แล้วเรื่องของเราล่ะ
-
เป็นเวลานานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เขาจูบเธอ คังมีราเริ่มรู้สึกเหมือนลมหายใจติดขัดลงเรื่อยๆ
-
ทำไมเขาถึงทำกับเธอแบบนี้อีกแล้ว.... เขาคงคิดว่าเธอเป็นของเล่นของเขาสินะ
-
คังมีรา
อื้อ....
-
หญิงสาวผลักเขาออก ก่อนจะลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว ลีแจวอนมองใบหน้าของหญิงสาวก่อนจะเดินเข้าไปหา
-
คังมีรา
อย่าเข้ามานะ!!!
-
ลีแจวอน
.....
-
คังมีรา
ฉันบอกว่าอย่าเข้ามาไง
-
คังมีรา
ฮือๆๆ
-
เขาใจหายมากที่เธอบอกให้เขาพากลับบ้าน เหมือนหัวใจของเขากำลังจะหยุดเต้นเสียให้ได้...ตอนนี้เธอต้องการไปจากเขาแล้วงั้นหรอ
-
ลีแจวอน
ฉัน....
-
ลีแจวอน
ฉัน....
-
ลีแจวอน
ขอโทษ....
-
คังมีรา
ฮือๆๆๆๆ
-
คังมีรา
คุณทำกับฉันแบบนี้ทำไม...
-
ลีแจวอน
มีรา...
-
คังมีรา
พาฉันกลับบ้านเถอะ...
-
คังมีรา
ฉันอยากกลับบ้าน
-
คังมีรา
ฮือๆๆๆ
-
ลีแจวอน
ฉันไม่ให้เธอกลับ
-
ชายหนุ่มพูดพลางกอดเธอแน่นเหมือนกลัวเธอจะหายตัวไป
-
คังมีรา
คุณจะให้ฉันอยู่ที่นี่ทำไมอีก
-
คังมีรา
ในเมื่อตอนนี้....
-
คังมีรา
คุณมีจียอนอยู่แล้ว
-
ลีแจวอนดันตัวหญิงสาวออกแล้วเช็ดน้ำตาให้อีกฝ่าย
-
ลีแจวอน
มีรา....
-
ลีแจวอน
แล้วเรื่องของเราล่ะ
-
ลีแจวอน
เธอจะ....
-
ลีแจวอน
ไปทั้งๆแบบนี้หรอ
-
คังมีรา
มันไม่มีเรื่องของเราตั้งแต่แรกแล้วนี่คะ
-
คังมีรา
คุณพาฉันมาที่นี่...
-
คังมีรา
เพื่อต้องการให้ฉันทำให้จียอนรักคุณ
-
คังมีรา
แล้วตอนนี้....
-
คังมีรา
มันก็สำเร็จแล้ว
-
คังมีรา
แล้วคุณจะเอาอะไรอีก...
-
จริงอยู่...เขาพาเธอมาเพราะเรื่องนี้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว...เขาไม่ได้ต้องการให้เธอจากไปเลย
-
ลีแจวอน
เธอ....
-
ลีแจวอน
อยู่ที่นี่ต่อไม่ได้หรอ
-
คังมีรา
จะให้ฉันอยู่ที่นี่ในฐานะอะไรคะ
-
คังมีรา
ลูกของเพื่อนแม่คุณหรอคะ
-
ลีแจวอน
ฐานะอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ
-
ลีแจวอน
เธอสามารถอยู่ที่บ้านของฉันตลอดไปเลยก็ยังได้
-
.....😭นี่เขาบ้าไปแล้วหรือไง....เขาจะให้ฉันอยู่ดูพวกเขาแต่งงานกันแล้วมีลูกหลานด้วยกันงั้นหรอ😭....
-
คังมีรา
ไม่ค่ะ...
-
คังมีรา
ฉันจะกลับ
-
ลีแจวอน
มีรา...
-
คังมีรา
ปล่อยค่ะ...
-
ลีแจวอนยอมปล่อยเธอแต่โดยดี...เขาได้แต่มองเธอเดินไปนอนที่โซฟารับแขกอย่างเงียบๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันกลับไปนอนที่เตียงแล้วนอนมองไปยังโซฟาที่เธออยู่
-
ลีแจวอน
เฮ้อ....
-
~~~~~~~~~~
-
หลายวันต่อมา
-
อาการของลีแจวอนดีขึ้นตามลำดับ จองจียอนมาเยี่ยมเขาเป็นประจำไม่เคยขาด และคังมีราก็จะหายหน้าไปทุกครั้งเมื่อพบว่าจองจียอนมา และวันนี้ก็เช่นเดียวกัน
-
จองจียอน
พี่หมอคังบอกว่า...
-
จองจียอน
พรุ่งนี้พี่แจวอนก็กลับบ้านได้แล้วนะคะ
-
ลีแจวอน
พี่อยากกลับซะตั้งแต่วันนี้เลยครับ
-
ลีแจวอนพูดพลางเหลือบมองหญิงสาวที่นั่งปลอกเปลือกแอ๊ปเปิ้ลอยู่ที่โต๊ะอาหาร
-
จองจียอน
นั่นสิคะ...
