มองจันทร์
-
09:00
-
วันเดินทาง
-
ปี๊ดดดด 📣📣
-
จ่าเข้ม
อีก20นาทีรวม !
-
ทหาร
อีก20นาทีรวมมม
-
ทหาร
อีก20นาทีรวมมม
-
เสียงจ่าเข้มที่ส่งสัญญาณเตือนว่าใกล้เวลาเดินทางไปทำภารกิจที่ป่าตะเข็บชายแดงดังขึ้นพร้อมกับเสียงทหารที่ตอบรับว่าได้ยินที่จ่าเข้มบอกแล้วอย่างพร้อมเพรียง วันนี้เป็นวันเดินทางของเหล่าผู้กองและทหารที่ต้องร่วมภารกิจจับพวกหวังลี่
-
จ่าเข้ม
หมอลินครับ กระเป๋ายาพร้อมยังครับ !
-
หมอลิน
อ๋อ..สักครู่ค่ะจ่า เหลืออีกใบนึง เดี๋ยวลินเอาไปให้
-
ฉันตะโกนออกไปนอกห้องพยาบาลเพื่อตอบรับเสียงจ่าเข้มที่เดินมาอยู่ตรงบันไดหน้าห้องพยาบาลในขณะที่ฉันจัดเตรียมของใช้จำเป็นบนเตียงว่างเตียงหนึ่งอยู่
-
จ่าเข้ม
อ้าวววว ผู้กองงงง มาครบเลยเชียววว
-
หมอลิน
😳
-
ผู้กองธัน
มาหากำลังใจน่ะครับจ่า
-
ผู้กองแทน
ขอตัวก่อนนะจ่าเวลาน้อย
-
จ่าเข้ม
ตามสบายครับ 5555
-
เสียงพูดของเหล่าผู้กองและจ่าได้ยินชัดมากซึ่งทำให้ฉันทั้งยิ้มและรู้สึกใจหายวาบไปพร้อมๆกัน
-
พราว
พี่นุ
-
เมย์
พี่ธัน
-
ผู้กองธัน
ค้าบบบ
-
ผู้กองนุ
ค้าบบบ
-
เมย์และพราวเดินออกมาจากห้องพักฝื้นและตรงมาหาว่าทีสามีและเกือบจะเป็นว่าที่สามีด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแต่ก็แฝงไปด้วยความกังวล
-
หมอลิน
พี่แทน..
-
ผู้กองแทน
ครับ 🙂
-
ผู้กองคิว
ไม่เห็นเรียกผมบ้างเลยล่ะหมอเพลง
-
หมอเพลง
มจป 😊 (ไม่จำเป็น)
-
พี่แทนเดินมาหาฉันก่อนที่ ผู้กองคิวจะเดินไปหายัยเพลงที่นั่งไม่สนใจผู้กองคิวอยู่
-
ผู้กองคิว
มากับผมเร็ว
-
หมอเพลง
เห้ย จะรากไปไหน
-
ผู้กองแทน
โชคดีครับหมอเพลง 😊
-
หมอลิน
คู่นี้นี่น่าเป็นห่วงจะเลยนะคะเจอกันทีไรตีกันตลอด 😅
-
ฉันพูดขึ้นก่อนที่จะหันไปจัดกระเป๋ายาและเครื่องมือปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้กับทหารที่จะไปออกปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ แต่ก็ไม่วายที่พี่แทนจะล้มตัวลงนอนที่ตักของฉัน
-
หมอลิน
พี่แทน..
-
ผู้กองแทน
พี่ขอนอนตรงนี้สักพักได้มั้ย..
