิบมันออกมาดู

“ตัวเล็กคะเฮียโทรหาทำไมไม่รับคะ” ผมกดรับสายคนตัวเล็กแล้วกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ทันที

[อาบน้ำอยู่มีอะไร]

“เฮียอยู่หน้าบ้าน” สิ้นคำพูดผมสายก็หลุดไป ผมหันมาเผชิญหน้ากับพี่ชายมิ้งค์อีกรอบ เขามองมาทางผมอย่างเอาเรื่องก่อนจะเดินเข้ามาหาผมเรื่อยๆ

“อั้วไม่ยอมให้หมวยเล็กออกมาหาลื้อหรอก” พูดจบเขาก็หมุนตัวเตรียมจะเดินเข้าไปในบ้าน แต่ประตูรั้วกลับถูกเปิดออกมาจากด้านในซะก่อน

“เฮียเมฆ!!!” คนตัวเล็กเรียชื่อพี่ชายเสียงดังด้วยความตกใจ

“กลับเข้าไปในบ้านกับเฮียเดี๋ยวนี้หมวยเล็ก” พี่ชายมิ้งค์ลากแขนมิ้งค์เข้าบ้านผมเลยรีบฉุดข้อมืออีกข้างหนึ่งของเธอไว้ “ปล่อยมือลื้อจากแขนน้องอั้วเดี๋ยวนี้นะ!”

“ไม่ครับตัวเล็กต้องไปกับผม”

พั๊วะ!!! สิ้นคำพูดผมก็โดนหมัดสวนมาที่หน้าทันที ใช่ครับผมโดนพี่ชายมิ้งค์ต่อยต้อยแรงจนผมได้กลิ่นคาวเลือดในปาก

“เฮีย!!!” มิ้งค์รีบมาพยุงผมลุกก่อนจะมายืนกลั้นกลางระหว่างผมกับพี่ชายเธอ “ทำไมต้องทำรุนแรงกันขนาดนี้ด้วย”

“เงียบไปเลยหมวยเล็กเข้าบ้านไป เฮียจะจัดการไอ้หน้าหมีนี่”

“ไม่!!! เฮียเมฆจะมาทำร้ายเขาได้ไง”

“ก็มันมาวุ่นวายกับหมวยเล็กของเฮีย ถ้าหมวยเล็กไม่เข้าบ้านเฮียจะโทรบอกป๊า” พีชายมิ้งค์ไม่ขู่เปล่าเขายกมือขึ้นมาล้วโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง

“ถ้าเฮียบอกป๊าเรื่องนี้มิ้งค์จะบอกซ้อหลินว่าเฮียแอบไปอาบอบนวด มิ้งค์มีหลักฐานนะ” คนตัวเล็กหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาจากกระเป๋าสะพายแล้วกดอะไรสักอย่างก่อนจะยื่นให้พี่ชายเธอดู พี่ชายมิ้งค์ถึงกับหน้าซีดทันทีที่เห็นหลักฐานที่มิ้งค์พูดถึง “มิ้งค์ออกไปข้างนอกเดี๋ยวเดียว”

“แต่เฮียไม่ไว้ใจไอ้หน้าหมีนี่” เขาชี้มือมาทางผมอย่างเอาเรื่อง มิ้งค์โผลเข้ากอดพี่ชายตัวเองอย่างออดอ้อน

“ถ้าไอ้ตี๋นี่มันทำให้มิ้งค์เจ็บแม้แต่ปลายเล็บมิ้งค์อนุญาตให้เฮียยิงกระบาลเขาเลย” คนตัวเล็กพูดพร้อมกับหันมายิ้มร้ายใส่ผม

“ผมสัญญาครับเฮีย ว่าผมจะดูแลตัวเล็กเป็นอย่างดีจะพามาส่งบ้านก่อนเที่ยงคืนแน่นอน”

“ไอ้เหี้ย! อั้วให้ไม่เกินสองทุ่มเว้ย!”

