อย่าแตะต้องตัวเธอ
-
ลีแจวอน
อย่าแตะต้องตัวเธอ!!
-
ทุกคนหันไปมองทางต้นเสียงทันที ชายหนุ่มในเสื้อยืดสีขาวด้านนอกสวมเสื้อแจ๊คเก๊ตสีเทาอ่อน มองมายังซอลีชินด้วยแววตาโกรธสุดขีด
-
จองจียอน
พี่แจวอน...
-
จองจียอนเอ่ยชื่อของเขาออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะหุบยิ้มทันทีเมื่อเห็นการกระทำของชายหนุ่มหลังจากนี้
-
ลีแจวอน
ฉันบอกว่า...
-
ลีแจวอน
อย่าแตะต้องตัวเธอไง...!!
-
คังมีรา
ว๊าย..
-
คังมีรา
คุณลีชิน
-
คังมีราร้องลั่นเมื่อเห็นลีแจวอนผลักซอลีชินให้ออกเธอจนเซไปอีกทาง
-
คังมีรา
คุณแจวอน!!
-
คังมีรา
ทำอะไรนั่นน่ะ
-
คังมีรามองหน้าชายหนุ่มอย่างตกใจ ทำไมเขาถึงได้โมโหขนาดนี้ แววตาของเขาที่เคยอ่อนโยนแบบเมื่อคืน บัดนี้กลับดูน่ากลัวขึ้นมาก
-
ลีแจวอน
เธอ....
-
ลีแจวอน
เงียบไปเลย!!
-
พัคจองยู
คุณแจวอนครับ
-
พูดจบก็อุ้มคังมีราขึ้นแล้วเดินออกไปยังรถของตนทันที โดยที่เขาไม่สนใจเสียงเตือนของพัคจองยูหรือใครอีกเลย
-
~~~~~~~~~~
-
ที่บ้านพัก
-
หลังจากที่จองจีฮุนโทรเรียกหมอพื้นที่ให้มาดูแลอาการของคังมีราและจองจียอนทันทีที่ถึงบ้านพักจบลง จองจียอนจึงขอตัวไปนอนพักโดยมีจองจีฮุนพาไปส่งที่ห้องนอน
-
จองจีฮุน
เธอ....
-
จองจีฮุน
ไม่เป็นอะไรนะ
-
จองจียอน
ค่ะ
-
จองจียอน
ฉันไม่เป็นอะไร
-
จองจียอนพูดขึ้นพลางกั้นน้ำตาไว้ จองจีฮุนเห็นอย่างนั้นจึงกอดน้องสาวทันที
-
จองจียอน
พี่จีฮุน...
-
จองจียอน
คนที่พี่แจวอนรักคือพี่มีราใช่ไหมคะ
-
จองจีฮุน
เฮ้อ....
-
จองจีฮุน
เธอเอง...
-
จองจีฮุน
ก็รู้ตั้งแต่นานแล้วนี่
-
ใช่...ในวันเกิดของจองจียอน ในตอนที่เธออกมาตามหาลีแจวอน เธอเห็นเขาวิ่งตามคังมีราออกมาด้านนอก เธอจึงได้เดินตามออกไปจนเห็นเหตุการณ์ที่ซอลีชินมีเรื่องกับลีแจวอนเพราะ....คังมีรา
-
จองจียอน
ฮือๆๆๆ
-
ทางด้านคังมีรา ที่ตอนนี้นั่งอยู่บนเตียงในห้องพักของลีแจวอน หลังจากที่หมอทำแผลให้เธอเสร็จ เขาก็พาเธอมาที่ห้องนี้ โดยที่เธอได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
-
คังมีรา
คุณพาฉันมาห้องของคุณทำไม
-
ลีแจวอนจ้องหน้าหญิงสาวตาเขม่ง
-
คังมีรา
เอ่อ....
-
คังมีรา
ฉันขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ
-
ลีแจวอน
ไม่ต้อง
-
ลีแจวอน
อยู่ที่นี่แหละ
-
คังมีรา
แต่ว่า....
-
คังมีรา
ฉันอยากไปนอนพักนี่
-
ลีแจวอน
หมอบอกไม่ให้เธอเดินมาก
-
ลีแจวอน
จำไม่ได้หรือไง
-
คังมีรา
จำได้ค่ะ
-
คังมีรา
แต่ว่าห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของฉัน
-
คังมีรา
ฉันอยากกลับห้อง
-
ลีแจวอน
ฉันยังไม่ได้จัดการเธอเลย
-
คังมีรา
เอ่อ....
