หลี่จิ้งคอยหลบหลีกผู้คนก่อนจะผลุบเข้าไปในโรงเตี๊ยมอย่างว่องไว นางรีบเข้าห้องตัวเองปิดประตูก่อนจะผ่อนลมหายอย่างโล่งอก หลี่จิ้งเอาไข่เพลิงออกมาจากห่อผ้า เพราะไม่มีที่ใส่นางจึงจำเป็นต้องทิ้งสมุนไพรที่อุตส่าห์เก็บมา เพื่อนำผ้ามาห่อไข่ใบยักษ์ที่ดูสะดุดตาแบบนี้!

“เฮ้อ อยากมีถุงผ้าวิเศษจัง ถ้ามีมันไม่ว่าอยากเอาอะไรใส่ก็ใส่ได้ พิ้นที่จัดเก็บก็เยอะ”หลี่จิ้งคิดอย่างเศร้าใจ เสียดายก็ตรงที่ถุงผ้าวิเศษนั้นหายาก ในโลกนี้คนที่ได้ครอบครองมันมีอยู่ไม่ถึงสิบคน หนึ่งในนั้นก็มีอาจารย์นางและเฉินไป๋หงที่มีไว้ในครอบครอง

นางเคยเอ่ยปากขออาจารย์หลายครั้งแต่ว่าอาจารย์จอมตระหนี่มีหรือจะมอบให้ นางเลยได้แต่เสียดายที่ตัวเองไม่มีโชคได้ครอบครองสิ่งวิเศษแบบนั้น

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดความคิดของนาง

“ใคร?”

“อาจิ้งข้าเอง”

เฉินหลิงลู่? หลี่จิ้งเดินไปเปิดประตูเห็นอีกฝ่ายมองมาที่ตนเองด้วยความสงสัย

“ข้าได้ยินเสียงปิดประตูของห้องเจ้าจึงเดินมาดู ทำไมเจ้ากลับมาไวจัง การแข่งประลองเลิกแล้วหรือ?”

“เปล่า เข้ามานี่ก่อน”หลี่จิ้งดึงนางเข้ามาในห้องก่อนจะปิดประตู

“เกิดอะไรขึ้นหรือ?”เฉินหลิงลู่เห็นอีกฝ่ายทำท่าทางลับๆล่อๆจึงเอ่ยถามอย่างสงสัย

หลี่จิ้งมองนางอย่างครุ่นคิด ถ้านางไม่ยอมอธิบายออกไป เฉินหลิงลู่ต้องคอยตามตอแยนางไม่เลิกแน่นอน

“คือเรื่องราวเป็นอย่างนี้…”

หลังจากหลี่จิ้งเล่าจบ เฉินหลิงลู่ก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ “เจ้าบอกว่าเจ้าได้สัตว์เทพมาหรือ!?”

“ชู่! เบาๆหน่อย”หลี่จิ้งรีบเอามือปิดปากอีกฝ่าย

เฉินหลิงลู่เอามือหลี่จิ้งออก ก่อนจะกระซิบเสียงเบา “เป็นเรื่องจริงหรือ?”

“ถ้าไม่เชื่อ เจ้ามาดูเอง”หลี่จิ้งเดินนำนางมาที่เตียงก่อนจะยกม่านออกเผยให้เห็นไข่สีแดงตั้งอยู่อย่างสงบ

เฉินหลิงลู่ที่ได้เห็นอดยกมือปิดปากด้วยความตื่นเต้นไม่ได้ “สัตว์เทพบรรพกาลอยู่ในไข่ใบนี้จริงๆ?”

“ข้าไม่ค่อยมั่นใจหรอกว่ามันคือสัตว์เทพจริงๆไหม รู้เพียงแต่ว่าผู้คนแย่งกันอย่างเอาเป็นเอาตายเลยล่ะ”หลี่จิ้งเอ่ยเสียงเรียบ

“ข้าจับมันได้หรือไม่”เฉินหลิงลู่ยื่นมือออกไปเล็กน้อย

“ถ้าเจ้าไม่อยากโดนเผาทั้งเป็นก็ลองดูสิ”

เฉินหลิงลู่รีบเก็บมือทันที “เจ้าขู่ข้า ข้าไม่เห็นมันจะมีฤทธิ์เดชอย่างที่เจ้าพูดเลย”

หลี่จิ้งมองนาง “ถ้าไม่เชื่อก็ลองดู”หลี่จิ้งหันตัวกลับไปนั่งดื่มชาที่โต๊ะไม่สนใจนางอีก

“เอ่อ…ข้าแค่พูดเล่น เจ้าอย่าโกรธเลย ถ้าข้าไม่เชื่อเจ้าแล้วข้าจะเชื่อใครล่ะ”เฉินหลิงลู่รีบเดินไปหาหลี่จิ้งเอ่ยอย่างออดอ้อน

“ข้าไม่ได้โกรธ”

“ได้ๆเจ้าไม่โกรธ ถ้าอย่างนั้นเรามาพูดเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า สิ่งที่เจ้ากังวลคือหลังจากนี้กลัวผู้อื่นจะมาคอยตามรังควานเจ้าใช่หรือไม่”

“ใช่”ถ้าตนคิดจะออกไปจากเมืองนี้ลับๆคงไม่ง่ายขนาดนั้น

“ไม่เห็นจะยากเลยนี้ เจ้าแค่กลับไปแต่งชุดผู้หญิง ใส่ผ้าคลุมหน้าเล็กน้อยแค่นี้ก็ได้แล้ว”

“!?”หลี่จิ้งมองนาง วิธีนี้ใช้ได้ผลหรือ?

