ฉันเกียดคุณ
-
พัคจองยู
คนที่คุณรัก....
-
พัคจองยู
คือคุณแจวอนใช่ไหมครับ
-
คังมีรา
คุณรู้.....
-
พัคจองยู
ครับ
-
พัคจองยู
ผมเริ่มมั่นใจ...
-
พัคจองยู
ตั้งแต่เห็นแววตาของคุณตอนที่คุณแจวอนบาดเจ็บอยู่ในป่าแล้วครับ
-
คังมีรา
คือ...
-
คังมีรา
ฉัน...
-
คังมีรา
ขอโทษจริงๆค่ะ
-
พัคจองยู
ไม่ต้องขอโทษผมหรอกครับ
-
พัคจองยู
คุณไม่ได้ทำผิดอะไรเลย
-
คังมีรา
งั้น...
-
คังมีรา
ต่อไปนี้...
-
คังมีรา
เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหมคะ
-
พัคจองยู
ครับคุณมีรา
-
คังมีรายิ้มออกมาอย่างสดใส ให้กับชายหนุ่มตรงหน้า ท่ามกลางสายตาอีกคู่ที่จ้องมองลงมายังหน้าต่างบนชั้นสอง
-
~~~~~~~~~~
-
ลีแจวอน
ไปไหนมา...
-
คังมีรา
ว๊าย...
-
คังมีรา
นี่คุณ...
-
คังมีรา
ทำไมชอบมาเงียบๆนักนะ
-
ลีแจวอน
ฉันถามว่าเธอไปไหนมา!!!
-
คังมีรา
เป็นบ้าอะไรเนี่ย...
-
คังมีรา
ฉันออกไปเดินเล่นมา
-
ลีแจวอน
เดินเล่นหรอ...
-
ลีแจวอน
เธอคิดว่าฉันโง่มากหรือไง
-
ลีแจวอนมองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาโมโหอย่างสุดขีด...
-
คังมีรา
อะไรของคุณเนี่ย
-
คังมีรา
ฉันแค่ไปเดินเล่นข้างนอกมา
-
คังมีรา
ฉันผิดตรงไหน
-
ลีแจวอน
ผิด...!!
-
ลีแจวอน
ผิดตรงที่เธอไปอยู่กับผู้ชายสองคนไง
-
คังมีรา
โอ๊ย....
-
คังมีรา
ฉันอยากจะบ้าตาย
-
เขาชักจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว...อารมณ์ตัวร้ายเข้าสิงเขาอีกแล้วแน่ๆเลย...รู้งี้เขียนให้เขาเป็นตัวร้ายที่นิสัยอ่อนโยนแบบพังจองยูยังดีซะกว่า
-
คังมีรา
ช่วยหลบทางด้วย
-
คังมีรา
ฉันจะไปนอนแล้ว
-
ลีแจวอน
ทีกับฉัน...
-
ลีแจวอน
เธอเอาแต่หนีหน้า
-
ลีแจวอน
ทีกับคนอื่น...
-
ลีแจวอน
ไม่เห็นทำแบบนี้บ้าง
-
คังมีรา
โอ้ยยยยยย
-
คังมีรา
คุณนี่...
-
คังมีรา
ท่าทางจะบ้าไปแล้วจริงๆ
-
คังมีรา
อุ๊บ....
-
เสียงตำหนิของหญิงสาวถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากของเธอถูกริมฝีปากของอีกฝ่ายประกบทันที
-
คังมีราพยายามผลักชายหนุ่มออก แต่ดูท่าทางเขาจะโมโหจนเลือดขึ้นหน้าโดยไม่สนใจความรู้สึกของเธอเลยแม้แต่น้อย
-
คังมีรา
อื้อ....
-
คังมีราหยุดดิ้นรนเมื่อเห็นว่าความพยายามไม่เป็นผล น้ำตาแห่งความน้อยใจไหลออกมาทันที การหยุดดิ้นรนของเธอ ทำให้ลีแจวอนถอนริมฝีปากออกแล้วมองไปยังใบหน้าของเธอด้วยความรู้สึกผิดที่เห็นเธอร้องไห้
-
ลีแจวอน
มีรา....
-
คังมีรา
ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณนะ...!!!
-
เธอพูดพลางผลักเขาออกให้พ้นทาง ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปในห้องนอนแล้วล็อคประตูทันที
-
ลีแจวอน
มีรา...
-
ก๊อกๆๆๆๆ
-
ลีแจวอน
เปิดประตูให้ฉันก่อน
-
ก๊อกๆๆๆๆ
-
ลีแจวอน
มีรา...
-
ก๊อกๆๆๆๆ
-
ลีแจวอน
มีรา...
-
คังมีรา
ฮือๆๆๆ
-
คังมีรา
ไปให้พ้น..!!!
-
คังมีรา
ฉันเกียดคุณ!!!
-
คำพูดของเธอทำให้หัวใจเขาแทบสลาย...
-
ลีแจวอน
มีรา...
-
คังมีรา
ออกไป!!!
