สายฟ้าสีแดงสร้างความตื่นตระหนกให้กับเหล่าผู้คน เหล่าผู้นำตระกูลต่างๆมองสายฟ้านั้นด้วยความหวาดกลัวและตื่นเต้น
“นี่คือสัญญาณว่าสัตว์เทพบรรพกาลลงมาจุติแล้วใช่หรือไม่!?”
“น่าจะใช่ สายฟ้าที่ใหญ่ที่สุดผ่าลงไปทางหุบเขาหนานไห่ อย่างที่คาดเดาข้าว่าสัตว์เทพบรรพกาลต้องอยู่จุดนั้นแน่!”
“พวกเรารีบไป อย่าให่ผู้อื่นแย่งไปได้!”
แต่ล่ะคนต่างมุ่งหน้าไปทางหุบเขาหนานไห่ ซึ่งไม่ถือว่าไกลเพราะพวกเขาพากันป้วนเปี้ยนอยู่บริเวณนี้อยู่แล้ว
ฮ่องเต้แคว้นหนานไห่และประมุขหอวิหคเหินอยู่ด้วยกันมองไปทางคนเหล่านั้นด้วยสายตาดูแคลน บนศีรษะของพวกเขาล้วนสวมหมวกปีกกว้างไว้กันฝน
“โง่เง่า คิดว่าจะหาเจอได้ง่ายๆภายในหุบเขาที่กว้างใหญ่และเต็มไปด้วยอันตรายแบบนั้นหรือ”ฮ่องเต้กล่าวเยาะเย้ย ถ้ามันง่ายจริงๆคนของเขาคงไม่ตายอยู่ที่นั่นเรื่อยๆและไม่มีชีวิตรอดกลับมาสักคนหรอก
“ฝ่าบาท พวกเราจะตามไปหรือไม่พ่ะยะค่ะ”เหลียนซวนเอ่ยถาม
“ไปสิ แต่ไปคนล่ะทางกับพวกเขา เราให้คนมาสำรวจล่วงหน้าพบว่าอีกบริเวณหนึ่งหมอกจะบางกว่าที่อื่นๆ วิสัยทัศน์โดยรอบน่าจะปลอดภัยกว่า”
“ทรงพระปรีชา”หลินซวนกล่าวยกย่อง
ฮ่องเต้หันไปกล่าวกับเฉินไป๋หงอย่างเกรงใจ “ต้องรบกวนคุณชายเฉินแล้วที่ให้มาลำบากกับเรา”
เฉินไป๋หงยิ้มน้อยๆ“หามิได้ นี่คือหน้าที่ตามคำสัญญาที่ได้ให้ไว้กับฝ่าบาท”คำพูดของเขาไม่หยิ่งยโสแต่ก็ไม่ได้นอบน้อมจนเกินไป ท่าทางสูงส่งและดูอ่อนโยนของเขาทำให้ไม่มีใครกล้าล่วงเกินเขา
ฮ่องเต้รู้ดีว่าเฉินไป๋หงไม่เต็มใจที่จะมาสักเท่าไหร่ ถ้าไม่ติดตรงที่สหายเขาได้ขอร้องอีกฝ่ายไว้ เขาคงไม่มา
“ถ้าอย่างนั้นไปกันเถิด”
จากนั้นกลุ่มของฮ่องเต้จึงไปอีกทางโดยไม่ให้เสียเวลา
ส่วนทางหลี่จิ้งนั้น ขณะที่พวกเขาพึ่งเข้าไปในถ้ำ จู่ๆเสียงฟ้าผ่าก็ดังขึ้นข้างบนถ้ำเสียงดังสนั่น ผนังและพื้นดินต่างสะเทือนหวั่นไหว หลี่จิ้งและมู่เทียนจึงรีบเกาะผนังไว้เพื่อทรงตัว
“เกิดอะไรขึ้น?’มู่เทียนที่ทรงตัวได้แล้วเอ่ยถามหน้าซีด
“สงสัยฟ้าจะผ่าลงมาตรงถ้ำพอดี”หลี่จิ้งปัดฝุ่นที่อยู่ตามตัวออก
“เสียงดังขนาดนี้ คงจะผ่าลงมารุนแรงอย่างมาก”
“อืม พวกเราไปต่อเถิด”หลี่จิ้งชูไข่มุกจันทราขึ้นเพื่อเดินไปต่อ
“ทำไมทางเข้าถึงได้แคบขนาดนี้ ขนาดเพียงให้เราสองคนเดินเท่านั้น มันจะมีบริเวณกว้างๆให้เราได้พักจริงหรือ?”มู่เทียนถามด้วยความสงสัย
หลี่จิ้งไม่ตอบ นางจะลองเดินไปดูสักพัก ถ้าไม่มีที่ให้พักจริงๆ พวกเขาก็จะหยุดไม่เดินเข้าไปลึกมากกว่านั้น เพราะถึงอย่างไรพวกเขาแค่หาที่หลบฝนเพียงเท่านั้น ถึงแม้จะนั่งยืดแขนยืดขาไม่สะดวกก็ตาม
หลังจากเดินไปได้สักพัก“อ๊ะ! ข้างหน้านั่น”มู่เทียนชี้ไปข้างหน้า
บริเวณไม่ไกลจากที่พวกนางยืนอยู่ พบว่าเป็นพื้นที่บริเวณกว้างใหญ่ ตรงกลางมีบ่อน้ำตามธรรมชาติขนาดไม่กว้างไม่เล็ก ด้านบนมีหินงอกหินย้อยประดับประดาเต็มไปหมด
หลี่จิ้งเดินออกไปจากทางเดินที่แคบสู่ข้างในบริเวณที่กว้างใหญ่ หลังจากพวกเข้าก้าวเข้าไปเพียงไม่กี่ก้าว จู่ๆด้านข้างผนังถ้ำก็มีคบไฟลุกพรึบขึ้นมาเป็นหย่อมๆสร้างความสว่างไสวไปทั่วบริเวณถ้ำ
ครั้งแรกพวกเขามีแสงสว่างให้เห็นแค่บริเวณใกล้ๆบ่อน้ำเท่านั้น แต่ตอนนี้พวกเขาสามารถเห็นบริเวณข้างในถ้าได้ทั้งหมดซึ่งมันใหญ่กว่าที่มองเห็นเมื่อสักครู่หลายเท่านัก
“ทำไมกัน!?”ที่นี่ทำไมถึงมีคบเพลิงติดตามผนังถ้ำได้?