“พอแล้วๆเลิกเถียงกัน เดี๋ยวป๊ากลับมาเจอก่อนแล้วมิ้งค์จะรีบกลับนะเฮีย” คนตัวเล็กแขย่งเหอมแก้มพี่ชายก่อนจะลากผมขึ้นรถ

“อันที่จริงเฮียอยู่รอเจอป๊าตัวเล็กก็ได้นะ” ผมพูดหลังจากที่ขับรถออกมาได้สักพักหนึ่ง

“อยู่รอลูกปืนนะสิ บอกแล้ว่าไม่ให้มาหามิ้งค์ที่บ้านทำไมเฮียเป็นคนที่ดื้อด้านขนาดนี้วะ”

“ก็เฮียคิดถึงตัวเล็กนี่คะ”

“คิดถึงพระถังซัมจั๋งอะไร ไม่โทรหาเกือบอาทิตย์นึกจะมาก็มานึกจะหายก็หาย” เธอพูดด้วยนำเสียงงอนๆมันทำให้ผมหลุดยิ้มออกมาทันที อย่าน้อยเธอก็แคร์ผม

“เฮียขอโทษค่ะ พอดีที่ผับเฮียมีปัญหานิดหน่อย” ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือเล็กไว้เพื่อเป็นการปลอบ

“อย่ามาเยอะปล่อยเลย” คนตัวเล็กพยายามจะดึงมือกลับแต่โดนผมจับไว้แน่น “เฮียปล่อยนะ ขับรถไปสิจะมาจับทำไมเนี่ย”

“ก็บอกว่าคิดถึงถ้าไม่ให้จับมือเฮียจะทำอย่างอื่นแล้วนะ” ผมพูดพร้อมกับเลี้ยวรถจอดข้างทาง คนตัวเล็กหันหน้ามามองผมอย่างหวั่นๆ

“เฮียจะทำอะไร”

“เลือกเอาระหว่างจูบกับจับเมือตัวเล็กจะให้เฮียทำไร” ผมพูดพร้อมกับจ้องหน้าเธอนิ่ง คนตัวเล็กถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที

“จะ จับมือก็ได้” เธอพูดตะกุกตะกักไม่เต็มเสียง “แล้วเฮียจะพามิ้งค์ไปไหน”

“ไปกินข้าวบ้านเฮีย”

“ห๊ะ! ไปไหนนะ” เธอถามซ้ำด้วยใบหน้าเหลอหลาแบบสุดๆ

“ไปกินข้าวที่บ้านเฮีย เฮียบอกป๊ากับม๊าเฮียแล้วว่าจะพาลูกสะใภ้ไปไหว้” ผมพูดพร้อมกับขับรถต่อ คนตัวเล็กนั่งนิ่งไม่กระดุกกระดิกจนผมแปลกใจ “เป็นอะไรนั่งเกร็งเชียว”

“เปล่า แค่ตืนเต้นเกิดมาเพิ่งเคยไปบ้านผู้ชาย”

“ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ต้องเกร็งคนที่บ้านเฮียน่ารักทุกคน” ผมพูดอย่างอารมณ์ดีคนตัวเล็กหันมาจ้องผมนิ่ง

“เฮียจริงจังกับมิ้งค์หรอ” อยู่ๆเธอก็ถามผมขึ้นมา “เฮียแค่ชอบแค่หลงหรือว่ารักมิ้งค์”

“ทั้งหมดที่พูดมาเฮียรู้สึกทุกอย่างทั้งชอบทั้งหลงทั้งรัก”

ต่อ

“ทั้งหมดที่พูดมาเฮียรู้สึกทุกอย่างทั้งชอบทั้งหลงทั้งรัก” ผมพูดพร้อมกับหันหน้าไปมองเธออย่างจริงจัง คนตัวเล็กแก้มแดงไปจนถึงใบหู

“เฮีย!! มองถนนดิ จะหันมามองมิ้งค์ทำไม” เธอโวยวายเสียงดังก่อนจะยกมือขึ้นมาผลักหน้าผมให้หันไปมองถนนเบาๆ ผมขับรถอีกไม่นานก็ถึงบ้านผม ผมจอดรถก่อนจะลงไปเปิดประตูรถให้คนตัวเล็กเธอเดินลงมาจากรถด้วยใบหน้ากังวล

“ตัวเล็กไม่ต้องกลัวหรอกป๊ากับม๊าเฮียใจดี”

“แต่มิ้งค์กลัว” คนตัวเล็กทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมจึงเอื้อมมือไปจับมือเธอไว้แน่น

“ตัวเล็กจะกลัวอะไรเฮียอยู่ทั้งคนเฮียไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรตัวเล็กหรอก” พูดจบผมก็ยกมืออีกข้างไปหยิกแก้มเนียนเบาๆอย่างหยอกล้อ

“เฮียน๊อตเข้าบ้านได้แล้วป๊ากับม๊ารออยู่” เสียงแหลมดังจากข้างหลังผม ผมหันไปมองเจ้าของเสียงแหลมแสบหูนั่นทันที ผู้หญิงตัวสูงหุ่นดีผิวขาวออร่าอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นยืนมองมาทางผมกับมิ้งค์ยิ้มๆ