-
หมอลิน
ค่ะ
-
ฉันปล่อยให้เขานอนอย่างไม่ได้ขัดข้องอะไรและรีบจัดกระเป๋าให้เสร็จทันตามเวลา และตรวจนัดสิ่งของต่างๆว่าครบถ้วนดีแล้วหรือไม่ก่อนที่รูดซิปปิดกระเป๋าและก้มลงไปมองชายผู้เป็นที่รักที่นอนหลับตาอยู่ที่ตัก
-
หมอลิน
รีบกลับมาหาลินนะคะ
-
ผู้กองแทน
มือหอมจัง
-
พี่แทนลืมตาขึ้นและจับมือฉันไปจุมพิตด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับรูบไปที่นิ้วนางข้างซ้ายที่สวมแหวนญาติของเขาอยู่
-
หมอลิน
รักษาเนื้อรักษาตัวกลับมาหาลินนะคะ
-
ผู้กองแทน
ลินก็รักษาเนื้อรักษาตัวไว้รอพี่กลับมาด้วยนะ อย่าถอดแหวนพี่ไว้ไกลตัวพี่ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับลิน
-
พอพูดจบพี่แทนก็ลุกขึ้นมานั่งตรงข้ามกับฉันและจับมือทั้งสองข้างมากุมไว้ที่อกข้างซ้ายของเขา
-
ผู้กองแทน
รักษาเนื้อรักษาตัวแล้วก็..
-
ผู้กองแทน
รักษาใจไว้รอพี่แค่คนเดียวนะ
-
หมอลิน
พี่ก็เหมือนกันนะ..
-
เมื่อบทสนทนาของฉันและเขาสิ้นสุดลง พี่แทนก็ค่อยๆยื่นหน้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆก่อนที่จะจูบเพื่อปลอบขวัญและเพิ่มขวัญให้กับตัวเอง
-
ผู้กองแทน
พี่ไปแล้วนะ
-
ดวงตาที่เปรี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นในการไปทำภารกิจครั้งนี้มองหน้าฉันอีกครั้งก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและหยิบกระเป๋ายาที่ฉันเตรียมไว้หิ้วไว้ที่บ่า
-
หมอลิน
พี่แทน
-
ผู้กองแทน
ครับ
-
หมอลิน
สร้อยพระนี้คุณปู่ให้ลินใส่ไว้คุ้มครองตัวเองตั้งแต่เด็กๆ ลินให้พี่ไว้ติดตัวนะคะ
-
ฉันถอดสร้อยที่ขอก่อนที่จะยื่นให้พี่แทนที่ยืนยิ้มเป็นนัยๆอยู่ตรงหน้าราวกับว่าเอ็นดูในสิ่งที่ฉันทำ
-
ผู้กองแทน
แล้วพี่จะเอากลับมาคืนลินนะ
-
หมอลิน
ค่ะ เดี๋ยวลินใส่ให้
-
พี่แทนโค้งตัวต่ำลงเพื่อให้ฉันคล้องสร้อยพระได้ถึงและไม่วายที่จะแอบขโมยหอมแก้มฉันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
-
ผู้กองแทน
หอมจัง 😊
-
หมอลิน
คนบ้า !
-
ผู้กองแทน
ถึงบ้าก็บ้ารักลินนะ 😊
-
ปี๊ดดดดด 📣📣
-
จ่าเข้ม
ทหารรวม !!
-
ผู้กองแทน
พี่ไปแล้วนะ
-
เสียงจ่าเข้มดังอีกครั้งเพื่อเป็นสัญญาณเตือนว่าถึงเวลาที่ต้องเดินทางแล้วจริงๆ ทำให้ใจฉันกระตุกวาบขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าชายที่ฉันรักต้องออกไปรบ
-
หมอลิน
โชคดีนะคะ..