-
ลีแจวอน
เกิดอะไรขึ้น
-
ลีแจวอน
เล่ามาให้หมด
-
คังมีรา
ก็ไม่มีอะไรนี่คะ
-
ลีแจวอน
ไม่มีอะไรแล้วทำไมถึงอยู่ในสภาพแบบนั้น
-
คังมีรา
......
-
ลีแจวอน
ตอบมา!!!
-
คังมีรา
ก็แค่จียอนตกน้ำ
-
คังมีรา
แล้วฉันก็ไปช่วย
-
คังมีรา
ก็แค่นี้...
-
ลีแจวอน
แค่นี้...?
-
ลีแจวอน
แค่นี้แล้วทำไมเลือดออก
-
คังมีรา
ก็คงถูกหินบาดตอนพยุงจียอนขึ้นนั่งโขลดหินค่ะ
-
คังมีรา
แต่หมอก็บอกนี่..
-
คังมีรา
ว่าแผลไม่ได้ลึกอะไรมาก
-
ลีแจวอน
......
-
คังมีรา
ว่าแต่คุณเถอะ
-
คังมีรา
ทำไมต้องเล่นใหญ่อะไรขนาดนั้น
-
คังมีรา
คุณอุ้มฉันกลับมา
-
คังมีรา
แล้วยังทำแบบนั้นกับคุณลีชินอีก
-
คังมีรา
คุณกำลังทำให้เรื่องมันยุ่งกว่าเดิม100เท่าเลย
-
คังมีรา
รู้ไหม
-
ลีแจวอน
นี่....
-
ลีแจวอน
ฉันช่วยเธอไว้นะ
-
ลีแจวอน
เธอยังจะมาว่าฉันทำให้เรื่องมันยุ่งงั้นหรอ
-
ลีแจวอนที่พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวได้มากแล้ว แต่ตอนนี้เขาเริ่มจะโมโหขึ้นมาอีกครั้ง
-
คังมีรา
ก็ใช่สิ
-
คังมีรา
คนที่คุณควรจะไปช่วยคือจียอน
-
คังมีรา
ไม่ใช่ฉัน
-
ลีแจวอน
.......
-
คังมีรา
ไปเลยนะ
-
เธอพูดพลางผลักเขาออก
-
ลีแจวอน
นี่เธอไล่ฉันหรอ
-
คังมีรา
ก็ใช่น่ะสิ
-
คังมีรา
ฉันจะพักผ่อน
-
คังมีรา
ออกไปสิ
-
เธอผลักเขาอีกครั้งก่อนจะล้มตัวนอนหันหลังให้เขา ลีแจวอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปด้วยความหงุดหงิด
-
ลีแจวอน
นายจะทำอะไร
-
ลีแจวอนถามขึ้นเมื่อเปิดประตูห้องออกมาพบกับซอลีชินยืนอยู่หน้าประตู
-
ซอลีชิน
ฉันจะเข้าไปดูเธอ
-
ลีแจวอน
นายไม่มีสิทธิ์เข้าไป
-
ซอลีชิน
ทำไมฉันถึงไม่มีสิทธิ์
-
ซอลีชิน
ในเมื่อฉันก็เป็นห่วงมีราเหมือนกัน
-
ซอลีชิน
อีกอย่าง
-
ซอลีชิน
มีราอยู่ในฐานะคนของฉัน
-
ซอลีชิน
ฉันย่อมต้องมีสิทธิ์เหมือนกัน
-
ลีแจวอน
.....
-
ซอลีชิน
ฉันว่า....
-
ซอลีชิน
คนที่ไม่มีสิทธิ์...
-
ซอลีชิน
น่าจะเป็นนายมากกว่านะ
-
ลีแจวอน
ซอลีชิน!!!
-
พัคจองยู
คุณแจวอนครับ...