“วันนี้ไม่มีเรียนหรอเนเน่ “ ผมถาน้องสาวตัวเองด้วยความสงสัย ยัยนี่ชื่อเนเน่ครับเป็นน้องสาวคนเดียวของผมเธอเรียนบริหารธุรกิจปีสี่อีกไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบแล้ว

“ไม่มีแต่ถึงมีก็ไม่ไปอยู่รอเจอซ้อ อิอิ” เนเน่พูดอย่างอารมณ์ดีแล้วมองมาที่คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆผม “นี่ซ้ออายุเท่าไหร่หรอคะหน้าเด็กมากเลย”

“เท่าเฮียนี่แหละ ไปเข้าไปข้างในได้แล้ว” ผมพูดพร้อมกับจูงมือคนตัวเล็กเดินเข้าไปในตัวบ้าน ทันทีที่เข้ามาในบ้านก็เจอม๊ากำลังตั้งโต๊ะอาหาร “ม๊าน๊อตมาแล้ว!”

“อ้าวมาแล้วหรอ ม๊ารอตั้งนาน” ม๊าผมหันมายิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจะมองมาทางคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างผม มิ้งค์ยกมือขึ้นไหว้ม๊าผมโดยไม่รอให้ผมบอก “ไหว้พระเถอะลูก น๊อตพาน้องมานั่งสิลูก”

ผมพาคนตัวเล็กเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวตามที่ม๊าบอก คนตัวเล็กนั่งนิ่งทำตัวไม่ถูกจนผมต้องยื่นมือไปกุมมือเธอไว้ คนตัวเล็กหันมามองผมเล็กน้อย

“อ้าวมาแล้วหรอไอ้ตี๋ลูกรักไหนวะลูกสะใภ้ป๊า” เสียงทรงอำนาจดังมาจากด้านหลังผม ผมกับมิ้งค์หันไปตามเสียงทันที มิ้งค์ลุกขึ้นยืนก่อนจะยกมือไหว้ป๊าผมอย่างนอบน้อม “ตามสบายนะหนูไม่ต้องเกรงใจ”

“ค่ะ” มิ้งค์รับคำแล้วนั่งลงข้างๆผมเหมือนเดิม ระหว่างที่นั่งกินข้าวมิ้งค์ก็เงียบไม่พูดไม่จาอะไรเลย

“หนูชื่ออะไรลูกแล้วรู้จักกับน๊อตได้ยังไง” ม๊าผมเอ่ยถามมิ้งค์

“หนูชื่อมิ้งค์ค่ะ เรารู้จักกันเพราะเพื่อนเราเป็นแฟนกัน” คนตัวเล็กเงยหน้าสบตาม๊าผมก่อนตอบ

“อ๋อ ลูกม๊าคนนี้ค่อนข้างจะเสเพลหนูมิ้งค์อย่าคิดมากนะลูก”

“หนูจะพยายามค่ะ” เธอตอบยิ้มๆ

“โถ่....ม๊าก็พูดซะน๊อตเสียหมด”

“ม๊าพูดเรื่องจริง” ม๊าทำหน้าตาหมั่นไส้ผมแบบสุดๆ   เรานั่งกินข้าวกันจนิ่มระหว่างที่กินม๊ากับป๊าก็คุยกับตัวเล็กของผมอย่างเป็นมิตรดูเหมือนว่าเธอจะเข้ากับคนง่ายเพราะเธอเริ่มเข้ากับครอบครัวผมได้เป็นอย่างดี

“แล้วนี่กินข้าวเสร็จจะกลับเลยมั๊ยคะซ้อ” เนเน่พูดขึ้นระหว่างที่เรากำลังกินของหวาน คนตัวเล็กหันมามองหน้าผมทันทีเรื่องอะไรจะพากลับเร็วผมโดนพี่ชายเธอต่อยมาตั้งหมัดหนึ่ง จะอยู่ด้วยให้ค็มเลย

“ไม่หรอก เฮียจะพาไปส่งดึกๆโน่นแหละ” คนตัวเล็กทำหน้าเหลอหลาใส่ผมทันที “กว่าจะพาหนีป๊ากับเฮียๆตัวเล็กออกมาได้เลือดตาแทบกระเด็น”

“นี่แกพาลูกสาวเขาหนีมาหรอวะไอ้ตี๋ ฮ่าๆๆๆๆ” ป๊าผมหัวเราะเสียงดังด้วยความพอใจ “เออดีให้มันเจออะไรหินๆบ้าง มันจะได้รู้ว่าในโลกยังมีอะไรที่ซื้อไม่ได้ด้วยเงินอีกเยอะ”