-
จองจียอน
ฉันคิดว่าพี่คงเบื่อแย่
-
จองจียอน
อยู่แต่ในนี้ไม่ได้ออกไปไหนเลย
-
คังมีรา
ผลไม้ได้แล้วค่ะ...
-
คังมีราส่งจานผลไม้ที่ปลอกเสร็จแล้วให้จองจียอน
-
จองจียอน
ขอบคุณนะคะพี่มีรา
-
คังมีรายิ้มเล็กน้อยก่อนเดินไปนั่งที่โซฟาข้างพัคจองยู
-
จองจียอน
ลองชิมผลไม้ดูสิคะพี่แจวอน
-
ลีแจวอน
อ๋อ....ครับ
-
ลีแจวอนหยิบแอ๊ปเปิ้ลจากจองจียอนก่อนจะกินพร้อมกับเหลือบมองชายหญิงที่นั่งคุยกันอยู่บนโซฟาด้วยกัน อย่างไม่พอใจเท่าไหร่นัก
-
หมอคัง
ไงเพื่อน....
-
หมอคัง
หมอคังสุดหล่อมาแล้ว
-
หมอคัง
อาหารเที่ยงของคนป่วยก็มาเสิร์ฟเหมือนกันครับผม
-
หมอคังเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยพร้อมกับนางพยาบาลที่เข็นรถเข็นมายังห้องพักฟื้นคนไข้
-
หมอคัง
โอ้....อยู่กันพร้อมหน้าเลยแหะ..
-
จองจียอน
พี่หมอคังสวัสดีค่ะ
-
หมอคัง
อ่อ...
-
หมอคัง
สวัสดีครับ คุณจียอน
-
หมอคัง
ไงเพื่อน...
-
หมอคัง
มีกำลังใจเต็มเปี่ยมแบบนี้...
-
หมอคัง
ถึงได้หายเร็วสินะ
-
หมอคัง
ฮ่าฮ่าฮ่า
-
คำพูดของหมอคังทำให้จองจียอนถึงกับหน้าแดงไปหมด
-
ลีอจวอนหันไปหยิบแอ๊ปเปิ้ลที่อยู่ในจานแล้วยัดปากหมอคังอย่างรวดเร็ว
-
ลีแจวอน
เอ้า...
-
ลีแจวอน
กินนี่ซะ...
-
ลีแจวอน
จะได้หุบปาก
-
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากทุกคนที่อยู่ในห้องนี้เมื่อเห็นหน้าตาของเพื่อนซี้ทั้งสองยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
-
ก๊อกๆๆๆๆ
-
คิมยูนา
สวัสดีค่ะทุกคน
-
คังมีรา
อ้าว...ยูนา
-
คิมยูนา
ฉันแวะเอาอาหารมาให้ค่ะ
-
คิมยูนา
นี่ค่ะ......
-
คังมีรารับกล่องอาหารจากหญิงสาวก่อนจะเปิดดูอาหารด้านใน
-
คิมยูนา
มีของพี่จองยูด้วยนะคะ
-
พัคจองยู
ขอบใจนะยูนา
-
หมอคัง
อ่อ....
-
หมอคัง
สวัสดีครับ
-
หมอคัง
คุณชื่อยูนาหรอครับ
-
หมอคัง
ผมคังมินฮวา หรือเรียกว่า หมอคังสุดหล่อก็ได้นะครับ
-
หมอคัง
ยินดีที่ได้รู้จักครับผมคุณยูนา
-
คิมยูนา
อ่อ....
-
คิมยูนา
ค่ะ
-
คิมยูนา
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะหมอคัง
-
คิมยูนายิ้มให้ก่อนจะจับมือชายหนุ่มตรงหน้า
-
หมอคัง
หู้ย....เสียงหวานจับใจ
-
ลีแจวอน
ไอ้หมอคัง....
-
ลีแจวอน
ให้มันน้อยๆหน่อยนะ
-
ลีแจวอน
คิดจะจีบเด็กบ้านฉันเลยหรอ...
-
หมอคัง
เฮ้ย....
-
หมอคัง
นี่คุณยูนาอยู่บ้านของไอ้แจวอนหรอครับ
-
คิมยูนา
อ๋อ...
-
คิมยูนา
ค่ะ....
-
คิมยูนา
ฉันเป็นแม่บ้านของตระกูลลีค่ะ
-
หมอคัง
ทำไมผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยล่ะครับ
-
หมอคัง
สงสัยคงเป็นพรหมลิขิตของเราแน่ๆเลยครับ
-
คิมยูนา
.......
-
หมอคัง
โอ๊ย...
-
หมอคังร้องออกมาในขณะที่มีหมอนปริศนาลอยมาตกที่ศีรษของเขา ท่ามกลางเสียงหัวเราะจากทุกคนอีกครั้ง
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น