-
พัคจองยูที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่รีบเอ่ยขึ้นทันที พลางสายหน้าเป็นเชิงปรามลีแจวอน เพราะไม่อยากให้มีเรื่องกัน
-
ซอลีชิน
นายมีจียอนอยู่แล้ว
-
ซอลีชิน
นายจะมายุ่งกับคุณมีราอีกทำไม
-
ซอลีชิน
ผู้หญิงที่นายควรจะห่วงตอนนี้
-
ซอลีชิน
คือจียอนไม่ใช่หรือไง
-
ซอลีชิน
หึ...
-
ซอลีชินหัวเราะในลำคออย่างเป็นต่อ ก่อนจะผลักประตูห้องเข้าไปด้านใน ลีแจวอนหันหลังจะเดินตามเข้าไปบ้างแต่ถูกพัคจองยูเรียกขึ้นซะก่อน
-
พัคจองยู
คุณแจวอนครับ
-
ลีแจวอน
......
-
พัคจองยู
ผมว่า...
-
พัคจองยู
ใจเย็นๆก่อนครับ
-
พัคจองยู
ตอนนี้คุณควรจะไปเคลียกับคุณจียอนก่อนเถอะครับ
-
พัคจองยู
เธอคงเสียใจมากที่คุณไม่สนใจเธอ
-
ลีแจวอน
โถ่เว้ย....
-
ลีแจวอน
อืม......
-
~~~~~~~~~~
-
ก๊อกๆๆ
-
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่จองจีฮุนจะเปิดประตูออกมา
-
จองจีฮุน
อ้อ...
-
จองจีฮุน
แจวอน
-
จองจีฮุน
มีอะไรหรอ
-
ลีแจวอน
ฉันมีเรื่องอยากคุยกับจียอนหน่อย
-
จองจีฮุน
อ๋อ...
-
จองจีฮุน
เข้ามาสิ
-
จองจีฮุน
ฉันกำลังจะออกไปซื้อของกินสำหรับเย็นนี้พอดี
-
จองจีฮุน
ฉันฝากทางนี้ด้วยล่ะ
-
ลีแจวอน
อืม......
-
จองจีฮุน
นายจะไปกับฉันไหมจองยู
-
จองจีฮุนหันไปถามพัคจองยูที่ยืนอยู่ข้างๆลีแจวอน
-
พัคจองยู
ครับ
-
จองจีฮุน
นี่...แจวอน
-
จองจีฮุนตบไหล่เขาเบาๆก่อนจะเอ่ยประโยคถัดมา
-
จองจีฮุน
ถ้านายไม่รู้สึกอะไรกับน้องสาวของฉัน
-
จองจีฮุน
นายควรบอกเธอให้เธอเข้าใจไวๆนะ
-
จองจีฮุน
ฉันไม่อยากเห็นน้องสาวของฉันเสียใจนาน
-
ลีแจวอนเดินเข้ามาในห้องนอนที่จองจียอนอยู่ เมื่อหญิงสาวเห็นชายร่างสูงก้าวเข้ามาเธอก็รีบเช็ดน้ำตาและปรับสีหน้าทันที
-
จองจียอน
พี่แจวอน
-
จองจียอน
มีอะไรจะคุยกับฉันหรอคะ
-
จองจียอนถามยิ้มๆ
-
ลีแจวอน
เธอไม่เป็นอะไรนะ
-
จองจียอน
ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ
-
จองจียอน
ว่าแต่พี่มีราล่ะคะ
-
ลีแจวอน
พักผ่อนอยู่ในห้อง
-
ลีแจวอนพูดพลางเดินมานั่งที่เตียงข้างๆหญิงสาว
-
ลีแจวอน
จียอน...
-
ลีแจวอน
พี่ขอโทษนะ
-
จองจียอน
พี่แจวอนขอโทษฉันเรื่องอะไรหรอคะ
-
ลีแจวอน
......
-
จองจียอน
พี่แจวอนจะขอโทษฉัน...
-
จองจียอน
เพราะเรื่องวันนี้...
-
จองจียอน
หรือว่า...
-
จองจียอน
เรื่องที่พี่ไม่ได้รักฉันล่ะคะ
-
เขาได้แต่เงียบกับคำถามของหญิงสาวผู้เป็นดั่งรักแรกของเขา แต่ตอนนี้ เขาไม่มีเธออยู่ในหัวใจเลยสักนิดเดียว ใช่แล้ว...ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไปนานแล้ว ตอนนี้ถ้าจะรัก...เขาคงรักในฐานะน้องเท่านั้น
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น