“โถ่ ป๊าน๊อตก็ไม่ได้มองว่าทุกอย่างซื้อได้ด้วยเงินสักหน่อย” ผมเถียงป๊าคอเป็นเอ็น ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะคิดแบบที่ป๊าพูดจริงๆก็เถอะ

“หรอ/หรอ/หรอ” ป๊าม๊าและเนเน่พร้อมใจกันพูดมันทำให้คนตัวเล็กหลุดขำออกมาทันที ครอบครัวผมนี่ไม่ไว้หน้ากันบ้างเลยจริงๆ เฮ้อ!

หลังจากกินผลไม้เสร็จผมก็ฉุดกระชากลากดึงคนตัวเล็กขึ้นมาบนห้องนอนตัวเอง เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว (ในหัวเฮียไม่คิดจะหาเศษหาเลยกับเจ๊เลยใช่มั๊ย ไรท์ไม่อยากจะเชื่อ”

“อะไรเนี่ยเฮีย นั่งคุยข้างล่างก็ได้มั้งไม่เห็นต้องพาเข้าห้องเลย” คนตัวเล็กโวยวายหลังจากที่ผมปิดประตูห้อง

“เฮียง่วงนอน เมื่อคืนเฮียก็โต้รุ่งเมื่อเช้าก็งีบแค่สองชั่วโมงแล้วก็ไปหาตัวเล็ก”

“แล้วใครใช้ให้ไปเล่า”

“ก็บอกตั้งหลายรอบแล้วว่าเฮียคิดถึง” ผมพูดพร้อมกับยกมือขึ้นหยิกแก้มเธออย่างมั่นเขี้ยว

“คิดถึงแล้วหายไปไหนมาตั้งหลายวัน โทรก็ไม่โทร” เธอพูดพร้อมกับทำหน้าตึงใส่ผมทันที คนตัวเล็กเดินไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟาปลายเตียงอย่างงอนๆ ผมรีบเดินตามไปทันที

“ที่ผับเฮียมันมีปัญหานิดหน่อยค่ะ”

“ปัญหา?” เธอทำหน้าต้องการคำตอบแบบสุดๆ

“ก็หลังจากที่เฮียบุกไปช่วยตัวเล็กที่ผับไอ้เคนวันนั้น มันก็ส่งลูกน้องมาป่วนที่ผับเฮียทุกวัน” ผมตัดสินใจเล่าให้เธอฟังคนตัวเล็กทำหน้าสำนึกผิดทันที

“มิ้งค์ขอโทษ ไม่ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้นะ”

“เฮียไม่ได้โทษตัวเล็กสะหน่อย ถึงไม่มีเรื่องของตัวเล็กเฮียกับไอ้เหี้ยนั้นก็ไม่มีทางญาติดีกันหรอก”

“อะอืม แล้วนี่เฮียไปส่งมิ้งค์ได้ยัง”

“ก็บอกว่าจะไปส่งดึกๆไงคะ” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะย่อลงช้อนร่างเล็กมาไว้ในอ้มแขน มิ้งค์ทำหน้าตกใจทันทีทที่โดนผมอุ้ม

“ฮะเฮียจะทำอะไร ปล่อยมิ้งค์นะ”

“ไม่เอาเฮียง่วง ขอเฮียนอนกอดสักชัวโมงสองชั่งโมงให้หายคิดถึงหน่อย”

“ไม่ได้!!! ปล่อยเลย ว๊าย!!! “คนตัวเล็กร้องเสียงหลงเมื่อผมวางเธอลงบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมเธอไว้ “เฮียมิ้งค์ไม่ตลกนะออกจากตัวมิ้งค์เดี๋ยวน้เลย!”