-
17:00
-
ป่าตะเข็บชายแดน
-
ผู้กองแทน
วันนี้เราจะพักที่นี่ก่อน
-
ทหาร
ครับผู้กอง
-
ผู้กองคิว
พวกมึง มึงว่าเราจะใช้เวลากี่วันวะ
-
ผู้กองนุ
จากที่กูเคยอยู่ที่นี่มาก่อนกูคิดว่า น่าจะเป็นอาทิตย์ๆเลยแหละ เพราะนี่เราก็เพิ่งออกห่างจากตัวค่ายไม่เท่าไหร่
-
วันนี้เราเดินทางมาโดยตลอดวัน มีพักบ้างเพื่อให้เหล่าทหารที่ตามมาได้คลายความเครียดและได้พักผ่อน
-
ผู้กองธัน
ใช่
-
ผู้กองธัน
เราคงต้องอยู่นี่กับเป็นพักใหญ่ๆเลยแหละ
-
ผู้กองแทน
รีบตั้งเต็นท์เถอะก่อนที่เดี๋ยวจะได้มีเวลาพัก พรุ่งนี้เราต้องวางแผนเสริมกันอีก
-
ผู้กองคิว
อืม
-
20:00
-
🌌🌌🌙🌌🌌
-
ผู้กองแทน
จะทำอะไรอยู่นะ..
-
ผมยืนมองท้องฟ้าอยู่ในเต็นท์สนามที่ถูกตั้งขึ้นมาเพื่อใช้ในการประชุมแผนและจับสัญญาณเรด้าต่างๆจากที่ค่ายและระแวงใกล้เคียง บรรยากาศรอบข้างเงียบสงบเพราะทหารต่างก็หลับกันหมดเหลือเพียงแต่ทหารเวรที่คอยเฝ้ารอบๆฐาน
-
ผู้กองนุ
คิดถึงหมอลินอยู่ล่ะสิ เหม่อขนาดนี้
-
ผมหันไปยิ้มให้ไอ้นุก่อนที่จะกำสร้อยพระไว้ในมืออย่างนึกถึงดวงใจดวงน้อยๆของผมที่รอผมอยู่ที่กองร้อย
-
ผู้กองแทน
แล้วนี่มึงผูกผ้าอะไรไว้ที่มือ ?
-
ผมหันไปมองไอ้นุที่กำลังจะนั่งลงข้างๆ ก่อนที่ผมจะเห็นผ้าอะไรสักอย่างที่ถูกมัดไว้ที่ข้อมือของไอ้นุ ซึ่งถ้าเดาๆดูแล้วคงไม่อยากว่าเป็นของใคร
-
ผู้กองนุ
ว่าที่ภรรยาให้ผ้ามาก็อยากผูกไว้บ้างสิ เวลามองจะได้มีกำลังใจบ้าง
-
ผมไม่เคยนึกเลยด้วยซ้ำว่าคนที่ไม่เคยมองใครตั้งแต่เรียนนายร้อยจะกลายเป็นคนที่บูชาความรักได้มากขนาดนี้ รวมถึงตัวผมเองด้วย
-
ผู้กองแทน
ไม่เบาเลยนะมึง
-
ผู้กองคิว
ก่อนที่มึงจะบอกว่าพวกมึงจะพูดอะไรมึงหันไปดูไอ้ธันก่อนมั้ย
-
ไอ้คิวที่ยืนพิงต้นไม้ใกล้ๆ พูดขึ้นพรางจะส่งสัญญาณให้หันหน้าไปหาไอ้ธันที่นั่งอยู่หน้ากองไฟที่ถูกจุดขึ้นมาป้องกันสัตว์ป่าและให้ความอบอุ่น ธันนั่งมองรูปคู่ที่ถ่ายพรีเว็ดดิ้งกับคุณเมย์แถมยังกอดผ้าคลุมไหลพื้นน้อยๆสีเนื้อไว้ไม่ห่างตัว
-
ผู้กองนุ
กูดูเบสิคไปเลยอะ 5555
-
ผู้กองแทน
ธรรมดา คนกำลังจะแต่ง ก็คงจะคิดถึงวันเข้าวิวาห์อยู่แหละ 5555
-
ผู้กองคิว
หึ เป็นเอามากนะพวกมึง 5555
-
ผู้กองธัน
แหมมม ว่าแต่กู แล้วไหน คุณเพลงให้อะไรมึงมา ?