-
คังมีรา
ฉันไม่อยากเห็นหน้าของคุณ!!
-
คังมีรา
ฮือๆๆๆๆ
-
ลีแจวอนเดินกลับมายังห้องนอนของตัวเองด้วยอาการหัวเสีย ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร แค่เห็นเธออยู่กับผู้ชายอื่น เขามักจะอารมณ์เสียจนควบคุมตัวเองไม่ได้สักที
-
ลีแจวอน
โถ่เว้ย...
-
~~~~~~~~~~
-
2 วันต่อมา
-
ที่ห้องทำงานของชายหนุ่มในบริษัทลีแจกรุ๊ป
-
ก๊อกๆๆๆๆ
-
ลีแจวอน
เข้ามาได้
-
พัคจองยู
ผมกลับมาจากแดกูแล้วครับ
-
ลีแจวอนกำหมัดก่อนจะปล่อยออกไปใส่หน้าของพัคจองยูทันที
-
พลั่ก....
-
ลีแจวอน
ลุกขึ้นมา...!!!
-
สิ้นเสียงคำสั่งของผู้เป็นนาย พัคจองยูจึงทำตามทันที
-
ลีแจวอน
นายกับฉัน....
-
ลีแจวอน
เรามาสู้กัน
-
พัคจองยู
ครับ...?
-
ลีแจวอน
ไม่ใช่ในฐานะเจ้านายและลูกน้อง
-
ลีแจวอน
แต่เป็นในฐานะเพื่อนรัก
-
พัคจองยู
ไม่ว่าจะในฐานะอะไร
-
พัคจองยู
ผมก็สู้คุณแจวอนไม่ได้หรอกครับ
-
ลีแจวอน
ทำไม..?
-
ลีแจวอน
เพราะตระกูลของนายอยู่รับใช้ตระกูลของฉันมาหลายรุ่นงั้นหรอ
-
พัคจองยู
ไม่ใช่หรอกครับ
-
พัคจองยู
เพราะว่าคุณ..
-
พัคจองยู
เป็นทั้งผู้มีพระคุณ
-
พัคจองยู
และเพื่อนรักของผมครับ
-
~~~~~~~~~~
-
กระป๋องเบียร์2กระป๋องถูกวางไว้บนพื้นชั้นดาดฟ้าของบริษัทลีแจกรุ๊ป
-
ลีแจวอน
นานแล้วสินะที่นายกับฉันไม่ได้ทะเลาะกัน
-
พัคจองยู
ครับ
-
พัคจองยู
ล่าสุดน่าจะเป็นตอนที่คุณแจวอนและผมอายุ 9 ปี
-
ลีแจวอน
ใช่..
-
ลีแจวอน
นายกับฉันถูกเลี้ยงดูมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ
-
ลีแจวอน
ตอนนั้นฉันแย่งลูกหมาของนาย
-
ลีแจวอน
และผลสุดท้าย...
-
ลีแจวอน
นายก็ยอมให้มันกับฉัน
-
ลีแจวอน
จองยู...
-
พัคจองยู
ครับ..?
-
ลีแจวอน
ทำไมตอนนั้น...
-
ลีแจวอน
นายถึงให้ของที่นายรักกลับฉันล่ะ
-
พัคจองยู
ผมแค่คิดว่า....
-
พัคจองยู
คุณแจวอนจะดูแลมันได้ดีกว่าผมน่ะครับ
-
พัคจองยู
แล้วคุณแจวอนก็ดูแลมันได้ดีกว่าผมจริงๆ
-
พัคจองยูพูดพลางยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม
-
ลีแจวอน
ตอนนี้ฉันสับสนมาก
-
ลีแจวอน
เมื่อคืนก่อน...
-
ลีแจวอน
ฉันเห็นนายอยู่กับมีราที่สนามหญ้า
-
ลีแจวอน
นายชอบมีราใช่ไหม
-
พัคจองยู
......
-
ลีแจวอน
ในฐานะที่เราเป็นเพื่อนกัน
-
ลีแจวอน
ฉันอยากรู้จากปากของนาย
-
พัคจองยู
ครับ...
-
พัคจองยู
ผมชอบคุณมีรา
-
ลีแจวอน
.......
-
พัคจองยู
แต่ว่า..
-
พัคจองยู
เธอไม่ได้ชอบผมหรอกครับ
-
ลีแจวอน
ทำไมนายคิดแบบนั้น
-
พัคจองยู
ก็เธอเป็นคนพูดกับผมเองครับ
-
พัคจองยู
เธอ..
-
พัคจองยู
มีคนที่ชอบอยู่แล้วครับ
-
ลีแจวอน
.......
-
พัคจองยู
ผมกับเธอ....
-
พัคจองยู
เราตกลงว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันน่ะครับ
-
พัคจองยู
ผมขอถามคุณบ้างได้ไหมครับ
-
ลีแจวอน
อืม..
-
พัคจองยู
คุณแจวอนรักคุณมีราใช่ไหมครับ
-
ลีแจวอนมองหน้าอีกฝ่ายทันทีหลังสิ้นเสียงถาม
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น