“เฮียก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรนอกจากกอดซะหน่อย” พูดจบผมก็ทิ้งตัวนอนลงข้างๆคนตัวเล็กก่อนจะยกแขนขึ้นกอดเธอไว้แน่น คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดผม “ตัวเล็กคะถ้ายังดื้ออยู่เฮียจะจูบแล้วนะ”

“เฮียเผด็จการว่ะ” เธอหยุดดิ้นแล้วทำหน้าค้อนใส่ผมทันที ให้ตายเถอสำหรับผมเธอทำอะไรมันก็ดูหน้ารักน่าฟัดหน้ากินไปซะหมดทุกอย่าง “ปล่อยได้แล้วมิ้งค์หายใจไม่ออก”

“ตัวเล็กคะ หยุดดิ้นค่ะไม่งั้นเฮียจะจูบจริงๆแล้วนะ” ผมพูดด้วยใบหน้าจริงจังมันทำให้คนตัวเล็กนอนนิ่งทันที “เฮ้อ! เฮียเปลี่ยนใจแล้วขอบจูบสักทีล่ะกัน”

“เมื่อทนความต้องการของตัวเองไม่ไหวผมจึงโน้มหน้าลงไปจบคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดทันที เธอหลับตาพริ้มรับผมสัมผัสของผมผมค่อยๆขบเม้มริมผีปากบางอย่างอ่อนโยนคนตัวเล็กคล้อยตามสำผัสที่ผมมอบให้ ผมสอดลิ้นเข้าไปครวญหาความหวานข้างในปากเล็กอย่างเอาแต่ใจลิ้นเล็กพยายามหลบหลีการบุกรุกของผมแต่ผมก็พยายามไล่ต้อนอย่างสุดกำลัง

“อื้อออออ” เธอครางในลำคอเสียงเบาเมื่อผมเริ่มเปลี่ยนจากจูบที่อ่อนโยนเป็นเร่าร้อน มือเล็ยกขึ้นมาทุบอกผมเบาๆเบื่อเป็นการห้าม แต่ผมก็ยังไม่ยอมละริมฝีปากจากเธอ ผมจบเธออย่างเอาแต่ใจอยู่อย่างนั้นจนเธอจะขาดหายใจมือเล็กทุบอกผมแรงๆ ผมค่อยๆผละจากริมฝีปากคนตัวเล็กอย่าเสียดาย เมื่อเป็นอิสระจากผมเธอก็นอนหอบหายใจหน้าดำหน้าแดง

“จะทำยังไงดีล่ะตัวเล็ก เฮียออยากอยู่กับตัวเล็กแบบนี้ทั้งคืน” ผมพูดพร้อมกับดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่น คนตัวเล็กนอนเงียบไม่พูดไม่จออะไร “เมื่อไหร่จะยอมเป็นเมียเฮียซะที เฮียจะให้ป๊ากับม๊าไปขอ”

“แฟนยังไม่ได้เป็นเลย จะให้ข้ามขั้นไปเป็นเมียเลยหรือไง” คนตัวเล็กบ่นอุบอิบไม่เต็มเสียง ผมดันเธฮออกจากอ้อมกอดแล้วมองสบตาเธอนิ่ง

“งั้นนับจากวันนี้ไปเราเป็นแฟนกันนะ” คำพูดของผมมันทำให้เธอหน้าแดงจนถึงใบหู “ตัวเล็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธเพราะตัวเล็กจูบเฮียแล้ว”

“จะบ้าเหรอมิ้งค์ไปจูเฮียตอนไหนกันมีแต่เฮียนั้น อื้อออออ” ผมก้มลงปะกบริมฝีปากบางอีกครั้งอย่างจงใจก่อนจะมอบจูบที่อ่อนโยนและแสนหวานให้กับเธอ

“เฮียขอนอนกอดอยู่แบบนี้สักพักนะ” ผมพูดหลังจากผละจากริมฝีปากเล็ก ผมกระชับอ้อมแขนที่กอดเธอให้แน่นขึ้นพร้อมกับหลับตาลงคนตัวเล็กซุกหน้าเข้ากับออกกว้างของผม ผมจะตักตวงเอาความสุขจากเธอให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ก่อนที่จะเอาเธอไปส่งคืนให้ป๊ากับเฮียๆของเธอ

 ต่อ

“เฮียขอนอนกอดอยู่แบบนี้สักพักนะ” ผมพูดหลังจากผละจากริมฝีปากเล็ก ผมกระชับอ้อมแขนที่กอดเธอให้แน่นขึ้นพร้อมกับหลับตาลงคนตัวเล็กซุกหน้าเข้ากับอกกว้างของผม ผมจะตักตวงเอาความสุขจากเธอให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ก่อนที่จะเอาเธอไปส่งคืนให้ป๊ากับเฮียๆของเธอ

“เฮียมิ้งค์นอนไม่หลับ มันอึดอัด” คนตัวเล็กดันตัวออกจากอกผมพร้อมกับย่นจมูกใส่ “ปล่อยแล้วต่างคนต่างนอนไม่ได้หรือไง”

“ก็เฮียอยากกอด เฮียคิดถึง”