“ถ้าเจ้าไม่เชื่อก็ลองพิสูจน์ดู มานี่ข้าจะแต่งตัวให้เจ้า เดี๋ยวข้าขอกลับไปเอาชุดก่อน ชุดใหม่ๆที่ข้ายังไม่ได้ใส่มีอยู่บ้าง เจ้ารูปร่างใกล้เคียงกับข้าน่าจะใส่ได้”ไม่รอให้หลี่จิ้งเอ่ยอะไร เฉินหลิงลู่รีบผลุนผลันออกไปจากห้องทันที

“…” ดูอีกฝ่ายมีท่าทางตื่นเต้น ทำไมนางถึงรู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นหนูทดลองอย่างไรอย่างนั้น

ครู่ต่อมาเฉินหลิงลู่หอบเอาห่อผ้าใบใหญ่มาใบหนึ่ง ในนั้นมีชุดสตรีอยู่สองสามชุด

“วันนี้ข้าว่างเลยออกไปซื้อของมา นึกไม่ถึงเลยว่าจะพอเหมาะกับสถานการณ์พอดี”

“…” นี่เจ้าคิดจะช่วยข้าจริงๆหรือ ทำไมถึงได้ดูดีใจขนาดนั้น

“มาๆ เจ้ามาลองชุดนี้ดู ข้าว่าดูเหมาะกับเจ้าดีนะ”เฉินหลิงลู่หยิบชุดสีชมพูออกมา

หลี่จิ้งขมวดคิ้วทันที สีแบบนี้หรือจะให้ข้าใส่?

หลี่จิ้งอยากขัดขืน แต่เพราะเหตุผลต่างๆที่เฉินหลิงลู่ยกมาทำให้นางปฏิเสธไม่ได้ จึงต้องจำยอมลองชุดพวกนั้น

เวลาผ่านไปสองถ้วยชา(30นาที)ในที่สุดหลี่จิ้งก็ได้ชุดที่ตัวเองพอรับได้อยู่บ้าง คือชุดสตรีสีน้ำเงิน

“ทำไมเจ้าไม่ใส่สีชมพูนี่ล่ะ สีนี้เหมาะกับผิวขาวผ่องของเจ้ามากเลยนะ”

“ไม่ล่ะ ข้าฝืนใส่ไม่ไหว”

เฉินหลิงลู่ทำหน้าเสียดาย แต่พอนางมองหลี่จิ้งที่สวมชุดสตรีสีน้ำเงินแล้ว ก็ให้รู้สึกตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก นึกไม่ถึงเลยจริงๆว่านางจะซ่อนรูปได้ขนาดนี้ ดูเอวบางของอีกฝ่ายสิ อีกทั้งหน้าอกที่ดูอวบอิ่ม ขาที่เรียวยาว ใบหน้าที่งดงามยิ่งกว่าเทพธิดา นี่ช่าง…เฮ้อ นางขอไว้อาลัยให้กับบุรุษทั้งหลายล่วงหน้า

“มีอะไร? หรือว่าข้าดูแปลก”หลี่จิ้งจัดชุดไปมาอย่างไม่ค่อยถนัดนัก โดยเฉพาะตรงหน้าอกนี่พอเอาผ้าพันออก นางยิ่งไม่ค่อยมั่นใจเข้าไปใหญ่

“ไม่ใช่ๆ เจ้าดูดีมากๆเลย มาข้าจะจัดทรงผมใหม่ให้เจ้า รับรองคราวนี้ไม่มีใครจำเจ้าได้แน่”

หลี่จิ้งยอมให้นางปู้ยี่ปู้ยำอีกครั้ง พอทุกอย่างเสร็จสิ้น นางก็เห็นเฉินหลิงลู่มองนางอย่างเคลิบเคลิ้มไม่หยุด

“อาจิ้งเจ้างดงามจริงๆ ขนาดข้าเป็นผู้หญิงยังอดใจเต้นไม่ได้เลย”

ขนาดนั้นเชียว? ทำไมนางไม่เห็นรู้สึกว่าตัวเองดูดีขนาดนั้นเล่า สายตาอีกฝ่ายมีปัญหาหรือไม่?