-
ผู้กองคิว
อย่าเรียกว่าได้เถอะ เรียกว่ากูขโมยมายังจะดีกว่าอีก 😑
-
คงจะจริงอย่างที่ลินว่า คู่นี้น่าเป็นห่วงจริงๆ 5555
-
ผู้กองนุ
แล้วมึงไปขโมยอะไรของหมอเพลงมาวะ
-
ผู้กองคิว
รูปถ่าย 🙂
-
ไอ้คิวพูดขึ้นพร้อมกับเอามือจับไปที่กระเป๋าตรงหน้าอกเสื้อตัวเองและยิ้มออกมา คิวเองก็เป็นอีกคนที่ไม่คิดว่าวันนึงมันจะเลิกรักรสาได้แล้วจริงๆ
-
ผู้กองแทน
มึงไปนอนกันได้แล้ว เดี๋ยวกูเฝ้ายามกับทหารเวรผลัดแรกเอง
-
ผู้กองธัน
เออ ก็ไปนอนก่อน
-
ผู้กองนุ
กูไปด้วย
-
ผู้กองคิว
เดี๋ยวกูผลัดสองเอง ไปนอนละ
-
ผู้กองแทน
เออ
-
ทุกคนพูดเสร็จต่างก็แยกย้ายกันไปนอนก็ยีงหรือแต่ผมที่นั่งมองพระจันทร์และจับสร้อยนะไว้อย่างเดิม 🙂
-
กองร้อย
-
บ้านพัก
-
เมย์
ลิน ทำไมไปเข้าไปนอนล่ะ พรุ่งนี้เวรเช้าหนิ
-
ฉันที่นั้งมองดูพระฉันอยู่กลับสะดุ้งขึ้นแล้วหันไปมองต้นเสียงที่ยืนอยู่ที่ประตูด้วยรอยยิ้มเพราะรู้ว่าเป็นเสียงเมย์ ก่อนที่เมย์จะมานั่งข้างๆและแหงนขึ้นไปมองพระจันทร์กับฉัน
-
หมอลิน
นอนไม่หลับน่ะ แล้วแกล่ะ
-
เมย์
ฉันก็..เหมือนกับแก
-
ความเป็นผู้หญิงของเราๆต่างก็ชอบกังวลใจกันทั้งนั้นและไม่มีใครอยากเห็นคนที่เรารักต้องเป็นอะไรกันแน่นอน
-
หมอลิน
ไม่รู้ในป่าจะเย็นขนาดไหนเลยเนอะ
-
ฉันกระชับผ้าคลุมไหล่มากขึ้นเมื่อมีลมพัดมา
-
เมย์
แกว่าพวกเขาจะปลอดภัยมั้ย..
-
เมย์หันมามองหน้าฉันก่อนที่จะจับมือด้วยความกังวลใจว่ากลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับว่าที่สามีและผู้ร่วมเดินทางในครั้งนี้ด้วยสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด
-
หมอลิน
พวกเขาจะต้องปลอดภัย แกเชื่อฉันนะ 🙂
-
พราว
มานั่งตากน้ำค้างกันทำไม เดี๋ยวก็ไม่สบายเอาหรอก
-
เสียงของพราวที่เดินเข้ามาหยุดทางเข้ากับยัยเพลงด้วยความงงงวยว่าทำไมถึงยังนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งๆที่มันก็เริ่มดึกแล้ว
-
หมอลิน
นอนไม่หลับน่ะ
-
เมย์
อืม แล้วนี่ทำไมกลับมาไว เคลียงานหมดแล้วหรอ
-
หมอเพลง
อื้อ วันนี้ไม่มีใครเป็นอะไรตั้งแต่เช้าก็พอจะเห็นๆกันอยู่ ก็เลยเคลียงานแล้วบอกทหารเวรไว้ว่ามีอะไรก็ค่อยมาตามเอาอะ
-
หมอลิน
งั้นเราเข้าบ้านกันเถอะ
-
พราว
ไปสิ ฉันง่วงจะแย่แล้ว รอยัยเพลงเขียนบันทึกอยู่นานสองนาน 😑
-
30นาทีต่อมา
-
ห้องรับแขก โซฟา
-
หมอลิน
อ้าว ทำไมไม่ไปนอนอะ เห็นบ่นว่าง่วงหนิ
-
พราว
เอ่อ..
