ฉันอยากกลับบ้าน
-
เวลา 22.00 น.
-
คังมีราเปิดประตูห้องพักผู้ป่วยอย่างเบามือก่อนจะก้าวเข้ามาด้านใน
-
หมอคัง
เสร็จแล้วหรอครับคุณมีรา
-
คังมีรา
อ๋อ...ค่ะ
-
คังมีรา
ฉันต้องขอโทษหมอคังด้วยนะคะ
-
คังมีรา
ที่ฉันรบกวนให้มาอยู่เป็นเพื่อนคุณแจวอนในตอนที่ฉันไม่อยู่
-
หมอคัง
ไม่เป็นไรครับ
-
หมอคัง
เรื่องเล็กน้อย
-
คังมีรา
อ่อ....
-
คังมีรา
ฉันเอาน้ำส้มคั้นมาให้หมอคังด้วยนะคะ
-
...ใจดีแบบนี้สินะ ถึงทำให้เพื่อนรักของฉันเปลี่ยนใจมาหาคุณ...
-
หมอคัง
อ๋อ...
-
หมอคัง
ขอบคุณครับ
-
คังมีรา
ลองชิมดูนะคะ...
-
คังมีรา
ไม่รู้ว่าจะถูกปากหรือเปล่า
-
คังมีรา
ฉันทำเองน่ะค่ะ
-
...อือ..หือ...เป็นแม่บ้านซะด้วย...
-
หมอคัง
ผมว่า..ต้องอร่อยแน่ครับ
-
คังมีรา
ขอบคุณค่ะ
-
คังมีราตอบรับคำกล่าวชมของชายหนุ่ม พลางส่งยิ้มหวานให้
-
...โอ้ว...ยิ้มหวานแบบนี้...ต้องทำให้ไอ้แจวอนตะบะแตกแน่...
-
คังมีรา
เอ่อ...คุณแจวอนหลับแล้วหรอคะ
-
หมอคัง
อ๋อ...
-
หมอคัง
ครับ
-
....มีเป็นห่วงเป็นใยกันแบบนี้ คุณมีรานี่ มาแรงแซงโค้งจริงๆ....
-
หมอคังคิดแล้วก็อดยิ้มให้กับตัวเองไม่ได้ คังมีรามองดูชายหยุ่มตรงหน้า แล้วก็งงการกระทำของเขา
-
คังมีรา
อ่อ...
-
คังมีรา
หมอคังมีอะไรจะพูดกับฉันเหรอคะ
-
หมอคัง
ครับ...?
-
คังมีรา
ฉันเห็นคุณมองหน้าของฉันแล้วก็ยิ้มๆ
-
หมอคัง
อ๋อ...
-
หมอคัง
ผมอยากถามว่า...
-
หมอคัง
คุณมีแฟนหรือยังครับ
-
คังมีรา
ห๊า....
-
คังมีรา
อ่อ....
-
คังมีรา
ยังค่ะ
-
หญิงสาวตอบแบบยิ้มๆ
-
หมอคัง
อ้อ....แล้ว....
-
หมอคัง
ผู้ชายในสไตล์ของคุณ เป็นแบบไหนหรอครับ
-
คังมีรา
คะ...?
-
หมอคัง
คือผมกำลังศึกษารสนิยมของผู้หญิงอยู่น่ะครับ
-
คังมีรา
อ๋อ
-
คังมีรา
ฉันชอบแบบ....
-
คังมีรา
ใจดี...อ่อนโยน...แล้วก็ดูอบอุ่นค่ะ...แล้วก็ขอให้รักฉันคนเดียว
-
คังมีรา
แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ
-
หมอคัง
อ๋อ...ครับ
-
....สงสัยเพื่อนเราคงจะแห้วแน่ๆล่ะงานนี้....
-
หมอคัง
ถ้างั้น...
-
หมอคัง
ผมไม่รบกวนคุณดีกว่า
-
หมอคัง
ถ้ามีอะไรเรียกผมได้เลยนะครับ
-
หมอคัง
วันนี้ผมเข้าเวรน่ะ....
-
คังมีรา
ขอบคุณมากนะคะหมอคัง
-
หมอคังยิ้มให้ก็เดินออกจากห้องพักฟื้นของคนไข้ทันที
-
คังมีราเดินมาที่เตียงคนไข้พลางเลื่อนผ้าห่มที่คลุมศีรษะของลีแจวอนออก
-
คังมีรา
นี่คุณหนาวขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
-
หญิงสาวทำท่าจะเดินไปปรับอุณหภูมิแอร์ให้ชายหนุ่ม
-
แต่ยังไม่ทันที่เธอจะเดินจากไป มือของคนไข้ที่นอนอยู่ก็ดึงเธอกลับลงมานั่งที่เตียงของเขาทันที
-
คังมีรา
ว๊าย....