“จะคิดถึงอะไรนักหนาอยู่ด้วยกันแล้วนี่ไง” เธอทำหน้าค้อนใส่ผม ผมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิมพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหาเธอจนจมูกเราชนกัน “ฮะเฮีย ออกไปห่างๆก็ได้ไม่ต้องรักมิ้งค์มากขนาดนี้”

“เฮียอยากรักมากกว่านี้อีกแต่ตัวเล็กไม่ยอม” ผมพูดอย่างข่มอารมณ์ คนตัวเล็กถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที

“ไปขอกับป๊ามิ้งค์นะถ้าอยากได้”

“โอเค งั้นเย็นนี้เฮียไปส่งตัวเล็กแล้วเฮียขอเข้าไปไหว้ป๊ากับเฮียๆตัวเล็กด้วยละกัน” คนตัวเล็กมองหน้าผมอย่างชั่งใจก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“มิ้งค์ว่าเฮียได้โดนซ้อมแน่ถ้าไป”

“เฮียไม่ได้ขี้ขลาดขนาดนั้นนะคะ ถ้าอยากได้ลูกสาวเขาแต่ไม่เข้าหาพ่อเขามันจะได้มั๊ย”

“ง้อวววว ตั้งแต่รู้จักกันมามีครั้งนี้แหละเฮียพูดมีสาระ” คนตัวเล็กถึงกับหลุดขำออกมา “แต่บอกไว้ก่อนนะว่ามิ้งค์อาจจะช่วยเฮียไม่ได้ตอนเฮยโดนซ้อม”

“ตัวเล็กคิดมากไปหรือเปล่า บางทีป๊าตัวเล็กอาจไม่ทำอะไรเฮียเลยก็ได้”

“เดี๋ยวเฮียก็รู้” เธอพูดด้วยใบหน้าเป็นกังวลจนผมเองก็เริ่มหวั่นใจขนาดเมื่อเช้าเจอแค่เฮียของเธอผมยังโดนต่อยซะเซเลยแล้วถ้าป๊าเธอผมจะโดนยิงกี่รูเนี่ย

“ตัวเล็กอย่าไปนอนคุยกับผู้ชายที่ไหนแบบนี้นะมันไม่ดี”

“แล้วเฮียมานอนคุยกับมิ้งค์ทำไมถ้ารู้ว่ามันไม่ดี”

“ก็เราเป็นแฟนกันจะนอนทำอะไรกันก็ได้” ผมพูดพร้อมกับส่งสายตาหื่นๆให้เธอ คนตัวเล็กยกมือขึ้นมาดึงหูผมทันที “โอ้ย! เฮียเจ็บค่ะตัวเล็ก”

“ก็ทำให้เจ็บไงไอ้ตี๋จอมลามก”

“อย่าเรียกไอ้ตี๋สิ เดี๋ยวคนอื่นมาได้ยินมันจะไม่ดี”

“ทำไมจะเรียกไม่ได้เราอายุเท่ากันลืมไปแล้วหรอ นี่ยังสงสัยอยู่เลยว่าให้เรียกเฮียทำไม” เธอทำหน้าตาสงสัยแล้วจ้องผมอย่างต้องการคำตอบ

“ก็มันน่ารักดีเฮียกับตัวเล็ก ง้อววววว”

“ปกติเฮียติงต๊องแบบนี้กับทุกคนป่ะ”

“ก็....ไม่นะเป็นกับแค่ตัวเล็กนี่แหละ ทำไมวันนี้ตัวเล็กถามเยอะจังเฮียเริ่มง่วงแล้วเนี่ย”

“อยากรู้เรื่องแฟนตัวเองผิดหรือไง” คนตัวเล็กตอบยิ้มๆแต่มันทำให้ผมหัวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก นี่เธอพูดเองเลยนะว่าผมเป็นแฟนเธอ “ยิ้มทำไม?”

“ดีใจตัวเล็กบอกว่าเฮียเป็นแฟนตัวเล็ก ขอจูบฉลองอีกสักทีได้มั๊ย” พูดจบผมก็ไม่รอให้เธอปฏิเสธผมรีบฉกฉวยริมฝีปากเล็กมาครอบครองอย่างจงใจ ร่างเล็กดิ้นขัดขืนเล็กน้อยแต่ก็ยอมในที่สุด ผมขบเม้มริมฝีปากเธอเบาก่อนจะค่อยๆแทรกลิ้นหนาเข้าไปควานหาความหวานในปากเธอคนตัวเล็กจูบตอบผมอย่างไม่ประสา ผมลูบไล้มือหนาไปทั่วแผ่นหลังของเธอแล้วไปหยุดอยู่ที่ตะขอบราเซียก่อนจะปลดมันออกด้วยความเคยชินคนตัวเล็กสะดุ้งก่อนจะดันตัวผมออกทันทีพร้อมกับสปริงตัวลุกขึ้นนั่งแล้วส่งสายตาค้อนมาทางผม