-
ฉันที่เดินออกมาจากห้องเพื่อจะไปหยิบน้ำที่ตู้เย็นก็เห็นพราวกับเพลงและเมย์นั่งอยู่ที่โซฟากันพร้อมกับมีที่มาร์คหน้าต่างๆนาๆเต็มไปหมด
-
หมอเพลง
เตรียมตัวเป็นเพื่อนเจ้าสาวไงแก
-
พราว
มันรากฉันมา 😑
-
เมย์
เอาน่าจะใกล้จะแต่งแล้วนะ
-
เมย์
เอามั้ยลิน 😊
-
เมย์ที่กำลังพอกหน้าหันมาถามฉันก่อนที่จะยิ้มหวานให้ฉันซึ่งผิดกับคนเมื่อหัวค่ำเอามากๆ
-
หมอลิน
ไม่เอาอะ ปกติก็ทาครีมอยู่แล้ว คงไม่ต้องขนาดนั้นหรอก ฉันไปนอนแล้วนะ
-
พราว
ไปด้วยยย
-
เช้าวันต่อมา
-
ห้องพยาบาล
-
จ่าเข้ม
หมอลิน หมอเพลง คุณพราว คุณเมย์ครับ นายพลเรียกพบครับ
-
พราว
พวกเราหรอจ่า?
-
เมย์
นั่นสิ ปกติไม่เคยจะเรียก
-
หมอเพลง
มีเรื่องด่วนสะมั้ง
-
มีเรื่องอะไรกันแน่นะทำตามกันไปหมดอย่างนี้
-
หมอลิน
เดี๋ยวตามไปค่ะจ่า
-
จ่าเข้ม
ครับหมอลิน
-
หออำนวยการ
-
หมอลิน
สวัสดีค่ะท่านนายพล
-
พราว
สวัสดีค่ะท่านนายพล
-
เมย์
สวัสดีค่ะท่านนายพล
-
หมอเพลง
สวัสดีค่ะท่านนายพล
-
นายพลเฉลิม
ตามสบายครับคุณหมอคุณพยาบาล
-
รสา
สวัสดีค่ะคุณลิน คุณเพลง คุณพราว คุณเมย์
-
พราว
🙄
-
หมอลิน
🙂
-
เมย์
🙄
-
หมอเพลง
🙄
-
ฉันหันไปมองรสาที่ยืนอยู่ข้างๆกับผู้ชายคนนึงซึ่งฉันเองรู้จักดีเลยแหละ ว่าเขาเป็นใคร
-
นายพลเฉลิม
พอดีผมเรียกทุกคนมาเพราะอยากจะฝากหมอคนใหม่สักหน่อยน่ะ เขาจะมาทำงานแพทย์อาสาที่นี่สัก2อาทิตย์ก่อนจะไปเป็นหมอที่อเมริกา
-
นายพลเฉลิม
เชิญหมอเบนครับ
-
หมอเบน
สวัสดีครับ น้องเพลง น้องลิน แล้วก็..คุณทั้งสองคนด้วยครับ 🙂
-
หมอเพลง
ลิน..
-
เมย์
ใครวะแก
-
พราว
ใครวะแก
-
นี่สินะที่เขาบอกว่า หนียังไงก็หนีไม่พ้น..