หลี่จิ้งกวาดสายตามองโดยรอบอย่างระแวดระวัง แต่ก็ไม่พบสิ่งมีชีวิตโดยรอบเลย
“หลี่จิ้ง เจ้าดูนั่นสิมีช่องทางเหมือนกับทางที่พวกเราเดินเข้ามา ทั้งยังมีหลายช่องด้วย”
หลี่จิ้งเองก็สังเกตเห็นเช่นกัน “ที่แห่งนี้ไม่ธรรมดา”
“ถ้าอย่างนั้น พวกเราถอยกลับดีหรือไม่”มู่เทียนเองรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก
ขณะที่หลี่จิ้งกำลังครุ่งคิด จู่ๆก็มีเสียงดังตึงอยู่บริเวณปากถ้ำที่พวกเขาเดินผ่านมา
“เกิดอะไรขึ้น!?”มู่เทียนร้องตกใจ
หลี่จิ้งหันกลับไปมอง “ข้าคิดว่าพวกเราคงกลับทางเดิมไม่ได้แล้วล่ะ”
“หมายความว่าไง?”
“ที่นี่ไม่ใช่ถ้ำธรรมดา คล้ายกับมีกลไกอยู่ทุกที่”หลี่จิ้งอธิบายตามสิ่งที่ตัวเองคิด
“แสดงว่า ช่องทางบริเวณอื่น…”มู่เทียนหน้าเสีย
หลี่จิ้งพยักหน้า “คงเหมือนกัน”
“แต่ถ้าพวกเรารีบวิ่งออกไปทางช่องทางอื่นนั้น เจ้าคิดว่าพวกเราจะออกไปได้หรือไม่”มู่เทียนยังถามอย่างมีความหวัง
หลี่จิ้งส่ายหน้า “ข้าคิดว่าคงไม่ง่ายอย่างนั้น”
“บ้าเอ้ย! ใครกันมาสร้างอะไรแบบนี้ที่นี่ แล้วทำเพื่ออะไร?”มู่เทียนไม่นึกเลยว่าเขาจะดวงซวยขนาดนี้ โดนนักฆ่าไล่ล่าแถมยังมาติดอยู่ที่ถ้ำบ้าอะไรก็ไม่รู้ ถึงเขาจะโมโหแต่เขาก็ไม่ได้โทษหลี่จิ้งเพียงสักนิด
“เงียบก่อน มีคนมา”หลี่จิ้งส่งสัญญาณให้เขา ก่อนจะเดินถอยหลังเข้าไปในช่องทางเดินเหมือนเดิม แล้วดับแสงจากไข่มุกจันทราทันที
มู่เทียนทำตาม พวกเขาแอบมองไปบริเวณโดยรอบอย่างระวัง
ไม่นานพวกเขาก็เห็นผู้คนเดินออกมาจากช่องต่างๆ พวกเขาไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นคนจากตระกูลต่างๆที่เข้ามาในป่าด้วยนั่นเอง
“นี่มันเรื่องบ้าอันใดกัน?”
“ที่นี่คือที่ไหน?”
“เกิดอะไรขึ้น!?”
ผู้คนที่เห็นสถานการณ์ตรงหน้าล้วนทั้งแปลกใจและตกใจไปตามๆกัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าสถานที่แห่งนี้มันคืออะไรกันแน่ ตั้งแต่ลงมาที่หุบเขาแห่งนี้พวกเขาไม่พบอันตรายใดๆ เห็นแต่ความมืดและหมอก แต่จู่ๆกลับพบถ้ำแห่งนี้และได้เดินเข้ามา แต่พวกเขากลับนึกไม่ถึงเลยว่าจะพบผู้อื่นในสถานการณ์เดียวกัน!
ฮ่องเต้แคว้นหนานก็โผล่ออกมาจากช่องทางหนึ่ง พอเขาพบเจอเหตุการณ์แบบนี้ก็รู้สึกว่าไม่ได้การณ์ แต่พอคิดได้ก็สายไปเสียแล้วเพราะจู่ๆก็มีประตูหินลงมาปิดกั้นทางออกพวกเขาเดินเข้ามาทั้งหมด ทำให้พวกเขาถอยกลับออกไปไม่ได้