“เฮีย!!! ลามปามแล้วนะ!” คนตัวเล็กโวยวายเสียงดังมันทำให้ผมหลุดยิ้มกับท่าทางของเธอ “ยัง ยังจะยิ้มอีกไม่สำนึกเลยใช่มั๊ยมิ้งค์บอกแล้วไงว่ามิ้งค์ลูกมีพ่อมีแม่เฮียจะมาทำเหมือนมิ้งค์เป็นของเล่นไม่ได้”

“โอ๋ๆๆๆ เฮียขอโทษค่ะเฮียสำนึกผิดแล้วมาๆเฮียจะใส่ให้เหมือนเดิม” ผมลุกขึ้นนั่งแล้วทำหน้าตาสำนึกผิดแบบสุดๆ แล้วยกมือขึ้นกอดร่างเล็กก่อนจะสอดมือไปด้านหลังแล้วติดตะขอบราเซียไว้ให้เธอเหมือนเดิม

“อย่าทำแบบนี้อีกนะ! ก่อนหน้านี้เฮียไปนอนกับผู้หญิงมาไม่ซ้ำหน้าถุงก็ไม่ใส่มิ้งค์ไม่ยอมเฮียง่ายๆหรอกไปตรวจHIVก่อนเลยไป!”

“โหตัวเล็กโหดร้ายกับเฮียเกินไปแล้วนะ เฮียก็ไม่ได้มั่วขนาดนั้นซะหน่อย”

“มันเรื่องจริง! อย่าให้จับได้นะว่าหลังจากนี้ยังไปมั่วกับผู้หญิงในผับอยู่” เธอหรี่ตามองผมอย่างจับผิด “ถ้ามิ้งค์จับได้จะตัดให้เป็ดกินเลย!”

ทันทีที่คนตัวเล็กพูดจบผมก็ยกมือขึ้นมากำเป้าตัวเองด้วยสัญชาตญาณ  คนตัวเล็กส่งสายตาน่ากลัวมาใส่ผมเป็นการยืนยันว่าสิ่งที่เธอพูดเธอจะทำมันจริงๆ

“ฮะเฮียไม่กล้าหรอกค่ะ” ผมทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ คนตัวเล็กยิ้มอย่างพอใจก่อนจะทิ้งตัวนอนบนแขนผม

“เฮียตบตูดหน่อย” อยู่คนตัวเล็กก็พูดเสียงอู้อี้พร้อมกับหลับตาแล้วเอาหน้าซุกมาที่อกผม ผมเอื้อมมือไปตบตูดให้คนตัวเล็กความรู้สึกเหมือนกำลังกล่อมลูกนอนยังไงชอบกล สรุปจะมีเมียหรือมีลูกวะเนี่ยอ้อนเหลือเกินแม่คุณ

ผมนอนตบตูดให้คนตัวเล็กไม่นานเธอก็หายใจเข้าออกสม่ำเสมอผมก้มลงจูบหน้าผากเธอเบาๆก่อนจะหันมองนาฬิกาที่ผนังห้องตอนนี้เวลาประมาณบ่ายสามกว่าๆผมกระชับอ้อมกอดคนตัวเล็กแล้วหลับตานอนเช่นกัน

20.00น.

ครืดดดดด ครืดดดดด ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์คนตัวเล็กสั่นผมเอื้อมมือไปหยิบมาดูก็ต้องกระตุกยิ้มมุมปากตรงเวลามากครับเฮียสองทุ่มปุ๊บโทรปั๊บ

“อือออออ” คนตัวเล็กครางในลำคอเบาพร้อมกับขับตัวเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ยอมตื่นผมจึงจัดการประกบริมฝีปากบางแล้วขบเม้นอย่างหยอกล้อ “อ๊ะ อื้อออ เฮีย!”