-
รสา
รู้จักกันหรอคะพี่หมอเบน
-
หมอเบน
ครับ เราเรียนที่เดียวกัน
-
รสา
บังเอิญจังเลยนะคะ 😊
-
หมอเบน
😊
-
ห้องพยาบาล
-
หมอเบน
ลิน
-
หมอลิน
คะ ?
-
หมอเบน
คือพี่..ตั้งใจจะมาขอโทษเรื่องเมื่อ2ปีที่แล้ว
-
เขาไม่ควรจะมาให้ฉันเจอเลยจริงๆ..
-
หมอลิน
ลืมมันไปซะเถอะค่ะ ลินลืมเรื่องนี้ไปนานแล้ว
-
หมอเบน
แต่พี่ไม่ลืมเลยนะ พี่จำเรื่องของเราได้ดีเลย
-
หมอเบน
พี่ขอโทษ
-
หมอเพลง
ช้าไปรึป่าวคะหมอเบน
-
ฉันตั้งสติและเดินไปหาเพลงที่เดินเข้ามาในห้องพยาบาลพร้อมกับพราวและเมย์
-
หมอเบน
เพลงอย่าพูดแบบนั้นสิ
-
หมอลิน
มันสายไปแล้วล่ะค่ะพี่เบน ทุกอย่างมันจบตั้งแต่พี่ปฏิเสธความรักของลินแล้วล่ะค่ะ
-
สิ่งที่ฉันพูดออกไป มันทำให้ฉันรู้สึกดีมากๆที่ก้าวผ่านวังวลที่ถูกสร้างจากเขา วังวลที่ทำให้ฉันไม่กล้าจะรักใคร จนมาเจแพี่แทน
-
พราว
ดิฉันว่า คุณหมอตั้งใจทำงานจะดีกว่านะคะ อะไรที่มันแล้วไปแล้วก็ปล่อยให้แล้วไปเถอะค่ะ
-
เมย์
นั่นสิคะ ตั้งใจจะมาเป็นแพทย์อาสาสะด้วยสิ งั้นตามฉันมาตรวจคนเจ็บหน่อบสิคะ ลินจะได้ไปพัก
-
หมอลิน
เชิญค่ะพี่หมอ
-
หมอลิน
ขอตัวก่อนนะคะ
-
หมอเบน
เดี๋ยวสิลิน
-
หมอลิน
ปล่อยลินค่ะพี่หมอ
-
จู่ๆพี่เบนก็คว้ามือฉันเพื่อจะรั้งไม่ให้ฉันไปจากตรงนั้นแต่ก็ต้องตะลึงขึ้นมาเพราะแขนข้างที่เขาจับเป็นข้างซ้ายและฉันก็สวมแหวนของพี่แทนไว้ตลอดเวลาก่อนที่เขาต้องค่อยๆปล่อยมือฉันด้วยสีหน้าตกใจ
-
หมอเบน
นี่ลินแต่งงานแล้วหรอ..
-
หมอลิน
ตอนนี้ยังค่ะ แต่อนาคตก็อาจจะไม่แน่
-
หมอลิน
ขอตัวนะคะ
-
. . .
-
จบตอน
-
ไรท์
สวัสดีค่ะทุกคน
-
ไรท์
ตอนนี้ไรท์รู้สึกดีขึ้นเยอะแล้วนะคะ มีน้องสาวและพี่ๆเพื่อนๆคุยด้วยตลอด ยังมีเครียดๆบ้างเวลาอยู่คนเดียวหรือช่วงดึกๆที่ไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ก็ไม่เท่าช่วงปลายเดือนกับต้นเดือนที่ผ่านมา
-
ไรท์
ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจกันนะคะ
-
ไรท์
อย่างไงไรท์จะพยายามอัพนิยายให้อ่านบ่อยๆขึ้นแต่คงจะลงดึกไม่มีวันเวลาที่ตายตัวเหมือนเคย
-
ไรท์
ฝากติดตามเรื่องนี้และเรื่องอื่นด้วยนะคะ 🙏🏻💜
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น