-
คังมีรา
คุณแจวอน...
-
ลีแจวอน
หืม...
-
คังมีรา
ปล่อยฉันนะคะ..
-
คังมีราพูดขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มลุกขึ้นมานั่งมองหน้าเธอ ก่อนที่จะเอามือกอดเอวหญิงสาวไว้
-
ลีแจวอน
ไม่ปล่อย....
-
คังมีรา
เอ๊ะ....
-
ลีแจวอน
ฮือ...
-
คังมีรา
อย่ามาล้อเลียนฉันนะคะ
-
ลีแจวอน
ก็ได้ๆ
-
คังมีรา
นี่คุณยังไม่หลับหรอคะ
-
ลีแจวอน
อืม
-
คังมีรา
นี่ดึกมากแล้วนะคะ
-
คังมีรา
ทำไมยังไม่นอน
-
ลีแจวอน
รอเธอกลับมา
-
คังมีรา
รอฉัน....?
-
คังมีรา
รอทำไมคะ
-
ลีแจวอน
คิดถึง....
-
คังมีรา
ห๊ะ....
-
...😳อะ...อะไรนะ เค้าบอกว่าคิดถึงฉันหรอ😳....
-
ลีแจวอน
ฉันหมายถึง...
-
ลีแจวอน
คิดถึงอาหารที่เธอทำ
-
ลีแจวอน
ฉันกินอาหารเย็นไม่อิ่มเลย
-
คังมีรา
ฉันคิดว่าอาหารเย็นมื้อนี้จะอร่อยซะอีก
-
ลีแจวอน
ไม่เห็นอร่อยเลย
-
ลีแจวอน
อาหารของโรงพยาบาลนี่มีแต่ของจืด
-
คังมีรา
ถ้างั้น....
-
คังมีรา
จะกินผลไม้ไหมคะ
-
คังมีรา
จียอนซื้อมาเยอะแยะเลย
-
คังมีรา
ฉันจะไปปลอกให้นะ
-
สิ้นเสียงของหญิงสาว...เขาก็ปล่อยมือจากคังมีราอย่างอดเสียดายไม่ได้
-
ลีแจวอน
ฉันอยากดื่มน้ำส้มที่เธอทำ
-
คังมีรา
คะ...?
-
ลีแจวอน
ก็...เธอทำน้ำส้มมานี่น่า
-
....😶ตายล่ะ ท่าจะไม่ได้หลับจริงๆ อย่างนี้เขาคงได้ยินที่ฉันคุยกับหมอคังทั้งหมดแน่ๆเลย😶....
-
คังมีรา
นี่ค่ะ
-
ลีแจวอน
ฉันถือไม่ไหว
-
ลีแจวอน
ฉันยังเจ็บแขนอยู่เลย
-
ลีแจวอน
ป้อนทีสิ
-
คังมีรา
เจ็บจริงๆหรอคะ
-
คังมีรา
ฉันเห็นคุณกินอาหารเย็นเองได้เลย
-
ลีแจวอน
เฮ้อ....
-
ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะรับขวดน้ำส้มมาดื่ม
-
คังมีรา
คุณแจวอนคะ....
-
ลีแจวอน
อะไร....
-
คังมีรา
เมื่อไหร่คุณจะพาฉันกลับบ้าน
-
ลีแจวอน
เธออยากกลับแล้วหรอ
-
ลีแจวอน
ฉันก็อยากกลับเหมือนกัน
-
ลีแจวอน
อยู่ที่นี่ไม่ได้ออกไปไหน
-
ลีแจวอน
น่าเบื่อจะตาย
-
คังมีรา
ฉันหมายถึง....
-
คังมีรา
บ้านของฉันน่ะค่ะ
-
คังมีราคิดทบทวนหลังจากที่ได้ยินจองจียอนบอกรักชายหนุ่ม มันถึงเวลาที่เธอควรจะไปได้แล้วสินะ
-
ลีแจวอน
แค่กๆๆๆๆ
-
ลีแจวอน
เธอว่าอะไรนะ!!!
-
คังมีรา
ฉันอยากกลับบ้าน
-
คังมีรา
ตอนนี้จียอนก็บอกรักคุณแล้ว
-
ลีแจวอน
.......
-
คังมีรา
ฉันคิดว่า....
-
คังมีรา
ฉันควรจะกลับไปยังบ้านของฉันซะ...
-
คังมีรา
ว๊ายยยยยยยย
-
ยังไม่ทันที่มีหญิงสาวจะพูดจบ ลีแจวอนดึงแขนของเธอให้ล้มลงนอนลงกับเตียงคนไข้ ก่อนที่จะมองสบตาอีกฝ่าย แล้วก้มลงจูบเธอทันที
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น