“นึกว่าจะไม่ตื่น อ่ะเฮียเมฆโทรตามแล้ว” ผมยื่นโทรศัพท์ที่มีสายเรียกเข้าจากพี่ชายเธอให้เธอ คนตัวเล็กรับโทรศัพท์แล้วทำหน้าตาคิดหนักทันที

“ค่ะเฮีย” เธอกดรับสายแล้วพูดเสียงเรียบ “ค่ะมิ้งค์จะกลับเดี๋ยวนี้ค่ะ”

คนตัวเล็กกดวางสายก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วหันมามองหน้าผม

“ไปกันเถอะตัวเล็กเดี๋ยวก่อนที่เฮียเมฆจะมาปล่อยหมัดใส่เฮียอีก”

“อืม” คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินถือกระเป๋านำผมออกจากห้อง ผมเดินตามเธอลงไปติดๆ

“อ้าวจะกลับกันแล้วหรอลูก” ระหว่างที่เดินลงบันไดม๊าผมก็เอ่ยทักเรา มิ้งค์ยกมือขึ้นไหว้ม๊าผมเพื่อลา “ม๊านึกว่าจะค้างที่นี่ซะอีก”

“ม๊าต้องไปขอตัวเล็กให้น๊อตก่อนถึงจะได้ค้าง” ผมพูดยิ้มๆมันทำให้คนตัวเล็กเขินจนหน้าแดง “ขืนวันนี้ค้างที่นี้พรุ่งนี้น๊อตคงโดนตามล่าตัวแล้วฆ่าทิ้ง”

“ก็เสเพลขนาดนี้พ่อแม่เขาคงยอมยกลูกสาวให้หรอกนะ”

“นั่นนะสิม๊าอย่างเฮียน๊อตใครเขาจะยอมยกลูกสาวให้” เนเน่ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนพูดแขวะผม พร้อมกับรอยยิ้มน่าหมั่นไส้

“ม๊าเตรียมสินสอดไว้เลย น๊อตจะเอาตัวเล็กมาเป็นเมียให้ได้” ผมพูดพร้อมกับยกแขนขึ้นโอบไหล่ร่างเล็ก จนเธอมองค้อนผม

“เฮีย! รีบไปเถอะเดี๋ยวได้โดนยิงไส้แตกนะ” คนตัวเล็กกระซิบข้างหัวผมเบาๆพร้อมกับออกแรงลากผมเดินมาที่รถ ผมใช้เวลาขับรถมาส่งเธอที่บ้านไม่ถึงชั่วโมง “เฮียวันนี้เฮียอย่าเพิ่งไปเจอป๊ามิ้งค์เลยนะ”

“ทำไมล่ะคะ”

“มิ้งค์กลัวมิ้งค์ห้ามป๊ากับพวกเฮียๆ ไม่อยู่แล้วเฮียโดนรุม” เธอพูดด้วยใบหน้าคิดหนัก

“ไม่เป็นไรเฮียอยากเข้าไป” ระหว่างที่เรายังตกลงกันไม่ได้ประตูรั้วบ้านก็เปิดออกพร้อมกับผู้ชายสามคนเดินหน้าตึงมาที่รถผม

“ฮะเฮีย ป๊ามิ้งค์มาแล้วเฮียรีบไปเลย” เธอพูดพร้อมกับรนรานเปิดประตูรถลงไป ผมไม่รอช้าเปิดประตูรถแล้วลงไปยืนอยู่ข้างๆคนตัวเล็กทันที

End Not Talks

ตายๆๆๆเฮียตี๋ของไรท์จะโดนว่าที่พ่อตาซ้อมหรือเปล่าเนี่ย สู้ๆนะเฮียไรท์เป็นกำลังใจให้ไม่ต้องกลัวมีแฟนเป็นพยาบาลซะอย่างโดนซ้อมมามีคนทำแผลให้ อิอิ

เอาใจช่วยเฮียแกให้ผ่านด่านพ่อตาจอมโหดด้วยน๊าเอฟวี่บอดี้

ช่วงนี้ไรท์อาจจะมาเรื่องละเล็กละน้อย แต่ไรท์จะพยายามมาต่อทุกเรื่องทุกวันน๊า ช่วงนี้ไรท์ออกอีเว้นเยอะเลยไม่ค่อยมีเวลา ฮิฮิ

ไรท์กราบขออภัยหากไรท์พิมพ์ผิดพิมพ์ตกหล่น ใช้ภาษาไม่ถูก คอมเมนท์ติเตือนได้ค่ะ ด่าได้นะคะแต่อย่าแรง ไรท์เป็นคนเซนท์ซิทีฟ

 ฝากไลค์ฝากกดโหวตให้ไรท์ด้วยน๊าที่รัก 

สุดท้ายนี้ไรท์อยากบอกว่า....ไรท์รักรีดเดอร์ทุกคนสุดหัวใจ จ๊วบ จ๊วบ