หลี่จิ้งที่อยู่แต่บนเขาและไม่ค่อยสนใจเรื่องรูปลักษณ์หรือความแตกต่างระหว่างชายหญิงเท่าไหร่นัก ได้แต่มองเฉินหลิงลู่ด้วยความสงสัย

เฉินหลิงลู่ได้สติรีบเอาผ้าบางๆมาให้หลี่จิ้งสามปิดใบหน้าด้านล่างครึ่งหนึ่ง พอสวมเสร็จ “โอ๊ย ถึงจะปกปิดไว้บางส่วน แต่ก็ยิ่งเพิ่มความมีเสน่ห์น่าสนใจให้เจ้าอีก เจ้านี่เป็นมนุษย์จริงๆรึเปล่า?”

“หยุดล้อเล่นได้แล้ว ตอนนี้ข้าต้องรีบหาทางออกไปจากเมืองนี้เสียก่อน ก่อนที่พวกเขาจะพากันมาปิดล้อมโรงเตี๊ยมไว้”

“พวกเขากล้าหรือ! นี่คือที่พักของพี่ไป๋หงนะไม่มีใครกล้าล่วงเกินเขาหรอก”เฉินหลิงลู่เชิดอกอย่างได้ใจ

หลี่จิ้งคิดได้ “ก็จริง แต่ว่าข้าไม่อยากให้พวกเจ้าคอยวุ่นวายเพราะตัวข้า”

“เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว เรื่องแค่นี้พี่ชายข้ารับมือได้แน่”

ขณะที่หลี่จิ้งจะเอ่ยแย้งอีก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

เฉินหลิงลู่รีบตะโกนเอ่ยถามออกไป “นั่นใคร?”

“หลิงลู่หรือ? ข้าเอง”

“อ๊ะ พี่ไป๋หง!”เฉินหลิงลู่ยิ้มแย้มรีบเดินไปเปิดประตู พอเห็นอีกฝ่ายจึงเอ่ยทัก “พี่ไป๋หงท่านมาแล้ว”

เฉินไป๋หงมองนางพยักหน้ายิ้มน้อยๆ “อืม ว่าแต่เจ้าทำไมมาอยู่ในห้องหลี่จิ้งล่ะ แล้วนางเล่าอยู่…”คำว่าไหนไม่ได้เอ่ยออกมา เพราะขณะที่เฉินไป๋หงกวาดสายตามองเข้าไปในห้อง เขาก็ได้พบหญิงสาวผู้หนึ่งที่งดงามเป็นอย่างมาก! ขนาดที่มีผ้าบางๆปกปิดครึ่งหน้าก็ยังไม่อาจปิดบังความงดงามของนางได้

เฉินหลิงลู่เห็นพี่ชายยืนนิ่งเหม่อมองก็หัวเราะคิกคักออกมา “พี่ไป๋หง คนนั้นแหละอาจิ้ง”

“หืม?”เฉินไป๋หงได้สติ หันไปมองหญิงสาวคนนั้นอย่างสงสัย “หลี่จิ้ง?”

หลีจิ้งพยักหน้าเบาๆพร้อมกับปลดผ้าปิดปากลง คราวนี้แหละเฉินไป๋หงตกตะลึงอย่างแท้จริง ถึงแม้เขาจะเคยเห็นหญิงงามมามากมาย แต่ไม่เคยมีใครงดงามเท่านางมาก่อน!

ดวงตาหงส์ ขนตางอนยาว จมูกสวยได้รูป ปากแดงฟันขาว ผมที่ปล่อยลงมาเงางามนุ่มลื่น ยิ่งรูปร่างของนางแล้ว…

“เอ่อ…ข้าดูแปลกมากหรือ ถ้าอย่างนั้นข้ากลับไปแต่งชุดเดิมดีกว่า”หลี่จิ้งที่โดนอีกฝ่ายจ้อง นางกลับยิ่งทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะวางมือไม้ไว้ตรงไหนดี

“ปะ…เปล่า ไม่ใช่ เจ้าดูดีมาก เป็นข้าที่เสียมารยาทเกินไป ข้าขออภัยด้วย”เฉินไป๋หงได้สติรีบหันหน้าไปทางอื่น คอยควบคุมลมหายใจของตัวเอง

“ไม่เป็นไร แค่ข้าไม่ดูน่าเกลียดมากเกินไปก็พอ”หลี่จิ้งกลับไปคลุมหน้าเหมือนเดิม

เฉินหลิงลู่ค้อนใส่นาง น่าเกลียดตรงไหนกัน ถ้าแบบนางน่าเกลียด ข้าคงกลายเป็นยายอัปลักษณ์ไปแล้ว!

.

.

.

***ขออภัยรีดทุกคนด้วยที่ไรท์หายไปนาน ช่วงนี้ไรท์ได้ขนของกลับต่างจังหวัดเลยค่อนข้างยุ่งสักหน่อยน้าาา😅😂🙏🙏